Szalone Teorie: Kłamstwo Dunka

Ser Duncan Wysoki. Jeden z najsłynniejszych rycerzy Westeros, wymieniany jednym tchem obok Aemona Smoczego Rycerza, Arthura Dayne’a czy Barristana Selmy’ego. Symbol prawości, honoru i męstwa. Biedny chłopak z Królewskiej Przystani, który został wędrownym rycerzem. Wędrowny rycerz, który stał się mentorem przyszłego króla. Towarzysz i nauczyciel Aegona V, który został Lordem Dowódcą Królewskiej Gwardii. Fascynująca i inspirująca postać. Ale na błyszczącej zbroi najsłynniejszego rycerza Siedmiu Królestw jest jedna rysa. Dunk kłamał. Nigdy nie został pasowany na rycerza.

Oczywiście wszyscy znamy historię, którą „ser” Duncan opowiedział przed turniejem w Ashford, i której od tej pory uparcie się trzymał. Oto tuż przed śmiercią, ser Arlan z Pennytree pasował swego giermka na rycerza, przekazując mu miecz i konia. W kulturze Westeros nie byłoby to niczym nadzwyczajnym. Przywilej pasowania na rycerza przysługiwał każdemu już pasowanemu i nie wiązał się z nadaniami ziemskimi. Ani rycerz, ani giermek nie musieli też być szlachetnie urodzonymi. I choć ceremonia pasowania powinna być związana z pobytem w sepcie i namaszczeniem olejkami, aspekt ten czasami pomijano. Oczywiście tak liberalne rozwiązania miały też negatywne skutki. Wędrowni rycerze nie cieszyli się dobrą opinią. Bo i w przeciwieństwie do rycerzy z nadaniami ziemskimi oraz rycerzy domowych (zwanych też zaprzysiężonymi mieczami), byli po prostu najemnikami. A czasem grasantami.

Nie byłoby zatem nic nadzwyczajnego w pasowaniu chłopaka z Zapchlonego Tyłka na rycerza. Zwłaszcza przez umierającego, rozczulonego nad losem swego giermka ser Arlana. Tym niemniej tekst Rycerza Siedmiu Królestw dostarcza nam przesłanek by sądzić, że cała historyjka została przez Dunka zmyślona.

Pierwszą rzeczą, na którą powinniśmy zwrócić uwagę, są myśli z jakimi Dunk bije się tuż po śmierci starego rycerza. Chłopak rozważa swoje następne kroki, ale żadne z nich nie biorą pod uwagę jego rzekomego statusu rycerza.

Mógłbym znaleźć innego wędrownego rycerza, który potrzebuje giermka, by opiekował się jego zwierzętami i czyścił mu zbroje – pomyślał. Albo udać się do jakiegoś miasta, do Lannisportu, czy do Królewskiej Przystani, i wstąpić do Straży Miejskiej.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

Czy Dunk był w tak wielkim szoku, iż nie zdawał sobie sprawy z tego, że jako rycerz nie mógłby zostać ponownie giermkiem? Czy nie wiedział, że służba w miejskich strażach byłaby dla pasowanego rycerza ujmą? A może było inaczej? Może na tym etapie Dunk nie chciał jeszcze kłamać? Ta determinacja pojawiła się dopiero później…

Znał tylko życie wędrownego rycerza, które polegało na podróżach od twierdzy do twierdzy, służbie to u tego, to u tamtego lorda, walczeniu w ich bitwach, jadaniu w ich salach, dopóki wojna się nie skończyła, a potem ruszaniu w dalszą drogę.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

Natrętne myśli

To, że nasz bohater na początku nie myśli o sobie jako o rycerzu, może być jeszcze wyjaśnione nagłą zmianą w jego życiu oraz świadomością swego pochodzenia. Ale natrętnie powracająca konstatacja, że nie jest prawdziwym rycerzem i związane z tym poczucie winy są cokolwiek zastanawiające. Dunk myśli o tym po uderzeniu w głowę podczas turnieju w Ashford…

Zawiodłem ich. Nie jestem mistrzem. Nie jestem nawet wędrownym rycerzem. Jestem nikim.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

…ale także i po swoim zwycięstwie.

Pamiętał, że zadawał sobie pytanie: Czy zostałem teraz prawdziwym rycerzem?
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

Olbrzym z Zapchlonego Tyłka, tak jak każdy kłamca, zastanawia się czasem, czy jego kłamstwa nie są obserwowane z zaświatów.

-Zgoda, panie.
-Ser – poprawił go Dunk. – Jestem tylko wędrowny rycerzem.
Zastanawiał się, czy staruszek spogląda na niego z góry.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

Ale najmocniej wybrzmiewa to poczucie winy, kiedy – przed Próbą Siedmiu – „ser” Duncan musi sam pasować innego człowieka na rycerza. Zależy od tego życie Dunka, a jednak chłopak waha się, zupełnie jakby rozumiał, że popełniłby świętokradztwo.

-Pasuj mnie. – Raymun położył dłoń na ramieniu Dunka i odwrócił go w swoją stronę. – Zajmę miejsce kuzyna. Ser Duncanie, pasuj mnie na rycerza.
Opadł na jedno kolano.
Dunk zmarszczył brwi i przesunął dłoń ku rękojeści miecza. Zawahał się jednak.
-Raymunie, nie… nie powinienem tego robić.
-Musisz. Beze mnie będzie was tylko pięciu.
-Chłopak ma rację – odezwał się ser Lyonel Baratheon. – Zrób to ser Duncanie. Każdy rycerz może pasować rycerza.
-Wątpisz w moją odwagę? – zapytał Raymun.
-Nie – zaprzeczył Dunk. – Nie wątpię, ale…
Ciągle się wahał.
W mglistym porannym powietrzu zabrzmiały fanfary. Jajo podbiegł do rycerzy.
-Ser, wzywa cię lord Ashford.
Roześmiana Burza potrząsnął niecierpliwie głową.
-Idź do niego. Ja pasuję giermka Raymuna na rycerza. – Wysunął miecz z pochwy i odepchnął Dunka na bok.
(…)
Dunk zostawił ich tam z ulgą pomieszaną z poczuciem winy.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

Mowa ciała

Jeszcze więcej od myśli Dunka, zdradza mowa ciała naszego „rycerza”. Prosty chłopak z Królewskiej Przystani nie jest dobrym kłamcą, i nie jest w stanie powstrzymać nawet najbardziej oczywistych sygnałów zakłopotania, ilekroć musi potwierdzić swój rzekomy status.

Dunk czerwieni się podczas zgłaszania się na turniej w Ashford…

-W turnieju jego lordowskiej mości mogą brać udział tylko rycerze. Czy jesteś rycerzem?
Młodzieniec skinął głową, zastanawiając się, czy uszy mu się zaczerwieniły.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

…podczas rozmowy z ser Eustacem Osgreyem, kiedy ten nazywa go prawdziwym rycerzem…

-Gdybyż tylko bogowie oszczędzili moją Alysanne. Zawsze pragnąłem, by wyszła za takiego mężczyznę jak ty. Prawdziwego rycerza, ser Duncanie. Takiego jak ty.
Dunk poczerwieniał na twarzy.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Zaprzysiężony Miecz—

…a także kiedy negocjuje sposób spłaty swego długu na turnieju w Białych Murach.

-To mogłoby potrwać kilka lat, ale zapłaciłbym ci, przysięgam.
-Na honor rycerza?
Dunk się zaczerwienił.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Tajemniczy Rycerz—

W rozmowie z lady Webber jest jeszcze gorzej. Oczarowany pięknem młodej wdowy, Dunk nie jest w stanie potwierdzić wprost swoich kłamstw, używa więc wykrętów i… wbija wzrok w podłogę.

-Wędrowny rycerz zwany ser Arlanem z Pennytree przyjął mnie na giermka, gdy byłem jeszcze chłopcem. Nauczył mnie walki i rycerskiego zachowania.
-I tenże ser Arlan cię pasował?
Dunk zaszurał nogami. Zauważył, że jeden z butów ma rozwiązany.
-Nikt inny z pewnością nie raczyłby tego zrobić.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Zaprzysiężony Miecz—

Dunk i Jajo

Rycerza i jego giermka łączy zatem więcej, niż się nam wydaje. Zarówno przyszły król, jak i przyszły lord dowódca trafili na siebie dzięki kłamstwom. I to kłamstwa ich połączyły.

-Nie obchodziło mnie, czy Daeron będzie walczył, czy nie, ale chciałem być czyimś giermkiem. Przepraszam, ser. Szczerze przepraszam.
Dunk przyjrzał mu się w zamyśleniu. Wiedział, co to znaczy pragnąć czegoś tak bardzo, że człowiek nie cofnie się nawet przed straszliwym kłamstwem, żeby tylko zbliżyć się do celu.
– Myślałem, że jesteś podobny do mnie – stwierdził. – Może to i prawda. Ale nie w takim sensie, o jaki mi chodziło.
—Rycerz Siedmiu Królestw: Wędrowny Rycerz—

Od Uśmiechniętego Rycerza po Gregora Clegane – Westeros poznało wielu fałszywych rycerzy, którzy zostali pasowani w zgodzie z prawem i obyczajem. Być może jest więc koniecznym uśmiechem losu, aby najprawdziwszy rycerz Siedmiu Królestw był oszustem.

Więcej Szalonych Teorii znajdziecie TUTAJ.