Pytania do maesterów #32

Missandei to dziecko, ale czy lasu?

Czy Missandei może być Dzieckiem Lasu (w wersji Naathowskiej oczywiście)? Wygląd dziecka, złote oczy, ogromna inteligencja, doskonały słuch, bezszelestna…czy nie pasuje to bardziej, niż LBT? – Inkayon

BT: Dzieckiem Lasu raczej nie – jeśli ma z nimi jakiś związek to raczej z tego względu, że sami Naathijczycy mogą być z nimi spokrewnieni (możliwe, że podobnie jest z Wyspiarzami z Przesmyku). Myślę, że w kilku miejscach w Świecie Lodu i Ognia GRRM chciał nam dać do zrozumienia, że Dzieci Lasu – lub istoty blisko im pokrewne – zamieszkiwały również w Essos (pisząc choćby o Ifeqevronach). Być może także Naath było kiedyś zasiedlone przez takie plemię i wśród jego członków należałoby szukać niektórych przodków Missandei.

D: Dzieci lasu wydają mi się jednak anatomicznie na tyle odmienne, że od razu byśmy się zorientowali. Mam wrażenie, że dopiero bardzo późna starość jest w stanie krew “zamaskować” krew dzieci lasu (potencjalnie Duch z Wysokiego Serca jest takim przypadkiem). 

Czemu Ned nie powiedział?

Mam jeszcze jedno dość ciekawe pytanie. Skoro Ned Stark wiedział o tym że Jon to syn Lyanny i Rhaegara, to dlaczego nie powiedział tego Catelyn? Dlaczego musiała myśleć że to owoc niewierności Neda? Biorąc pod uwagę jak traktowała Jona, jako zwykłego bękarta, lepszą dla wychowania Jona była by kochająca Cat jako “matka”, która rozumie że to siostrzeniec jej męża. Dlaczego Ned nie powiedział jej prawdy? Przecież Cat była wierna jak nikt inny. Nie rozsiewała by plotek, ani nie pisała listów do Roberta że mają tu Targaryena. Czy jedynym powodem dla którego Martin zdecydował by Ned nie wtajemniczał Cat, było to że gdyby i Cat wiedziała, nie szło by tak subtelnie ukryć pochodzenia Jona przed czytelnikiem? Jeśli tak, to dość nieładne acz wygodne spłycenie. Jeśli nie to dlaczego Ned jej nie powiedział? – Kruk 4000

BT: Na początku Ned nie znał Catelyn zbyt dobrze, więc nie mógł wiedzieć, że żona była “wierna jak nikt inny, nie rozsiewała plotek, ani nie pisała listów do Roberta”. Nie mógł przecież wykluczyć, że zdecyduje się powiadomić ojca, Jona Arryna albo kogokolwiek innego – choćby z obawy o los małego Robba, gdyby prawda w inny sposób doszła do uszu króla, który wprost pałał wściekłością do Targaryenów. Panowanie Roberta nie było jeszcze umocnione, Targaryenowie nadal mieli wielu zwolenników, w Dorne wrzało, Stannis szykował flotę do ataku na Smoczą Skałę… Gdyby w takiej zapalnej sytuacji dwór dowiedział się, że żyje syna księcia Rhaegara, dziecko niewątpliwie znalazłoby się w wielkim niebezpieczeństwie. Wobec tego Ned nie mógł założyć, że Catelyn nikomu nie powie. Zresztą nawet gdyby nie ona sama nikomu nic nie wyjawiła, zmiana w jej stosunku do Jona mogłaby wzbudzić podejrzenia. Jej chłodne podejście do nieślubnego syna męża doskonale uwiarygodniało to, co o jego pochodzeniu ogłosił Ned.

D: Dokładnie tak. Nagła zmiana stosunku Cat do Jona byłaby cokolwiek dziwna. Pewnie nie na tyle, by budzić silne podejrzenia, ale zawsze podsycałoby to niepotrzebne plotki. No i – co chyba najważniejsze – zgaduję, że Ned mógł przysiąc Lyannie, że nikomu nie powie. A przysięga to przysięga.

BT: Rzeczywiście, jeśli Ned obiecał umierającej siostrze, że nie wyjawi prawdy o pochodzeniu jej dziecka nikomu (ewentualnie z wyłączeniem samego Jona, oczywiście dopiero gdy dorośnie i będzie gotowy), w zasadzie przestała istnieć możliwość, że ktokolwiek dowie się o tym z jego ust. 

I jeszcze o tajemnicy Neda

Dlaczego w POV-ach Neda nigdy nie było wskazania kim jest Jon. Wiadomo, była retrospekcja z Wieży Radości, ale czy to normalne, że mając wgląd w myśli Neda, nigdy nie mamy nawet wzmianki na zasadzie “och ta straszna tajemnica, gdyby Cat wiedziała, że nie jest bękartem” itd itp. Musi dojść do upojenia lekarstwem, by Ned w ogóle zaczął rozmyślać nad największą tajemnicą, jaka mu ciąży na sercu? – Iluvatar

D: To by było podejrzane, gdybyśmy mieli narrację pierwszoosobową. Ale jako że Martin przyjął narrację trzecioosobową ograniczoną, to właśnie może się bawić z czytelnikiem w takie gierki, dając nam wgląd tylko w część myśli bohaterów, inne streszczając, jeszcze inne sygnalizując półsłówkami. To narracja dobrana właśnie w tym celu, aby bawić się z czytelnikiem ukrytymi tajemnicami.

Gdzie schowano Tyreka

Daelu, jeśli zgodnie z Twoją teorią Varys ma Tyreka Lannistera, to gdzie go trzyma? Są jakieś wskazówki co do tego, albo po prostu się domyślasz? Swoją drogą, czy Varys ma jakieś włościa czy zamek w Westeros – tak abstrahując? – Darryl

D: Zamków nie ma. Jego tytuł lordowski jest czysto grzecznościowy. Co do miejsca pobytu Tyreka – jeśli rzeczywiście porwał go Varys – to myślę, że opcje są dwie. Pierwsza opcja jest taka, że wysłał go do Illyria… co uważam za mało prawdopodobne, bo raczej nie było ku temu potrzeby i nie ma na to śladów. Druga opcja zakłada, że Tyrek wciąż jest gdzieś w Królewskiej Przystani – w jakimś sekretnym lochu albo ukrytym domu. Wydaje mi się to bardziej prawdopodobne. Pamiętajmy, że sam Varys potrafił się ukyrwać w KP przez dłuższy czas. Więc pewnie potrafiłby też ukryć Tyreka.

Co z tymi Czytajami?

Hej, a powiedzcie i co z czytaniem Nawałnicy mieczy? Czekam i czekam na kolejne rozdziały a tu dzisiaj info, że w poniedziałki będą PdM, czy zarzuciliście czytaje? – Misslar

D: Uspokajam (tak Ciebie, jak i innych, którzy o to pytali) – wracamy z czytajami od przyszłego tygodnia.

I jeszcze małe wyjaśnienie/errata od Bluetigera

BT: Zanim zakończymy ten odcinek chciałbym najpierw sprostować dwa błędy, które pojawiły się w mojej wypowiedzi w poprzednim. Odpisując na pytanie dotyczące teorii według której Długi Pazur to Blackfyre, wspomniałem, że Jeor Mormont nie zabrał ze sobą rodowego miecza na Mur. To stwierdzenie jest jak najbardziej poprawne w świetle informacji znajdujących się w powieści, jednak to, co znalazło się dalej wymaga korekty. Napisałem tam, że to Jorah wysłał Długi Pazur ojcu wówczas, gdy okryty niesławą opuszczał Westeros. Tak naprawdę Jorah zostawił miecz na Niedźwiedziej Wyspie, a do Czarnego Zamku wysłała go lady Maege, nowa głowa rodu. 

Drugi błąd również pojawił się w odpowiedzi na pytanie dotyczące oręża Mormontów. Przytoczę tutaj odpowiedni fragment mojej odpowiedzi: “Znamy przypadki rodów, które mogą poszczycić się ostrzem z valyriańskiej stali dzięki temu, że podczas jednego z dawnych konfliktów któryś z ich członków pokonał kogoś walczącego taką bronią. Takie sytuacje zdarzały się choćby podczas wypraw łupieżczych żelaznych ludzi, a w czasach już po Podboju – wówczas, gdy lord Unwin Peake przywłaszczył sobie miecz rodu Roxtonów”. Tutaj należy doprecyzować, że podczas drugiej bitwy pod Tumbleton lord Unwin stał po tej samej stronie co ser Jon Roxton, więc w ręce Peake’a trafił oręż poległego sprzymierzeńca, a nie pokonanego wroga.

0

0