Japan Crate, czyli japońskie cukierki z dostawą do domu.

Na różnych wyjazdach zawsze starałem się kupić jakieś lokalne słodycze. Postanowiłem ostatnio, aby słodycze przyjechały do mnie za pomocą serwisu Japan Crate. Jest to paczka, którą można zamówić w 3 różnych rozmiarach – ja wybrałem ten największy. W pudełku znajduje się zestaw 11 różnego typu produktów – słodycze, chipsy czy napój energetyczny. Wszystko pochodzi z Japonii, tak więc napisów w języku zrozumiałym dla zachodniego człowieka brak. Całe szczęście dołączona jest ulotka z opisem co i jak – inaczej byłoby ciężko. Spójrzmy, co znajduje się w środku.

Na pierwszy ogień wziąłem żelki Trzy Etapy Rozwoju Żaby. Po otwarciu przywitał mnie mocno chemiczny zapach żelków. Występują one w opakowaniu w trzech kształtach – żabie jajo, czyli skrzek, kijanka i żaba. Żelki są nieco bardziej miękkie od typowego misia Haribo, ale nie bardzo miękkie. W smaku standardowo-owocowe. Ciężko doszukać się tutaj czegoś ciekawszego.

Na drugi rzut poszedł pierwszy z zestawów typu Zrób to Sam. Spora część paczki to takie właśnie słodycze, które trzeba częściowo samemu „zbudować”. W tym przypadku do dyspozycji są cztery smaki gumy do żucia: jabłko, ciemne winogrono, jogurt i brzoskwinia. Za ich pomocą rzekomo, według instrukcji, można osiągnąć inne smaki, takie jak wiśniowy czy gruszkowy. Guma jest zrobiona tak, że można ją łatwo dzielić na kawałki żeby je sobie miksować.

Efekt jest, powiem szczerze, przeciętny. O ile smaki podstawowe są dosyć wyraźne, to mieszając je naprawdę trudno sobie wmówić, że czuje coś naprawdę nowego. Guma do żucia jako taka jest też dosyć słaba. Traci smak niezwykle szybko, przypomina w tym dawne gumy-kulki.

Następne w kolejce są pankejki, czyli takie amerykańskie, grube naleśniki, z nadzieniem z syropu klonowego. Normalnie powiało Kanadą, tyle że nie do końca. Pomiędzy dwoma plackami znajduje się jakaś forma gęstego syropu klonowego. Sam syrop klonowy bardzo lubię, ale ten przechodził nieco w karmel – niezbyt pozytywna sprawa. Bardzo, bardzo sztuczne, wilgotne ciasteczko. Nie polecam.

Powoli czuję, że powinienem sobie zrobić przerwę. Ostatnie, co spróbuję przed małą przerwą, to podróbka M&Msów z wróżbą. Dostało mi się pudełeczko z wizerunkiem lwa, który wygląda jak podróbka Pikachu. Zależnie od wylosowania jednego z trzech kolorów, niebieskiego, żółtego lub różowego, „Moja duma będzie rosła”, „Będę ucztował” lub też „Będę królem zwierząt”.

Ciekawe i niebrzydkie. Ma to sens, jeśli dzielisz się cukierkami ze znajomymi. Gdyby były jakieś negatywne wróżby, byłoby ciekawiej, przynajmniej jeśli się ma te 10 lat.

Czipsy Cheetos! Niby to, co znamy, jednak w wydaniu na Japonię. Mają rzekomo dużo delikatniejszy smak niż te dostępne w Europie. Dodatkowo na opakowaniu jest 10% – więcej? Mniej? Nie wiem, ale 10%.

Wyglądem japońskie Cheetosy przypominają surowe, bezkształtne frytki. W smaku całe szczęście jest dużo lepiej niż w przypadku surowych frytek. Są zaskakująco słodko-słone. Smaczne. Bardzo przypominają prażynki – pamiętam, jak je kiedyś rodzice robili w domu smażone na patelni z małych twardych krążków, które na rozgrzanym tłuszczu rosły i pęczniały.

Gdyby takie chipsy były dostępne u mnie lokalnie, to mógłbym je od czasu do czasu brać, zamiast standardowego ziemniaka.

Po czipsach czas na coś słodkiego – Czekoladowa Truskawka. Wygląda dosyć, określiłbym to, odpustowo. Ot taka kiczowata truskawka na kiczowatym patyku.

Po przegryzieniu okazuje się, że jest to zwykła biała czekolada farbowana na różowo z lekkim posmakiem truskawki. Chyba najnudniejsza rzecz z zestawu do tej pory…

Czas zabić słodkość czekolady – pora na Hazardową Gumę do żucia.

W opakowaniu są trzy kulki. Dwie z nich to zwykłe gumy do żucia, niewiele różniące się od tych dostępnych w latach 90-tych. Trzecia jednak jest reklamowana jako superkwaśna. Nie ma sposobu, aby je rozróżnić.

No nic, to próbuję. Nie wiem, czy to oznacza, że mam szczęście, czy pecha, ale pierwsza kulka po rozgryzieniu atakuje mi język kwasem tak silnym jak z kultowych cukierków Center Shock. Różnica polega na tym, że Center Shock był kwaśny na wierzchu i kwaśność szybko mijała. W tym japońskim narzędziu tortur kwas jest w środku i jest go naprawdę dużo.

Dobre.

Powoli dochodząc do końca paczki, otwieram batonik, którego nazwa wygląda jak „Zycef”, dlatego więc będę go tak nazywać.

Zycef z opisu jest bardzo mało zachęcający. Wafelek nasączony czekoladą? Będzie to coś mocno zwykłego. Otwieram opakowanie a tam coś mniej więcej w kształcie i wyglądzie kupy… Wygląda to bardzo źle.

No nic, nie oceniaj batonika po opisie i po okładce. Biorę gryza i szok! To jest pyszne!

Tak więc wafelek jest w konsystencji chrupka ryżowego, lekko wilgotnego. Do tego był on rzeczywiście zanurzony w rozpuszczonej czekoladzie albo innym bardzo intensywnym kakao. Lekkie, delikatne i się nawet nie kruszy. Bomba. Najlepsza rzecz z paczki! Nie znam niczego, co by było dostępne w Polsce i było podobne do Zycefa.

Trzeba zapić czymś tę słodkość. Puszka z napojem opisana jest jako „cydr”. Otwieram, wącham – oranżadka. Nalewam i smakuję – Hellena Biała. Spodziewałem się czegoś nieco bardziej egzotycznego w smaku. Niestety po drugiej stronie planety popularny napój gazowany nie różni się niczym od tego w Polsce. Szkoda.

Zwykła, poprawna oranżada, może nieco mniej gazowana, ale to tyle.

Czas na kolejne zrób to sam! W paczce dostałem trzy zestawy. Teraz biorę ten łatwiejszy z pozostałych. Korytko, trzy proszki, instrukcja po japońsku oczywiście. Wystarczy dodać wody do 2/3 – tak przynajmniej powiedział mi Google translator, który bardzo miło rozcyfrował mi japońskie szlaczki za pomocą aparatu w telefonie.

No dobra. Teraz niby mam z tego kulać lizaka – są nawet foremki na noski i uszki różnych zwierzątek. W tym momencie zaczynam odczuwać niepokój. Chyba te zestawy wymagają nieco więcej precyzji, niż im zaserwowałem.

Kręcę patykiem i nic ukręcić nie mogę. Jedyne co mi wychodzi, to.. ekhm.. no sami zobaczcie… Niestety kubeł.

Drugi zestaw, wizualnie większy i bardziej skomplikowany, nie może mnie znów skompromitować. Postanawiam odszukać w internecie instrukcji i odnajduje ją na YouTube. Tym razem zwyciężę z… z tym zestawem dla dzieci… eh…

Zestaw składa się głównie z dwóch paczek, dwóch woreczków, foremki, jakichś plastików. Nawet naklejki są, których raczej się nie je.

Proszek z paczki należy wymieszać w nowym woreczku z dosłownie kilkoma kroplami wody. Trzeba ten woreczek międlić w dłoniach przez kilka minut, żeby tę ilość wody dobrze rozprowadzić.

Po rozrobieniu obu proszków należy wsypać je do przegródek foremki. Składając plastikowe elementy, tworzymy małą praskę do odciskania cukierków. Wszystko zaczyna się kleić w całość – dosłownie i w przenośni. Dodana minimalna ilość wody jest tylko po to, aby cukierki trzymały się kupy. Udaje mi się skutecznie odcisnąć twarz wyszczerzonej krowy.

W smaku mój wyrób jest niemal identyczny jak cukierki pudrowe, z tym że moje są dużo bardziej miękkie. Bardzo słodkie, syntetycznie-truskawkowe i syntetycznie-nawetniewiemco. Fajne.

I to już wszystko, co miałem w swojej paczce. Powiem szczerze, że spodziewałem się nieco dziwniejszych smaków. W końcu to cukierki z Japonii – tam ma być dziwacznie! Niestety smak jest bardzo standardowy – największym urozmaiceniem jest cała otoczka.

Dobrym pomysłem jest także tworzenie czegoś z półproduktów. Dzieciaki w Polsce na pewno by uwielbiały mieszać proszek, żeby sobie potem odcisnąć tabsa z krówką.

Niestety koszt takiej paczki jest dosyć zaporowy. Największa, ta jaką ja wziąłem, to koszt aż 110 zł. Jeśli jeszcze doliczy się przesyłkę za 55 zł to jest to naprawdę coś, co można kupić najwyżej na wieczór kawalerski dla zabawy po kilku piwach.

P.S. Ciekawostka – najpopularniejszy polski bloger mieszkający obecnie w Japonii – Krzysztof Gonciarz – zaczynał swoją przygodę z Internetem jakoś w 1998 roku m.in. na Forum Świata Gier Komputerowych  – czyli zasadniczo na naszym forum! My go pamiętamy pod ksywką Lordareon, może on też nas trochę pamięta…

0

0