Historia Lodu i Ognia: Książę i Łotr (część 2 – Daemon i Taniec)

W poprzednim odcinku „Księcia i Łotra” poznaliśmy Daemona Targaryena – księcia, członka Małej Rady, dowódcę Złotych Płaszczów, a w końcu  zdobywcę Stopni i… kochanka swej bratanicy. Poznaliśmy go też jako człowieka o dość elastycznym kręgosłupie moralnym. Ale najważniejsze wydarzenia w życiu Daemona Targaryena są dopiero przed nami…

Mąż królowej

Księżniczka Rhaenyra często odwiedzała Laenę i Daemona ze względu na bliskość Smoczej Skały i siedziby Velaryonów. Synowie Rhaenyry i córki Daemona zostali zaręczeni w 118 roku. Gdy rok później Laena ponownie poczęła, Rhaenyra przyleciała do Driftmarku, by być przy porodzie. Żona Daemona powiła syna w 120 roku od Podboju. Z jej łona wyszedł zdeformowany potworek, który zmarł po godzinie. Matka podążyła za nim, wyczerpana atakiem gorączki porodowej. Tego samego roku w Spicetown zginął mąż Rhaenyry – według Grzyba za morderstwo zapłacił Daemon, który następnie pozbył się zabójcy. Na pogrzebie Laenora w Driftmarku doszło do sławetnej kłótni przy Vhagar pomiędzy dziećmi Rhaenyry a Aemondem Targaryenem, synem królowej Alicent. Kłótni, w wyniku której Aemond stracił oko.

Odtąd Rhaenyra i jej dzieci przebywały na Smoczej Skale, a potomkowie Alicent w Królewskiej Przystani. Doszło też do pożaru w Harrenhal, w którym życie stracił kochanek Rhaenyry – ser Harwin Strong (nieoficjalnie ojciec trójki jej synów). Niektórzy historycy sugerują, że za tym wydarzeniem mógł stać król Viserys, Corlys Velaryon (tak sugeruje Grzyb) lub książę Daemon (według septona Eustace’a). Rhaenyra w tym samym roku wyszła za swojego stryja i wkrótce powiła mu syna.

Straszliwy rok 120 o.P. zakończył się zatem w taki sam sposób, w jaki się zaczął: kobietą w połogu. Ciąża księżniczki zakończyła się jednak szczęśliwiej niż w przypadku lady Laeny. Pod koniec roku Rhaenyra powiła małego, ale zdrowego syna, blade książątko o ciemnofioletowych oczach i jasnych, srebrnych włosach. Dała mu na imię Aegon. Książę Daemon wreszcie miał żywego, rodowitego syna… i ten nowy książę, w przeciwieństwie do trzech przyrodnich braci, z całą pewnością był Targaryenem.
– Książę Łotrzyk albo Królewski Brat –

Dwa lata później na świat przyszedł ich drugi syn, Viserys. Z jego jaja nie wykluł się smok. Gdy w 126 roku od Podboju w Driftmarku rozpoczął się spór dot. dziedziczenia, jeden z kuzynów Węża Morskiego jawnie zasugerował, że dzieci Rhaenyry to bękarty. Wówczas do domu Velaryonów przybył Daemon, który ściął głowę ser Vaemonda i rzucił ciało zabitego na pożarcie smokowi. Kuzyni Vaemonda poskarżyli się samemu królowi Viserysowi, który rozsądzając spór rozciął sobie dłoń o ostrze Żelaznego Tronu. Odtąd aż do śmierci unikał sali tronowej.

Król zmarł w 129 roku od Podboju. Zgodnie z królewskim dekretem na tronie winna zasiąść Rhaenyra, natomiast westeroskie zwyczaje (zakładające pierwszeństwo mężczyzn) wskazywały na syna królowej Alicent – Aegona. Stronnictwo zielonych ukrywało przez kilka dni śmierć Viserysa I, by zatrzymać zwolenników Rhaenyry i zamknąć ich w lochach, jednocześnie posyłając wieści do zaufanych sojuszników. W dniu koronacji Aegona II jeden z jego Królewskich Gwardzistów wykradł koronę Starego Króla i przywiózł ją na Smoczą Skałę. Wieści o koronacji syna Alicent wzburzyły stronnictwo czarnych. Trzecia żona Daemona miesiąc przed terminem urodziła martwą córkę, Visenyę. Zwołano czarną radę, a nazajutrz Daemon ukoronował Rhaenyrę diademem Starego Króla.

Potem nadeszła burza, a smoki tańczyły i umierały.
– Książę Łotrzyk albo Królewski Brat –

Wojownik królowej

Daemon w pierwszych dniach Tańca Smoków poleciał na grzbiecie Caraxes nad Trident. Szybko zdobył Harrenhal z jego nielicznym garnizonem i bogactwem rodu Strongów. Dzięki temu stronnicy czarnych mogli zgromadzić się w centrum dorzecza. Gdy do księcia łotrzyka docierają wieści o zabiciu Luke’a (Lucerysa Velaryona, syna Rhaenyry z pierwszego małżeństwa) w Zatoce Rozbitków, poprzysięga Rhaenyrze, że dokona zemsty. Wysyła kruka do Mysarii przebywającej w Królewskiej Przystani. Dawna faworyta, a obecnie szpieg Daemona, zleca szczurołapowi z Czerwonej Twierdzy i sierżantowi Złotych Płaszczy zabójstwo jednego z synów Aegona II.

Czarni zwyciężają w bitwach pod pod Płonącym Młynem i Kamiennym Płotem. Blackwoodowie pokonują Brackenów. Na przełomie roku 129/130 synowie Daemona zostają wysłani do Pentos. Ich statek zostaje przejęty przez Triarchę. Aegon Młodszy ucieka na smoku (Chmura zdycha z powodu ran), a Viserys (plus smocze jajo) dostaje się do niewoli (następne lata spędzi w Lys).

Ku Harrenhal kieruje się Aemond na Vhagar i armia ser Cristona Cole’a, nowego królewskiego namiestnika. Daemon na Caraxes omija armię zielonych w dorzeczu i rusza na Królewską Przystań. Ludzie księcia łotrzyka wywołują rozruchy w Zapchlonym Tyłku, flota Corlysa Velaryona zamyka rzekę. Złote Płaszcze (wierni Daemonowi kapitanowie bram miasta) i 6 smoków pozwalają szybko zdobyć Królewską Przystań. Daemon ląduje w Czerwonej Twierdzy i sprawdza, czy jego żona i królowa będzie bezpieczna. Tej samej nocy Rhaenyra zasiada na Żelaznym Tronie.

Kochanek smoczycy

Aemond i Vhagar palą wioski, osady i miasteczka wokół Oka Boga. Daemon (Caraxes) i nowoodkryte „smocze nasienie” Nettles (Owcokrad) ruszają do dorzecza, by odnaleźć i pokonać Aemonda. Na bazę wypadową wybierają Staw Dziewic, gdzie rozwija się ich romans.

Każdego świtu Caraxes i Owcokrad wylatywały ze Stawu Dziewic, wspinały się wysoko nad dorzecze i zataczały coraz szersze kręgi w nadziei, że wypatrzą na dole Vhagar… po to tylko, by o zmierzchu wrócić pokonane. Lord Mooton posunął się nawet do śmiałej sugestii, by smoczy jeźdźcy rozdzielili się podczas poszukiwań, badając w ten sposób dwukrotnie większy teren. Książę Daemon odmówił. Przypomniał jego lordowskiej mości, że Vhagar jest ostatnim z trzech smoków, które przybyły do Westeros z Aegonem Zdobywcą i jego siostrami. (…) Tylko razem mogli mieć szansę się jej oprzeć. Dlatego trzymał młodą Nettles u swego boku, za dnia i w nocy, pod niebem i w zamku.
– Księżniczka i Królowa albo Czarni i Zieloni –

Tymczasem na Smoczej Skale córka Daemona, księżniczka Baela, atakuje Sunfyre’a i Aegona II, którzy dzięki prostaczkom zdobyli zamek. Księżycowa Tancerka ginie, a księżniczka zostaje poważnie ranna. Jej siostra Rhaena była w Gulltown wraz z księciem Joffreyem, by przekonać Arrynów do poparcia czarnych. Smok, który wykluł się z jej jaja, zmarł wkrótce po narodzinach. Rhaena otrzymała trzy kolejne jaja, nad którymi modliła się podczas pobytu w Dolinie. Do niej należał ostatni ze smoków (Blask Jutrzenki), który zmarł za panowania Aegona III.

Po zdradzie w Tumbletown do Stawu Dziewic przylatuje kruk od Rhaenyry – Daemon ma zgładzić Nettles (w związku ze zdradą „smoczego nasienia” Hugh Młota i Ulfa Pijanicy). Daemon Targaryen nie wypełnia rozkazu, odsyła dziewczynę i Owcokrada, po czym rusza na Harrenhal.

Nikt nie zapisał, jak książę i jego bękarcica spędzili ostatnią noc pod dachem lorda Mootona, o świcie pojawili się jednak na dziedzińcu i książę Daemon pomógł Nettles po raz ostatni osiodłać Owcokrada. Dziewczyna miała w zwyczaju karmić go codziennie przed lotem, jako że smoki łatwiej poddawały się woli jeźdźca, gdy były syte. Tego ranka dała mu czarnego barana, największego w całym Stawie Dziewic. Sama poderżnęła gardło zwierzęciu i gdy dosiadała smoka, jej skórzany strój był splamiony krwią, pisze maester Norren, „a policzki mokre od łez”. Mężczyzna i dziewczyna nie wymienili żadnych słów pożegnania, ale gdy Owcokrad załopotał brązowymi, skórzastymi skrzydłami i wzbił się pod poranne niebo, Caraxes uniosła głowę i wydała z siebie krzyk, od którego pękły wszystkie szyby w Wieży Jonquil.
– Księżniczka i Królowa albo Czarni i Zieloni –

Daemon przejmuje władzę nad opustoszałym Harrenhal. Co dzień o zmierzchu wycinał znak w drzewie sercu w bożym gaju, by mierzyć upływajacy czas. Na pniu ciągle widać trzynaście znaków, które każdej wiosny “krwawią” na nowo. 22.05.130 roku od Podboju Aemond i Vhagar ścierają się w powietrzu z Daemonem i Caraxes.

Atak nadszedł niespodziewanie, jak uderzenie gromu. Caraxes opadła na Vhagar z przeszywającym krzykiem, który słyszano w odległości kilkunastu mil. Osłaniał ją blask zachodzącego słońca i nadleciała od ślepej strony księcia Aemonda. Krwawa Żmija uderzyła w starszą smoczycę ze straszliwym impetem. (…) I właśnie wtedy, jak mówią nam opowieści, książę Daemon Targaryen przełożył nogę nad siodłem i przeskoczył z jednego smoka na drugiego. W ręce trzymał Mroczną Siostrę, miecz królowej Visenyi. Aemond Jednooki uniósł przerażone spojrzenie, próbując odpiąć łańcuchy łączące go z siodłem. Daemon zerwał bratankowi hełm i wbił klingę w jego ślepe oko, tak mocno, że sztych wyszedł na zewnątrz z tyłu szyi młodego księcia. Pół uderzenia serca później smoki uderzyły o powierzchnię jeziora.
– Księżniczka i Królowa albo Czarni i Zieloni –

Oba smoki zginęły, szkielet Aemonda z wbitą Mroczną Siostrą prąd jeziora wyrzucił na brzeg po kilku latach. Ciała Daemona nie znaleziono (niektórzy minstrele próbują nam wmówić, że przeżył i odnalazł Nettles z którą spędził resztę swych dni). W chwili śmierci miał 49 lat.

Dziedzictwo Księcia Łotrzyka

Nettles prawdopodobnie resztę życia spędziła wraz ze swym smokiem w Górach Księżycowych, gdzie zapoczątkowała zwyczaj plemienia Spalonych polegający na oddawaniu ogniu części własnego ciała. Po śmierci Rhaenyry i króla Aegona II, na tronie zasiadł syn Daemona – Aegon Młodszy. Nazywano go Zgubą Smoków. Jego kuzynki i córki Daemona – Rhaena i Baela – brały udział w wydarzeniach na królewskim dworze (m.in. uratowały Corlysa Velaryona przed procesem). To one przedstawiły Aegonowi III jego przyszłą żonę i matkę piątki jego dzieci. Rhaena poślubiła Corwyna Corbraya, a później Garmunda Hightowera, z którym miała sześć córek. Baela wyszła za mąż za kuzyna, lorda Alyna Oakenfista Velaryona (dawniej Alyna z Hull, poparzonego podczas próby zdobycia smoka). Jego brat, Addam z Hull, zginął podczas Tańca Smoków. Dzieci Baeli i Alyna stanowią linię rodową Velaryonów z Driftmarku.

Wnuk Daemona, Daeron I, ruszył na podbój Dorne. Syn Daemona, Viserys II, przez wiele lat był regentem Baelora I. Ród Targaryenów rządził na Żelaznym Tronie jeszcze przez 150 lat od zakończenia Tańca Smoków, ale już nigdy nie dysponował siłą militarną, jaką miał w czasach Jaehaerysa I i jego następcy.

Konflikt, który wykrwawił smoczy ród, zrodził się z ambicji i żądzy władzy. Daemon swoją kampanią doprowadził do sojuszu Dorne i Triarchii, która upadła w 130 roku od Podboju. Choć książę łotrzyk nosił koronę króla Stopni, pożądał tronu w Królewskiej Przystani, chciał być dziedzicem brata, chciał poślubić córkę brata i następczynię Żelaznego Tronu. Daemon pragnął władzy równie mocno jak Rhaenyra, oraz Alicent i jej syn Aegon II. Z tej żądzy narodził się Taniec, Zguba Smoków.

0

0