Szalone Teorie: Przegapione białe kruki

Białe kruki to stworzenia bardzo szczególne. To zupełnie odrębny gatunek ptaka, zaledwie spokrewniony z krukami wykorzystywanymi na co dzień do przesyłania przez Cytadelę wiadomości. Są inteligentniejsze, ale i rzadsze od zwykłych kruków, a wykorzystuje się je dość rzadko. Służą do przekazywania największym zamkom Westeros wiadomości o zmianie pory roku. Białego kruka obserwujemy w prologu do Starcia królów, kiedy to ptaszysko informuje o nadejściu jesieni.

– Matka mówiła, że biały kruk oznacza, że już po lecie.
– To prawda, pani. Białe kruki przylatują tylko z Cytadeli. – Palce Cressena powędrowały ku łańcuchowi, który miał na szyi. Każde jego ogniwo wykonano z innego metalu. Symbolizowały różne opanowane przez niego gałęzie wiedzy i razem tworzyły łańcuch maestera, symbol jego zakonu. Gdy był dumny i młody, nosił go bez wysiłku, teraz jednak wydawał mu się ciężki, a dotyk metalu nieprzyjemnie chłodził jego skórę.
– Są większe i inteligentniejsze od innych kruków. Hoduje się je po to, by przenosiły najważniejsze wiadomości. Ten przyniósł nam pismo mówiące, że zebrało się Konklawe, które rozważyło meldunki napływające od maesterów z całego królestwa oraz dokonane przez nich pomiary, i ogłosiło, iż wielkie lato dobiegło wreszcie końca. Trwało dziesięć lat, dwa księżyce i szesnaście dni. Nikt z żyjących nie pamięta równie długiego.
—Starcie królów—

Wiadomość dla Królewskiej Przystani

Ale jak doskonale wiemy, pora roku zmienia się w Pieśni Lodu i Ognia jeszcze raz. Wraz z końcem Tańca ze smokami nadchodzi zima. Cytadela rozpoznaje ten fakt i wysyła białe kruki. Ale tym razem znacznej ich części nie uda się przekazać wiadomości. A Westeros straci kilka cennych tygodni na poczynienie odpowiednich przygotowań. Nie wierzycie? Więc spójrzcie na to, co dzieje się z najważniejszym spośród kruków, wysłanym do Królewskiej Przystani. Ptak zostaje spłoszony przez Varysa, mordującego Kevana.

Na oknie siedział wielki kruk, strosząc jasne pióra. Kevan Lannister nigdy jeszcze nie widział tak olbrzymiego. Był większy od najokazalszego sokoła w Casterly Rock, a nawet od największych sów. Padający śnieg tańczył wokół ptaka, a blask księżyca nadawał mu srebrną barwę.
Nie srebrną. Białą. Ten ptak jest biały.
Białe kruki z Cytadeli nie przenosiły wiadomości jak ich czarni kuzynowie. Wysyłano je ze Starego Miasta tylko w jednym celu: żeby obwieścić nadejście nowej pory.
– Zima – rzekł ser Kevan. To słowo zamieniło się w powietrzu w białą parę. Odwrócił się od okna.
I nagle coś uderzyło go w pierś, wnikając między żebra, twarde jak pięść olbrzyma. Uderzenie odebrało mu dech. Zatoczył się do tyłu. Biały kruk zerwał się do lotu, uderzając skrzydłami w głowę ser Kevana. Mężczyzna w połowie usiadł na ławeczce w oknie wykuszowym, a w połowie osunął się na nią. Co… kto… Bełt wbił mu się w pierś niemal po pierzysko. Nie. Nie. Tak właśnie zginął mój brat. Z rany wypływała krew.
—Taniec ze smokami—

Inne zamki

A Królewska Przystań to tylko początek. Spójrzmy na sytuację stolic pozostałych prowincji Siedmiu Królestw. Winterfell jest oblegane, a ludzie w zamku skrytobójczo mordowani. Wprawdzie wszyscy – prawdopodobnie – rozumieją, że zima nadchodzi, obserwując zewnętrzne tego przejawy, tym niemniej dotarcie kruka na miejsce jest wątpliwe. Riverrun wkrótce będzie miejscem jeśli nie masakry, to przynajmniej walki – dzięki zbiegłemu Blackfishowi. A więc dzięki człowiekowi, który doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne jest przerwanie komunikacji wroga. I nie zawaha się nakazać zabijania wszystkich kruków.

– Theonie, kiedy wrócisz do wuja, powiedz mu, żeby rozstawił wokół Bliźniaków najlepszych łuczników, mają pilnować w dzień i w nocy i zestrzelić każdego kruka, który by wyfrunął z murów. Nie chcę, żeby jakakolwiek wiadomość o poczynaniach mojego syna przedostała się do lorda Tywina.
– Pani, ser Brynden, już się tym zajął – odparł Theon, uśmiechając się dumnie. – Jeszcze kilka ptaków i będziemy mogli upiec pasztet. Pióra zatrzymam na kapelusz dla ciebie.
Nie zdziwiła się. Brynden Blackfish był doświadczonym rycerzem.
—Gra o tron—

Jeśli prawdziwa jest moja teoria mówiąca o podtruwaniu Roberta Arryna (sformułowana w ramach mega-teorii o Littlefingerze), to wkrótce maestera Colemona (zapewne wrobionego przez Littlefingera) straci Dolina. Znów zabraknie osoby, która mogłaby odebrać i przekazać wiadomość. No i jest jeszcze kwestia Końca Burzy – kolejnego zamku, który zostanie zdobyty podstępem. A jeśli Jon Conington planuje udawać sojuszników, to musi upewnić się, że odetnie wroga od komunikacji. Z kolei to, czy biały kruk przyleci na Pyke, nie ma znaczenia, bo i Euron Greyjoy nie wygląda na człowieka, który podzieliłby się tą wiadomością z poddanymi, zachęcając ich do gromadzenia zapasów na zimę.

Innymi słowy wydaje się, że spośród wielkich zamków, jedynie Casterly Rock, Wysogród i Słoneczna Włócznia nie będą przechodzić turbulencji w czasie, gdy powinny do nich dotrzeć białe kruki. Choć nawet tego nie możemy być pewni, zważywszy na szereg innych intryg i gier, które rozgrywają się w tym rejonie. Mało kto usłyszy na czas najważniejsze ostrzeżenie, jakie od pierwszej książki wtłaczał nam w głowy George R.R. Martin. Nadchodzi zima.