Aquaman (2018)

Aquamana widziałem niedługo po premierze, ale święta i wysyp pozycji oscarowych czy po prostu lepszych filmów (Spider-Man Uniwersum) sprawiły, że gdzieś tam sobie siedział z tyłu głowy. Ale ponieważ całkiem niedawno film przekroczył granicę grubej bańki (ponad miliard dolarów przychodu na całym świecie), mam okazję, by podzielić się opinią na temat najnowszej produkcji tandemu DC/WB.

Kadr z filmu "Aquaman"
Momoa bawi się świetnie i idealnie pasuje do roli napakowanego ziomala, który niczego nie bierze serio. Trochę brak mu głębi (jaką dzięki wątkowi matki miał Star-Lord ze “Strażników galaktyki”), ale nie każdy heros musi być skomplikowany…

Podczas seansu pierwszym, co rzuca się w oczy, jest ilość… wszystkiego. “Aquaman” to film superbohaterski, przygodowy i komediowy, mamy tu genezę bohatera, szkolenie bohatera, wojnę… Ilością pobocznych wątków czy zmian tonu można spokojnie obdzielić dwie-trzy produkcje. I to jest w zasadzie mój główny zarzut wobec filmu. Przez namnożenie wątków pobocznych ciężko się skupić na głównej osi fabularnej. Czas ekranowy też nie jest z gumy więc każda mini-opowieść to osobne kilka minut gadania i zdecydowanie zbyt duża ilość ekspozycji. Kto, co, gdzie, kogo, za co i po co? – zawsze się znajdzie wszystkowiedząca postać, która chętnie usiądzie i nam opowie. Z jednej strony wieje przez to momentami nudą, a z drugiej przez natłok informacji niektórych rzeczy po prostu nie idzie spamiętać. Z tych 2,5 godzin spokojnie można było wyciąć dobre 40 minut i film raczej by zyskał niż stracił. Ot, choćby kwestia czarnych charakterów – mamy dwóch głównych, każdy z inną motywacją. Wystarczyłby jeden i też by było dobrze.

No to przejdźmy do plusów. Obsada imponuje. Jason Momoa już w “Lidze sprawiedliwości” zaprezentował się nieźle, dlatego nie zaskoczyło mnie, że w solowym występie również nie zawiódł. Jego Aquaman to taki wesoły, przypakowany ziomal, surfer i twardziel, który rozwali komuś kufel na łbie, a potem walnie “selfie” z dzióbkiem. Ciężko sprzedać bohatera z takimi mocami na serio i cieszę się, że reżyser (James Wan) nie silił się na mrok i poważne tematy a’la Zack Snyder. Bliżej “Aquamanowi” do “Ragnaroka” niż do “Ligi Sprawiedliwości” czy “Batman v Superman”.

Kadr z filmu "Aquaman"
Najbardziej niepotrzebna i absurdalna postać w filmie.

Prócz Momoi w filmie błyszczy (dosłownie i w przenośni) Nicole Kidman, dobrze wypadł Willem Dafoe, nawet niewidziany dawno Dolph Lundgren dał sobie radę w takim towarzystwie. Miło go było znów zobaczyć na dużym ekranie. Problemy z aktorami są dwa: Patrick Wilson jako Orm i Amber Heard jako Mera. Ten pierwszy przez pomyłkę grał w trochę innym, dużo poważniejszym filmie niż pozostali. Jeśli chciał groteskowo przeszarżować (co by zdecydowanie do klimatu pasowało) to zabrakło środków. Mera natomiast to pomocniczka, przewodniczka i docelowo dziewczyna Aquamana. Niestety, jest kompletnie nijaka i nie winię tu w sumie samej aktorki. Postać napisano w starym (nie) dobrym stylu: ma być ładna, zakochać się w głównym bohaterze i może dać uratować. Niektórzy jeszcze nie rozumieją, że danie kobiecie kilku scen walki, gdzie kopie zady, to za mało, żeby od pewnych stereotypów uciec. Nie pomógł też fakt, że więcej chemii było czuć między Momoą i Dafoe niż Momoą i Heard…

Kadr z filmu "Aquaman"
Atlantyda powala rozmachem, projektem i kolorami, obrazek powyżej nie oddaje nawet w połowie tego, co naprawdę można podziwiać na ekranie.

Za co jednak najbardziej zapamiętam ten konkretny seans? Za świat. Za podróż w głębiny oceanu, do miejsca tak kolorowego i urzekającego, że cała Wakanda (która też mi się przecież podobała) może się schować! Atlantyda obezwładnia swoim pięknem. Za sam projekt spece od efektów i kreacji takich miejsc powinni z miejsca dostawać Oscara w osobnej kategorii. Na pewno w całej (niezbyt długiej) historii filmów w uniwersum DC to najładniejsza produkcja. Wizualnej stronie kroku dotrzymują zdjęcia. Szczególnie sceny walk i pojedynków nakręcono z pomysłem. Jest dynamicznie, szybko, intensywnie, ale też wiadomo kto jest gdzie, kogo, w co i czym bije. Uniknięto więc choroby wielu współczesnych filmów – ćwierć-sekundowych cięć i epileptycznego montażu. Skróciłbym jedynie (znów) kilka sekwencji, podczas których główny bohater toczy mniejsze lub większe bitwy. Walki jest po prostu trochę za dużo, aż się chwilami od nieustannej akcji chce dyskretnie ziewnąć.

Kadr z filmu "Aquaman"
Postać Mery jest nijaka i ewidentnie potraktowana przez scenarzystów po macoszemu. Szkoda, bo potencjał był.

Tak naprawdę mam problem z oceną końcową. Z jednej strony niedoróbek i elementów do poprawy można wskazać wiele. Przyjemniej oglądałoby się film krótszy, bardziej spójny, z jednym czarnym charakterem i mniejszą ilością ekspozycji. Z drugiej – biorąc pod uwagę konkurencję w uniwersum DC, gdzie chyba tylko “Wonder Woman” i “Man of Steel” dało się oglądać bez zażenowania – ciężko nie docenić “Aquamana”. W końcu ktoś poszedł po rozum do głowy i dał reżyserowi wolną rękę i swobodę w realizowaniu swojej wizji. Mimo wad – na pewno nie można powiedzieć, że Człowiek-Woda jest nijaki, a to już coś. Jeśli cała reszta produkcji w tym uniwersum będzie co najmniej takiej jakości, to w końcu Marvelowi przybędzie sensowny konkurent. A konkurencja niemal zawsze zmusza do pojedynku na jakość. My – widzowie –  możemy na tym tylko zyskać.

-->

Kilka komentarzy do "Aquaman (2018)"

  • DaeL
    19 lutego 2019 at 13:00
    Permalink

    Dziwi mnie SithFrogu, że używasz anglojęzycznego tytułu, zamiast stosować jego polskie tłumaczenie. Toż to przecież “Wodzirej” 🙂

    Reply
    • SithFrog
      19 lutego 2019 at 13:02
      Permalink

      To mnie zaskoczyłeś Daelu. Stawiałem raczej na Jańcio Wodnik…

      Reply
    • 19 lutego 2019 at 13:10
      Permalink

      Zawsze można posiłkować niemieckim ,,Wassermann”.

      Reply
      • SithFrog
        19 lutego 2019 at 13:26
        Permalink

        Hahaha, chyba najlepsze 🙂

        Reply
    • 19 lutego 2019 at 14:23
      Permalink

      H2OMan /czyt. HaDwaOMan/

      Reply
  • 19 lutego 2019 at 14:29
    Permalink

    Biorąc pod uwagę stopień zanieczyszczenia oceanów – Szambonurek

    Reply
  • 19 lutego 2019 at 15:35
    Permalink

    Akuratnie wczoraj ogladalem!
    I bylem zaskoczony, bo film – mimo klasycznych glupot i absurdow – zdecydowanie da sie ogladac.
    James Wan to jednak klasa. Szczegolnie zwrocilem uwage na sposob krecenia: naprawde najwyzszy poziom realizacji.

    Glebiny Atlantydy przypominaly Valeriana i imho zbyt pstrokate, ale juz sceny walki z Torchami – tego nie mial nawet Marvel. Super!

    No i Momoa naprawde da sie lubic. Reszta fabuly raczej pretekstowa i jak napisano wyzej, zbyt rozbudowana zeby chcialo sie to na powaznie ogarniac, ale ogolnie – jest dobrze. Poza Ant-manem, ktory jest absurdalny 🙂

    Reply
    • SithFrog
      19 lutego 2019 at 15:38
      Permalink

      Mnie pozytywnie zaskoczyła też ta wielka bitwa na koniec. Miałem skojarzenie z bitwami z Gwiezdnych Wojen, epizodów 1-3. Tzn. skojarzenie na zasadzie “jakby w tamtych filmach zrobić to dobrze to pewnie tak by fajnie wyglądało”…

      Reply
  • 19 lutego 2019 at 18:16
    Permalink

    Sith daje dobrą ocenę, znaczy można obejrzeć 🙂

    Reply
  • 19 lutego 2019 at 19:04
    Permalink

    a kiedy recenzja czegos ciekawszego? np. climax albo dom, ktory zbudowal jack, a najlepiej oba!

    Reply
    • SithFrog
      19 lutego 2019 at 22:33
      Permalink

      “Climax” rozważam. “Dom, który zbudował Jack” już niekoniecznie. podobno LvT przebił samego siebie z “Antychrysta” pod względem bezsensownego gore, a dla mnie już “Antychryst” to było za dużo i bez sensu. Szokowanie dla samego szokowania i gore dla gore to nie mój typ kina.

      Reply
      • 19 lutego 2019 at 23:38
        Permalink

        ”Climax’ odradzam. Ciężko to w ogóle filmem nazwać. Półtorejgodzinny klip o niczym. Ból głowy pewny.

        Reply
      • 20 lutego 2019 at 00:27
        Permalink

        a ja climax polecam, nawet ogladalem niektore sceny po kilka razy xd

        Reply
    • 20 lutego 2019 at 15:30
      Permalink

      Dom, który zbudował Jack – mam za sobą pierwsze podejście, ale bez bicia przyznaję, że zrezygnowałem w trakcie i to z nudów a nie z powodu krwi. Ale dam mu jeszcze szansę.

      Reply
  • 19 lutego 2019 at 23:40
    Permalink

    Mi się Mera bardzo podobała. Heard też pasuje do roli. Jest potencjał na osobny film. Warto też wspomnieć o tych czarnych horrorowych paskudach i pięknej sceny (nie)oczekiwanego spotkania. So romantic 🙂

    Reply
    • SithFrog
      20 lutego 2019 at 09:46
      Permalink

      Heard pasuje do roli, ale postać jest kiepsko napisana. Przydałoby się lepszy scenariusz dla nie

      Reply
  • 21 lutego 2019 at 19:03
    Permalink

    Mnie sie to dobrze ogladało, film bawi. Jednak czuc tu parodie i zahaczenie wrecz o kicz. Człowiek patrzy na te wszystkie efekty specjalne i czuje ,ze tego wrecz jest za duzo polecieli hardcorem, na kolorowa Atlantyde, na bzdurki tam latajace czy pływajace i mysli kurcze ,ale kicz i sie usmiecha bo to ładne kolorowe takie przesadzone ,ze az trzeba sie usmiechnąc. I polecieli po pop kultrzurze sparodiowali co sie da od mitów greckich az po gwiezdne wojny, mit arturiańki i obcego oraz podróz do wnetrza ziemi. Trudno tu o jakąś ocene bo z jednej strony widac ten kicz a z drugiej film sie oglada dobrze i nie nudzi i widac zabawe konwencja ogólnie ogladnac warto ,ale z przymruzeniem oka. Samoa przystojny , dobrze sie na niego patrzy i idealnie wpisuje sie w role takich bohaterów wojowników i wcale nie ejest taki sztywny jak niektórzy twierdza.

    Reply
    • SithFrog
      28 lutego 2019 at 18:16
      Permalink

      Dla mnie w ogóle nie był sztywny, zachowywał się jak śmieszkujący, wyluzowany ziomek-surfer. Czekałem kiedy weźmie jakąś dechę i pójdzie na fali 🙂

      Reply
  • 25 lutego 2019 at 11:26
    Permalink

    Dwukrotnie usnąlem na tym filmie. Wcale nie było tak późno. Za dużo wszystkiego było w tym filmie aż się wylewało. No ale w końcu akcja toczyła się głównie pod wodą.

    Reply
    • SithFrog
      28 lutego 2019 at 18:17
      Permalink

      Fakt, scenarzyści przesadzili z wodolejstwem 🙂

      Reply

Skomentuj Crowley Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

 pozostało znaków