Pytania do maesterów #70 (odcinek potrójny)

Moi mili, mamy dziś mały jubileusz – za nami 70 odcinków PdM (nie dość, że liczba okrągła, to jeszcze głosi chwałę Siedmiu). Postanowiliśmy to uczcić odpowiadając na potrójną dawkę pytań. Mam nadzieję, że nie będziecie tego mieli za złe. W związku z tym, iż często pytacie nas o to jak stoimy z odpowiedziami na pytania i jak długo trzeba na nie czekać, spieszę z wyjaśnieniem. Dzisiejsze pytania pochodzą (w większości) z 55 odcinka PdM, który opublikowany był 12 lipca 2021 roku. Nie odpowiedzieliśmy jeszcze na wszystkie pytania, które padły w komentarzach do tego odcinka, dodaliśmy też jedno lub dwa, które padły później. Ale ogólnie można powiedzieć, że jesteśmy „w plecy” o jakieś 4 miesiące. Oczywiśce postaramy się to nadrobić, bo chciałbym, aby opóźnienie odpowiedzi w stosunku do pytań wynosiło nie więcej niż miesiąc. Może pojawią się jeszcze jakieś podwójne odcinki? Może kiedyś zrobimy więcej niż jeden odcinek w tygodniu? Ustalenia jeszcze przed nami.

Mam też do Was prośbę organizacyjną. Ponieważ pod niektórymi odcinkami PdM jest nawet powyżej setki komentarzy, coraz trudniej mi wyłuskać z nich pytania. Dlatego chciałbym, abyście od tej pory, ilekroć zadajecie pytanie, wrzucali do komentarza również trzy literki „PDM” (na początku albo końcu komentarza – to obojętne, bo chodzi tylko o to, abym mógł zebrać wszystkie pytania korzystając z wyszukiwania na stronie określonych ciągów znaków). Dzięki temu praca pójdzie nam znacznie sprawniej. I to w sumie tyle. Miłej lektury!

PS Aha, zapomniałbym. Jeśli zadaliście jakieś pytanie przed odcinkiem 55 i jeszcze nie otrzymaliście na nie odpowiedzi, to niestety może oznaczać, że je przeoczyłem albo niechcący straciłem podczas edytowania dokumentów z pytaniami. Nie wiem, czy taki przypadek miał miejsce, ale biorąc pod uwagę, że odpowiedzieliśmy już łącznie na ok. 400-500 pytań, domyślam się, że mogło do tego dojść. Więc umówmy się, że możecie bez skrępowania wrzucić to pytanie ponownie. Ale przypominam – warunkiem jest tu wysłanie pytania przed odcinkiem 55 (czyli w praktyce przed 12 lipca). Jeśli wysłaliście je później, to pewnie jeszcze do niego dojdziemy. Mam nadzieję, że ta sytuacja będzie nieco bardziej czytelna, gdy nadrobimy zaległości.

„Która godzina? – pyta rodzina.”

Pory roku jako najbardziej nietypowe były już niejednokrotnie wyjaśniane, z różnymi teoriami. A co z pomiarem czasu w ciągu doby? Co oznaczają pojęcia takie jak godzina wilka, nietoperza, czy sowy? Na anglojęzycznych forach są różne opisy, częściowo pokrywające się. A czy są jakieś oficjalniejsze źródła w tym temacie? – greylin

BT: Na A Wiki of Ice and Fire w artykule “Named hours” na podstawie informacji rozproszonych w różnych tomach PLIO oraz w Ogniu i krwi ustalona została kolejność znanych godzin – wiadomo, że godzina nietoperza oznacza czas bezpośrednio po zachodzie słońca. Po niej następują kolejno godzina węgorza i godzina duchów. Kolejną znaną godziną jest godzina sowy, ale nie wiadomo, czy następuje ona od razu po godzinie duchów, czy też pomiędzy nimi znajdują się jeszcze inne godziny. Kolejne godziny to: godzina sowy, godzina wilka (najciemniejsza część nocy) oraz godzina słowika. W ich przypadku również nie można wykluczyć, że pomiędzy nimi znajdują się jeszcze inne godziny. Znane są zatem nazwy sześciu godzin. Być może mieszkańcy Westeros dzielą noc tylko na te sześć godzin (wówczas te godziny przypominałyby nieco dzielenie nocy na kolejne “warty” czy “straże nocne”), ale możliwe również, że po prostu nie znamy nazw kilku godzin (zapewne kolejnych sześciu). Co ciekawe, nic nie wiadomo o zwyczajowych nazwach godzin w ciągu dnia – być może nazwy otrzymują jedynie godziny nocne. Ponadto, nie ma pewności, jaki system stosowany jest w Westeros – czy godzina zawsze oznacza ten sam okres czasu, czy też jej długość zmienia się wraz ze zmianami długości dnia i nocy. Dodam tylko, że na podstawie skojarzeń, jakie budzą nazwy, zastanawiam się, czy godzina duchów może zaczynać się o północy albo obejmować północ, a godzina słowika może być ostatnią przed światem.

Przez mokradła

I jeszcze a propos przeprawy przez Bliźniaki. Skoro Zielone Widły, nad którymi zbudowano ten zamek, biorą swój początek w bagnach Przesmyku, to dlaczego Robb, zamiast Królewskim Traktem (który i tak nie prowadził do Bliźniaków) nie próbował opuścić Przesmyku na prawym, zachodnim brzegu tej rzeki? – greylin

BT: Zielone Widły biorą swój początek z bagien, więc jedynym sposobem na ominięcie początków tej rzeki na Przesmyku byłoby zejście z grobli, którą biegnie Królewski Trakt, i przedzieranie się przez moczary, co dla całej armii jest niewykonalne.

D: Tak jak mówi Bluetiger – praktycznie cały teren od Fosy Cailin aż do Bliźniaków jest bagnisty, i przeprowadzenie tamtędy wielkiej armii jest praktycznie niemożliwe. Jedyna droga to Królewski Trakt. No i warto też dodać, że pierwotne plany połączenia się z siłami Dorzecza mogły być inne, bo gdy Robb wyruszał, to Riverrun jeszcze nie padło. Więc nie było też konkretnych planów gdzie i jak uderzyć na Lannisterów.

Zachłanna Kompania

Czy zachłanność Złotej Kompanii na najlepsze ziemie i zamki, nie zniechęci lordów do sprawy Aegona? – Ser Richard Horpe

BT: Niektórych prawdopodobnie tak. Może się też okazać, że przeszkodą dla niektórych rodów, które potencjalnie mogłyby opowiedzieć się za Młodym Gryfem będzie to, że wśród członków Złotej Kompanii są ludzie, którzy roszczą sobie prawa do ziem i tytułów, które po wygnaniu ich przodków przeszły na członków innej gałęzi rodu. Kolejnym problemem może się okazać obecność w budowanym stronnictwie Aegona VI zarówno lojalistów Targaryenów, jaki i zwolenników Blackfyre’ów. Podejrzewam, że Varys i Illyrio w zależności od tego, co wiedzą na temat danego rodu będą starali się przedstawić Młodego Gryfa albo jako prawdziwego Targaryena, albo jako prawdziwego Blackfyre’a, który tylko udaje z konieczności Targaryena – publicznie będą zapewniać, że pretendent to syn Rhaegara i Elii, ale na użytek stronników Blackfyre’ów będą dawać sygnały, że Młody Gryf to tak naprawdę dziedzic tego rodu. Varys i Illyrio mogą się jednak przekonać, że współpraca pomiędzy najbardziej zagorzałymi lojalistami Targaryenów i ukrytymi zwolennikami Blackfyre’ów wcale nie będzie układała się tak dobrze.

D: Zgoda. Może z jednym zastrzeżeniem. Nie jestem pewien, czy Varys i Illyrio będą skorzy by dzielić się sekretem pochodzenia Aegona. To jest jednak zbyt wybuchowa informacja. W Złotej Kompanii pewnie niektórzy wiedzą, ale to chyba wystarczy.

BT: Miałem na myśli takie “puszczanie oka” do tajemnych zwolenników Blackfyre’ów – na przykład przekazanie Młodemu Gryfowi Blackfyre’a.

D: Jasne, rozumiem. Chociaż nie wiem, czy tych tajnych zwolenników zostało w samym Westeros na tyle dużo, aby miało to większy sens. Wydaje mi się, że w tej chwili znakomita ich większość znajduje się w Złotej Kompanii.

BT: Przynajmniej Laswell Peake jest zdania, że jacyś przyjaciele Złotej Kompanii nadal żyją w Reach. Preston Jacobs w swojej serii o Cersei i Taenie Merryweather próbował nawet zidentyfikować te rody (m.in. Costayne’ów i Caswellów), i choć w wielu przypadkach nie zgadzam się z jego wnioskami, te dotyczące stronników Blackfyre’ów z Reach wydają się całkiem prawdopodobne. PJ zwraca też uwagę, że problemem dla Aegona może się okazać to, że mianował swoim gwardzistą ser Rolly’ego Duckfielda, a tak się składa, że Rolly musiał uciekać z Westeros dlatego, że ciężko pobił Lorenta Caswella… który teraz jest lordem ważnego strategicznie Gorzkiego Mostu i głową rodu, który przynajmniej niegdyś opowiadał się za Blackfyre’ami. Przypuszczam, że z obecności w Złotej Kompanii różnych wygnańców może wyniknąć więcej takich konfliktów.

D: No, ja stawiam też np. na Randylla Tarly’ego. Ale nie uważam go za stronnika Blackfyre’ów, tylko oportunistę, który dostrzeże w nowym królu szansę na wzmocnienie swojej pozycji. A to, czy król jest Targaryenem czy Blackfyrem powinno mu być raczej obojętne.

Gdzie są najemnicy?

Czy po odejściu ZK i zaangażowaniu w zatoce nierolniczej, zostały jeszcze jakieś kompanie najemnicze? – Ser Richard Horpe

BT: Przypuszczalnie na zachodzie Essos, a zwłaszcza na Spornych Ziemiach, nadal pozostało wiele wolnych kompanii – w Świecie Lodu i Ognia Yandel wspomina, że na Spornych Ziemiach działa około czterdziestu. Oczywiście, informacje Yandela mogą pochodzić z okresu zanim wiele kompanii wyruszyło pod Meereen, ale wątpię, żeby udały się tam wszystkie (tym bardziej, że niektóre mniejsze kompanie mogą ograniczać swoją działalność tylko do tego regionu z uwagi na duże koszty związane z podróżą do Zatoki). Wątpię jednak, by na Spornych Ziemiach pozostało wiele spośród dużych kompanii liczących przynajmniej kilkuset członków.

D: W ogóle kompanie liczące po kilkuset ludzi są raczej ewenementem. Ale faktycznie Myr, Tyrosh i Lys to prawdopodobnie miejsce, gdzie operuje większość z nich. No, może jeszcze Volantis.

Gdzie są Webberowie i Osgreyowie?

Czy obecnie istnieją przedstawiciele rodów Webber oraz Osgrey? – Ser Richard Horpe

BT: Ser Eustace był ostatnim z rodu, a jego małżeństwo z Rohanne Webber było najprawdopodobniej bezdzietne, więc Osgreyów można raczej uznać za wymarłych. Natomiast ród Webberów mógł przetrwać do czasów opisanych w PLIO – ser Wendell Webber, czyli kuzyn ojca lady Rohanne, miał synów i córki. Być może jednym z jego potomków jest najemnik Webber, który służy w Plewach na Wietrze. Nie wiadomo jednak, czy jacyś Webberowie nadal mieszkają w Reach i czy Zimna Fosa nadal należy do tego rodu.

D: Webber (żołnierz Plewów na Wietrze) rzeczywiście albo jest potomkiem rodu, albo przynajmniej ma jakieś roszczenie wobec ziem tego rodu. A wytatuowane na ciele pająki dobitnie to podkreślają.

Odesłanie Jon

Skoro Cat nie mogła znieść widoku Jona to czemu Ned nie wysłał go na przysposobienie jak to z nim poczyniono przed laty? Przykład Edrica pokazuje, że jest to możliwe w przypadku bękartów a u Reedów Snow nie miałby źle. Może nawet lepiej niż w Winterfell gdzie musiał ucztować ze służbą. I nie, tu nie chodzi o obietnicę. Wszak Eddard zgodził się na to by zapisał się do Nocnej Straży a przecież służba tam to nieustanne narażanie życia. – KwarcPL

D: Może jednak chodzi o tę obietnicę? A może Eddard bał się, że jeśli Jon będzie się szwendał po obcych dworach, to ktoś w końcu zada pytanie o to kim była jego matka? Reedów nie biorę pod uwagę, bo oni to mieszkają jak Yoda na Dagobah i do tego ciężko ich znaleźć. A może GRRM bardzo, ale to bardzo chciał, żeby na początku opowieści wszyscy Starkowie byli w jednym miejscu? Pomyśl jak bardzo odmienną (i gorszą) opowieścią byłaby PLiO bez interakcji pomiędzy Jonem a jego rodzeństwem.

BT: Warto też dodać, że Jon wcale nie musiał jadać ze służbą – to, że podczas uczty z okazji przybycia Roberta nie zasiadał razem z rodziną była szczególna.

D: I oczywiście masz rację, że fakt, iż Jon ostatecznie opuścił Winterfell, wskazuje na to, że lord Eddard jakoś się z opcją odesłania chłopaka pogodził. Ale entuzjastą tego rozwiązania nie był, po prostu nie miał za bardzo wyjścia. Sytuacja była nadzwyczajna.

BT: Poza tym wstąpienie do Nocnej Straży było decyzją samego Jona, który wówczas był już prawie dorosły.

Powrót Benjena

Czy wuj Benjen wróci? Jeśli tak to w jakiej formie? Jeśli nie to czy chociaż się dowiemy co się z nim stało? – KwarcPL

D: Nie wiem czy wróci, ale jestem przekonany, że musimy poznać jego losy i co więcej – muszą one być bardzo interesujące. GRRM nie ma po prostu wyboru. Zwlekał z zaprezentowaniem losów Benjena tak długo i tak mocno podbudowywał tę tajemnicę, że jeśli teraz nie pokaże nam czegoś ciekawego, to będzie to bardzo rozczarowujące. Nawiasem mówiąc, miał wyjście z Zimnorękim, ale skoro z niego nie skorzystał (a przynajmniej zaprzeczył jakoby Zimnoręki był Benjenem)… to może ma zaplanowane coś jeszcze fajniejszego.

BT: Może się jednak okazać, że “Zimnorękich” jest więcej i Benjen również stał się kimś takim. GRRM prawdopodobnie zostawił też sobie możliwość, że o wydarzeniach związanych z zaginięciem Benjena będzie mogła opowiedzieć Osha – według jednej z teorii dwaj dezerterzy z Nocnej Straży, z którymi podróżowała Osha byli właśnie uczestnikami wyprawy zwiadowczej, z której Benjen nie wrócił.

Benjen w Nocnej Straży

Dlaczego w ogóle Benjen przywdział czerń? Jasne, na Północy etos Nocnej Straży cały czas był żywy, ale i tak był to raczej wybór dla piątych synów i bękartów a u Starków przecież sytuacja wyglądała inaczej. Ned i jego dzieci byli jedyną nadzieją na przyszłość Rodu. Brat u boku jako plan B byłby bardzo przydatny. Kiedyś czytałem teorię, że pomógł Lyannie wziąć udział w Turnieju przez co miał moralniaka. Wszak pośrednio przyczynił się do śmierci siostry i dlatego też złożył śluby coby odzyskać honor służąc ludzkości. Co o tym myślicie? – KwarcPL

D: Tak, ja się przychylam do teorii, że Benjen powędrował na Mur, może niekoniecznie za karę, ale w jakiejś mierze z powodu wyrzutów sumienia. Wyobrażam sobie, że rzeczywiście mógł mieć jakąś rolę w romansie Lyanny i Rhaegara (albo przynajmniej wiedział o nim i zachował milczenie), skutkiem czego zginął jego brat i ojciec (nie wspominając o tysiącach innych ludzi). To jest coś, co człowieka będzie dręczyć latami i na pewno może być powodem do wymierzenia sobie samemu pokuty.

BT: Też wydaje mi się to bardzo prawdopodobne.

Dothrackie oblężenie

Jak Dothrakowie zdobywali miasta? Bo jak ostatnio sprawdzałem to konie nie potrafiły biegać po murach a nic nie słyszałem o tym by w Essos siodłano gigantyczne gekony 😉 – KwarcPL

D: Konie biegać po murach nie potrafią. Ale ludzie muszą jeść. Trzeba bowiem pamiętać, że miasto to nie zamek. Zamek jest zaprojektowany z myślą o wytrzymaniu długiego oblężenia – ma niewielu mieszkańców i spore zapasy. W przypadku miast funkcja obronna jest drugorzędna, a paszcz do nakarmienia bardzo dużo. A konne armie są paradoksalnie całkiem niezłe w oblężeniach – same mogą przemierzać spore obszary, by “żyć z ziemi”, a jednocześnie otaczają miasto szczelnym kordonem. Wprawdzie Dothrakowie to pod względem militarnego know-how jednak nie Mongołowie, którzy potrafili zdobywać fortyfikacje, ale sądzę, że mogli wziąć miasto głodem albo sprowokować obrońców do bitwy w celu zniesienia oblężenia. I wtedy wygrywali.

BT: Warto też dodać, że Yandel wspomina przynajmniej o jednej sytuacji, w której wojska innego sarnorskiego miasta brały udział w oblężeniu po stronie Dothraków. Być może to wyjaśnia, dlaczego niektóre miasta udawało im się zdobyć tak szybko, a inne musieli oblegać latami – na przykład, Mardosh upadło dopiero po sześciu latach, właśnie z powodu zupełnego wyczerpania się zapasów żywności.

Żelazna potęga

Jak to możliwe, że Żelazne Wyspy są taką potęgą militarną? Przecież je ledwo na mapie widać a ich mieszkańcom brakuje dyscypliny i zorganizowania. Poza tym drzew zdaje się też za dużo nie mają. – KwarcPL

D: Nie są potęgą militarną. Są raczej zmorą zachodniej części kontynentu i budzącymi lęk łupieżcami. Ale to dwie różne rzeczy. Ich triumfy w Wojnie Pięciu Królów wynikały tylko i wyłącznie stąd, że atakowali w miejsca, które nie miały już obrońców (albo miały ich bardzo niewielu). Jeśli miałbym porównać Żelaznych Ludzi do jakiegoś współczesnego zjawiska, to powiedziałbym, że są jak kartel narkotykowy. Potrafią zdestabilizować słabe państwa, ale żadnej wojny naprawdę by nie wygrali.

BT: Podobnie było także w innych okresach, gdy Żelaźni Ludzie stawali się większym zagrożeniem dla zachodniego wybrzeża – za Daltona Greyjoya łupieżcy wykorzystali to, że wojska Krain Zachodu poniosły olbrzymie straty w bitwach podczas Tańca Smoków, a za lorda Dagona prawdopodobnie to, że Westeros było osłabione po walkach z Blackfyre’ami. Przed Podbojem sytuacja była jednak inna – wtedy rzeczywiście Żelaźni Ludzie byli w stanie zająć Dorzecze i przez dłuższy czas je utrzymać.

D: Owszem, ale ich siła brała się stąd, że wiele rodów Dorzecza było po ich stronie.

Gdzie byli Dornijczycy?

Gdzie znikali Dornijczycy podczas wojen i co jedli? – KwarcPL

D: W górach, jaskiniach i na pustyniach. A żywili się nienawiścią do najeźdźców. No a tak na poważnie – to, że jakaś “tajna armia” może się skryć w górach to jest do przełknięcia, bo zawsze można przez pewien czas żyć ze zbieractwa (tudzież pomocy lokalnej ludności). Ta pustynia to jest jednak trudniejszy orzech do zgryzienia.

BT: Niektóre teorie próbują to wyjaśnić tym, że wiele dornijskich zamków i osad – zwłaszcza tych w głębi pustyni – zostało wzniesionych nad rozległymi kompleksami jaskiń. Tak właściwie: znikający mieszkańcy pustyni, których prawdziwej liczebności nikt nie zna – o tym chyba już gdzieś czytałem.

D: Był nawet film o tym niedawno 🙂

BT: Chyba nawet jeden dornijski ród ma siedzibę w Czerwonych Diunach (ang. Red Dunes).

Imiona Lannisterów

Dlaczego Tywin nadał typowo lannisterskie imię akurat Tyrionowi, którego rzekomo od urodzenia nienawidził a Jamiemu, pierwszemu synowi nie? – Grucha

BT: Nie wiadomo, czy imię “Jaime” również nie było jednym z tych imion, które cieszyły się wśród Lannisterów szczególną popularnością – nie wiadomo nic o jakichkolwiek członkach tego rodu noszących to imię, ale nie można wykluczyć, że byli jacyś wybitni Lannisterowie o tym imieniu. Możliwe zresztą, że Tywinowi lub Joannie imię to podobało się z jakiegoś innego powodu – na przykład, mógł je nosić jakiś przodek należący do innego rodu. Z dziejów Westeros znana jest tylko jedna postać o imieniu Jaime, ale był to ktoś, kto odznaczył się w walce – andalski rycerz ser Jaime Corbray, który wziął udział w rozstrzygającej bitwie pomiędzy Andalami i Pierwszymi Ludźmi o panowanie nad Doliną i ponoć uśmiercił samego króla Robara II Royce’a. Co do imienia Tyrion – rzeczywiście wydaje się, że imiona zaczynające się na “Ty” (Tywin, Tygett, Tyrek, Tya, Tytos, Tymond, Tyshara, Tyland, Tybolt, Tywald, Tywell), są bardzo często nadawana w rodzie Lannisterów i najwyraźniej są powszechnie kojarzone właśnie z nimi, gdyż w innych rodach występują rzadko. Biorąc to pod uwagę, fakt, że Tyrion je otrzymał rzeczywiście może dziwić – możliwe jednak, że imię zostało wybrane już wcześniej (w takiej sytuacji zapewne wybrano by także imię żeńskie, gdyby dziecko okazało się dziewczynką), albo że Joanna przed śmiercią nadała je synowi.

Przypomniała mi się tu ciekawostka dotycząca tego, dlaczego J.R.R. Tolkien otrzymał imię John Ronald, a nie John Benjamin, które zgodnie z rodzinną tradycją otrzymał najstarszy syn najstarszego syna (J.R.R. Tolkien był najstarszym synem Arthura Tolkiena i Mabel Tolkien z domu Suffield. Sam Arthur miał starszego brata, ale ten nie miał synów, więc zwyczaj przeszedł na gałąź Arthura). Otóż, Mabel Tolkien spodziewała się, że dziecko będzie dziewczynką i wybrała dla niej imię Rosalind. Kiedy okazało się, że na świat przyszedł chłopiec, Mabel zdecydowała się nadać mu imię Ronald, a nie Benjamin. Dlatego Tolkien otrzymał imiona John Ronald Reuel, a nie John Benjamin Reuel. (Tolkien pisał o tym w liście 309).

Czy Tywin naprawdę wierzył w winę Tyriona?

Tywin za wszelką cenę chciał się pozbyć Tyriona, ale czy rzeczywiście wierzył w winę Tyriona przy zabiciu króla Joffreya? Z rozmów Kevana możemy wywnioskować, kierował ku takiej opinii. Ale czy nie widział że to zabójstwo było by nazbyt oczywiste jak na jego syna? – Grucha

D: Zaryzykuję stwierdzenie, że jednocześnie przypuszczał, że to możliwe i doskonale wiedział, że dowody zostały sfingowane. No i – co chyba najistotniejsze – dziwnym zbiegiem okoliczności skazanie Tyriona było dla Tywina po prostu wygodne.

BT: Uznanie Tyriona winnym śmierci Joffreya rzeczywiście było dla Tywina bardzo wygodne – gdyby nie to, że Tyrion od razu stał się głównym podejrzanym (m.in. dzięki publicznemu sprowokowaniu konfrontacji pomiędzy Tyrionem i Joffreyem przez Littlefingera), podejrzenia zapewne padłyby na Oberyna. A konfliktu z Martellami Tywin raczej wolał uniknąć. A czy Tywin naprawdę wierzył w winę Tyriona? Odpowiedź na to pytanie będzie związana z tym, co ktoś sądzi na temat teorii według której Tywin mógł być zamieszany w spisek mający doprowadzić do śmierci Joffreya.

D: To jest akurat teoria, w którą w ogóle nie wierzę. Gdyby Tywin chciał zabić Joffreya, to zrobiłby to w sposób, który nie podważałby statusu i prestiżu Lannisterów. Starałby się to przedstawić jako śmierć z przyczyn naturalnych albo losowych. Otrucie pokazuje, że Lannisterowie są podatni na atak.

BT: Też nie uważam, żeby było to szczególnie prawdopodobne – wątpię, żeby Olenna zgodziła się na udział w spisku wiedząc, że Tywin będzie wiedział, że była na coś takiego gotowa. A skoro raz coś takiego zrobiła, istniała możliwość, że znów się do czegoś takiego posunie.

Haki na Marilliona

Dlaczego minstrel Palucha wziął na siebie winę za zabicie Lysy? Czy Petyr miał na niego jakieś haki? – Grucha

BT: Według niektórych teorii śmierć Marilliona została upozorowana i minstrel został przez Baelisha wypuszczony w zamian za wzięcie na siebie winy za śmierć Lysy. Inną możliwością jest to, że Marillion od początku był człowiekiem Littlefingera. Baelish mógł też wyjaśnić minstrelowi, że bez względu na to, co powie i tak zginie, ale jeśli nie będzie z nim współpracował, czeka go śmierć w męczarniach. Gdyby Marillion opowiedział Anyi Waynwood, Yohnowi Royce’owi i innym możnym Doliny jaki był rzeczywisty przebieg wydarzeń, Baelish mógłby przyznać, że zabił Lysę, ale wyjaśnić, że zrobił to po to, żeby uratować Sansę Stark, którą Lysa przy współudziale Marilliona zamierzała zamordować. Wiele rodów Doliny – w tym Royce’owie – nie było przychylnie nastawionych do Lysy (między innymi dlatego, że odmówiła udzielenia wsparcia Starkom podczas Wojny Pięciu Królów), więc Baelish miałby zawsze szansę na ocalenie życia. Marillion i tak zostałby skazany na śmierć – i to być może jeszcze bardziej okrutną.

Próba walki dla Neda

Dlaczego Ned nie domagał się próby walki? Przecież to była dla niego ostatnia szansa, nie musiał walczyć osobiście, mógł wybrać czempiona. Nie wierzę że człowiek z siedmiu królestw nie pamiętałby o takiej możliwości. – Grucha

BT: Dlatego, że celem Eddarda nie było ocalenie własnego życia, tylko uratowanie Sansy (Ned wiedział o ucieczce Aryi od Varysa), a dano mu do zrozumienia, że jeśli nie przyzna się do winy i publicznie nie potwierdzi, że Joffrey jest prawowitym królem, Sansa zginie. Nawet gdyby Nedowi chodziło o uratowanie życia, zażądanie próby walki prawdopodobnie nie byłoby dobrym rozwiązaniem. Eddard nie był w stanie samemu walczyć, a w Królewskiej Przystani nie było żadnego zaufanego wojownika, który mógłby wziąć udział w pojedynku w jego imieniu – a Joffrey mógłby odrzucić prośbę o wezwanie kogoś innego (tak jak Lysa podczas procesu Tyriona w Orlim Gnieździe zażądała, by Lannister wybrał na swojego czempiona kogoś z obecnych, chociaż Tyrion poprosił o sprowadzenie Jaime’a)

D: Dodajmy do tego, że nawet zakładając, iż przetrwałby ktoś z ludzi Starków, a Ned na serio nalegał na takie rozwiązanie, to po prostu Joffrey i Cersei mogliby mu tego odmówić. Kto bogatemu zabroni? W końcu to nie jest tak, że mieszkańcy Królewskiej Przystani mieli dostęp do informacji związanych z “sądem” nad Namiestnikiem.

0

0