Szalone Teorie: Po co nam Ciemna Gwiazda?

Gerold Dayne. Ciemna Gwiazda. Możecie całymi miesiącami wertować karty powieści, a nie znajdziecie u Martina drugiej, równie groteskowej postaci. To młody, przystojny, wysokourodzony mężczyzna, do tego utalentowany szermierz, ale obdarzony przez pisarza tak koszmarnym kompleksem niższości, że niemal każde jego słowo wywołuje u czytelnika uśmiech zażenowania. Nawet gdy Ciemna Gwiazda po prostu próbuje się przedstawić.

— Żył kiedyś ser Arthur Dayne — zauważyła Myrcella. — Był rycerzem Gwardii Królewskiej w czasach Obłąkanego Króla Aerysa.
— Był Mieczem Poranka. Ale już nie żyje.
— Czy teraz ty jesteś Mieczem Poranka?
— Nie. Ludzie zwą mnie Ciemną Gwiazdą i moją porą jest noc.
—Uczta dla wron—

I chyba każdy, od pierwszego kontaktu z Geroldem Daynem, musiał zadawać sobie pytanie – po co Martinowi ta postać? Po co kolejny człowiek komplikujący niepotrzebnie dornijską układankę? Czy chodzi tylko o okaleczenie Myrcelli? Do tego spokojnie wystarczyłaby któraś z mniej znaczących postaci pobocznych. Ba, Myrcella mogłaby po prostu zostać raniona przez przypadek, w trakcie szamotaniny. Moim zdaniem klucz do rozwiązania tej zagadki kryje się gdzie indziej. Pierwszą wskazówką jest naturalnie obsesja na punkcie Arthura Dayne’a oraz Świtu. (Więcej informacji o mieczu znajdziecie w jednej z moich starych Szalonych Teorii, w której piszę o tym, że Świt prawdopodobnie jest oryginalnym Światłonoścą).

Rodowy miecz Dayne’ów nie jest przekazywany z ojca na syna. Zamiast tego, wraz z tytułem Miecza Poranka, wędruje pomiędzy najbardziej godnymi zaszczytu władania nim rycerzy z tego rodu. Ostatnim Mieczem Poranka był Arthur Dayne. W ciągu kilkunastu lat nie znalazł się następca. I fakt ten bardzo mocno Ciemnej Gwieździe doskwiera.

— Mój ród liczy sobie dziesięć tysięcy lat. Jego historia sięga zarania dziejów. Dlaczego mój kuzyn jest jedynym Dayne’em, o którym ludzie pamiętają?
— Był wielkim rycerzem — wtrącił ser Arys Oakheart.
— Miał wielki miecz — zauważył Ciemna Gwiazda.
—Uczta dla wron—

Drugim elementem układanki jest postać Edrica Dayne’a, wprowadzona przez pisarza w Nawałnicy mieczy. Nazywany Nedem młody lord reprezentuje wszystko to, czego oczekiwalibyśmy od Miecza Poranka. Jest szlachetny, pogodny, sympatyczny, obowiązkowy, odważny i po prostu „dobrze ułożony”. Wygląda niczym mała kopia Arthura Dayne’a, a fakt, że Świt nie trafił w ręce żadnego innego rycerza z rodu Dayne, wskazuje, iż miecz czeka na to, aż Ned dorośnie. Tylko że… tego się nie doczeka.

Pojawienie się w Nawałnicy mieczy młodego Edrica Dayne’a wygląda jak część typowego dla Martina schematu, w którym postaci, które mają jeszcze do odegrania ogromną rolę, są niejako „anonsowane” w uprzedzającym ich właściwym wejściu na scenę – albo poprzez nieustanne o nich rozmowy, albo poprzez ukazanie ich w mało znaczącej roli drugoplanowej. W przypadku Neda to właściwe wejście w wir wydarzeń odbyłoby się jednak… po pięciu latach. Bo taki dystans miał upłynąć pomiędzy wydarzeniami z trzeciej i czwartej książki – wedle oryginalnych zamierzeń Martina. Edric Dayne byłby więc człowiekiem dorosłym, najprawdopodobniej dzierżącym Świt Mieczem Poranka. Kiedy pomysł ten legł w gruzach, trzeba było rozwiązać problem inaczej.

Jeśli więc Martinowi zależało na wprowadzeniu do gry Świtu, musiał stworzyć postać, która w wiarygodny sposób zdobędzie miecz. A kto lepiej podoła temu zadaniu, jeśli nie Gerold Dayne, człowiek z kompleksem niższości, żyjący w cieniu ser Arthura? Ciemna Gwiazda zniknął, ale wszystko wskazuje na to, że już niebawem pojawi się znów – ze skradzionym ze Starfall mieczem. I dołączy do kompanii Młodego Gryfa. Udawany Miecz Poranka na czele Królewskiej Gwardii udawanego Targaryena.

Co stanie się z Geroldem Daynem później na razie trudno przewidzieć. Może stanie się jednym z kłamstw, które zwycięży Daenerys? Może zostanie zesłany na Mur tak jak niegdyś Vorian Dayne? Ba, powody, by zesłać tam pyskatego rycerza, miałaby pewnie nie tylko zwycięska Daenerys, ale i sam Aegon… gdyby pojął Arianne za małżonkę i dowiedział się co nieco na temat tego, co łączyło księżniczkę i rycerza. Może w końcu to on okaże się krwawiącą gwiazdą z przepowiedni? Mam nadzieję, że prędzej czy później się przekonamy. Gerold Dayne może i bywa irytujący, ale jego przyszłość jest niezwykle ciekawa. A dzięki niemu ktoś bardziej godny będzie znów władał Świtem.

0

0