Historia Lodu i Ognia: Podbój Aegona (część 1 – Lądowanie)

Aegon Targaryen, nazywany później Aegonem Zdobywcą, urodził się na 27 lat przed Podbojem, jako jedyny syn Aeriona Targaryena i Valaeny Velaryon. Miał dwie siostry, wojowniczą Visenyę i piękną Rhaenys. Obie, valyriańskim zwyczajem, stały się jego małżonkami. Były też – tak jak sam późniejszy król – smoczymi jeźdźcami. Lord Smoczej Skały dosiadał ostatniego żyjącego jeszcze, urodzonego w Valyrii gada – Baleriona Czarnej Zguby. Visenya i Rhaenys miały smoki wyklute już w Westeros. Pierwsza z sióstr związała się z Vhagar, druga z Meraxes.

Tym co odróżniało Aegona od pokoleń poprzedzających go Targaryenów, było porzucenie marzeń o podboju Essos i odbudowie valyriańskiego imperium. Zamiast żyć mrzonkami, Aegon patrzył na Zachód. Jeszcze w młodości odwiedził Stare Miasto i Cytadelę. Niewykluczone, że to właśnie wtedy przyjął Wiarę w Siedmiu, bo – wbrew temu, co mogliśmy sądzić przed publikacją „Ognia i Krwi” – jego konwersja na pewno nastąpiła jeszcze przed Podbojem. Niektórzy twierdzą, że podróże Aegona po Westeros były znacznie szersze, a przyszły król odwiedził m.in. Arbor i Lannisport.

Według pospolitej legendy, często powtarzanej przez ignorantów, Aegon nigdy nie postawił stopy na westeroskiej ziemi, zanim wyruszył na Podbój, to jednak nie może być prawdą.
—Ogień i Krew: tom 1—

Pewne jest natomiast to, że Podbój został sprowokowany zachowaniem króla Krain Burzy, Argilaca Aroganckiego. Pochodzący z pradawnej dynastii Durrandonów król, miał w młodości wyjątkowo wojowniczy temperament i śmiało stawiał czoło otaczającym go wrogom. Bił żelaznych ludzi, Dornijczyków, królów Reach. W młodości uczestniczył nawet w zbrojnej koalicji przeciw leżącemu w Essos Volantis. Ale lata wojen odcisnęły na nim swoje piętno, wrogowie sukcesywnie zajmowali albo łupili jego ziemie, a sam król nie miał męskiego potomka. Na dodatek dobiegająca końca budowa Harrenhal mogła oznaczać, że już wkrótce żelaźni ludzie ruszą z kolejną ofensywą. W tej sytuacji postanowił znaleźć w lordzie Smoczej Skały sojusznika. Zaproponował mu rękę swojej córki w zamian za pas ziemi, który po Podboju miał stać się Krainami Korony. W ten sposób Durrandon byłby osłonięty buforem od najgroźniejszego przeciwnika. Tyle tylko, że ziemiami tymi od dawna władał już nie Argilac, a Harren Czarny z rodu Hoare, król Wysp i Rzek.

Dziadek Harrena, Harwyn Twardoręki odebrał Trident dziadkowi Argilaca, Arrecowi, którego przodkowie przed wiekami obalili ostatnich rzecznych królów. Ojciec Harrena poszerzył swe władztwo dalej na wschód, aż po Dusnekdale i Rosby. Sam Harren większą część swego długiego, blisko czterdziestoletniego panowania poświęcił na budowę gigantycznego zamku nieopodal Oka Boga, ale ponieważ Harrenhal był już prawie ukończony, żelaźni ludzie mogli poszukać nowych terenów do podbicia.
—Ogień i Krew: tom 1—

Aegon był zainteresowany ofertą, ale przedstawił kontrpropozycję. Zażądał również części ziem, które istotnie znajdowały się pod kontrolą króla Burzy – przede wszystkim Haka Masseya oraz części ziem na południe od Czarnego Nurtu. Odmówił też małżeństwa z córką Argilaca, argumentując, że ma już dwie żony. Zasugerował, że w jego miejsce z córką króla może się ożenić jego najlepszy przyjaciel – Orys Baratheon.

Argilac Arogancki wpadł we wściekłość, słyszał bowiem, że Baratheon jest przyrodnim bratem Aegona i bękartem. Uciął ręce posłańca i odesłał je w skrzynce.

„To są jedyne ręce, które otrzyma ode mnie twój bękart” – napisał.
—Ogień i Krew: tom 1—

Przyszły król Westeros wezwał na Smoczą Skałę swoich nielicznych lenników – Velaryonów, Celtigarów, Bar Emmonów i Masseyów. Następnie modlił się w sepcie. A po siedmiu dniach wysłał kruki do władców wszystkich królestw. Od tej pory Westeros miało mieć tylko jednego króla. Wojska Aegona wylądowały na kontynencie.

Istnieją różne relacje na temat tego, ulu ludzi pożeglowało ze Smoczej Skały z Aegonem i jego siostrami. Niektórzy twierdzą, że było ich trzy tysiące, inni piszą tylko o setkach. Skromny zastęp Targaryenów wylądował u ujścia Czarnego Nurtu, na jego północnym brzegu, gdzie nad małą wioską rybacką górowały trzy lesiste wzgórza.
—Ogień i Krew: tom 1—

W miejscu lądowania wzniesiono drewnianą twierdzę – Aegonfort. A okoliczne zamki kapitulowały. Najpierw uczyniło to Rosby, niechętne rządom Harrena. Po niewielkim starciu poddało się również Stokeworth. Lordowie Darklyn z Duskendale i Mooton ze Stawu Dziewic zebrali łącznie 3 tysiące zbrojnych i próbowali wydać Aegonowi bitwę, ale ulegli przed zastępami Orysa Baratheona i Aegonem na Balerionie. Po tych pierwszych zwycięstwach Aegon dokonał pierwszego aktu koronacji (miał to uczynić jeszcze raz, po zdobyciu Starego Miasta.

Kiedy królowa Visenya włożyła bratu na głowę diadem z valyriańskiej stali wysadzany rubinami, a królowa Rhaenys ogłosiła go „Aegonem, Pierwszym Tego Imienia, królem całego Westeros i Tarczą Swego Ludu”, smoki ryknęły, a lordowie i rycerze donośnie wyrazili swą aprobatę… najgłośniej jednak krzyczeli prostaczkowie – rybacy, parbokowie oraz ich żony.
—Ogień i Krew: tom 1—

Aegon zaskoczył wszystkich wybierając własny heraldyczny sztandar – trójgłowego czerwonego smoka w czarnym polu. Valyrianie nie stosowali takich symboli, więc król, uczynił w ten sposób symboliczny gest podporządkowania się westeroskim tradycjom. A pobici lordowie złożyli mu lenną przysięgę wierności.

Po koronacji na wyzwanie Aegona odpowiedzieli pozostali władcy Westeros. Harren Czarny i Argilac Arogancki zwoływali swoje hufce, szykując się do wojny. Król Mern IX Gardener z Reach zawierał sojusz z królem Lorenem Lannisterem z Zachodu. Księżna Dorne zaproponowała Aegonowi sojusz, pod warunkiem, że ten wycofa swoje pretensje dotyczące ziem Martellów. Podobnie uczyniła królowa-matka z Doliny, dorzucając do tego propozycję małżeństwa. Torrhen Stark w Winterfell odbywał kolejne narady wojenne.

A tymczasem Aegon działał szybko. Po kilku dniach od koronacji podzielił swoje siły. Część wojsk pod dowództwem Orysa Baratheona i wspieranych przez Rhaenys na Meraxes ruszyła na południe, w stronę Końca Burzy. Flota dowodzona przez Daemona Velaryona i wspierana przez Visenyę na Vhagar popłynęła w stronę Doliny. A sam Aegon wraz z resztą wojsk udał się do Harrenhal. Skromne siły Aegona rozpoczynały wojnę na trzech frontach jednocześnie.

0

0