Pytania do maesterów #78

Mamy dla Was kolejną porcję pytań i odpowiedzi. Dziś pochodzą z komentarzy pod odcinkiem 60 i 61.  Jak zawsze przypominam o wpisywaniu w treści nowych pytań trzech literek “PDM”. Pozwoli nam to wyłowić pytania ukryte wśród dziesiątków innych komentarzy. Miłej lektury.

Słońce Karstarków

Dlaczego Karstarkowie wybrali sobie za herb białe słońce, a nie np białego wilka? – Ser Richard Horpe

BT: Przypuszczam, że z perspektywy wewnątrz świata przedstawionego przyczyną mogło być to, że w westeroskiej heraldyce odwrócenie tynktury (np. biały wilkor na szarym polu w miejsce szarego wilkora na białym polu) zazwyczaj oznacza, że założyciel rodu był nieślubnym dzieckiem. Natomiast z perspektywy “zewnętrznej” wygląd herbu Karstarków (białe słońce na czerni) oraz ich dewiza (Sun of Winter – Słońce zimy) mogą wynikać z tego, że GRRM chciał uczynić aluzję do rodu Yorków, a zwłaszcza do Ryszarda III, do którego zdaje się nawiązywać postać lorda Rickarda Karstarka. Biała Róża i słońce to godła związane z Yorkami, a w pierwszej scenie sztuki Szekspira Ryszard III tytułowa postać wypowiada słowa “Now is the winter of our discontent / Made glorious summer by this sun of York”, czyli “Tak więc nam słońce Yorku zamieniło / Zimę niesnasek w promieniste lato” (w przekładzie Józefa Paszkowskiego). W oryginale pojawia się tu gra słów – sun of York (słońce Yorku) brzmi jak son of York (syn Yorka, czyli brat Ryszarda III, Edward IV – syn Ryszarda Plantageneta, księcia Yorku). Możliwe, że w zawołaniu Karstarków GRRM wykorzystuje właśnie tę zbieżność – Sun of Winter wymawia się jak Son of Winter (Syn zimy), a takie określenie dobrze pasowałoby do ich protoplasty, Karlona Starka, syna Winterfell.

D: Ja tu widzę również chęć podkreślenia solarnej symboliki. W słoneczku na czarnym tle jest coś niepokojącego, zwłaszcza w kontekście Północy i nadciągającej wojny z Innymi. Aha, nie wykluczyłbym też, że słońce Karstarków może też mieć coś wspólnego z przepowiednią Mirri Maz Duur. Wprawdzie ja jej proroctwo dotyczące słońca zachodzącego na wschodzie i wschodzącego na zachodzie interpretuję raczej w kontekście Dorne (śmierć Quentyna i powstanie), ale nie przekreślałbym możliwości, iż to ma jakiś związek z Karstarkami.

Upadek Velaryonów

Ciekawi mnie kwestia rodu Velaryonów. W Ogniu i Krwi widzimy ich w pełni potęgi, jako najbliższych sojuszników Targaryenów (w końcu również pochodzili z Valyrii), posiadających najpotężniejszą flotę w Westeros, traktujących posadę starszego nad okrętami jako dziedziczną, koligacących się z rodziną królewską przy każdej możliwej okazji i przede wszystkim niewiarygodnie bogatych. Natomiast w PLiO słyszymy tylko o jednym okręcie (“Dumie Driftmarku”) a sami Velaryonowie nie wnieśli do armii Stannisa żadnych znaczących sił. Z czego wynika taki szybki upadek tego rodu? Wiem, że Taniec Smoków i Rebelia Roberta osłabiły ich pozycję i siły, ale żeby z najpotężniejszego i najbardziej wpływowego rodu w Siedmiu Królestwach stali się nic nieznaczącymi wasalami? – Nymer

BT: Po wstąpieniu na tron Roberta Baratheona to, co wcześniej w dużym stopniu odpowiadało za wyjątkowy status Velaryonów – szczególne powiązania z Targaryenami – stało się wręcz przeszkodą. Stannis otrzymał Smoczą Skałę między innymi dlatego, że nowy król nie ufał Velaryonom i innym lordom znad Wąskiego Morza i chciał, żeby jego brat ich osobiście ich nadzorował. W takich warunkach Velaryonom trudno było odbudować wcześniejszą potęgę… a to prawdopodobnie do nich należała większa część floty strzegącej Smoczej Skały, którą unicestwił sztorm, podczas którego przyszła na świat Daenerys. Targaryenom sytuacja, w której większość okrętów królewskiej floty zapewniali lojalni Velaryonowie bardzo odpowiadała, ale Baratheonowie woleli, żeby większość okrętów należała bezpośrednio do nich. Ponadto, Lucerys Velaryon, który służył jako starszy nad okrętami Aerysa, był wymieniany wśród lordów, którzy dla własnych korzyści schlebiali królowi i podsycali jego podejrzliwość (m.in. wobec księcia Rhaegara), co na pewno nie polepszyło sytuacji rodu Velaryonów po Rebelii Roberta. Jednak podczas Wojny Pięciu Królów Velaryonowie nadal dysponowali kilkoma dużymi okrętami (Dumą Driftmarku, Koniem Morskim, Śmiałym Śmiechem i Jędzą).

D: Chciałbym też dodać, że Velaryonowie BARDZO wiele stracili na Tańcu Smoków. Została wówczas złupiona albo zniszczona większa część skarbów Morskiego Węża. Od tego czasu nie byli już jednoznacznie najmożniejszym rodem Westeros. Dlatego ten “upadek” miał tak naprawdę kilka etapów.

Co tam Preston wymyślił?

Preston Jacobs powiedział: “Robert Arryn jest słaby i chorowity, co w świecie PLiO oznacza, że będzie długo żył”. Czy ma to dla was sens? Czy dla Petera B Słowiczek jest bardziej korzystny żywy czy martwy? Według mnie oba rozwiązania są możliwe, zależy ile chce ugrać/jak ocenia swoje szanse. – Lucjan

D: Nie. To jest klasyczny Preston, który nie jest w stanie przyjąć prostych odpowiedzi. Chorowitość Słowiczka to klasyczny foreshadowing jego rychłej śmierci. A Littlefinger oczywiście chce go uśmiercić w prawidłowym momencie, gdy władzę w Dolinie będą mogli przejąć Sansa i Harry Hardyng (inna sprawa, że ten drugi pewnie też długo nie pożyje).

BT: Zastanawiam się, czy chorowitość Roberta Arryna rzeczywiście nie jest podkreślana aż zbyt często, co mogłoby oznaczać, że GRRM zamierza zaskoczyć czytających, którzy spodziewają się, że ta postać nie będzie żyła długo. Jednak żeby Robert przeżył, Littlefinger musi najpierw zginąć albo utracić władzę w Dolinie, gdyż pojawiają się wskazówki, które sugerują, że Baelish planuje doprowadzić do otrucia lorda Arryna, za które winą obarczony zostałby maester Colemon.

Wstydliwa radość

Nie wierzę, że opublikowaliście w “Pytaniach do maesterów” moje wynurzenia ginekologiczno-położnicze. Mam się cieszyć, czy wstydzić 😉 – singri

Podpowiedź dla Joffreya

Tak jeszcze przyszło mi do głowy: wiadomo, kto podsunął Joffreyowi pomysł, żeby ściąć Neda? Wiemy, że część osób było tym zaskoczonych, w tym Cersei, która zakładała, że Ned po “przyznaniu się” do zdrady zostanie wysłany na Mur. Z kolei sam Joffrey był chyba zbyt głupi żeby ot tak nagle wymyśleć i wydać taki rozkaz 😉 – Bezimienny

D: Nie mam najmniejszych wątpliwości – to był Littlefinger. Wszyscy pozostali gracze coś na tej egzekucji stracili.

BT: Jestem takiego samego zdania – w dodatku to właśnie zausznik Baelisha, Janos Slynt, natychmiast wyrwał się, żeby ten rozkaz wykonywać, nawet nie czekając na reakcję królowej regentki i innych osobistości.

Przyszłość Lordów Deklarantów

Jak los w Wichrach Zimy czeka lordów deklarantów? – Ser Richard Horpe

D: Nie sądzę, aby Baelish planował jakąś krwawą rozprawę z tą grupą. Przeciwnie, geniusz Littlefingera polega nie tylko na tym, że obecnie sprawnie nimi manipuluje przy użyciu Lyna Crobraya, ale również na tym, iż da im królową, za którą szczerze i bez wahania się opowiedzą. A przynajmniej większa ich część. I to jest sposób na neutralizację opozycji!

BT: Myślę, że jedność tej grupy już została rozbita – Baelishowi najwyraźniej udało się polepszyć stosunki z lordem Belmore’em i ser Symondem Templetonem, a jeśli Harlan Hunter rzeczywiście zamorduje swojego brata, lorda Gilwooda, nowa głowa rodu może nie mieć innego wyjścia niż przejść na stronę Littlefingera, który będzie mógł go szantażować. Yohn Royce i Anya Waynwood rzeczywiście mogą poprzeć wysłanie wojsk poza Dolinę (np. do Dorzecza) ze względu na prawa Sansy (oraz Roberta Arryna) oraz, jak zauważył Preston Jacobs, na swoje własne interesy w tym regionie – chodzi tu zwłaszcza o dziedziczenie włości Freyów, z którymi jest spowinowaconych wiele rodów Doliny. Natomiast co do lorda Hortona Redforta – jego syn Mychel ożenił się niedawno z córką lorda Royce’a, więc Redfortowie prawdopodobnie pójdą za przykładem Spiżowego Yohna. Poza tym gdyby miało dojść do wysłania wojsk Doliny przeciwko Boltonom i/lub Freyom, lord Redfort miałby dodatkowy powód, by to poprzeć – Domeric Bolton był jego giermkiem, a powszechnie podejrzewa się, że to Ramsay otruł swojego brata.

0

0