Czytamy Synów Smoka #2

W poprzednim odcinku „Czytamy Synów Smoka” omówiliśmy dzieciństwo i młodość Aenysa i Maegora. Nasza opowieść zakończyła się po przejęciu przez Aenysa tronu i stłumieniu kilku równoczesnych powstań. Aenys i Maegor wydawali się być w końcu pogodzeni. Dzisiejszy odcinek poświęcimy przede wszystkim temu jak „Synowie Smoka” opisują konflikt pomiędzy Targaryenami a Wiarą. Przy tej okazji warto przeczytać również dwie części Historii Lodu i Ognia, w których z tematem tym – choć z nieco innej strony – zmierzył się DaeL. Pierwszy odcinek jego tekstu mówi o głębszych przyczynach sporu i kończy się w momencie śmierci Aenysa, natomiast drugi odcinek opowiada o tym jak z Wiarą walczył Maegor.

Najważniejsze postaci

• Wielki Septon – stryj królowej Ceryse z rodu Hightowerów, pierwszej żony Maegora. Mężczyzna słynący z siły i tężyzny fizycznej.
• Alys Harroway – druga żona Maegora, córka lorda Harrenhal. Jej ojciec miał w przyszłości zostać królewskim namiestnikiem.
• Septon Murmison – namiestnik króla Aenysa, który słynął z uzdrawiających dłoni. Został poćwiartowany na ulicach Królewskiej Przystani.
• Książę Aegon – najstarszy syn Aenysa, według prawa następca Żelaznego Tronu.
• Rhaena Targaryen – siostra i jednocześnie żona księcia Aegona. Urodziła w Casterly Rock Aereę i Rhaellę.
• Tyanna z Wieży – według plotek była nieślubną córką jednego z magistrów, konkubiną króla i królowej, tancerką, czarodziejką i trucicielką. Trzecia żona służyła królowi Maegorowi jako starsza nad szeptaczami.
• Ser Joffrey Doggett – znany jako Czerwony Pies ze Wzgórz, kapitan Synów Wojownika.

Wielożeństwo Maegora

Bracia różnili się od siebie. Aenys kochał swoją rodzinę i prostaczków, a w zamian pragnął tylko ich uwielbienia. Nad kopie i miecze przedkładał badania z dziedziny astronomii, alchemii, astrologii, gustował w muzyce i tańcu, nosił miękkie jedwabie i aksamity, cieszyło go towarzystwo maesterów, septonów i myślicieli. Maegor, wyższy i barczysty, nie miał cierpliwości do zamiłowań brata, ale za to kochał bitwy i turnieje. Słynął z bezwzględności wobec pokonanych wrogów. Aenys starał się wszystkich zadowolić i prowadził staranne negocjacje, podczas gdy jego brat wyrażał się ostro i bezpośrednio. Aenys ufał wszystkim i łatwo można było na niego wpłynąć, podczas gdy Maegor nie ufał nikomu i był nieustępliwy.

Pomimo różnic w charakterze Synowie Smoka rządzili zgodnie przez dwa lata. W 39 roku od Podboju królowa Alyssa powiła Vaellę, która zmarła wkrótce po narodzinach. Niedługo później Maegor zaszokował królestwo – ogłosił swoją żonę Ceryse niepłodną i wziął sobie drugą, Alys z rodu Harrowayów, nowych panów Harrenhal. Ślub odbył się na Smoczej Skale, a ceremonię w obrządku Valyrian poprowadziła królowa wdowa Visenya. Małżeństwo zawarto bez zgody króla Aenysa. Wielki Septon oraz ojciec Ceryse Hightower zaprotestowali przeciwko postępkowi Maegora. Książę odpowiedział wskazując na postępowanie swojego pana ojca i dodał, że prawo Siedmiu nie dotyczy krwi Smoka. Aenys dał bratu wybór: odeśle Alys Harroway albo uda się na pięcioletnie wygnanie. W 40 roku od Podboju Maegor popłynął do Pentos, zabierając drugą żonę, smoka i miecz ojca. Aenys zażądał zwrotu Blackfyre’a, a wówczas brat zasugerował mu, by osobiście spróbował mu go odebrać.

Zaognienie konfliktu z Wiarą

Królewskim namiestnikiem został septon Murmison, który słynął z uzdrawiających dłoni. Król zlecił mu, by kładł je każdego wieczoru na brzuchu Ceryse Hightower, ale wkrótce zmęczona tym rytuałem żona Maegora przeniosła się do Starego Miasta. Wielki Septon kontynuował swoje przemówienia przeciwko Aenysowi i wkrótce całe królestwo mówiło o słabości króla: „Jak może rządzić Siedmioma Królestwami, skoro nie potrafi zapanować nad własnym bratem?”

Aenys pozostawał nieświadomy niezadowolenia narastającego w Westeros. Skupił się na budowie Czerwonej Twierdzy, która miała być piękniejsza niż Smocza Skała i Harrenhal. W 41 roku od Podboju król popełnił katastrofalny błąd – z jego polecenia piętnastoletni książę Aegon, następca Żelaznego Tronu, poślubił swoją osiemnastoletnią siostrę Rhaenę. Z Gwiezdnego Septu napłynęły słowa wygłoszone przez Wielkiego Septona – potępił małżeństwo dzieci króla i dodał, że potomstwo z kazirodczego związku zostanie ogłoszone „paskudztwem w oczach bogów i ludzi”. W dniu ślubu Aegona i Rhaeny ulice przed Septem Pamięci na Wzgórzu Rhaenys wypełniały zastępy Synów Wojownika obserwujących gości. Podczas uczty weselnej król Aenys przyznał synowi tytuł księcia Smoczej Skały, co wywołało gniew Visenyi, która odeszła od stołu bez królewskiego pozwolenia. Tej nocy wróciła na Vhagar na Smoczą Skałę.

Aenys nie rozumiał, w jakim stopniu zwrócił Westeros przeciw sobie. By odzyskać miłość prostaczków wysłał Aegona z Rhaeną na królewski objazd – ale gdziekolwiek się pojawili, drwiono z nich. Septona Murmisona wykluczono z Wiary za przeprowadzenie zaślubin dzieci króla. Aenys napisał list do Wielkiego Septona z opisem tradycji małżeńskiej Valyrii. W odpowiedzi ogłoszono go „Królem Paskudztwem”, tyranem bez praw do tronu. Septona Murmisona poćwiartowano toporami na ulicach stolicy. Synowie Wojownika ufortyfikowali się na Wzgórzu Rhaenys, zmieniając Sept Pamięci w cytadelę. Ponieważ Czerwona Twierdza pozostawała nieukończona, a siedziba na Wzgórzu Visenyi była łatwa do zdobycia, Aenys zdecydował o przenosinach żony i dzieci na Smoczą Skałę. Trzy dni po ich wypłynięciu Bracia Ubodzy włamali się do komnat króla na Wzgórzu Visenyi. Interwencja ser Raymonta Baratheona z Gwardii Królewskiej ocaliła życie władcy.

Na Smoczej Skale Visenya zaproponowała siostrzeńcowi, by spalił przy pomocy Żywego Srebra Gwiezdny Sept albo pozwolił jej polecieć na Vhagar i zniszczyć jego wrogów. Nazwała go słabeuszem i głupcem. Aenys rozkazał zamknąć królową wdowę w jej komnatach w Morskiej Wieży. Pod koniec 41 roku dziesiątki wróbli powstało przeciwko królowi – uznawali siebie za żołnierzy Wiary walczących w świętej wojnie przeciwko tyranii. Pobożni lordowie Siedmiu Królestw przysięgali wierność Gwiezdnemu Septowi. Synowie Wojownika kontrolowali Królewską Przystań i budowę Czerwonej Twierdzy. Tysiące Braci Ubogich zajęło gościńce i zmuszało podróżnych do deklaracji „po stronie bogów albo plugastwa”. Książę Aegon i jego żona Rhaena zostali oblężeni w Crakehall. Do Starego Miasta wysłano negocjatora z Żelaznego Banku w odpowiedzi na list lorda Hightowera, który nazwał Wielkiego Septona „prawdziwym królem Westeros we wszystkim oprócz nazwy”.

Śmierć króla

Złożony chorobą Aenys pozostawał na Smoczej Skale. Choć miał 36 lat, wyglądał jak starzec po sześćdziesiątce. Gdy zabiegi wielkiego maestera Gawena nie przynosiły efektów, królem zajęła się Visenya. Przez pewien czas jego stan zdrowia uległ polepszeniu, ale po otrzymaniu wiadomości o oblężeniu dzieci w Crakehall, Aenys poczuł się gorzej i zmarł trzy dni później. Spalono go na zamkowym dziedzińcu w obecności rodziny (królowa Alyssa odśpiewała pieśń pogrzebową). Visenya była nieobecna – poleciała na drugi brzeg wąskiego morza, by sprowadzić Maegora. Książę zatrzymał się na Smoczej Skale, by przywdziać koronę ojca (Aenys nosił sprezentowaną mu przez Wielkiego Septona koronę z ornamentami Siedmiu). Diadem z rubinami włożyła na głowę króla Visenya. Lordowie i rycerze złożyli hołd Maegorowi. Jedynie wielki maester Gawen zaprotestował, wskazując jako dziedzica tronu księcia Aegona. Maegor ściął maestera przy pomocy Blackfyre’a. Królowa Alyssa była nieobecna – zabrała dzieci do Driftmarku tuż po pogrzebie męża.

Następnego dnia Balerion i Vhagar wylądowały w stolicy. Setki ludzi próbowało uciec, ale bramy miasta były zamknięte. Synowie Wojownika ufortyfikowani na Wzgórzu Rhaenys kontrolowali Królewską Przystań. Maegor i Visenya zwołali wiernych ludzi na Wzgórze Visenyi. Tysiące dołączyło do nich, a wówczas królowa wdowa powiedziała – jej syn, prawowity władca Siedmiu Królestw, dowiedzie swoich racji zwyciężając. 700 rycerzami Wiary dowodził ser Damon Morrigen. Maegor zaproponował mu pojedynek, a wówczas Damon Pobożny zasugerował Próbę Siedmiu. Królowi niełatwo było znaleźć chętnych do walki – siła Synów Wojownika była powszechnie znana. W końcu wystąpił zbrojny zwany Dickiem Beanem. Wkrótce dołączył do niego Bernarr Brune, Bramm z Blackhull, Rayford Rosby, Guy Obżartus Lothston i Lucifer Massey, lord Stonedance. Przeciw nim stanęli pobożni: Damon Morrigen, Lyle Bracken, Harys Horpe, Aegon Ambrose, Dickon Flowers (bękart z Beesbury), Willam Wędrowiec i Garibald z Siedmiu Gwiazd, rycerz-septon, który podobno śpiewał peany w czasie walki.

Walka była zaciekła. Wkrótce na placu boju ostali się król Maegor oraz Damon Pobożny i Willam Wędrowiec. Maegor powalił wrogów, ale otrzymał cios w hełm, który pozbawił go przytomności. Wielu sądziło, że nie żyje, ale Visenya usunęła pęknięty hełm i zawołała: „król oddycha; król żyje”. Zwycięstwo przypadło Targaryenowi. Królowa rozkazała przenieść Maegora do maesterów. Gdy znoszono go ze wzgórza, setki Synów Wojownika klękało w akcie poddaństwa. Visenya rozkazała im wrócić do Septu Pamięci na Wzgórzu Rhaenys.

Zmartwychwstanie Maegora

Maegor był nieprzytomny przez dwadzieścia siedem dni. Maesterowie próbowali różnych mikstur, a septonowie modlitw. W Sepcie Pamięci Synowie Wojownika debatowali nad swoim losem; część uważała, że nie mają wyboru i muszą zaakceptować króla; pozostali twierdzili, iż obowiązuje ich przysięga wobec Wielkiego Septona. Gdy Gwardia Królewska przybyła ze Smoczej Skały na rozkaz Visenyi objęła władzę nad tysiącami targaryeńskich lojalistów w stolicy i otoczyli Wzgórze Rhaenys. Tymczasem w Driftmarku królowa Alyssa ogłosiła swojego syna Aegona królem. W Cytadeli Starego Miasta trwały wybory nowego wielkiego maestera. Tysiące Braci Ubogich kierowało się do Królewskiej Przystani. Gdy pospólstwo odstąpiło od oblężenia Crakehall, Aegon i Rhaena zbiegli do Casterly Rock. Lady Jocasta Lannister odkryła, że Rhaena jest w ciąży.

Dwudziestego ósmego dnia do stolicy zawinął statek z Pentos, na pokładzie którego przybyła Alys Harroway z 600 najemnikami i Tyanną z Wieży. Podobno Tyanna była nieślubną córką jednego z magistrów, konkubiną króla i królowej, tancerką, czarodziejką i trucicielką. Visenya odesłała maesterów i powierzyła syna opiece Tyanny. Następnego dnia o wschodzie słońca król przebudził się i w towarzystwie drugiej żony oraz Pentoshijki wyszedł na mury zamkowe. Prostaczkowie wiwatowali, ale ucichli, gdy tylko Maegor dosiadł Baleriona i spalił Sept Pamięci.

Wybuch walk

Pierwszym rozporządzeniem króla był nakaz złożenia broni przez Braci Ubogich. Gdy dekret nie przyniósł efektów, Maegor rozkazał lordom zebrać wojsko i ruszyć przeciwko hordom pobożnych. Jednocześnie Wielki Septon wezwał do obrony dzieci bożych i stanięcia przeciwko „smokom, potworom i plugastwu”. Pierwszą bitwę stoczono w Kamiennym Moście. Nad rzeką Mander starło się dziewięć tysięcy Braci Ubogich pod dowództwem Wata Rębacza z sześcioma lordowskimi zastępami. Armię Wata wycięto w pień, gdyż jej trzon stanowili prostaczkowie uzbrojeni w widły i drewniane pałki. Rzeka Mander spłynęła krwią, a Kamienny Most nazywano odtąd Gorzkim Mostem. Wata Rębacza w łańcuchach przetransportowano do stolicy.

Ser Horys Hill wędrujący z Zachodu zgromadził armię trzynastu tysięcy Braci Ubogich, później dołączyli do niego Synowie Wojownika z Kamiennego Septu i rycerze oraz lordowie z Zachodu i dorzecza: Rupert Falwell, Lyonel Lorch, Alyn Terrick, Tristifer Wayn, Jon Lychester i wielu innych. Łącznie stanowili dwudziestotysięczne wojsko Wiary. Armia Maegora liczyła mniej więcej tyle samo ludzi, ale posiadała więcej koni, łuczników oraz smoka. Walka nad Wielkimi Widłami była brutalna; burza uniemożliwiała Balerionowi spalenie zastępu wroga, jednak król raz za razem zmuszał smoka do używania ognia. O zmierzchu pozostałości Braci Ubogich rozpierzchły się, a zwycięski Maegor wrócił do stolicy. Gdy dostarczono mu Wata Rębacza, osobiście odciął mu członki i rozkazał maesterom, by utrzymali pobożnego przy życiu na czas ślubu, kiedy to pojął Tyannę z Wieży jako trzecią żonę na zgliszczach Septu Pamięci. Sprzeciwił się temu maester Myles, więc Maegor ściął go Blackfyrem. Na ceremonii obecna była Alyssa Velaryon z dziećmi, która przybyła z Driftmarku po wizycie Visenyi i Vhagar.

Wielki Septon nie ustawał w krucjacie przeciwko „plugastwu”, a na Zachodzie Aegon Targaryen nie mógł liczyć na poparcie Lannisterów i innych lordów, którzy bali się gniewu Maegora, a siedemnastoletniego pretendenta postrzegali jako syna słabego króla. W Casterly Rock Rhaena wydała na świat bliźniacze córki brata, Aereę i Rhaellę. Z Gwiezdnego Septu napłynęły słowa Wielkiego Septona ogłaszającego córki Aegona „plugastwem, owocem żądzy i kazirodztwa przeklętym przez bogów”.

Pod koniec roku 43 król Maegor nadzorował końcówkę prac nad Czerwoną Twierdzą. Ojciec Alys Harroway został namiestnikiem, a Tyanna z Wieży – starszą nad szeptaczami. Tymczasem w lasach i na gościńcach setki Braci Ubogich toczyły walki z królewskimi lojalistami. Jedną z przywódczyń wróbli została Poxy Jeyne Poore, która kontrolowała las pomiędzy stolicą a Końcem Burzy. Synowie Wojownika wybrali na swego kapitana ser Joffreya Doggeta, Czerwonego Psa ze Wzgórz, który planował przywrócenie chwały zakonu. W drodze z Lannisportu do Starego Miasta zebrał dwa tysiące pobożnych wojowników. Tymczasem kruki wzywały lordów do złożenia hołdu przed Żelaznym Tronem i wysłania zakładnika na królewski dwór. Wyjęte spod prawa Miecze i Gwiazdy karano śmiercią. Wielki Septon został wezwany do Czerwonej Twierdzy, by odpowiedzieć za zdradę…

Błędy

W tekście “Synów Smoka” znalazło się całkiem sporo błędów, nieścisłości i informacji niezgodnych z tym, co wcześniej mogliśmy znaleźć w “Świecie Lodu i Ognia”. Oto część z nich, która pojawiła się w omawianym fragmencie:

• Rody przypisane do niewłaściwych regionów, np. Wayn, Deddings, Lychester, Blanetree, Terrick są zaprzysiężeni Tullym z dorzecza, a nie Tyrellom z Reach.
• Wnukowie Aenysa – pojawia się wzmianka o tym, iż zmarły król Aenys I Targaryen miał “synów i wnuków”. W chwili śmierci Aenys nie był jeszcze dziadkiem.
• W „Tako rzecze Martin” korona Aegona Zdobywcy została opisana jako “okrąg z valyriańskiej stali, w którą wprawiono duże kwadratowe rubiny”, a w „Świecie Lodu i Ognia” jako wykonana “z valyriańskiej stali” i “korona z rubinów i valyriańskiej stali”.  “Synowie Smoka” błędnie opisują ją jako “żelazo i rubiny”.

0

0