Czasy społecznej izolacji nie służą za bardzo prasie pisanej. A jednak bardzo liczę na to, że ci z Was, których zainteresują moje teksty, zdecydują się na zakup pism. Tym bardziej, że można zamawiać je z dostawą przez internet (chociażby za pośrednictwem strony Empiku). No dobrze, a dlaczego warto sięgnąć po te pisma?
Zacznijmy od CD-Action 04/2020, które będzie jeszcze do nabycia w sklepach przez nieco ponad tydzień. W dziale W Produkcji znajdziecie mój obszerny tekst powstały po grze we wczesną wersję Not For Broadcast – fantastycznie zapowiadającego się tytułu, który pozwala wcielić się w realizatora telewizyjnego programu newsowego w kraju, w którym do władzy doszli bardzo dziwni populiści. W Recenzjach dałem upust swojemu krytycyzmowi dwa razy. Najpierw opisując Tank Mechanic Simulator, a potem… tworząc pisany wierszem dramat na temat gry Praetorians HD Remake. Z dumą dodam, że drugi z tych tekstów jest jedną z najdziwniejszych recenzji, jakie kiedykolwiek wydrukowano w CD-Action ;). Pozostaje jeszcze publicystyka, w której poświęciłem dość obszerny tekst karierze (obecnie już emerytowanego) założyciela Rockstar Games, a zarazem współtwórcy sukcesu serii GTA – Dana Housera. Czyli w samym numerze znajdziecie 9 stron moich tekstów.
Ale to nie wszystko! Ze względu na jubileusz (24 lata pisma!), do tego numeru dołączyliśmy małą książeczkę z bardzo subiektywnymi tekstami na temat tych gier z pierwszych dwóch dekad XXI wieku, które najbardziej zapadły nam w pamięć. Tipsomaniak – bo tak zwyczajowo nazywamy te książeczki – ma tym razem 138 stron. I piętnaście z nich zapełnione jest moimi refleksjami. Piszę więc o: Alien Isolation, Civilization IV, Crusader Kings 2, Dead Space, Disco Elysium, Papers Please, Pathologic 2, Saints Row The Third, Jedi Knight 2 – Jedi Outcast, Knights of the Old Republic i Total War – Shogun 2. A raczej – o tych tytułach piszę pozytywnie. Bo wymieniam też koszmarne porażki, takie jak: Driv3r, Dungeon Keeper Mobile, Godus oraz Tomb Raider – The Angel of Darkness.
W związku z wydaniem Tipsomaniaka miałem trochę mniej czasu na przygotowanie tekstów do Kawaii, ale myślę, że sam numer wart jest uwagi. A ja tym razem przygotowałem recenzję mangi Souichi i jego głupie klątwy od mistrza japońskiego horroru – Junji Ito, a także recenzję/esej na temat jednego z najważniejszych filmów w historii anime – Millennium Actress od legendarnego Satoshi Kona. Mam nadzieję, że przypadną Wam do gustu.
Czy to wszystko? Ależ nie. Mam dla Was jeszcze jedną niespodziankę. W związku z epidemią koronawirusa i koniecznością siedzenia w domu, redakcja CD-Action udostępniła za darmo numer 13/2019 do ściągnięcia w formie elektronicznej. O moich tekstach w piśmie wspominałem w tym miejscu: zapowiedź CD-Action 13/2019, a swój egzemplarz możecie ściągnać TUTAJ. Miłej lektury!
0
0
Praetorians…. do dzisiaj mam gdzieś płytę w domu. Swego czasu mnie czymś odrzuciła i od lat kurzy się opakowanie na regale. Widziałem zapowiedź edycji „HD Remake”, ale wcale się zbyt dobrze to nie zapowiadało – coś jak odświeżone Baldury z ręki Beamdoga – podbita rozdzielczość i poprawione niektóre tekstury, nic więcej.
Oryginalna gra była niezła – jak na czas w którym powstała. Remake jest… oj… no leciutko poprawiony graficznie. I cztery razy droższy od klasyka, który można kupić na GOG-u. Stąd też postanowiłem zrobić recenzję oryginalną i złośliwą.
tak to juz jest z tymi „hd” remake’ami ;/
Na ogół. Ale są też takie, które zapowiadają się nieźle. Na przykład nowy remaster HD Command & Conquer. Tylko że tam się przyłożyli – nowy interfejs, bardzo poprawiona grafika, upscaling wideo zrobiony przez sztuczną inteligencję, no i do tego Frank Klepacki, który wraca, by zremiksować muzykę i dorzucić parę nowych kompozycji. Po prostu widać, że do C&C się przykładają, a Praetorians to był skok na kasę.
Cywilizacja IV wraz z dodatkami to było dzieło praktycznie skończone. W trybie single player nudziła, przynajmniej mnie, ale z kolegami przegraliśmy tysiące godzin i wiele lat (a nawet tysiącleci).