Absurdalnie subiektywny ranking odcinek 7 (LOST – Zagubieni)

Top 17 najciekawszych postaci z serialu LOST – Zagubieni

Ponieważ ranking jest absurdalnie subiektywny, to i sam temat kolejnego zestawienia taki będzie. Skupię się bowiem na moim zdaniem najlepszym serialu telewizyjnym w historii, a właściwie na jego bohaterach. Na plejadzie wspaniałych kobiet i mężczyzn, którzy sprawili, że w Lostach się zakochałem i obejrzałem ten serial od deski do deski co najmniej siedem-osiem razy.

Uwaga tekst zawiera spoilery dotyczące fabuły serialu LOST – Zagubieni!!!

Wyróżnienia

1 wyróżnienie – Czarny dym

Element horrorowy, przez długi czas nie wiadomo, co to takiego jest i czym się kieruje w wyborze ofiar. Scena z jego przywołaniem w wiosce Dharma przeciwko ludziom Kimiego była rewelacyjna. Zresztą każde jego pojawienie się dużo wnosi do historii. Finalnie okazuje się poniekąd geniuszem zbrodni i manipulacji. Poniekąd, bo ostatecznie zawsze coś staje mu na drodze do osiągnięcia celu.

2 wyróżnienie – Richard Alpert

Jest na wyspie od bardzo dawna. Towarzyszy kolejnym przywódcom. Bardzo ciekawa, intrygująca postać, ale mimo wszystko dostrzegam w niej pewne błędy. Richard jak na kogoś, kto wiele widział i wiele wie, jest dość naiwny i daje sobą manipulować. Mało mówi, daje postaciom snuć domysły, słucha się kolejnych liderów mimo tego, że często działają na szkodę Wyspy. Dodatkowo bardzo późno poznajemy jego historię. Co prawda odcinek poświęcony Richardowi jest bardzo dobry, a w ostatnim sezonie naprawdę fajnie ogląda się jego rozterki, ale jednak nie jest to postać wiodąca.

3 wyróżnienie – Ethan

Kolejny element horrorowy. Kiedy oglądałem ten serial po raz pierwszy w TV (leciał dość późno wieczorem), wzbudzał on we mnie autentyczny strach, a sceny z Ethanem, Charliem i Claire to była naprawdę mocna rzecz. Ethan przerażał, a dodatkowo wyglądał na totalnego psychola-mordercę. Rola bardzo dobra, wzbudzająca emocję, ale zbyt krótka, choć gdy potem Ethan pojawia się w retrospekcjach, człowieka przechodzą ciarki. To samo kiedy jego imię pada w kontekście noworodka, którego poród odbiera podróżniczka w czasie.

Miejsca 17-11

Miejsce 17 – Frank Lapidus

Pojawia się dość późno, ale ma do odegrania ważną rolę. Jest nastawiony pozytywnie do pasażerów lotu 815 linii Oceanic i nie chce, by stała im się krzywda. Podczas jego kolejnego pojawienia się widz może czuć się delikatnie skonfundowany, gdyż Frank całkowicie zmienia swój image. Jego występ jest mimo wszystko dość ograniczony, więc nie może być wyżej, ale ja Franka bardzo polubiłem,, zwłaszcza w tej pierwszej wersji – pół-menela w hawajskiej koszuli latającego wte i wewte helikopterem.

Miejsce 16 – Kate Austen

Może dziwić tak niska pozycja, ale Kate jest zwyczajnie cholernie irytująca. Chyba najbardziej wkurzająca postać całego serialu. To jej wieczne niezdecydowanie, głupie decyzje i obrażanie się na świat działały na nerwy. Dodatkowo przez nią Sawyer często podejmuje decyzje, których żałuje, choć się do tego nie przyzna. Kate przeważnie dostaje dokładnie to, na co zasługuje i niemal zawsze jest tym faktem zdziwiona. Jej wieczna latanina z jednej paczki do drugiej z czasem staje się groteskowa. Przez Kate ten serial naprawdę wiele traci. Na szczęście są inni, którzy ratują to arcydzieło.

Miejsce 15 – Sayid Jarah

Ma wątki świetne i ma wątki nudne. Kompletnie nie rozumiem jego relacji z Benem poza Wyspą, w jaki sposób się spotkali i na co się umówili. Jarah jest chimeryczny, z jednej strony ma zadatki na przywódcę, z drugiej próbuje być samotnym wilkiem. Na plus na pewno jego wątek z Shannon oraz jego postać w „czyśćcu”. Na minus wszystko to, co dzieje się po powtórnym wylądowaniu na wyspie. No i retrospekcje, zwłaszcza ta z właścicielem restauracji. Twórcy chcieli w postaci Sayida pokazać, co wojna robi z ludźmi, co Amerykanie pozostawili po sobie w Iraku, ale wyszło to tak średnio. Jeszcze raz: całkiem solidne wątki przeplata z tymi o wiele gorszymi.

Miejsce 14 – Miles

Na wyspę dociera wraz z „ekspedycją ratunkową”. Niezwykle ciekawa postać, zagmatwana i złożona. Z jednej strony człowiek obdarzony darem rozmawiania ze zmarłymi, z drugiej wykorzystujący ten fakt do oszukiwania ludzi. Bardzo lubię jego wątek już po wstąpieniu do Dharma, gdzie staje się prawą ręką Sawyera (ten duet pasuje do siebie tak dobrze, że w alternatywnej rzeczywistości też sobie partnerują). No i dobra jest podkrętka z ojcem. Postać raczej drugoplanowa, ale mimo to mocno zapadająca w pamięć.

Miejsce 13 – Jack 

Pewnie wzbudzi kontrowersje, że tak nisko umieszczam najważniejszą postać tego serialu. Niemniej jednak ja Jacka kompletnie nie kupuję. Podobnie jak Kate jest on bardzo rozchwianą postacią. I o ile u innych (czytaj: Locke, Charlie) to jest spory atut, tak u Jacka jest to zwyczajnie przesadzone. Oczywiście nie mówię, że ta postać jest źle napisana, w przeciwnym razie w ogóle by jej w tym rankingu nie było. Doceniam głębię psychologiczną, przemianę, nieradzenie sobie z własnymi demonami, ale zwyczajnie Jacka nie udało mi się polubić. Oczywiście ma swoje momenty, jak choćby ogranie Sawyera w ping-ponga czy pójście w alkoholowy rajd po kolejnym rozstaniu z Kate, ale nie jest to mój faworyt. Dodatkowo na jego niekorzyść przemawia alternatywne życie w „czyśćcu”, gdzie, nie wiem po co, wprowadzono wątek jego syna. Przestrzelony pomysł.

Miejsce 12 – Danielle Rousseau

Szalona Francuzka, która przeszła chyba najwięcej ze wszystkich „mieszkańców” Wyspy. Danielle pojawia się dość często i zawsze towarzyszy temu niepokój oraz ogromna niewiadoma, co właściwie się wydarzy. Główni bohaterowie w trudnych chwilach proszą ją o pomoc. Jej historia jest naprawdę świetnie napisana i przemyślana. Być może na delikatny minus zakończenie jej wątku oraz jej rola w alternatywnej rzeczywistości. Jednak umówmy się – Danielle zwyczajnie zasługuje na to miejsce.

Miejsce 11 – Juliet Burke

Dla mnie w tym serialu są trzy Juliet. Pierwsza, która mieszka wśród „tamtych”, jest więźniem w złotej klatce, kombinatorką, grającą tylko na siebie. Ta Juliet jest interesująca, ale antypatyczna, a jej relacja z Benem wydaje się dziwna, zresztą twórcy raz o tej relacji pamiętają, innym razem niekoniecznie. Druga Juliet to ta trzymająca się Jacka, niemal nieodstępująca go na krok. Ta Juliet jest najbardziej irytująca i nie zasługuje na uwagę chyba w żadnym momencie swojego istnienia. Jednak kiedy Burke rozdziela się z Jackiem, następuje niesamowita przemiana. Juliet nagle staje się naprawdę świetną postacią, a jej związek z Sawyerem to coś kapitalnego, jeden z najcieplejszych wątków z najsmutniejszym możliwym zakończeniem. Choć z początku nic tego nie zapowiadało, Juliet w trakcie trwania serialu totalnie się wyrobiła i zaskarbiła sobie moją uwagę.

Top 10

Miejsce 10 – Shannon

Pierwszy z dwóch nieoczywistych wyborów. Shannon „kupiła” mnie swoją ogromną przemianą. Od pustej lali, której wydaje się, że świat kręci się wyłącznie wokół niej, do naprawdę dojrzałej bohaterki, która stara się jak może być przydatną. Tutaj na uwagę zasługują zarówno sceny retrospektywne, gdzie Shannon niemiłosiernie kręci Boonem oraz zachowuje się jak rozwydrzona panna, jak i momenty na Wyspie. Dodatkowo jej śmierć, po pierwsze niesie ze sobą dużą dawkę emocji, po drugie ma swoje poważne konsekwencje. Szkoda tylko, że Shannon nie dostała praktycznie w ogóle miejsca w alternatywnej rzeczywistości.

Miejsce 9 – Rose 

A to ten drugi nieoczywisty wybór. Chyba najcieplejsza, najmilsza postać w całej serii. Pojawia się sporadycznie, nie uczestniczy w „misjach”, ale każdy liczy się z jej zdaniem. Jej wątek jest bardzo ciekawy, jej historia z Bernardem wzruszająca, a wygłaszane mądrości zwyczajnie… mądre. Bardzo pozytywna, ludzka postać. Potrafiąca się śmiać i przyjąć swój los z godnością. Po prostu nie mogło zabraknąć dla niej miejsca w tym zestawieniu.

Miejsce 8 – Hugo „Hurley” Reyes

Kolejna niezwykle pozytywna postać. Wydawałoby się kompletnie niepasująca do koncepcji, a jednak idealnie się w nią wpisująca. Dla mnie główna postać cyklu. Choć wydaje się, że wszystko, co mu się udaje, to kwestia przypadku, wcale tak nie jest. Wyspa kieruje jego poczynaniami, a on się w jej głos wsłuchuje. Niesamowita jest scena z samochodem, gra w golfa, czy wspomniany już nieco wyżej ping-pong. Dzięki tej postaci możemy na chwilę zapomnieć, że rzecz dzieje się na morderczej Wyspie. On wprowadza normalność do tego dziwnego świata. Oczywiście ma swoje gorsze momenty, ale nie jest ich za wiele. Ma jedną z ciekawszych historii zarówno sprzed wizyty na Wyspie jak i po powrocie. Wspaniała, skomplikowana postać. No i najlepszy, bo dosłowny, przykład tego, że „pieniądze szczęścia nie dają”.

 

Miejsce 7 – Mr Eco

Jedyny pasażer z ogona samolotu w tym zestawieniu, ale za to jaki. Potężny chłop z kijem, na którym wyryte są słowa z biblii. Jego historia to jest dopiero coś zagmatwanego i odjechanego. Handlarz narkotyków, który przypadkowo zostaje księdzem. Mocarna postać, która poszukuje swojej drogi i choć bardzo często błądzi, to nie można powiedzieć, że nie próbuje. Wchodzi w dość dziwne sojusze, które często kończą się tragicznie. No i jego koniec jest raczej spektakularny, choć ciężki do wytłumaczenia. Zresztą wokół tego tematu powstało kilka teorii, między innymi ta, że nie zdołał do końca odpokutować za swoje grzechy i Czarny Dym go osądził.

Miejsce 6 – John Locke

Imię odziedziczył po znanym brytyjskim filozofie. Znów bardzo ważna postać, nieoczywisty bohater zaraz za Reyesem. Najbardziej tragiczna postać na wszystkich poziomach. Wątek z ojcem rewelacyjny, za każdym razem kiedy wydaje się, że to nie może pójść już dalej, pan Cooper pokazuje kolejny poziom skurwysyństwa. Udawanie dobrego tatusia, żeby ukraść nerkę, później afera z pieniędzmi, przez którą John traci ukochaną, a na koniec to wypchnięcie przez okno. Majstersztyk dodatkowo zwieńczony doskonałą dogrywką już na samej Wyspie.

Jednak John to ktoś więcej niż zwykły fajtłapowaty sprzedawca pudełek, dodatkowo sparaliżowany. Na Wyspie odkrywa w sobie łowcę, wilka alfa. Staje się mentorem dla młodszych rozbitków, co nie zawsze kończy się dobrze (Boon). Nie sposób opisać, jak wiele przygód przeżył, jak wiele razy Wyspa go zawiodła, jak wiele dla niej poświęcił. Dodatkowo dość satysfakcjonująco prezentuje się jego życie w alternatywnej rzeczywistości. Niezwykle smutna jest jego śmierć, tak samo jak smutne jest to, jak dał się zmanipulować między innymi Czarnemu Dymowi. Człowiek „wierzący” w Wyspę niemal bezgranicznie. Świetnie napisana i doskonale zagrana postać.

Miejsce 5 – Ben Linus

Mistrz manipulacji, notoryczny kłamca (lubię, kiedy wmawia ludziom, że urodził się na Wyspie, a potem okazuje się to totalną bzdurą), gustujący w upodlaniu swoich „przeciwników”. Rządzi „tamtymi” twardą ręką, nikt nie ma odwagi, by mu się sprzeciwić. Jego rozczarowanie Jackobem, jego relacje z Lockem (w tym zazdrość o rzekomo lepszy kontakt z Wyspą), jego relacje z Jackiem – to wszystko buduje skomplikowaną postać. Zresztą już jego pojawianie się pokazuje, z kim mamy do czynienia. W bunkrze manipuluje kolejnymi postaciami, próbuje zyskać sojuszników, nic nie robi sobie z wrogości Sayida. Konsekwentnie brnie dalej, wykonując kolejne części misternie budowanego planu.

Znów ogromny plus za wątek relacji z ojcem, za eksterminację Dharmy oraz sprawę z Alpertem, który zaniósł go do świątyni i tym samym nierozerwalnie złączył jego los. W tym przypadku chyba najbardziej historia nie zgrywa się z zabawą czasem, ale przy tego typu sprawach nikt nigdy nie wyjdzie w stu procentach zwycięski. Znakomita jest też scena zabójstwa Jackoba. Jedno zdanie wystarczyło, żeby wyprowadzić Linusa z równowagi i by czarny dym wreszcie mógł zrealizować swój plan. Uwielbiam scenę w nawiedzonym domu, kiedy odwiedza go z Johnem. Absolutnie satysfakcjonująca jest jego historia w alternatywnej rzeczywistości. No i jeszcze jedna scena, do której dojdę przy omawianiu jednej postaci z nagród publiczności.

Miejsce 4 – Sun i Jin

Choć nie zawsze są razem, to jednak ja traktuję ich jako całość. Bardzo ciekawa para wnosząca odrobinę egzotyki do grupy. Początkowo trzymają się z boku, bo po pierwsze nie znają angielskiego (Sun ukrywa fakt znajomości tego języka przed mężem), po drugie mają swoją dumę (to znaczy Jin ma swoją dumę). Ich historia to początkowo obraz toksycznego związku, potem dowiadujemy się, dlaczego teraz nie ma między nimi zbyt wiele miłości.

Zarówno w retrospekcjach, futurospekcjach jak i na Wyspie ich wątki są bardzo ciekawe. Sun dodatkowo jest przemiłą osobą, którą każdy członek ekipy niezwykle szanuje. Z kolei Jin jest zamotany, chce pokazać, że jest prawdziwym mężczyzną, że potrafi sam zadbać o swoją kobietę. Bardzo dobrze przemyślany jest każdy aspekt ich postaci, ot choćby rodzice Jina. Ojciec – biedny rybak, który dowiaduje się, że syn powiedział ukochanej, że staruszek od dawna nie żyje. Albo matka, która wyłudza pieniądze od synowej. Na koniec scena ich śmierci – wzruszająca i wysoce satysfakcjonująca. Koreański duet robi robotę, doskonale ogląda się ich na ekranie.

 

Podium

Miejsce 3 – Charlie

Zdecydowanie zasłużył na top trzy, choć zdecydowanie i bez wahania umieściłem go na najniższym stopniu podium. Wszystko tutaj się zgadza. Sposób, w jaki od początku opiekuje się ciężarną Claire a potem malutkim Aaronem, jego wzloty i upadki, także te związane z narkotykami, jego kłamstwa i to, jak łatwo inni wywierają na niego swój wpływ. Charlie to postać tragiczna – wystarczy wspomnieć jego relacje z bratem, który najpierw wciąga go w ćpanie, a potem się na niego wypina, bo musi zawalczyć o swoją rodzinę. Z Charliem wiąże się chociażby jeden z najlepszych, najbardziej wzruszających odcinków całego serialu – „Greatest Hits”. Jego śmierć to bardzo mocny moment, a w alternatywnej rzeczywistości to właśnie on odgrywa jedną z kluczowych ról. Świetna postać i świetne aktorstwo Merry’ego z „Władcy Pierścieni”.

Miejsce 2 – Sawyer

Miałem małą zagwozdkę. Między pierwszym a drugim miejscem odbyła się największa, najbardziej zażarta rywalizacja. Sawyer ją przegrał, ale naprawdę minimalnie. Dlaczego ta postać jest aż tak dobra? Po pierwsze jest cholernie zniuansowana. Sawyer zgrywa chama i aroganta, ale w głębi duszy jest naprawdę dobrym człowiekiem, który pragnie być lubiany i podziwiany. Można by o nim pisać i pisać. Ma wspaniałą historię w retrospekcjach, zaczynając od tragicznej śmierci rodziców, poprzez oszukiwanie ludzi, a kończąc na romansie zakończonym ojcostwem.

Gdyby tylko nie Kate i to, jak ona nim kręci, Sawyer byłby postacią idealną. Jedną z najlepszych części serialu jest ta, kiedy Sawyer jest szefem ochrony w Dharmie. Uwielbiam tę postać, a jego „son of a bitch” stało się klasykiem. Samiec alfa, który ciągle rywalizuje z Jackiem, choć tak naprawdę mogliby zostać naprawdę dobrymi kumplami. Sarkastyczny, udający egoistę, wymyślający wszystkim dookoła upokarzające ksywki (przegrał nawet mecz ping-ponga z Hurrleyem właśnie o to, żeby przez tydzień nie używał tych ksywek). Bezapelacyjnie co najmniej druga najlepiej napisana postać tego serialu. Według mnie ustępuje tylko pewnemu Szkotowi.

Miejsce 1 – Desmond

Jego pojawienie się w serialu było fantastyczne i namnożyło całą masę pytań, czym właściwie ta Wyspa jest. Do samego końca Desmond jest postacią najbardziej dramatyczną i to właśnie wokół niego dzieje się najwięcej nadprzyrodzonych rzeczy. Jego kontakt z Charliem, jego rozmowy z Hurrleyem czy Johnem, jego poświęcenie w Łabędziu. To wszystko buduje obraz doskonały. Do tego dochodzą odcinki z absolutnym mieszaniem czasów.

Najpierw kiedy poszukuje „kotwicy”, przenosząc się z jednego momentu swojego życia do drugiego oraz później, kiedy Charles Widmore traktuje go elektromagnesem. Na korzyść tej postaci przemawia także szkocki akcent aktora, który po prostu jest melodią dla uszu. Postać kompletna, nic bym w niej nie zmieniał. Spoiwo wszystkiego, co nadnaturalne w tym serialu, idealny łącznik między rozbitkami a Wyspą, między tym co realne a tym co magiczne. No i znów w alternatywnej rzeczywistości odgrywa swoją wielką rolę i pokazuje wszystkim prawdę. Znakomicie napisana i zagrana postać.

 

Nagrody publiczności

1 nagroda publiczności – Christian Shephard

Chrześcijański Pasterz. Fatalny ojciec, słaby mąż, kiedyś doskonały lekarz, który jednak przez swój alkoholizm wyleciał z roboty. Pojawia się dość często, lubi namieszać. Przewija się w retrospekcjach co najmniej kilku ważnych osób (na przykład w wątku Sawyera się go nie spodziewałem). Nie podoba mi się jego finalna rola w alternatywnej rzeczywistości. Christian jest osobą, która najmniej na taką rolę zasłużyła. Niemniej nagroda publiczności trafia w jego ręce. Za mnogość jego wątków i nieoczywiste powiązania z rozbitkami oraz za pięknie pokazaną autodestrukcję osoby, która mogłaby mieć w życiu wszystko, o czym tylko zamarzy.

2 nagroda publiczności – Mikhail Bakunin

Niemal nieśmiertelny Ukrainiec. To, co ten gość potrafi przeżyć, nie mieści się w głowie. Czarny charakter z krwi i kości. Upierdliwy i zawzięty, nie tylko na Wyspie, ale i w alternatywnej rzeczywistości. Nisko się panu kłaniamy i wręczamy nagrodę publiczności za te liczne sfingowane śmierci i upór w dążeniu do zabicia jak największej liczby osób znajdujących się na Wyspie.

3 nagroda publiczności – Alex Rousseau

Po pierwsze sama aktorka ją grająca jest, jakby to powiedzieć… no, po prostu ładna. Po drugie otrzymuje bardzo wzruszające zakończenie swojego życia na Wyspie. Scena pomiędzy nią, Kimim i Linusem jest niezwykle dramatyczna i kończy się w naprawdę nieoczywisty sposób. Brawo, brawo, bravissimo. Nagroda publiczności jak najbardziej zasłużona.

4 nagroda publiczności – Matthew Abaddon

Na sam koniec niezwykle przerażający, niemal demoniczny Abaddon. Każda scena z nim powoduje ciarki. Dodatkowo doskonały dobór aktora. Lance Reddick (znany chociażby z serii John Wick) swoją oszczędną grą sprawił, że Abaddon jest zwyczajnie przerażający. Absolutnie zasługuje na nagrodę publiczności.

A których bohaterów Wy wspominacie najlepiej?