Pomylone Analizy: Ród smoka, sezon 1, odcinek 2 – „Książę Łotrzyk” [SPOILERY] [AKTUALIZACJA]

Prace nad komentarzem do odcinka niebawem się rozpoczną (gdy dokończymy konwersacje, zostanie opublikowana w tej notatce). A tymczasem zapraszamy Was do zapoznania się ze streszczeniem. I oczywiście do dyskusji na temat odcinka.

Aktualizacja 31.08.2022: Omówienie dodane!

W zeszłym tygodniu poprosiliśmy o propozycje zmian, które moglibyśmy wprowadzić w omówieniach odcinków Rodu Smoka. Dziękujemy za otrzymane sugestie! Od tej pory streszczenia będą krótsze, będą również ukazywały się jako osobne teksty – chodzi nam tu przede wszystkim o to, by jak najszybciej pojawiło się miejsce, gdzie będzie mogła toczyć się dyskusja na temat nowego odcinka. Mamy nadzieję, że omówienia kolejnych odcinków będą pojawiały się szybciej, ale szanse na to, że zdołamy publikować je jeszcze w poniedziałki są raczej niewielkie. Niestety, nie jesteśmy w stanie już teraz odpowiadać na wszystkie pytania, jakie pojawiają się w komentarzach, i odnosić się do wszystkich ciekawych tematów, które są tam poruszane. Postanowiliśmy jednak, że spróbujemy odpowiadać przynajmniej na część z tych pytań w ramach nowej serii, której odcinki będą ukazywały się pod koniec tygodnia. Każdy odcinek tego cyklu będzie skupiał się na pojedynczym odcinku serialu, przy czym w tym tygodniu wyjątkowo zajmiemy się nie tylko częścią pytań dotyczących Księcia Łotrzyka, lecz również niektórymi pytaniami związanymi z Dziedzicami Smoka. Pozostałe pytania i tematy – zwłaszcza te, które nie są ściśle związane z danym odcinkiem – mogą trafić do puli Pytań do maesterów. (BT)

Ostrzegamy, że w poniższym tekście oraz w komentarzach pojawiają się spoilery z Rodu Smoka oraz utworów George’a R.R. Martina, na których opiera się ten serial.

Streszczenie odcinka

Drugi odcinek „Rodu smoka” zaczyna się od krótkiej demonstracji zwyczajów żywieniowych krabów. Następnie przenosimy się do Królewskiej Przystani. Mała Rada dyskutuje na temat wyboru nowego członka Królewskiej Gwardii. Ryam Redwyne pożył sobie w serialu dłużej niż w książce, ale w końcu i na niego przyszedł czas. Corlys Velaryon wpada na posiedzenie Małej Rady jakby to właśnie jego krab uszczypnął w tyłek. Wąż Morski domaga się interwencji w sprawie Triarchii. Atmosfera jest napięta. Viserys proponuje rozwiązanie dyplomatyczne, Rhaenyra proponuje smoki, ale za gadanie głupot zostaje odesłana, by wybrać sobie nowego rycerzyka do zabawy. Na dziedzińcu Rhaenyra wybiera oczywiście najprzystojniejszego najbardziej doświadczonego w walce ser Cristona Cole’a. Otto Hightower marudzi, ale Cole ma zostać zaprzysiężony. Scenę z tego wydarzenia zobaczymy w wyciętych scenach, bo niestety nie trafiła do serialu.

W tym czasie król Viserys pokazuje Alicent swoją kolekcję figurek do Warhammera makietę stolicy Valyrii, w tym Anogrionu – wielkiej wieży, w której rezydowali i czarowali valyriańscy magowie krwi. Viserys kryguje się, mówiąc, że to nie on zbudował makietę, bo nie chce być wzięty za nerda. Zauważa też smutno, że chwały Valyrii nie da się odbudować, po czym uszkadza jedną z figurek. Następuje wymiana powłóczystych spojrzeń. Robi się krępująco. Viserys rozluźnia atmosferę, przerzucając temat rozmowy na Rhaenyrę. Upewnia się, że Alicent nie mówi jego córce nic o długich wieczorach spędzonych z królem przy makiecie. Nie dziwię się mu, też bym się martwił, gdyby rozniosło się, że jestem nerdem.

W sepcie Rhaenyra narzeka na to, że ojciec się wkrótce hajtnie. Alicent upomina księżniczkę, daje jej dobrą radę jak poprawić stosunki z ojcem i razem się modlą. Z wyrazu twarzy możemy wydedukować, że Rhaenyra modli się o to, żeby jej mama była przy niej. Modlitwa się spełnia. Ale to już nowa mama. W ogrodach Corlys i Rhaenys próbują naprawić relacje z Viserysem. Sugerują, że korona być może jest słaba, ale gdyby tak Viserys wziął sobie za żonę ich 12-letnią córkę! Hohoho… to by od razu ludzie sobie poprawili o królu opinię. Przy kolacji Viserys i Rhaenyra nawiązują pierwszą od dłuższego czasu szczerą konwersację. No, szczerą do pewnych granic. Viserys zapomniał zapytać, czy nową mamą księżniczki powinna zostać jej najlepsza przyjaciółka, czy 12-letnie dziecko.

Król odbywa też zabiegi lecznicze w związku z zakażeniem palca. Zabiegi polegają na włożeniu palucha w robale. Dziś takie rzeczy robi się tylko w najbardziej ekskluzywnych spa. Viserys porusza w obecności Otto Hightowera i maestera Mellosa kwestię Laeny Velaryon. Hightowerowi to nie w smak, wielki maester nie widzi przeszkód. Cóż, ale on już w ogóle chyba mało widzi.

Wydawać by się mogło, że Viserys, jako człowiek zainteresowany modelarstwem, znajdzie wiele wspólnych tematów z Laeną, a jednak konwersacja się nie klei. Król to jednak w głębi serca dobry człowiek. Obserwujące wszystko z krużganka Rhaenys i Rhaenyra wymieniają się kilkoma dotkliwymi „prawdobombami”. Rhaenys zauważa, że jak królowi urodzi się syn, to wszyscy będą chcieli, aby to on dziedziczył.

Król dzieli się informacją o zabiegach Corlysa z Alicent. Pewnie liczy na to, że dziewczyna trochę się postara. I rzeczywiście, zostaje obsypany prezentami. Nie ma jednak czasu, żeby się pobawić naprawioną figurką, bo Otto Hightower informuje go o ważnym wydarzeniu. Strażnik smoczej jamy donosi o kradzieży jaja. Winowajca – Daemon. Jak każdy dobry superłotr, książę zostawił nawet liścik, w którym poinformował, że jest spadkobiercą tronu, że zajął sobie zamek, że będzie miał drugą żonę i że tak w ogóle to zaprasza wszystkich na wesele. Rhaenyra przytomnie pyta o to, które jajo wziął Daemon. Gdy wychodzi na jaw, że należało do Baelona, Viserysa trafia szlag i chce ruszyć naprzeciw swemu bratu. Ot tego zabiegu odwodzi go Otto Hightower. Przed odpłynięciem Królewski Namiestnik upomina córkę, by zdwoiła swe uwodzicielskie wysiłki.

Na Smoczej Skale trwa przekomarzanie pomiędzy ludźmi Hightowera i Daemona. Tytuł mistrza ciętej riposty zgarnia ser Criston Cole. Daemon demonstruje swojego smoka, ale pojawia się Rhaenyra, która rozbraja blef swojego stryja, robi mu obciach przed ziomkami i ogólnie stawia go w mocno niekomfortowej sytuacji. Daemon zwija manatki i nonszalancko oddaje jajo. Potem była jeszcze krótka scena z Mysarią, ale nie wniosła wiele.

W Królewskiej Przystani król prosi o opinię Lyonela Stronga. Okazuje się, że starszy nad prawami nawet nie czytał art. 200 kodeksu karnego i doradza sojusz z Velaryonami. Wraca Rhaenyra, dostaje ochrzan, ale umiarkowany, bo ojciec cieszy się, że jego córce nic się nie stało. Odbywają szczerą rozmowę, Rhaenyra mówi, że rozumie potrzebę zawarcia kolejnego małżeństwa przez swojego ojca. No to się zdziwi.

Następnego dnia, Viserys, kierując się zasadą, że kotu najlepiej ogon odciąć jednym ruchem, a nie kroić na plasterki, ogłasza, że poślubi lady Alicent Hightower. Rhaenyra płacze. Corlys pewnie też, ale dopiero po wyjściu za drzwi. Niedługo później, na Driftmarku, Corlys Velaryon relacjonuje mocno podkoloryzowaną historię swojego rodu nowemu sojusznikowi – Daemonowi Targaryenowi.

Omówienie

D: Zgodnie z naszymi przewidywaniami (a tak naprawdę to plotkami, które krążyły od jakiegoś czasu), drugi odcinek rozpoczął się od nowej-starej czołówki. Nazywam ją nową-starą, bo i melodia była znajoma i sam zamysł też nie był zupełnie oryginalny. Ale zamiast po mapie Westeros, wędrowaliśmy tym razem po valyriańskim modelu miasta, po którym spływała krew i którego uliczki reprezentowały… hmmm… najwyraźniej drzewo genealogiczne Targaryenów. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie patrząc na niektóre z charakterystycznych symboli (np. mamy tam koronę Viserysa).

BT: Też mam wrażenie, że czołówka przedstawia historię Targaryenów – na przykład, w momencie, w którym na ekranie są widoczne nazwiska Paddy’ego Considine’a i Matta Smitha, pojawia się chyba wyobrażenie Zguby Valyrii, a później można zobaczyć m.in. smoka ponad herbami różnych westeroskich rodów.

D: Ostatecznej pewności co do tego, co przedstawia intro nie mamy, bo niektóre symbole po prostu zbyt szybko znikają. Ale zakładam, że w kolejnych odcinkach intro może się nieco zmienić i to dostarczy nam jakichś wskazówek. Więc możliwe, że jeszcze do tego tematu wrócimy. A przechodząc do samej treści odcinka, to… Serialowi Redwyne’owie są długowieczni, nieprawdaż?

BT: Westerlingowie najwyraźniej też… w drugim odcinku mamy chyba rok 112 albo 113 od Podboju (od ogłoszenia Rhaenyry następczynią tronu minęło pół roku), więc według książkowej chronologii lordem dowódcą właśnie zostawałby Criston Cole, zastępując zmarłego niedawno ser Harrolda Westerlinga. Ale w serialu wydarzenia zostały przesunięte o kilka lat wprzód.

D: Jasne. Dlatego już na początku, poza pretensjami Corlysa, słyszymy o śmierci Ryama Redwyne’a, legendarnego lorda dowódcy Królewskiej Gwardii.

BT: I przez krótki czas namiestnika króla Jaehaerysa…

D: Jednego z najgorszych namiestników – dodajmy.

BT: Ale jako rycerz rzeczywiście był postacią wybitną, ówczesnym odpowiednikiem Barristana Śmiałego.

D: Tak jest. No więc od ostatniego odcinka minęło pół roku, na Stopniach dalej awantura, Ryam Redwyne umiera i trzeba wybrać następcę. Rhaenyra wybiera znanego i lubianego Cristona Cole’a. Oj, nietrafiony wybór – z jej perspektywy.

BT: Ale przypatrzmy się może na moment tym pozostałym kandydatom, bo wiąże się z nimi kilka ciekawostek. Na przykład, pojawił się wśród nich ser Desmond Caron, syn Royce’a Carona. Tenże Royce Caron zostanie później teściem Borrosa Baratheona, a za Aegona III zajmie miejsce wśród siedmiu regentów. Szkoda, że opowieść o schwytaniu kłusownika dotyczyła Desmonda Carona, a nie ser Rymuna Mallistera… wówczas moglibyśmy tam mieć nawiązanie do tego, że pierwszą informacją na temat Mallisterów na kartach Pieśni Lodu i Ognia jest to, że pojmali oni kłusownika – Willa z prologu Gry o tron. Byli też rycerze z rodu Crakehallów i Tarlych. I Corbray… A ten ród odegra znaczącą rolę w ostatniej fazie wojny.

D: Tak, przyznam, że mi te detale umknęły, bo byłem oczarowany faktem, że wreszcie rycerze noszą kolorowe opończe na zbrojach, i że demonstrują splendor swoich rodów. Naprawdę podoba mi się to jak Ród smoka odróżnia się od szaroburej Gry o tron. Swoją drogą to chyba zmienił nam się odrobinę rodowód Cole’a.

BT: Tak jak w Ogniu i krwi został on przedstawiony jako syn zarządcy Dondarrionów, ale została dodana informacja, że ma też dornijskie pochodzenie. Ale oczywiście w regionie takim jak Pogranicze nie byłoby to niczym szczególnie zaskakującym.

D: Jasne. No to zostawmy może rycerzy i zajmijmy się hobby Viserysa, które dostarcza nam ciekawych informacji na temat Valyrii. Okazuje się, że ich stolica nie była otoczona przez wulkany – przynajmniej w wersji serialowej – ale wprost zbudowana na wulkanie. Choć przypuszczam, że to może być kwestia do interpretacji. Może to był jeden gigantyczny wulkan, który miał 14 innych ujść…

BT: Tak czy inaczej, miejsce było niebezpieczne. Ale na szczęście Valyrianie mieli swoich magów…

D: Pewnie do czasu.

BT: Wspominam o magach, bo w tym odcinku padła nazwa ich siedziby…

D: Anogrion.

BT: Nie przypominam sobie, żeby w książkach pojawiła się wzmianka o takim miejscu.

D: Na pewno nic takiego nie było. Zapamiętałbym nazwę.

BT: Ale skoro nazwa już jest, GRRM może zdecydować, że ją wykorzysta.

D: Tak, zgaduję, że to w ogóle był pomysł GRRM-a. Za to wiesz co nie było jego pomysłem? Te wszystkie zmiany związane z Velaryonami. Otóż okazuje się, że po Podboju wcale nie wchodzili w związki małżeńskie z Targaryenami. Dopiero Corlys postanowił połączyć oba rody – jak w Valyrii. Obawiam się, że to następstwo uczynienia Velaryonów czarnoskórymi (bo mamy już oficjalne potwierdzenie, że Velaryonowie od początku nie byli biali). Po prostu trudno byłoby sprzedać tę wampirzą bladość Targaryenów, w sytuacji gdyby zawierali małżeństwa dynastyczne z Velaryonami. Jeśli się nie mylę to matka Jaehaerysa była według książek Velaryonką.

BT: Tak, nazywała się Alyssa Velaryon… a Valaena Velaryon była matką Aegona Zdobywcy.

D: Tak… No więc nie mam nic do aktora, który wciela się w Corlysa, uważam, że jest świetny. Ale jak widać czasem nawet drobne zmiany mają dalekosiężne skutki, które oddalają świat serialu od świata książek. A w tym odcinku to nie jedyna taka zmiana, bo odmłodzono też Laenę. Z ustaleniem w którym roku toczy się akcja serialu mamy w zasadzie pewien problem, bo za dużo tu pozmieniano. No, ale siłą rzeczy nie może się toczyć przed 112 o.P. Więc Laena powinna mieć ok. 19 lat.

BT: Wydaje mi się, że w drugim odcinku musi być albo rok 112, albo 113, w zależności od tego, w której połowie roku 112 zmarła Aemma. Serialowa Laena ma w tym odcinku dwanaście lat, więc mogła urodzić się w roku 100 lub 101. Jej książkowa odpowiedniczka urodziła się w roku 92.

D: Tak jest. A serialowy Laenor jest starszy. Oczywiście zmiana wieku postaci w tym wypadku miała pewne uzasadnienie fabularne. No bo pozwoliła pokazać Viserysa jako zadręczonego potrzebą wzmocnienia Żelaznego Tronu przez małżeństwo i sprawiła, że jego wybór bardzo młodej Alicent był akceptowalny. Zawsze to lepiej być efebofilem niż hebefilem… Ot, odrobina czarnego humoru. Ale wiesz co, mimo tych zmian uważam, że to był całkiem niezły odcinek. Miał ładnie zarysowany konflikt, odrobinę dramatyzmu, zwrot akcji…

BT: Zastanawiam się za to co tak właściwie chciał osiągnąć Daemon… Czy Twoim zdaniem on od początku przewidywał, że na Smoczą Skałę wyruszy ser Otto Hightower, a nie król?

D: Nie. Stawiam złote smoki przeciw dornijskim pomarańczom, że to było typowe zagranie w stylu młodszego brata, który szuka uwagi i próbuje prowokować starsze rodzeństwo do reakcji. On chciał spotkać się z Viserysem. Może liczył na to, że jakoś załagodzi konflikt, gdy z nim pogada.

BT: Z drugiej strony, ten list został napisany w tak sposób, żeby silnie zagrać na obawach ser Otta… bo przecież to Hightower obawia się, że Daemon stanie się drugim Maegorem (a Daemon słyszał, jak namiestnik to mówił). Na przykład, ta wzmianka o valyriańskim zwyczaju wielożeństwa… przecież to właśnie Ceryse Hightower szczególnie wiele przez to wycierpiała za czasów Maegora.

D: Tak, ale moim zdaniem Daemon po prostu robił i mówił najgorsze możliwe rzeczy, żeby prowokować. Gdyby mu przyszło do głowy, żeby nasikać do doniczek w sypialni króla, to też by to zrobił i opisał. Byle tylko wywołać reakcję. A Otto Hightower oczywiście to przejrzał i chciał, żeby jaja nie udało się odebrać. Ba, być może nawet chciał, żeby polała się krew. Po czymś takim Daemon byłby skończony.

BT: A skoro jesteśmy przy tej scenie, ciekawe, że Daemon przekręcił imię ser Cristona Cole’a akurat na Crispin… bo tak się składa, że w dzień świętego Kryspina (którego imię w angielskim jest podawane jako Crispin i Crispian), czyli 25 października, stoczona została bitwa pod Azincourt, a w sztuce Szekspira król Henryk V przed bitwą wygłasza słynną mowę o dniu św. Kryspina. Czy to możliwe, że serial czyni tutaj aluzję do Azincourt? Może to przekręcone imię ma zapowiadać, że Cole zostanie zabity przez łuczników, tak jak francuscy rycerze spod Azincourt? W każdym razie, warto jeszcze wspomnieć, że okręt, który widać zacumowany na Smoczej Skale w scenie przybycia Otta to chyba ten sam, który pojawił się w jednym ze zwiastunów. Zastanawialiśmy się, wtedy do kogo należy – do króla czy Daemona.

D: Faktycznie. Swoją drogą Smocza Skała naprawdę wygląda imponująco. Wiem, że widzieliśmy ją już w Grze o tron, ale dodanie wulkanicznych dymów dodało wyspie uroku.

BT: A grobla okazała się idealnym miejscem na konfrontację…

D: No, technicznie rzecz biorąc, to Daemon mógł siedzieć w zamku i rzucać w Hightowera obelgami z murów… Ale tak jak wspomniałem, chyba spodziewał się zobaczyć brata.

BT: Tymczasem zobaczył też Rhaenyrę… czy też odniosłeś wrażenie, że mu zaimponowała? Bo pewnie na jej miejscu Daemon zachowałby się podobnie.

D: Tak, Daemon to w ogóle jest fascynującą postacią. I rzeczywiście, choć kawał z niego dupka, to nie chce krzywdzić swojej rodziny. A Rhaenyra… cóż, podoba mu się również z charakteru.

BT: Tak przy okazji: co sądzisz o tej scenie z poprzedniego odcinka, w której Daemon podsłuchuje zebranie Małej Rady? Chodzi mi o to, gdzie Twoim zdaniem on stał? W jednym z tuneli Maegora, czy po prostu jakoś wszedł do tej komnaty?

D: Rany, mam nadzieję, że to jakiś tunel, bo stać w szafie albo kredensie to księciu nie przystoi.

BT: Poza tym wtedy gwardziści królewscy wychodzą na niezbyt kompetentnych… no chyba, że Viserys wiedział, że Daemon tam siedzi.

D: Wydaje mi się, że gdyby to było intencją reżysera i scenarzystów, to mocniej by to zaakcentowali. Więc obstawiam jednak tajne przejścia Maegora.

BT: A to tworzy ciekawą sytuację… Hightower mówi, że Daemon jest jak Maegor, a Daemon wie o tym tylko dlatego, że zna tunele, których rozkład Maegor chciał zachować tylko dla siebie. Tak w ogóle, zastanawiam się, czy zmiana płomienia w serialowym herbie Hightowerów na zielony też nie jest związana właśnie z Maegorem. Bo wzmianka o tym, że zielony ogień na szczycie Wysokiej Wieży był sygnałem, że Hightowerowie wzywają swoich wasali pojawia się w opisie przygotować miasta do obrony przed nadciągającym Maegorem. Czyli herb Hightowerów w pewnym sensie woła: “uwaga, Maegor u bram!”. I ser Otto woła tak samo o Daemonie.

D: To jest bardzo ciekawe spostrzeżenie. Sam bym na to nie wpadł. I niewykluczone, że właśnie takie smaczki twórcy serialu potrafią w różnych miejscach pokazać. I to bardzo subtelnie. No, na pewno bardziej subtelnie niż Viserys, który decyzję o ożenku przedstawia jak w reality show.

BT: To może spróbujmy teraz pospekulować, co pojawi się w kolejnym odcinku, którego tytuł będzie brzmiał “Drugi Tego Imienia”.

D: No, sprawa jest dość oczywista. Akcja znowu przeskakuje co najmniej rok do przodu i rodzi się Aegon II.

BT: Który faktycznie pojawia się w ujęciach z zapowiedzi…

D: Poza tym oczywiście zobaczymy w końcu walki na Stopniach. Masz jakieś przewidywania co do tego jak ta batalia zostanie rozegrana?

BT: Ze słów Corlysa wynika, że na początku siłom Velaryonów i Daemona nie będzie szło najlepiej… ale potem pewnie pojawią się smoki i przeważą szalę. No właśnie… smok, czy smoki? W OiK w kontekście tych walk wspomniana jest tylko Caraxes, ale w komentarzach pod omówieniem klipu Zapanuje ogień Nymer zasugerował, że Morski Dym Laenora też może się tam pojawić: “Można zauważyć różnice między niebiesko-czerwonym smokiem palącym żołnierzy a Caraxes (smoczyca Daemona jest bardzo długa i ma dodatkowe “skrzydła” na nogach ułatwiające jej latanie) Btw ten sam smok pojawia się w ujęciu z Meleys”. Co o tym sądzisz?

D: Myślałem, że to po prostu Meleys z Rhaenys na grzbiecie. Kto tam jeszcze mógł fruwać dla Velaryonów w tym czasie?

BT: Pierwszymi znanymi Velaryonami, którzy latali na smokach byli Laena i Laenor… a serialowa Laena jest chyba zbyt młoda, żeby wziąć udział w tych walkach, nawet gdyby już wkrótce oswoiła Vhagar.

D: Hmmm… Ale Laenor na Morskim Dymie… To już prędzej. I to fajny sposób, by go wprowadzić do serialu.

BT: Ciekawe, czy w serialu w walkach na Stopniach weźmie udział także Rhaenys… Zapowiedź sugeruje też, że w kolejnym odcinku Rhaenyra spróbuje uciec… czyli pewnie to z niego pochodzą te ujęcia z gwardzistą i Rhaenyrą, którzy pędzą przez las. Może to Cole ją odnajdzie?

D: Pewnie tak. I właśnie w ten sposób nawiąże się romans… albo przynajmniej jakaś nić platonicznego uczucia. Oczywiście powodem ucieczki mogłoby być aranżowane małżeństwo.

BT: Czyli już w kolejnym odcinku możemy zobaczyć serialową wersję nalegań Viserysa, by Rhaenyra wyszła za mąż, które podobno zakończyły się groźbą, że król odwoła mianowanie jej następczynią.

D: No i w zasadzie rozgryźliśmy cały zwiastun. Jedyna niewiadoma to Viserys z włócznią… ale mam wrażenie, że to po prostu jakieś ujęcie z królewskiego polowania. Może król nawet zabije dzika. Ponoć na trzeźwo łatwiej.

BT: Zastanawiam się też, czy to polowanie nie będzie miało miejsce w trakcie królewskiego objazdu… bo w scenie z karocą wśród zgromadzonych osób są postaci, które mogą się okazać Lannisterami. Bo to już chyba byłby dobry moment na wprowadzenie Jasona i Tylanda…

D: Jak najbardziej. Ale czy tak się stanie – zobaczymy już za kilka dni.

0

0