Pytania do maesterów #74

Kończymy dziś odpowiadanie na pytania zadane pod odcinkiem 57 oraz odpowiadamy na niektóre z pytań nadesłanych mailowo. Przypominam o tym, że od tej pory w treści komentarza zawierającego pytanie wrzucamy trzy literki “PDM”. Ułatwi nam to wyszukiwanie pytań. I zapraszamy na stronę 27 grudnia 28 grudnia (bo DaeL ma chwilowe problemy z internetem). Szykuje się podwójna (albo i potrójna) dawka pytań i odpowiedzi!

Most Czaszek

Czy wiadomo kto zbudował Most Czaszek? Kiedy? I w jakim celu? Mur jest ogromną barierą, na wschodzie morze, a na zachodzie zanim zacznie się morze to wielka naturalna przeszkoda – rozpadlina. A tu pyk: “zbudujemy sobie mościk, żeby łączyć nie dzielić ;)”.Po co? To się kłóci ze wszelką logiką. I idąc dalej: czemu lord dowódca Snow go nie zburzy? Stary Granat mu truje o zamurowaniu bram, co jest słabym pomysłem, a o Moście Czaszek nikt nie pomyślał? Raz już Płaczka atakował poprzez most, wszyscy wiedzą, że szykuje się do kolejnego ataku… – Wielki Mors

D: Nie przypominam sobie, żeby książki mówiły coś o budowniczym mostu, ale sam sens jego istnienia wcale nie podważa misji Nocnej Straży. Po pierwsze – obrona wąskiego mostu jest relatywnie łatwa, tak jak to zresztą jest z obroną każdego wąskiego przejścia. Zazwyczaj wystarczą siły mniejsze od tych, które muszą poświęcić napastnicy. Na końcu mostu obrońca zawsze ma przewagę liczebną. Myślę też, że most jest po prostu Nocnej Straży potrzebny do tego, aby wysyłać zwiad na drugą stronę Mlecznej Wody. To pewne jedyne przejście w zasięgu wielu dni drogi. Do tego może być stale bronione.

BT: Na dobrą sprawę nie wiadomo, czy ktokolwiek zbudował Most Czaszek – możliwe, że chodzi tu o jakąś formację skalną, która kształtem przypomina most. Jednak tak jak napisał DaeL, nawet gdyby most ten został wzniesiony przez Nocną Straż, nie byłoby to wcale zaskakujące – zwłaszcza w czasach, gdy Straż była znacznie silniejsza.

Kto za Jonem ten bałwan

W TzS w rozdziale Theona Theon na murach Winterfell zauważa ulepione postacie ze śniegu (angielska wersja językowa): „snowmen”. Do tych „snowmenów” zaliczają się oczywiście W. Manderly, B. Dustin, H. Umber, H. Stout. Czy sformułowanie „snowmen” można tutaj potraktować jako swoisty foreshadowing (snowmen = Jon Snow’s men)? Czy można uznać to za kolejna wskazówkę co do losów Jona i dalszego rozwoju sytuacji politycznej na północy czy jest to trochę naciągane? Pytanie kieruje zarówno do szanownych maesterów jak i do szanownych komentujących. – Cesar_JJ

D: Przyznam się szczerze, że przeczytawszy twoje pytanie, pacnąłem się w głowę, nie mogąc zrozumieć, czemu sam na to nie wpadłem. Oczywiście, że to foreshadowing! I nawet nie zwróciłem na to uwagi. To znaczy uważałem, że bałwany (które pojawiają się sukcesywnie), reprezentują uczestników spisku, są takim nieformalnym sygnałem kto jest przeciw Boltonom (na to wskazuje kolejność ich pojawiania się), ale kompletnie przeoczyłem ten oczywisty fakt, że to są “Snow’s men”. Oczywiście, to jest całkiem prawdopodobne. A jeśli tak, to znaczy, że lord Wyman jednak trzyma się opcji z Jonem, a Rickona chce uratować z dobrego serca, nie braku dziedzica. Co więcej, fakt, że nie wyjawił tego Cebulowemu Rycerzowi też jest zrozumiały – to niekoniecznie jest wiedza, którą powinien mieć Stannis! Szkoda, że nie zauważyłem tego sam, bo już bym napisał Szaloną Teorię 🙂

BT: Myślę, że stawianie na murach Winterfell bałwanów, które wyraźnie przypominają ważne osoby, rzeczywiście może być sposobem na przekazanie Morsowi Umberowi, które rody dołączyły do spisku przeciwko Boltonom. Nie jestem za to przekonany, żeby to, iż wyraz “snowmen” zawiera nazwisko Jona miało w tym przypadku jakieś szczególne znaczenie – tym bardziej, że do śniegowych bałwanów są w innym rozdziałach porównywani żołnierze Stannisa oraz strażnicy Boltonów.

Nie o Martinie, ale Jasienicy

Małe pytanie do DaeLa bez związku z Pieśnią lodu i ognia, ale w nawiązaniu do wcześniejszej dyskusji w tym cyklu. Pamiętam, że w jednym z odcinków Pytań do Maesterów wspomniałeś, że lubisz książki Jasienicy o historii Polski, ale nie wolno ich traktować jak głównego źródła wiedzy historycznej. Możesz wyjaśnić dlaczego? – Nikczemny Borsuk

D: Chodziło mi o kilka kwestii. Jasienica opiera się na przykład na obalonych hipotezach dotyczących czasów najdawniejszych na ziemiach polskich i na temat rzekomej autochtoniczności Słowian. Przypisuje przodkom Polaków zbudowanie Biskupina. Dzisiaj wiemy już, że Biskupin to Scytowie zdołali spalić na kilkaset lat, zanim na tych ziemiach osiedlili się Słowianie. I że sami Słowianie dotarli tu w drodze wędrówki ludów, która swoją skalą dorównywała wcześniejszej migracji Germanów. Ale są też przypadki, gdy Jasienica myli się niekoniecznie wskutek podążania za później obalonymi teoriami, ale ze względu na pewne swoje uprzedzenia, które prowadzą go do formułowania dziwnych opinii. Przyznam się, że przez długie lata uważałem Wazów za dynastię absolutnie fatalną, kierując się właśnie opinią Jasienicy. A tymczasem ani Zygmunt III nie był takim obłąkanym fanatykiem religijnym jak go pokazuje ten historyk, ani Jan Kazimierz nie był człowiekiem słabym czy też nierozumiejącym “polskiej duszy” i polskiego parlamentaryzmu (wprost przeciwnie). To byli królowie, przy wszystkich swoich wadach, o format więksi od Wettynów, Michała Korybuta Wiśniowieckiego czy Stanisława Augusta Poniatowskiego. A już najbardziej szokujące jest to, że Jasienica uważa Władysława IV za króla gnuśnego i w gruncie rzeczy przeciętnych talentów, podczas gdy moim zdaniem był to – obok Stefana Batorego – najlepszy polski król elekcyjny, człowiek absolutnie błyskotliwy (wszechstronnie wykształcony, pomysłowy, i do tego mający fenomenalne poczucie humoru), bijący na głowę Jana III Sobieskiego swoją wizją polityczną, planami reform, ale też – o czym mówi się bardzo rzadko – faktycznie wprowadzonymi reformami (niestety głównie wojskowymi, na polityczne brakło czasu). Gdyby dane mu było pożyć z 10 lat dłużej, to kto wie, czy nie byłby kimś na miarę polskiego Piotra I. Niestety umarł w dość dziwnych okolicznościach, w momencie najgorszym z możliwych. Podałem przykłady najbardziej skrajne, ale powiedzmy, że w książkach Jasienicy – które czyta się fantastycznie – podobnych problemów jest więcej. Dlatego Jasienicę czytać trzeba, ale nie wolno traktować go jak jedyne źródło wiedzy historycznej.

Książki o serialu

Mam pytanie dotyczące przewodników po serialu. Są dwa, jeden chyba oficjalny a drugi nieoficjalny. Kojarzysz te książki? Którą byś polecił? Która jest lepsza? Nieoficjalny Przewodnik po Grze o Tron, Kim Renfro. Ogień nie Zabije Smoka, James Hibberd – kathrin8

D: Czytałem tylko Ogień nie zabije smoka. Zresztą obiecałem książkę tu zrecenzować, ale chyba będę musiał ją przejrzeć jeszcze raz, bo zdążyłem już spore jej fragmenty zapomnieć. Na pewno jednak jest to pozycja ciekawa, jeśli interesuje cię “kuchnia” robienia serialu. I można dowiedzieć się wielu szokujących rzeczy. Na przykład Benioff i Weiss chwalą się tam, że przedstawiając serial szychom z HBO, celowo łgali w kwestii rozmachu wydarzeń w książkach. Wiedzieli, że HBO nie lubi rzeczy o zbyt dużej skali, bo to prowadzi do rozrastającego się budżetu. No i udało im się w sumie przekonać wiele wpływowych osób, że to generalnie jest taki dramat kostiumowy. Jakim cudem? Otóż nikt z ludzi, którzy lekką ręką przeznaczyli kilkadziesiąt milionów dolarów na pracę nad pierwszym sezonem, nie przeczytał nawet Gry o tron, nie mówiąc o kolejnych częściach cyklu. Takich smaczków jest tam więcej.

A gdyby tak serial scancelować?

Gdyby Gra o Tron skończyła się na 6 sezonie, to uważacie że krytyka serialu, byłaby tak samo duża jak po finałowym sezonie, a może większa lub mniejsza? Wiadomo że wtedy historia nie miałaby zakończenia, a wątki pozostałyby otwarte, ale serial zakończyłby się jednym z najlepszych odcinków w historii serialu, który jest powszechnie chwalony a ludzie go po prostu bardzo lubią. A przy 8 sezonie, serial co prawda zamknął wszystkie wątki, ale dostaliśmy odcinek bardzo krytykowany, który sporej grupie ludzi się po prostu nie podoba. – kathrin8

D: Przypomina mi się przypadek Rzymu, który w drugim sezonie już stawał się nieco słabszy. Zwłaszcza w połowie sezonu, gdy zmieniano naprędce scenariusz, bo wiadomo już było, że trzecia seria nie powstanie, a twórcy chcieli jakoś historię domknąć. Ale jednocześnie fani serialu wybaczyli te problemy (wynikające z wiadomych powodów), a Rzym jest wspominany głównie przez pryzmat genialnego pierwszego sezonu i ma dziś opinię jednego z najlepszych seriali HBO. Więc teoretycznie ten mechanizm jest możliwy… Ale nie w przypadku Gry o Tron. Po prostu nie było takiej siły, która by mogła ten pociąg z forsą wykoleić. Kręcono go tak długo, jak Benioff i Weiss mieli ochotę.

1

0