Czytamy Grę o Tron #10: Bran IV, Eddard V

Pod ostatnim tekstem wyrażaliście zapotrzebowanie na wstępniaki, więc wychodzimy naprzeciw Waszym oczekiwaniom. A jest zresztą ku temu okazja, bo trzeba wyjaśnić czemu macie przed sobą streszczenie tylko dwóch, a nie trzech rozdziałów. Niestety DaeL znów zaserwował jakąś wymówkę w rodzaju „Nie mogę pisać na klawiaturze prowadząc jednocześnie samochód”, więc dostaniecie w tym tygodniu nieco skróconą wersję naszego streszczenia. Ale nie będzie ona przez to mniej ciekawa. Przeciwnie, prezentujemy Wam dwa fascynujące rozdziały. W pierwszym dowiemy się czegoś o Długiej Nocy, w drugim zaczniemy odkrywać tajemnicę śmierci Jona Arryna. Miłej lektury. A za tydzień wracamy z odcinkiem o standardowej, trzyrozdziałowej długości.
Lai i DaeL

A jeśli chcecie przeczytać poprzednie odcinki streszczenia, to znajdziecie je tutaj.

Bran IV [24]

Miejsce akcji: Winterfell

Bran obserwuje z okna młodszego brata ganiającego się z wilkorami po dziedzińcu. Jest rozgoryczony kłamstwem trójokiej wrony – po przebudzeniu okazało się, że nie może chodzić, a tym bardziej latać. Stara Niania, która towarzyszy chłopcu, stwierdza, że wszystkie wrony kłamią. Bran nie chce słuchać jej opowieści – wolałby biegać z Rickonem, wspinać się, jeździć konno. Staruszka zaczyna snuć historię o Długiej Nocy, gdy przed tysiącleciami nadeszli Inni. Opowiada o zimie tak długiej, że ludzie nie mieli już żywności, a matki zabijały swe dzieci, by oszczędzić im cierpień. Mówi o Ostatnim Herosie, który wyruszył, by odnaleźć dzieci lasu. Podczas swej wędrówki zginęło dwunastu jego towarzyszy, jego pies i rumak.

Opowieść przerywa pojawienie się maestera Luwina i Hodora. Stajenny znosi chłopca do Wielkiej Komnaty, gdzie Robb Stark siedzi na tronie ojca z obnażonym mieczem na kolanach. Przed nim stoi Tyrion Lannister z dwójką swoich ludzi i eskortą Nocnej Straży. Hodor sadza Brana na tronie Starków, a karzeł uważnie przygląda się chłopcu. Pomimo zachowania Robba, Tyrion dopełnia obietnicy złożonej Jonowi i wręcza maesterowi Luwinowi projekt siodła dla kalekiego chłopca. Doradza, jak należy wytresować wierzchowca, by Bran mógł na nim jeździć. Do komnaty wpada Rickon z wilkorami, które otaczają Lannistera. Szary Wicher rozrywa rękaw Tyriona, Bran i jego bracia odwołują wilki. Robb pod wpływem interwencji maestera Luwina zmienia zdanie i proponuje Krasnalowi spędzenie nocy w Winterfell, ale ten nie chce nieszczerej uprzejmości i postanawia zatrzymać się w karczmie. Robb oferuje gościnę braciom z Nocnej Straży, a Hodor odnosi Brana do łóżka.

Chłopiec śni koszmar o wspinaniu się na wieżę i ścigających go chimerach. Stajenny powraca po zapadnięciu zmroku i szykuje Brandona na kolację. Podczas wieczerzy bracia z Nocnej Straży odpowiadają na pytania o Jona Snow i mówią o śmierci Benjena Starka za Murem. Robb zrywa się z miejsca i krzyczy, że jego stryj nie mógł zginąć. Bran dodaje, że dzieci lasu na pewno mu pomogą. Maester Luwin oznajmia, że dzieci lasu wymarły tysiące lat temu, ale Yoren jest sceptyczny co do tego – za Murem nadal egzystują wilkory i inne stworzenia. Robb zanosi brata do łóżka. Siedzi w ciemności obok Brana, rozmawiają o powrocie rodziców i przejażdżce do Jona na Mur. Robb zaczyna szlochać.

Postaci występujące w rozdziale:

• Bran Stark (główna postać)
• Rickon Stark
• Robb Stark
• Tyrion Lannister
• Szary Wicher, Lato, Kudłacz
• Stara Niania
• Hodor
• Maester Luwin
• Hallis Mollen
• Jyck, Morrec
• Theon Greyjoy
• Yoren i 3 braci z Nocnej Straży

Postaci wspomniane w rozdziale:

• Brandon Budowniczy
• Aerys II Targaryen
• Catelyn Stark
• Rickard Stark
• Brandon Stark
• Eddard Stark
• Benjen Stark
• Robert Baratheon
• Balon Greyjoy
• Jon Snow
• Jory Cassel
• Rodrik Cassel
• Vayon Poole
• Hullen, Harwin
• Gruby Tom
• Alliser Thorne
• Jeor Mormont
• Waymar Royce

Czego się dowiedzieliśmy?

1. Bran ma za sobą 8. dzień imienia.
2. Wilkory różnią się od siebie wyglądem: Kudłacz jest czarny i ma zielone ślepia, a srebrnoszary Lato o złocistych oczach jest mniejszy od Szarego Wichru.
3. Bran uważa, że Lato jest najmądrzejszym z wilkorów.
4. Chłopiec czuje złość wobec wrony, która obiecała mu, że będzie latał.
5. Stara Niania przybyła do Winterfell, żeby być mamką dla Brandona Starka, brata pradziadka Brana.
6. Bran chciałby, żeby jego życie wyglądało tak samo jak przed upadkiem. Nie może się pogodzić ze swoim kalectwem.
7. Stara Niania uważa Brana za słodkie dziecko lata, które nic nie wie o strachu.
8. Według Starej Niani Biali Wędrowcy pożerali ludzkie dzieci.
9. W trakcie Długiej Nocy przez wiele lat ludzie nie widzieli słońca.
10. Ostatni Bohater poszukując dzieci lasu stracił wszystkich dwunastu towarzyszy, swojego psa i konia.
11. Hodor tak naprawdę ma na imię Walder. Prawnuczek Starej Niani mierzy prawie 7. stóp wzrostu.
12. Theon uważa, że trzeba znać swoje imię…
13. Przez wzgląd na Jona Snow Krasnal zaprojektował siodło dla kalekiego Starka.
14. Obnażony miecz trzymany na kolanach jest znakiem odmowy gościny.
15. Wilkory zaatakowały Lannistera bez wyraźnego powodu. Nie stanowił on zagrożenia dla Rickona i pozostałych Starków, jedynie stał pośrodku komnaty i mówił.
16. Wilkory są bezwzględnie posłuszne swym właścicielom. Chociaż Kudłacz jest najbardziej dziki.
17. W zimowym mieście pod murami Winterfell można odprężyć się w karczmie.
18. Bran śnił koszmar o wspinaczce na wysoką wieżę i ścigających go gargulcach/chimerach, które kiedyś były lwami.
19. Podczas kolacji siedzisko lorda pozostało puste. Robb zasiadł po jego prawej stronie, a Brana posadzono naprzeciw.
20. Benjen Stark jest uważany za zaginionego.
21. Robba przytłacza ciężar obowiązków. Podobnie jak Bran i Rickon, chłopak tęskni za rodzicami i Jonem.

Cytat/foreshadowing

• O Długiej Nocy

Tysiące lat temu nadeszła zima, mroźna, sroga i tak długa, że żaden człowiek nie potrafił jej objąć swoją pamięcią. Nadeszła noc długa jak jedno pokolenie. Królowie drżeli i umierali w swoich zamkach, podobnie jak trzody w zagrodach. Kobiety wolały udusić swoje dzieci niż patrzeć, jak umierają z głodu. A kiedy potem płakały, łzy zamarzały na ich policzkach. (…)
W czasie tamtej ciemności Inni przyszli po raz pierwszy. (…)
Były to zimne istoty, martwe istoty, które nienawidziły żelaza, ognia i dotyku słońca, a nawet stworzeń, w których żyłach płynie gorąca krew. Jak fala przeszli przez grody, miasta i królestwa, dziesiątkując całe armie, bohaterów; jechali na bladych, martwych koniach, prowadząc hordy zabitych. Nie mieli litości dla kobiet ani dla niemowląt, nie oparł im się żelazny miecz. Polowali na młode kobiety w skutych mrozem lasach i karmili swoje martwe sługi dziećmi ludzi. (…)
Działo się to jeszcze, zanim przyszli Andalowie, na długo przed tym, jak kobiety uciekły z miast Rhoyne przez wąskie morze, a setki ówczesnych królestw były królestwami Pierwszych Ludzi, które odebrali dzieciom lasu. Tu i tam dzieci lasu żyły jeszcze w swoich drewnianych miastach, wydrążonych wzgórzach, a drzewa z twarzami stały na straży. I tak, kiedy zimno i śmierć zalały ziemię, ostatni z herosów postanowił odszukać dzieci w nadziei, że ich pradawna magia dokona tego, czego nie potrafiły dokonać ludzkie armie.

• O dzieciach lasu, i Innych, a może także o losie Benjena.

Bran przypomniał sobie opowieść Starej Niani o Innych i o ostatnim herosie, którego ścigali w białych lasach martwi ludzie i pająki wielkie jak psy. Poczuł ukłucie strachu, lecz zaraz przypomniał sobie zakończenie opowieści. – Dzieci mu pomogą – wymamrotał. – Dzieci lasu!
Theon Greyjoy uśmiechnął się, a maester Luwin powiedział: – Bran, dzieci lasu wymarły tysiące lat temu. Pozostały po nich tylko twarze na drzewach.
– Tutaj może i tak jest – powiedział Yoren. – Lecz tam, za Murem, kto wie? Czasem trudno powiedzieć, co tam jest żywe, a co martwe.

• O konieczności pamiętania jak człowiek ma na imię.

Theon Greyjoy zauważył kiedyś, że Hodor nie ma pojęcia o wielu rzeczach, lecz z pewnością zna swoje imię. Stara Niania zachichotała, kiedy Bran opowiedział jej o tym, i wyznała, że jego prawdziwe imię brzmi Walder.

Szalona Teoria

• To jak to jest z tym nadejściem Innych? – Inwazja Białych Wędrowców

Błędy w tłumaczeniu:

• Oryginał: His days were spent drilling the guard and practicing his swordplay, making the yard ring with the sound of steel as Bran watched forlornly from his window.
  Tłumaczenie: Całymi dniami obserwował musztrę straży albo ćwiczył walkę mieczem. Bran słuchał tęsknie ze swojego okna dźwięku stali dochodzącego z dziedzińca.
  Na czym polega błąd? Robb nie tyle obserwował musztrę, co ją prowadził. Istotna różnica w kontekście faktu, że już niedługo Robb będzie dowodził armią.
• Oryginał: “I could tell you the story about Brandon the Builder,” Old Nan said. “That was always your favorite.”
  Thousands and thousands of years ago, Brandon the Builder had raised Winterfell, and some said the Wall. Bran knew the story, but it had never been his favorite. Maybe one of the other Brandons had liked that story. Sometimes Nan would talk to him as if he were her Brandon, the baby she had nursed all those years ago, and sometimes she confused him with his uncle Brandon, who was killed by the Mad King before Bran was even born. She had lived so long, Mother had told him once, that all the Brandon Starks had become one person in her head.
  “That’s not my favorite,” he said. “My favorites were the scary ones.”
  Tłumaczenie: – Mogłabym opowiedzieć ci historię Brandona Budowniczego – powiedziała Stara Niania. – Zawsze lubiłeś ją najbardziej.
  – Wcale nie – zaprzeczył. – Najbardziej lubiłem te straszne.
  Na czym polega błąd? Olaboga, znowu tłumaczowi zeżarło cały akapit. Powinien on wyglądać następująco:
  Tysiące lat temu, Brandon Budowniczy wzniósł Winterfell, a jak mówią niektórzy, również Mur. Bran znał tę historię, ale nigdy za nią nie przepadał. Może jakiś inny Brandon ją lubił. Czasami Niania zwracała się do niego jakby był jej Brandonem, dzieckiem, które wykarmiła tak wiele lat temu. Czasami zaś brała go za wujka Brandona, którego Szalony Król zabił jeszcze zanim Bran się urodził. Matka mówiła, że Niania żyła tak długo, iż wszyscy Brandonowie Starkowie zlali się w jej umyśle w jedną osobę.
• Oryginał: So as cold and death filled the earth, the last hero determined to seek out the children, in the hopes that their ancient magics could win back what the armies of men had lost. He set out into the dead lands with a sword, a horse, a dog, and a dozen companions. For years he searched, until he despaired of ever finding the children of the forest in their secret cities. One by one his friends died, and his horse, and finally even his dog, and his sword froze so hard the blade snapped when he tried to use it. And the Others smelled the hot blood in him, and came silent on his trail, stalking him with packs of pale white spiders big as hounds.
  Tłumaczenie: I tak, kiedy zimno i śmierć zalały ziemię, ostatni z herosów postanowił odszukać dzieci w nadziei, że ich pradawna magia dokona tego, czego nie potrafiły dokonać ludzkie armie. Jego przyjaciele umierali jeden po drugim, padł jego koń, a potem i pies, nawet miecz w jego pochwie zamarzł. Inni wyczuli gorącą krew w jego żyłach i przyszli jego śladem; otoczyły go trupioblade pająki wielkości ogarów…
  Na czym polega błąd? Przede wszystkim znów brakuje zdania. Tłumaczenie pomija fragment, który mówi o tym, że ostatni bohater szukał ukrytych miast dzieci lasu przez całe lata, tracąc w końcu zupełnie nadzieje. Ponadto tłumacz popełnił błąd mówiąc o mieczu zamarzającym w pochwie. Autor pisze, iż mróz był tak wielki, że ostrze pękło przy próbie użycia go.
• Oryginał: The door opened with a bang, and Bran’s heart leapt up into his mouth in sudden fear, but it was only Maester Luwin, with Hodor looming in the stairway behind him.
  Tłumaczenie: Drzwi otworzyły się z hukiem, a Bran podskoczył przestraszony, lecz okazało się, że to tylko maester Luwin w towarzystwie Hodora.
  Na czym polega błąd? Tłumacz prezentuje nam dziwnie uproszczony opis tego co zaszło. Nie słyszymy więco  sercu, które podskoczyło Branowi do gardła, ani o tym, iż Hodor górował nad maesterem, stojąc na schodach.
• Oryginał: Maester Luwin took the paper from the dwarfs hand, curious as a small grey squirrel.
  Tłumaczenie: Maester Luwin wziął papier od karła wyraźnie zaciekawiony.
  Na czym polega błąd? W oryginale GRRM porównuje maestera Luwina do małej, ciekawskiej wiewiórki.
• Oryginał: Robb Stark seemed puzzled.
  Tłumaczenie: Robb Stark patrzył na niego podejrzliwie.
  Jak powinno brzmieć tłumaczenie? Robb Stark był zaintrygowany.
• Oryginał: Yoren was senior among the black brothers, so the steward had seated him between Robb and Maester Luwin. The old man had a sour smell, as if he had not washed in a long time. He ripped at the meat with his teeth, cracked the ribs to suck out the marrow from the bones, and shrugged at the mention of Jon Snow.
  Tłumaczenie: Yoren był najstarszy rangą wśród czarnych braci, dlatego zarządca posadził go między Robbem i maesterem Luwinem. Rozrywał zębami mięso i łamał kości, by wyssać z nich szpik, a na wspomnienie imienia Jona Snowa wzruszył ramionami.
  Na czym polega błąd? Tłumacz oszczędził nam zdania mówiącego, iż Yoren pachnie jakby nie mył się od wielu dni.

Eddard V [25]

Miejsce akcji: Czerwona Twierdza, Królewska Przystań

Ned odwiedza wielkiego maestera. Pycelle częstuje gościa mlekiem słodzonym miodem i wspomina lata młodości w Starym Mieście za panowania króla Maekara I. Trwało wówczas bardzo gorące i długie lato, po którym nastąpiła surowa i długa zima. Stark pyta o zdrowie i kondycję Jona Arryna przed śmiercią. Maester opowiada o zmęczeniu namiestnika, troskach i ogromnym ciężarze spoczywającym na jego barkach przez te wszystkie lata. Jon Arryn był człowiekiem w podeszłym wieku, jego żona kilkukrotnie poroniła, a jedyny żyjący syn był bardzo chorowity. Pycelle przyznaje, że odesłał maestera Colemona, który leczył lorda Arryna w początkowym stadium choroby. Wielki maester tłumaczy to lękiem o zdrowie Jona Arryna, które mogło być jeszcze nadwątlone przez zbyt niebezpieczne metody Colemona. Pycelle opowiada o ostatnich chwilach życia Arryna. Próbował on przekazać jakąś wiadomość swej żonie i królowi, ale jedyne słowa, jakie potrafił zrozumiale wypowiedzieć to: „Nasienie jest silne.”

Przed śmiercią namiestnik interesował się księgą opisującą genealogię wielkich rodów Westeros. Lord Stark sugeruje, że być może przyczyną zgonu Jona była podana trucizna. Pycelle jest zdziwiony tą sugestią i podważa wiarygodność Lysy Arryn, ale całkowicie trucizny nie wyklucza. Nadmienia, że truciciele zasługują wyłącznie na pogardę. Lord Eddard wspomina, że trucizna jest bronią kobiet, ale Pycelle dodaje, że również tchórzy i eunuchów.

Ned dziękuje za rozmowę i prosi o przysłanie księgi. Jest świadomy, że Pycelle prawdopodobnie doniesie komuś o jego śledztwie.

Wracając do Wieży Namistnika, Ned spotyka Aryę ćwiczącą stanie na jednym palcu. Rozmawiają o przyszłości Brana.

Później, do Wieży Namiestnika przychodzi Petyr Baelish. Eddard zastaje go przyglądającego się treningowi Gwardii Królewskiej. Litllefinger oznajmia, że odnalazł czwórkę ludzi służących poprzedniemu namiestnikowi, którzy zostali w stolicy po wyjeździe Lysy Arryn. Jest wśród nich ser Hugh, który po śmierci Arryna został pasowany na rycerza. Ned jest zaskoczony, gdyż jego dotychczasowe poszukiwania okazały się bezowocne. Baelish pyta Starka o zaufaną osobę, a jego odpowiedź kwituje szyderstwem. Pokazuje namiestnikowi szpiegów Pająka, królowej i swoich. Gdy Ned przeprasza Petyra za początkową nieufność, Baelish mówi, że nieufność ta była najmądrzejszą rzeczą, jakiej Stark dokonał od przyjazdu do stolicy.

Postaci występujące w rozdziale:

• Eddard Stark (główna postać)
• wielki maester Pycelle
• Arya Stark
• Petyr Baelish
• służąca Pycelle’a
• Alyn

Postaci wspomniane w rozdziale:

• Jon Arryn
• Robert Arryn
• Lysa Tully
• Maester Colemon
• Robert Baratheon
• Cersei Lannister
• Aerys II Targaryen
• Maekar Targaryen
• Jaehaerys II Targaryen
• Aegon V Targaryen
• Catelyn Stark
• Tywin Lannister
• Jaime Lannister
• Joffrey Baratheon
• Stara Niania
• maester Luwin
• Bran Stark
• Syrio Forel
• Sansa Stark
• Brandon Budowniczy
• Barristan Selmy
• Renly Baratheon
• ser Hugh z Doliny
• Varys
• maester Aethelmure
• maester Mellon

Czego się dowiedzieliśmy?

1. Pycelle proponuje Nedowi kaki. Skąd w Westeros takie owoce?
2. Prostaczkowie powiadają, że ostatni rok lata jest zawsze najgorętszy. Na południu panuje skwar, a na północy padają letnie śniegi.
3. Trwające obecnie lato przypomina to z czasów panowania króla Maekara. Niektórzy sądzili wówczas, że nastało wieczne lato bez końca. W siódmym roku nadeszła krótka jesień, a później nastała sroga i długa zima.
4. Pycelle wspomina młodość w Starym Mieście i owoce, które zajadał nocami: melony, brzoskwinie i granaty.
5. Jon Arryn przed śmiercią wydawał się być mocno zafrasowany, a po rozpoczęciu studiowania księgi dopadła go nagła choroba.
6. Wielki maester odesłał Colemona, który próbował ratować Jona Arryna miksturami przeczyszczającymi. Warto to zapamiętać.
7. Od prawie 40 lat Pycelle pełni urząd wielkiego maestera. Objął urząd za czasów Aegona V, który zginął w Summerhall kilka miesięcy później.
8. Lysa Arryn od ostatniego poronienia przejawiała zachowania osoby niestabilnej emocjonalnie. Śmierć męża nasiliła te objawy.
9. W Wolnych Miastach powszechną praktyką jest otruwanie wrogów. Uważa się, że trucizna jest bronią kobiet, tchórzy i eunuchów.
10. Pycelle przestrzega Neda, by ten nigdy nie ufał pająkom.
11. Król towarzyszył Jonowi Arrynowi w chwili śmierci, podczas gdy Cersei z dziećmi i świtą pana ojca wyruszyła do Casterly Rock po turnieju z okazji 12. dnia imienia Joffreya.
12. Wodni tancerze podobno potrafią stać bardzo długo na jednym palcu.
13. Arya ma nadzieję, że Bran przyjedzie kiedyś do Królewskiej Przystani.
14. Baelish uważa ser Barristana za męczącego staruszka.
15. Ze służby i otoczenia Jona Arryna w Królewskiej Przystani pozostały 4 osoby: służąca, stajenny, pomocnik kuchenny i giermek, który został pasowany przez króla po śmierci namiestnika. To następna rzecz, o której warto pamiętać.
16. Litllefinger uświadamia Nedowi, że Czerwona Twierdza pełna jest szpiegów.
17. Jeśli chce się z kogoś zadrwić, najlepiej zaoferować mu pałac w Valyrii w idealnym stanie do kupienia od zaraz.
18. Nie należy ufać Litllefingerowi. Nigdy.

Cytat/foreshadowing

• O przyszłości Brana.

Ale może zostać panem jakiegoś dużego grodu i zasiąść w królewskiej radzie. Może budować wielkie zamki jak Brandon Budowniczy albo pożeglować przez Morze Zachodzącego Słońca czy też przyjąć Wiarę twojej mamy i zostać Wielkim Septonem.

• O przyszłości Aryi.

– Ty… – powiedział Ned i pocałował ją w czoło. – Ty poślubisz króla i będziesz panią zamku, a twoi synowie zostaną rycerzami, książętami i lordami, a może nawet i Wielkimi Septonami.
Arya skrzywiła się. – Nie – odparła. – To dobre dla Sansy.

• O przyszłości Neda 😉

– Lordzie Petyrze – odezwał się do niego Ned. – Ja… jestem ci wdzięczny za pomoc.
Może pomyliłem się, okazując ci nieufność.Littlefinger musnął palcami swoją kozią bródkę. – Wolno się uczysz, lordzie Eddardzie. Twoja nieufność wobec mnie jest najmądrzejszą rzeczą, jakiej dokonałeś od chwili przybycia tutaj. – Skłonił się i wyszedł.

Szalona Teoria

• Kulinarne wspominki Pycelle’a – Symbolika pokarmu
• Rozgrywki Littlefingera – Sekrety Littlefingera (część 3 – władca marionetek)
• O Robercie Arrynie – Syn Littlefingera

Błędy w tłumaczeniu:

• Oryginał: Ned took another swallow of milk, trying not to gag on the sweetness of it.
  Tłumaczenie: Ned napił się jeszcze mleka, choć było strasznie słodkie.
  Na czym polega błąd? Mleko było tak słodkie, że Ned o mało co się nie zakrztusił.
• Oryginał: Ned had to smile. “Which toe?” he teased.
  Tłumaczenie: – Na którym palcu? – spytał Ned, uśmiechając się podstępnie.
  Na czym polega błąd? Podstępnie? Oryginał mówi o przekomarzaniu się.

0

0