Pomylone Analizy: Gra o Tron, sezon 1, odcinek 2, „Królewski szlak”

Zgodnie z prośbami czytelników dokonałem małych zmian w formule naszych analiz. Streszczenie jest trochę bardziej zwięzłe, omówienie zmian w stosunku do książek trochę bardziej dogłębne, staram się też zwrócić uwagę na rzeczy, które odegrają w kolejnych odcinkach istotną rolę. I wróciły głupie żarty. Ale w ograniczonej formie.
Miłej lektury,
DaeL

Morze Dothraków

Obserwujemy drogę khalasaru do Vaes Dothrak. Jorah Mormont wyjaśnia Viserysowi przyczyny swojego wygnania. Książę jest zniecierpliwiony oczekiwaniem na armię od khala Drogo.

Kontakt z nowym, agresywnym w sypialni mężem nadal jest dla Daenerys źródłem bólu. Sprawę komplikuje wycieńczająca podróż. Księżniczka prosi o atrakcyjne wizualnie porady od swojej niewolnicy – Doreah. Kolejnej nocy Dany wykorzystuje poznane sztuczki miłosne, co jest nie tylko przyjemniejsze dla księżniczki, ale prowadzi też do nawiązania między nią, a dzikim mężem więzi. Daenerys dokonuje w ten sposób swojego pierwszego podboju.

Północ

Bran i Tyrion są w śpiączce. Ten drugi – w śpiączce alkoholowej. Na szczęście zwierzęta wybudzają karła. Zbliża się moment odjazdu królewskiego orszaku. Książę Joffrey odmawia złożenia kondolencji Starkom, za co kilkukrotnie dostaje z liścia od Tyriona. Rozmowa Tyriona z rodzeństwem wskazuje na to, że podejrzewa, iż mieli coś wspólnego z upadkiem Brana.

Jon ofiarowuje Aryi niewielki miecz – Igłę. Chłopak zostaje też zbesztany przez Catelyn gdy próbuje pożegnać się z Branem. Lady Catelyn jest w wyjątkowo podłym nastroju i wyrzuca swojemu mężowi, że opuszcza ją kiedy jest tak bardzo potrzebny.

Lord Eddard żegnając się z Jonem obiecuje mu, że kiedy spotkają się następnym razem, porozmawiają o matce Jona. I nic, absolutnie nic nie powstrzyma Neda przed wyjawieniem Jonowi prawdy.

Na Królewskim Szlaku król Robert opowiada lordowi Eddardowi o ślubie Daenerys z khalem Drogo i potencjalnym zagrożeniu ze strony wspartego przez Dothraków Viserysa. Mężczyźni rozmawiają też o „starych, dobrych czasach”, wojnie, honorze i rzekomej matce Jona, która miała mieć na imię Wylla.

Tymczasem w Winterfell wybucha pożar. Wszyscy rzucają się do gaszenia, z wyjątkiem Catelyn, która pogrążona w bólu od kilku dni nie opuszcza komnaty Brana. Krzyżuje to plany wynajętego mordercy, który miał za zadanie dobić chłopca. W szarpaninie z mordercą lady Catelyn jest raniona w rękę, ale sytuację ratuje wilkor Brana, który przegryza gardło bandziora. Okazuje się, że morderca miał bardzo drogi sztylet z valyriańskiej stali.

Zamach wybudza lady Stark z letargu. Kobieta zamienia się w Sherlocka Holmesa i odkrywa w wieży z której spadł Bran długi, złocisty włos. Wkrótce potem Catelyn odbywa naradę z Robbem, maesterem Luwinem, ser Rodrikiem Casselem i Theonem Greyjoyem. Mówi im, że podejrzewa Lannisterów o dwukrotną próbę zamordowania swego syna. Lady Stark zamierza wyruszyć do Królewskiej Przystani by przekazać te wieści mężowi.

Na Murze

Jon i Tyrion podróżują na Mur. Karzeł jest człowiekiem o prostych marzeniach. Chce zobaczyć ten cud architektury i oddać z niego mocz. Po drodze „bękart” i karzeł rozmawiają o Nocnej Straży, która – jak twierdzi Tyrion – nie jest już tym samym szlachetnym bractwem co kiedyś.

Gospoda na rozdrożu

Królewski orszak przemierza Dorzecze i zatrzymuje się w Gospodzie na rozdrożu (albo „na rozdrożach” albo „na skrzyżowaniu dróg” – nazwa gospody jest tłumaczona w różnych książkach na różne sposoby). Gospoda ta odegra jeszcze niemałą rolę, tak w książkach, jak i w serialu.

Podczas postoju Sansa najadła się nie cytrynowych ciasteczek, a strachu, spotykając najpierw ser Ilyna Payne’a, a potem Sandora Clegane. Z opresji wybawia ją jak zwykle szarmancki książę Joffrey, który zaprasza dziewczynę na spacer nad rzeką, gdzie lata temu Robert Baratheon pokonał Rhaegara Targaryena. W trakcie spaceru Joffrey i Sansa spotykają Aryę i Mycaha, syna rzeźnika. Arya i Mycah ćwiczą walkę przy pomocy kijów. Książę Joffrey, jak zwykle szarmancki, rusza Aryi na ratunek i postanawia potorturować trochę syna rzeźnika. Niestety niewdzięczna Arya wraz ze swoim wilkorem, Nymerią zdradziecko atakują księcia. Joffrey traci miecz, trochę krwi i twarz. Traci też złudzenia co do Sansy.

Arya ucieka, a bojąc się o los swej wilkorzycy, przegania ją kamieniami. Ciekawe czy zobaczymy jeszcze kiedyś Nymerię? W nocy Arya zostaje w końcu odnaleziona i przyprowadzona przez oblicze króla. Książę Joffrey przedstawia prawdziwą, niezmanipulowaną wersję wydarzeń, według której Arya i Nymeria od dawna planowały ten zamach. Arya zaprzecza jego słowom. Sansa zasłania się amnezją alkoholową.

Król Robert beszta wszystkich biorących udział w tym zamieszaniu i nakazuje Nedowi zdyscyplinować córkę. Ale winny musi się znaleźć. Nymeria zaginęła, więc w zastępstwie umrzeć ma wilkor Sansy – Dama. Lord Eddard postanawia samemu wykonać ten królewski wyrok. Wychodząc z królewskiego namiotu spotyka Sandora Clegane. Ogar wiezie zwłoki Mycaha, syna rzeźnika.

Stroskany i zasmucony, Ned zabija Damę…

Winterfell

W tym samym momencie w Winterfell Bran Stark otwiera oczy.

Rozdziały na których oparty jest odcinek

• Tyrion I, Jon II – Czytamy Grę o Tron #5
• Eddard II, Tyrion II, Catelyn III – Czytamy Grę o Tron #6
• Sansa I, Eddard III, Bran III (ale tylko w małym fragmencie) – Czytamy Grę o Tron #7
• Daenerys III – Czytamy Grę o Tron #9

Istotne zmiany w stosunku do książki

• Tyrion w książce spędził całą noc w bibliotece. W serialu się szlajał, upił i obudził w psiarni.
• Igła jest innym typem miecza. W książkach to po prostu bardzo krótki miecz. W serialu jest to rodzaj szpady albo bardzo krótkiego rapiera.
• Rozmowa pomiędzy Jonem i Jaimem nie ma miejsca w książce.
• Cersei mówi o Catelyn o dziecku jakie straciła. Było czarnowłose, więc – jak możemy się domyślić, to dziecko Roberta. W książkach Cersei nie urodziła dziecka Roberta. Wypiła miesięczną herbatę zaraz po zajściu w ciążę. Zresztą późniejsze sezony serialu też chyba o tym zmarłym dziecku zapomniały.
• Z serialu wycięto informację o tym, że lady Catelyn wini samą siebie za stan Brana. Przed jego upadkiem modliła się, aby bogowie pozwolili Branowi pozostać w Winterfell.
• Lady Catelyn była w książkach jeszcze bardziej nieprzyjemna wobec Jona niż w serialu. Ostatnie słowa, jakie książkowa Cat wypowiada w stosunku do bękarta to stwierdzenie, że to on powinien leżeć w śpiączce, nie Bran.
• W książce nie widzimy pożegnania Neda z Jonem. Lord Eddard nie obiecuje Jonowi rozmowy o matce.
• Podczas podróży na Mur Duch nieco „temperuje” złośliwość Tyriona. Paszczą. Widzimy wówczas po raz pierwszy, że wilkory reagują na stan emocjonalny swych właścicieli. Serial niestety ominął tę scenę.
• Historię Jorah Mormonta w książkach poznajemy w trakcie rozmowy Neda z Robertem. W serialu to sam Jorah opowiada o swoich losach Viserysowi (dzięki temu nie wiemy jeszcze, że Jorah jest szpiegiem).
• W książce Ned i Robert rozmawiają o Dothrakach i Viserysie w trakcie jazdy konnej, z dala od uszu innych ludzi. W serialu gadają w trakcie wyżerki.
• Serial nie porusza kwestii oddania Słowiczka pod opiekę do Casterly Rock ani powierzenia Jaimemu Lannisterowi funkcji Namiestnika Wschodu.
• Kolejność wydarzeń związanych z Daenerys jest inna niż w książkach.
• Serial nie pokazuje nam snów Dany. Do tego trzeba się przyzwyczaić – 90% snów i wizji zostało z serialu wyciętych. Nie widzimy więc bardzo istotnego snu, kiedy potężny smok zionie na nią ogniem, ale ona nie umiera, a raczej odradza się na nowo. Nie mamy też snów z Viserysem grożącym przebudzeniem smoka.
• Doreah nie przeprowadza w książce swojego instruktażu w formie tak… wizualnej. Dowiadujemy się tylko, że coś tam Daenerys opowiedziała. Dowód na to, że serial może czasem poprawić wizję Martina 😉
• W książce Catelyn nie musi przeprowadzać śledztwa i szukać włosów w wieży. Sztylet, list Lysy, a także fakt, iż wszyscy Lannisterowie byli w Winterfell w czasie upadku Brana wystarczą.
• Narada, którą przeprowadza lady Stark ma w serialu miejsce w bożym gaju. Książka umiejscowiła to w zamku. Wydaje mi się, że tym razem serial pokazał to ciekawiej.
• Renly Baratheon i ser Barristan Selmy nie wyjeżdżają na spotkanie królowi. Nie uczestniczą więc w kolejnych scenach, a Renly nie śmieje się z Joffreya, że został pokonany przez dziewczynkę.
• Po bójce z Joffreyem Arya znika na cztery dni. Nie wiadomo jak długo trwają jej poszukiwania w serialu, ale raczej krócej. Dziewczynka nie jest zagłodzona.
• W książce to Jory Cassel odnalazł Aryę i to on pomógł jej pozbyć się Nymerii. Chciał zaprowadzić ją do Neda, ale przechwycili ich ludzie Lannisterów. W serialu Aryę znajdują Lannisterowie.
• Scena po odnalezieniu Aryi ma w serialu miejsce w królewskim namiocie. Książka przenosi tę konwersację do zamku Darry.
• W książce Cersei chce mieć futerko z wilkora, ale Eddard postanawia odesłać ciało wilkorzycy na Północ.
• Inaczej niż w serialu, książkowy Ned zabija Damę swoim valyriańskim mieczem – Lodem.
• Serial nie pokazuje nam zielonego snu Brana na temat latania oraz wizji tego co w danym momencie robili inni członkowie jego rodziny. W książce to sen jest powodem przebudzenia Brana. W serialu impulsem jest śmierć Damy.

Moja opinia

Drugi odcinek dostarczył nam zdecydowanie więcej scen oryginalnych. Ale trudno mieć o to do twórców pretensje. Większość jest ciekawa i na pewno nie psuje odbioru opowiadanej historii. Gorzej ze scenami wyciętymi. Serial podjął stanowczą decyzję, aby ograniczać profetyczne sny i wizje, w związku z czym ominęły nas dwie istotne sceny z książek. Niepotrzebne było też podniesienie kwestii zmarłego dziecka Cersei. W żaden sposób nie humanizuje to królowej, która wielokrotnie dowodzi w odcinku, że jest skończoną (excusez le mot) suką. Za to te kilka zdań będzie problemem w późniejszych sezonach. To powiedziawszy – nadal mówimy o bardzo wiernej adaptacji.

Sam odcinek obfituje w trzymające nas w napięciu wydarzenia, a na koniec… cóż zasmuca, i sprawia, że czujemy się niepewnie. Od strony czysto dramatycznej trudno mu cokolwiek zarzucić. Podobnie jest z aktorstwem, które stoi na najwyższym poziomie. Fenomenalnie wypadają dziecięcy aktorzy. Ktoś złośliwy (na przykład ja) mógłby powiedzieć, że niektóre talenty aktorskie z kolejnymi sezonami zamiast się szlifować, to ulegają kurczeniu.

Reasumując – świetny odcinek. Dostaje ode mnie dziewięć smakowitych cytrynowych ciasteczek. A jak Wy go oceniacie?

0

0