Czytamy Starcie Królów #14: Tyrion III

A może by tak wrócić do krótkich wstępów? 😉 Dziś przenosimy się do Królewskiej Przystani, gdzie Petyr Baelish spróbuje wyczuć, na ile może sobie pozwolić na manipulacje w Małej Radzie, Cersei wykaże się (nie)znajomością manewrów politycznych, a Varys pohasa w uroczym przebraniu.
Jeśli nie pamiętacie, co Tyrion porabiał ostatnio, sprawdźcie rozdział Tyrion II w naszym indeksie Czytajów 🙂

Tyrion III [15]

Miejsce akcji: Królewska Przystań

Na spotkaniu Małej Rady Cersei wścieka się z powodu listów, które Stannis rozesłał do lordów Siedmiu Królestw. Lord Smoczej Skały oskarża królową o zdradę, kazirodztwo i cudzołóstwo. Littlefinger sugeruje, by rozpuścić plotki o lady Selyse zdradzającej Stannisa z jego błaznem; owocem ich związku miałaby być Shireen. Tyrion niechętnie przyznaje, że plan Petyra jest dobry i ma szansę zadziałać na korzyść stronników dobrego króla Joffreya. Varys jest nieobecny na obradach, co wzbudza podejrzliwość królowej regentki, Baelisha i samego Pycelle’a. Wielki maester ostrzega zebranych przed Pająkiem snującym sieci tajemnic.

Krasnal opuszcza zebranie i przebiera się na audiencję z kowalami i mistrzami płatnerskimi. Rozkazuje im wykuwać ogniwa żelaznego łańcucha, który posłuży do obrony stolicy. Kowale mają odłożyć zamówienie Cersei dotyczące uzbrojenia Straży Miejskiej. Produkcja ma trwać całą dobę. Gdy jeden z kowali dodaje, że królowa regentka zagroziła im miażdżeniem dłoni na kowadłach, Tyrion po raz kolejny dostrzega niekompetencję siostry nieudolnej w kwestii pozyskiwania miłości poddanych (wcześniej chciała, by wyrywać języki ludziom powtarzającym plotki). Mistrz płatnerski oznajmia, że wykuwanie ogniw łańcucha to robota dla zwykłych kowali i ich czeladników, a on sam może wykonać zdobną zbroję i hełm dla namiestnika. Tyrion grozi mu zakuciem w łańcuchy i opuszcza Wieżę Namiestnika.

Karzeł z eskortą zbrojnych jedzie w lektyce do burdelu Chatayi. Tam właśnie zginęła Barra, malutka córeczka króla Roberta Baratheona. Właścicielka burdelu poleca mu, by wybrał jej córkę, która zadowoli go w łożu mimo młodego wieku. Na Wyspach Letnich praca w burdelu jest postrzegana jako oddawanie czci bogom. Alayaya zabiera Tyriona do swej wieży i proponuje mu, by wszedł do szafy. Lannister znajduje ukryte przejście wiodące do podziemi. W tunelu czeka na niego Varys w przebraniu. Krasnal jest zaskoczony wyglądem Pająka. W stajni rozmawiają o Stannisie i szpiegach, a później Tyrion jedzie do rezydencji Shae.

Postaci występujące w rozdziale:

• Tyrion Lannister
• Cersei Lannister
• Petyr Baelish
• wielki maester Pycelle
• Varys
• Bronn
• Podrick Payne
• Tanda Stokeworth
• mistrz płatnerski Salloreon
• Ironbelly, kowal
• kupcy żelaźni i pozostali członkowie audiencji
• Księżycowi Bracia pełniący straż w Wieży Namiestnika
• Czarne Uszy, eskorta lektyki
• Alayaya, Chataya
• goście burdelu i prostaczkowie z ulic

Postaci wspomniane w rozdziale:

• maester Frenken z zamku Stokeworth
• lord Gyles
• Stannis Baratheon
• czerwona kapłanka Melisandre
• Selyse Baratheon
• Wielki Septon
• Tywin Lannister
• bracia lady Selyse
• Axell Florent, kasztelan Smoczej Skały
• wysłannik handlowy z Lys
• błazen Plama
• Shireen Baratheon
• Renly Baratheon
• Tysha

Czego się dowiedzieliśmy?

1. Na zebraniu Małej Rady brakuje Varysa. Cersei mówi, że nie ma potrzeby na niego czekać – doskonale wie, jak postępować z łotrami.
2. Maester Frenken i lord Gyles dostarczyli królowej listy od Stannisa, w których brat króla Roberta oskarża Lannisterów o kazirodczy związek i zdradę stanu.
3. Littlefinger i Tyrion są przekonani, że każdy lord w Siedmiu Królestwach otrzymał list od Stannisa. Kruki ze Smoczej Skały na pewno poleciały do Casterly Rock i Harrenhal.
4. “Pieśń już zaśpiewana, wino rozlane, a dziewka w ciąży” – jedno z popularnych w Westeros przysłów/powiedzonek.
5. Cersei wścieka się i żąda, by spalono wszystkie kopie pisemnych oskarżeń Stannisa, zanim jej pan ojciec i Joffrey usłyszą treść pomówień.
6. Krasnal w myślach docina słodkiej siostrze, że powinna zostać członkiem trupy komediantów – “To zdumiewające, jak Cersei potrafiła się oburzać z powodu oskarżeń, o których świetnie wiedziała, że są prawdziwe.”
7. Zdaniem Tyriona Stannis musi mieć pretekst, by podnieść bunt. Cersei jest głucha na argumenty, nie może przeboleć oszczerstwa ze strony szwagra.
8. Pycelle wyjaśnia, że zwrot “napisane w imię Światła Pana” często spotykany jest w listach i dokumentach Wolnych Miast. Oznacza „bierzemy boga na świadka”.
9. Varys wspominał przed kilkoma laty, że lady Selyse przyjęła na dwór czerwoną kapłankę, dodaje Littlefinger.
10. Tyrion chce wykorzystać konwersję Stannisa przeciwko niemu – namawia Cersei, by wpłynęła na Wielkiego Septona. Ogłosi on wówczas, że starszy Baratheon obrócił się przeciwko prawowitemu królowi i andalskim Siedmiu bogom.
11. Zdaniem królowej regentki najważniejsze jest wydanie edyktu zakazującego nazywania Joffreya bękartem i wspominania o kazirodztwie pod karą utraty języka. Pycelle, wierny lannisterski pies, potakuje Cersei.
12. Tyrion wskazuje, że to beznadziejne posunięcie – oznajmią opinii publicznej, że obawiają się pomówień. Jego zdaniem powinni pozwolić ludziom na plotki w myśl zasady “słowa to wiatr”.
13. Petyr Baelish przyznaje Krasnalowi rację – wyciszenie plotki wzmaga jej wiarygodność. Podsuwa pomysł “zwalczania ognia ogniem” tj. rozsiewania okropnych opowieści o Stannisie.
14. Powszechnie wiadomo, że starszy z pozostających przy życiu braci Baratheonów unika swojej żony, Selyse Florent.
15. Prostaczkowie zawsze chętnie wierzą w najgorsze opowieści o swych lordach, zwłaszcza tych, których nie darzą miłością.
16. Cersei rozważa pomysł Baelisha, a Tyrion niechętnie przyznaje mu rację. Plan rozsiewania plotek o nieprawym urodzeniu Shireen z pewnością pomoże stronnikom Lannisterów.
17. Stannis, gdy chodziło o jego honor, stroszy się jak jeż, a do tego jest z natury nieufny.
18. Littlefinger zaznacza, że im bardziej szokująca i dziwaczna opowieść, tym chętniej ludzie w nią uwierzą. A najlepsze kłamstwa zawierają w sobie ziarno prawdy.
19. Pycelle z przerażeniem słucha, co “młodzież” próbuje insynuować lady Selyse. Petyr swata żonę Stannisa z błaznem – ma zadziwiająco szczegółowe informacje o przywiązaniu Plamy do księżniczki Shireen. Podkreśla podobieństwo oszpeconych obliczy.
20. Zdezorientowany Pycelle wspomina o szarej łuszczycy, na którą córka Stannisa chorowała jako dziecko.
21. Większość prostaczków wierzy, że jeśli ciężarna kobieta zje pieczeń z królika, dziecko urodzi się z długimi uszami.
22. Cersei obdarza Baelisha specjalnym uśmiechem zarezerwowanym dla swoich kochanków. Tyrion myśli, że Petyr jako bardzo zdolny kłamca jest niebezpiecznym człowiekiem.
23. Plotka o ojcostwie Plamy nie powinna wyjść od osób związanych z królewskim dworem. Littlefinger podsuwa plan rozpowszechnienia kalumnii w burdelach, których jest właścicielem – “kurwy uwielbiają plotkować.” Według Palucha Varys mógłby rozsiewać plotki w piwnicach i garkuchniach.
24. Cersei jest zbyt pochłonięta planowaniem zemsty, by zauważyć wymianę zdań pomiędzy Tyrionem a Baelishem.
25. Pycelle złowieszczym tonem przestrzega Małą Radę przed Varysem. Oznajmia, że nie ufa temu człowiekowi. Wielki maester przebywa na królewskim dworze od czasów Aegona V, opisywał waleczność Tywina Lannistera w czasie walk na Stopniach. Natomiast Varys został sprowadzony przez Aerysa II zza Wąskiego Morza. Przez kilka lat mieli okazję zasiadać wspólnie w Małej Radzie i podlegać Tywinowi, ówczesnemu namiestnikowi.
26. Tyrion mówi Pycelle’owi, że Pająk ma o maesterze dobre zdanie. Varys robi za wiernego sługę Krasnala, który doskonale wie, gdzie przebywa eunuch.
27. Cersei robi się podejrzliwa, słysząc o “ważnych sprawach” brata. Tyrion obiecuje Joffreyowi łańcuch, co królowa odbiera za próbę podlizania się jej synowi. Jak wiadomo, Krasnalowi nie chodziło o biżuterię, a o zaporę na Czarnym Nurcie.
28. Bronn, który czekał pod drzwiami komnaty Małej Rady, odprowadza karła do Wieży Namiestnika. Najemnik zaczyna wysławiać się jak prawdziwy dworzanin. Tyrion docina Bronnowi, a ten odwdzięcza się westeroską odmianą “trzech słów do ojca prowadzącego”.
29. Lady Tanda woła Tyriona, który przyspiesza, by nie spotkać się z matką Llolys. Pani na Stokeworth od dawna poszukuje męża dla swej upośledzionej córki.
30. Krasnal przekazuje Bronnowi polecenie przygotowania lektyki. Po spotkaniu z mistrzami płatnerskimi planuje opuścić zamek.
31. Podrick Payne, skryty giermek Tyriona, zajmuje się przygotowaniem ubrania dla swego pana. Karzeł nie może uwolnić się od podejrzenia, że pan ojciec przyznał mu chłopaka w ramach drwiny.
32. Tyrion zakłada czarny, aksamitny wams ze złotymi ćwiekami w kształcie lwich głów oraz łańcuch – pętlę składającą się z dłoni ze szczerego złota. Palce każdej z nich zaciskały się na nadgarstku następnej. Ten symbol urzędu namiestnika świetnie nadaje się do duszenia kobiet.
33. Krasnal lubi myrijskie dywany, draperie i poczucie intymności swojej komnaty audiencyjnej. Gdy zarządca anonsuje królewskiego namiestnika, grupka kowali, płatnerzy i kupców żelaznych pada na kolana. Potęga władzy i prestiż stanowiska podobają się karłowi.
34. Tyrion wita zebranych i pokazuje im trzy ogniwa łańcucha, które kazał wykuć w zamkowej kuźni. Potrzebuje tysiąc kolejnych, by scalić je w całość – barierę na Czarnym Nurcie.
35. Wszystkie kuźnie w Królewskiej Przystani mają zająć się produkcją ogniw. Kowale martwią się, co zrobić z zamówieniem królowej na zbroje i miecze dla Złotych Płaszczy. Jej Miłość zagroziła, że tym, którzy nie wykonają jej rozkazów, każe zmiażdżyć dłonie na ich własnych kowadłach. “Słodka Cersei zawsze robi wszystko, żeby prostaczkowie nas kochali.”
36. Lord Baelish dopilnuje, by mistrzowie płatnerscy mieli fundusze na żelazo (które jest drogie) i koks do pieców. Straż Miejska ma dopomóc w zdobyciu żelaza. Być może będzie konieczne przetopienie wszystkich podków w mieście.
37. Salloreon to starszy mężczyzna, bogato odziany w bluzę z adamaszku ze srebrnymi sprzączkami oraz płaszcz obszyty lisim futrem. Niebawem przystąpi do spisku Bractwa Rogatych, którzy zamierzają przejść na stronę Stannisa. Paluch pożyczy im ogromne sumy w złocie, których nie uda się odzyskać dzięki dobremu królowi Joffreyowi. W czasie bitwy na Czarnym Nurcie Rogaci zostaną „wysłani” do Stannisa.
38. Mistrzowie płatnerscy nie zajmują się wykuwaniem ogniw, podków czy kotłów. Wytwarzają “miecze ostre jak pieśń i zbroje godne bogów.” Salloreon próbuje podlizać się namiestnikowi, nie zważając na chichoty rzemieślników. Proponuje Tyrionowi zbroję i hełm z rogami demona, by ludzie bali się karła ruszającego do boju.
39. Krasnal planuje toczyć bitwy z fotela namiestnika. Odpowiada mistrzowi, że trafi do lochów, jeśli nie będzie wykuwał ogniw.
40. Tyrion podjął działania mające na celu wykarmienie głodującego miasta, ale prostaczkowie nadal obrzucali go oskarżycielskimi spojrzeniami, gdy poruszał się po ulicach Królewskiej Przystani.
41. Cersei nie była w stanie dostrzec znaczenia listu od Stannisa – zwiastunu potencjalnego konfliktu braci, z których każdy ogłosił się królem.
42. Karzeł próbuje znaleźć szpiegów pośród gapiów przyglądających się jego lektyce. Ze Wzgórza Aegona aż za Wzgórze Rhaenys przy znacznym tłoku można przedostać się w ciągu godziny.
43. Burdel Chatayi to piętrowy budynek. Parter zbudowano z kamienia, a górną kondygnację z drewna. W oknach wprawiono witraże, a jeden z narożników stanowiła wieżyczka. Nad wejściem kołysa się kula z pozłacanego metalu i szkarłatnego szkła.
44. W tym burdelu był kiedyś Ned, który razem z Baelishem odwiedził matkę Barry, córeczki Roberta Baratheona.
45. Bezczelny Bronn wypytuje swego mocodawcę, co zamierza robić w przybytku rozkoszy i czy Shae mu nie wystarcza. Podobno mali mężczyźni mają wielkie apetyty.
46. Tyrion zastanawia się, czy Joffrey dorósł na tyle, by interesować się kobietami.
47. Dziewczyny Chatayi są drogie. W głębi ulicy znajdują się tańsze domy rozpusty. Chataya wita Tyriona. Jest wysoką kobietą o skórze barwy hebanu i oczach koloru drewna sandałowego. Nosi powłóczyste jedwabie i mówi z akcentem Wysp Letnich.
48. Powietrze przybytku przesyca woń egzotycznej przyprawy. Na podłodze znajduje się mozaika przedstawiająca dwie kobiety splecione w akcie miłosnym. Chataya długo pracowała, by jej lokal spełniał najwyższe standardy luksusowego przybytku dla majętnych gości.
49. Tyrion ostrzega kobietę, że imiona i tytuły są niebezpieczne i lepiej nie używać ich w miejscu publicznym. Namiestnik i właścicielka burdelu ukrywają się za zdobionym parawanem rzeźbionym w niezwykłe wzory. W głównej sali staruszek gra na kobzie melodię, pijany Tyroshijczyk z fioletową brodą hołduje zasadzie “wino, kobiety i śpiew”, a dwie dziewczyny grają w płytki przy oknie z barwionego szkła.
50. Alayaya ma czarną skórę niczym szlifowany gagat, nosi jedwabie i pas z paciorków. Chataya poleca Tyrionowi swoją szesnastoletnią córkę.
51. Tysha miała długie, ciemne włosy i niebieskie oczy, w których można było utonąć.
52. Alayaya urodziła się w Królewskiej Przystani. Letniacy uważają, że praca w domu rozkoszy nie przynosi wstydu. Na Wyspach Letnich wysoko urodzeni chłopcy i dziewczęta służą w świątyniach miłości, by oddać cześć bogom. Tyrion żartuje, że porozmawia o pożądaniu z Wielkim Septonem.
53. Alayaya jest wyższa od Shae, ale niższa od Chatayi. By Tyrion mógł ją pocałować, musiała uklęknąć. Pokoje Yayi znajdują się w wieżyczce.
54. Dziewczyna zapewnia, że doskonale nauczyła się używać swojego języka. Sugeruje Tyrionowi, by wszedł do szafy, a być może znajdzie Narnię. Okazuje się, że w przestrzeni za ścianą znajduje się drabina wiodąca do podziemi, gdzie czeka Varys. Ruszają sekretnym tunelem – został on wybudowany dla królewskiego namiestnika, któremu honor nie pozwalał jawnie odwiedzać burdelu.
55. Eunuch zmienił się nie do poznania – obecnie udaje klucznika Rugena, który niegdyś poił Neda w ciemnicy. Varys mówi, że nie jest “pewien niczego na tym niestałym i pełnym zdrady świecie.” Jednakże Chataya jest wdzięczna za usunięcie Allara Deema, który zabił Barrę (oraz jej matkę) i wyświadcza eunuchowi przysługę. W przyszłości ten przybytek będzie planował kupić Baelish, a Alayayę odwiedzi Bronn i Oberyn Martell.
56. Tyrion rozmawia z Varysem o szpiegach. Eunuch z zadowoleniem przyjmuje informację, że karzeł nie zauważył “ogona”. Niektórzy ludzie Cersei pracują również dla Pająka.
57. W stajni mieszczącej się trzy przecznice od Wzgórza Rhaenys znajduje się wylot tunelu królewskiego namiestnika. Varys okrywa karła płaszczem – ”Ludzie widzą to, co spodziewają się ujrzeć.” W tym przebraniu Krasnal może nawet w świetle dziennym ujść za dziecko.
58. Pająk ostrzega Tyriona, że powinien odwiedzać Shae tylko nocą. Mieszka ona w otoczonej murem rezydencji w pobliżu morza na północno-wschodnich peryferiach Królewskiej Przystani.
59. Tyrion opowiada Varysowi o obradach Małej Rady i dyskusja schodzi na kruczowłose bękarty króla Roberta. Pająk wie o ośmiorgu dzieciach nieżyjącego monarchy. Wedle słów eunucha “jakiś zdrajca” podsunął Jonowi Arrynowi i/lub Stannisowi pomysł śledztwa w tej sprawie.
60. Varys pomaga namiestnikowi dosiąść konia. Przy pożegnaniu Tyrion dzieli się refleksją o naturze ich relacji, którą odbierają w ten sam sposób: “Lordzie Varysie, czasem odnoszę wrażenie, że jesteś najlepszym przyjacielem, jakiego mam w Królewskiej Przystani, w innych zaś chwilach wydajesz mi się najgorszym wrogiem.”

Cytat/foreshadowing

• Manewry polityczne, public relations i manipulacja opinią publiczną w wykonaniu Małej Rady.

– Varys wspominał przed kilkoma laty, że lady Selyse przyjęła na dwór czerwoną kapłankę – przypomniał im Littlefinger.
Tyrion zastukał palcami w papier.
– A teraz wygląda na to, że jej pan mąż podążył za jej przykładem. Możemy to wykorzystać przeciwko niemu. Wpłyń na wielkiego septona, żeby ogłosił, iż Stannis obrócił się nie tylko przeciw prawowitemu królowi, lecz również przeciw bogom…
– Tak, tak – przerwała mu niecierpliwie królowa. – Ale najpierw trzeba położyć kres tym plugawym pomówieniom. Rada musi wydać edykt mówiący, że każdy, kto wspomni o kazirodztwie lub nazwie Joffa bękartem, straci język.
– Bardzo rozsądnie – pochwalił ją maester Pycelle, pochylając głowę z brzękiem łańcucha, który był symbolem jego godności.
– To szaleństwo – sprzeciwił się z westchnieniem Tyrion. – Jeśli wyrwiemy komuś język, nie dowiedziemy w ten sposób, że kłamie, a tylko obwieścimy całemu światu, że boimy się tego, co ma do powiedzenia.

• Petyr Baelish, mistrz kłamstw, przyjaciel Lyseńczyków – a tak naprawdę lyseńskich piratów.

– Wysłannik handlowy z Lys wspominał mi kiedyś, że lord Stannis z pewnością bardzo kocha swą córkę, bo przecież przystroił mury Smoczej Skały setkami jej posągów. Musiałem mu rzec: „mój panie, to są chimery”. – Zachichotał. – Ser Axell mógłby się nadać na ojca Shireen, ale doświadczenie uczy mnie, że im bardziej dziwaczna i szokująca jest opowieść, tym chętniej ludzie ją powtarzają. Stannis trzyma na dworze szczególnie groteskowego błazna, przygłupa z wytatuowaną twarzą.
Wielki maester Pycelle wybałuszył oczy z przerażeniem na twarzy.
– Z pewnością nie chcesz zasugerować, że lady Selyse wzięła do łoża błazna?
– Tylko błazen miałby ochotę spać z Selyse Florent – odparł Littlefinger. – Plama z pewnością przypomina jej Stannisa. Najlepsze kłamstwa zawsze zawierają w sobie ziarno prawdy. To zmusza słuchacza do zastanowienia. Tak się składa, że ten błazen jest bezgranicznie oddany dziewczynce i łazi za nią wszędzie.

• Petyr versus Tyrion. Karzeł zaczyna grę o wpływy w Małej Radzie, a Baelish kombinuje.

Cersei uśmiechnęła się w sposób, który zwykle rezerwowała dla Jaime’a.
– Lordzie Petyrze, jesteś wielkim niegodziwcem.
– Dziękuję, Wasza Miłość.
– I bardzo zdolnym kłamcą – dorzucił Tyrion, mniej ciepłym tonem. Jest bardziej niebezpieczny, niż mi się zdawało – przemknęło mu przez myśl.
Szarozielone oczy Littlefingera bez śladu niepokoju spojrzały w różnobarwne oczy karła.
– Każdy z nas ma jakiś dar, panie.
Królowa była zbyt zaprzątnięta perspektywą zemsty, by zauważyć tę rozmowę. (…)
– Ta opowieść nie powinna wyjść od nas – wtrącił Tyrion – bo inaczej ludzie zaraz się zorientują, że to kłamstwo, które rozpuszczamy we własnym interesie. (…)
– Pająk dzień i noc przędzie swą sieć tajemnic – odezwał się złowieszczym tonem wielki maester Pycelle. – Nie ufam temu człowiekowi.
– A on mówi o tobie tak dobrze. – Tyrion wstał z krzesła. Tak się składało, że wiedział, co robi eunuch. Lepiej jednak, żeby inni członkowie rady nie byli tego świadomi.

• Emaliowana zbroja i złote rogi zdobiące hełm wojownika, który przerazi swych wrogów. Tyrion odmówił cosplayu Renly’ego, ale Garlan Tyrell nie zawaha się tego uczynić.

Pozłacane łuski koloru słońca, a napierśnik pociągnięty emalią głębokokarmazynowej barwy Lannisterów. Sugerowałbym hełm w kształcie głowy demona, ukoronowany wysokimi, złotymi rogami. Kiedy wyruszysz do boju, ludzie ścierpną ze strachu.

• Tyrion postrzegany będzie przez lud jako potwór i morderca, niczym Ryszard III.

Głowa demona – pomyślał ze smutkiem Tyrion. I co to o mnie mówi?
– Mistrzu Salloreonie, wszystkie bitwy, jakie mnie jeszcze czekają, zamierzam toczyć z tego fotela. Potrzebne mi ogniwa, nie rogi demona. Powiem ci to tak: możesz robić łańcuchy albo je nosić. Wybór należy do ciebie

• Głód, bunty oraz szpiedzy, czyli gra o tron w Królewskiej Przystani.

Zrobił wszystko, co mógł, by nakarmić głodujące miasto. Rozkazał kilkuset cieślom budować łodzie rybackie zamiast katapult, otworzył królewski las dla wszystkich myśliwych, którzy odważyli się przekroczyć rzekę, a nawet wysłał złote płaszcze na zachód i południe, każąc im zarekwirować trochę żywności. Mimo to na ulicach spotykał się z oskarżycielskimi spojrzeniami. (…) Tyrion zastanawiał się nad tym, co zaszło dziś rano. Gniew nie pozwolił jego siostrze dostrzec prawdziwego znaczenia listu Stannisa Baratheona. Bez dowodów jego oskarżenia nie miały znaczenia. Ważne było to, że ogłosił się królem. Jak zareaguje na to Renly? Nie mogli obaj zasiąść na Żelaznym Tronie. (…) Tyrion przyglądał się obserwującym lektykę gapiom, próbując dla zabawy wyszukać pośród nich szpicli. Ci, którzy wydają się najbardziej podejrzani, są zapewne niewinni – uznał. Muszę się strzec tych, którzy wyglądają na niewiniątka.

• Wiara z Wysp Letnich, świątynie miłości i bogowie zsyłający pożądanie.

– Jej krew jest krwią lata, panie, ale moja córka urodziła się tutaj, w Królewskiej Przystani. – Z pewnością dostrzegła wyraz zaskoczenia na jego twarzy, gdyż mówiła dalej. – Moi rodacy uważają, że praca w domu rozkoszy nie przynosi wstydu. Na Wyspach Letnich tych, którzy są biegli w dawaniu przyjemności, darzy się wielkim szacunkiem. Wielu wysoko urodzonych chłopców i dziewcząt służy w nich przez kilka lat po osiągnięciu dojrzałości, by w ten sposób oddać cześć bogom.
– A co mają z tym wspólnego bogowie?
– Czyż nie stworzyli naszych ciał tak samo jak dusz? Dali nam głosy, byśmy mogli czcić ich pieśnią. Dali nam ręce, byśmy mogli wznosić im świątynie. I dali nam pożądanie, byśmy mogli łączyć się w pary i oddawać im cześć w ten sposób.
– Przypomnij mi, żebym powiedział o tym Wielkiemu Septonowi – rzucił Tyrion. – Gdybym mógł się modlić kutasem, byłbym znacznie bardziej religijny.

• Tajny tunel i Varys-Rugen, wielbiciel podziemi Królewskiej Przystani i niezdyscyplinowany klucznik.

Tyrion ucałował jej rękę i wlazł do pustej szafy. Alayaya zamknęła za nim drzwi. Wymacał tylną deskę, poczuł, jak przesuwa się pod jego palcami i odepchnął ją na bok. W pustej przestrzeni za ścianą było zupełnie ciemno, lecz gdy poruszył po omacku rękami, poczuł dotknięcie metalu. Jego dłoń zacisnęła się na szczeblu drabiny. Znalazł stopą niżej położony szczebel i ruszył w dół. Znacznie poniżej poziomu ulicy szyb wychodził do pochyłego tunelu o ścianach z ziemi. Czekał tam na niego Varys ze świecą w dłoni.
Eunuch był przebrany nie do poznania. Pod spiczastym stalowym hełmem widniała twarz z blizną, porośnięta krótką, czarną szczeciną. Miał też założoną na strój z utwardzanej skóry kolczugę, a u pasa sztylet i krótki miecz. (…) Zamiast woni lawendy eunucha otaczał odór czosnku i kwaśnego wina.

• Śledztwo Jona Arryna, które wpędziło do grobu Neda Starka i część bękartów Roberta.

– Ominęły cię ciekawe obrady. Wygląda na to, że Stannis ogłosił się królem. (…) Oskarża mojego brata i siostrę o kazirodztwo. Ciekawe, skąd przyszło mu do głowy takie podejrzenie.
– Być może przeczytał książkę i przyjrzał się kolorowi bękarcich włosów, tak jak Ned Stark, a przed nim Jon Arryn. A może ktoś szepnął mu to do ucha. (…) Poza tym, każdy mógł sobie obejrzeć tych bękartów.
– Bękartów Roberta? A co w nich było takiego?
– Spłodził ośmioro, o ile mi wiadomo – odpowiedział Varys, mocując się z siodłem. – Ich matki miały włosy barwy miedzi i miodu, kasztanów i masła, ale wszystkim dzieciom wyrosły czupryny czarne jak kruki… wygląda na to, że to był zły omen. (…)
– Jeśli nie ty szepnąłeś, to kto?
– Z pewnością jakiś zdrajca.
Varys zacisnął popręg.
– Littlefinger?
– Nikogo nie oskarżam.

Szalone Teorie:

• Szalone teorie: Komu naprawdę służy Varys?
• Szalone Teorie: Sekrety Littlefingera (część 1 – kreatywna księgowość)
• Szalone Teorie: Sekrety Littlefingera (część 2 – wszyscy ludzie przedrzeźniacza)
• Szalone Teorie: Sekrety Littlefingera (część 3 – władca marionetek)
• Szalone Teorie: Duch Renly’ego Baratheona
• Szalone Teorie: Znaczenie imion
• Szalone Teorie: Gdzie jest Tysha?
• Szalone Teorie: Język Tyriona

Błędy w tłumaczeniu:

• Oryginał: “No hint of this must reach my son’s ears, or my father’s.”
  “I imagine Father’s heard rather more than a hint by now,” Tyrion said dryly.
  Tłumaczenie: – Nie mogą o tym usłyszeć ani mój syn, ani ojciec.
  – Przypuszczam, że ojciec już o tym wie – zauważył z przekąsem Tyrion.
  Poprawne tłumaczenie: – Żadna aluzja odnośnie tego nie może dotrzeć do uszu mego syna, czy mego ojca.
  – Przypuszczam, że ojciec usłyszał już coś więcej niż aluzję. – rzucił sucho Tyrion.
• Oryginał: but first we must stop this filth from spreading further.
  Tłumaczenie: Ale najpierw trzeba położyć kres tym plugawym pomówieniom.
  Poprawne tłumaczenie: Ale najpierw musimy powstrzymać to plugastwo przed dalszym rozprzestrzenianiem się.
• Oryginał: Lord Stannis has spent most of his marriage apart from his wife.
  Tłumaczenie: Lord Stannis spędza większość czasu z dala od żony.
  Poprawne tłumaczenie: Lord Stannis większość małżeństwa spędził z dala od swej żony.
• Oryginał: ‘My lord’ I had to tell him, ‘those are gargoyles.’
  Tłumaczenie: Musiałem mu rzec: „mój panie, to są chimery”.
  Poprawne tłumaczenie: „Mój panie”, musiałem mu rzec, „to są gargulce.”
• Oryginał: Shireen has a mottled, half-frozen face as well.
  Pycelle was lost. “But that is from the greyscale that near killed her as a babe, poor thing.”
  Tłumaczenie: Shireen również ma cętkowaną, nieruchomą twarz.
  – W niemowlęctwie chorowała na szarą łuszczycę – zaprotestował zdezorientowany Pycelle. – Biedactwo omal wtedy nie umarło.
  Poprawne tłumaczenie: Shireen ma cętkowaną, na wpół nieruchomą (dosł. zamrożoną) twarz.
  Pycelle był zdezorientowany. – Ale to od szarej łuszczycy, która prawie zabiła ją w niemowlęctwie, biedactwo.
• Oryginał: Within he found a boy of twelve laying out clothing on the bed;
  Tłumaczenie: Wewnątrz znalazł dwunastoletniego chłopaka, który ścielił łoże.
  Poprawne tłumaczenie: Wewnątrz znalazł dwunastoletniego chłopaka, który kładł ubranie na łóżku.
• Oryginał: staring down at his boots.
  Tłumaczenie: Chłopak wpatrywał się w podłogę.
  Poprawne tłumaczenie: wpatrywał się w swoje buty.
• Oryginał: Plate and scale, I think.
  Tłumaczenie: Najlepsza chyba byłaby zbroja płytowo-łuskowa.
  Poprawne tłumaczenie: Płyta i łuski, tak sądzę.
  Na czym polega błąd? Z kontekstu wynika, jakoby mistrz płatnerski proponował zbroję płytowo-łuskową. Nie istnieje taki typ pancerza.
• Oryginał: She had ebon skin and sandalwood eyes.
  Tłumaczenie: Miała czarną jak mahoń skórę i oczy koloru drewna sandałowego.
  Poprawne tłumaczenie: Skórę miała jak heban, a oczy koloru drewna sandałowego.
• Oryginał: with a cowl that could be pulled forward to drown his face in shadows.
  Tłumaczenie: Miał też kaptur, który po włożeniu ukrywał twarz.
  Poprawne tłumaczenie: z kapturem, który można było naciągnąć do przodu, by ukryć twarz w cieniach.

0

0