Od turnieju w Ashford minęło półtora roku. Wędrowny Rycerz Dunk oraz jego giermek Jajo (w rzeczywistości Aegon Targaryen) udali się do Dorne, gdzie – szczęśliwym trafem – przeczekali epidemię wielkiej wiosennej zarazy, która zdziesiątkowała populację miast i miasteczek kontynentu. Wracając z Dorne Dunk zaciągnął się na służbę u ser Eustace’a Osgreya ze Standfast. Opowieść zaczyna się w chwili, gdy rycerz i jego giermek wracają z zaopatrzeniem, po które wysłał ich ser Eustace. Żar leje się z nieba, a Dunk znosi go znacznie gorzej od Jaja. Jeszcze gorzej znosi spotkanie z innym wędrownym rycerzem w służbie ser Eustace’a – ser Bennisem. Mężczyzna zadręcza Dunka i lekceważy swego chlebodawcę.
Jajo zauważa, że strumień płynący w stronę Steadfast – zwany Szachownicową Wodą – zupełnie wysechł, i to w bardzo krótkim czasie. Bennis sądzi, że powodem jest susza, ale Dunk nalega na zbadanie sprawy. Jajo udaje się do ser Eustace’a, a dwaj rycerze wędrują w górę strumienia, szukając rozwiązania zagadki. I znajdują je, na ziemiach lady Webber, zwanej Czerwoną Wdową. Lady Webber pochowała już czterech mężów, niektórzy twierdzą, że dopomogła im pożegnać się z życiem. I nikt nie ma wątpliwości, że Webberowie są obecnie rodem potężniejszym od Osgreyów. Władają w końcu prawdziwym zamkiem, podczas gdy ser Eustace ma tylko wieżę rycerską. Szybko okazuje się, że strumień nie wysechł, ale został zatrzymany. Ludzie lady Webber zbudowali tamę. Kiedy odmawiają jej rozebrania, ser Bennis kaleczy twarz jednego z nich. Będą jeszcze z tego powodu kłopoty! Ostatecznie rycerze wracają do Steadfast – nie rozebrali tamy, ale mogą zameldować o powodzie wyschnięcia źródła.
-Dziewczynki są głupie – powtarzał. – Następną, która mnie dotknie, wrzucę do rzeki.
—Zaprzysiężony miecz—
Po powrocie do Standfast Bennis namawia Dunka, by nie wspominać o incydencie przy tamie. Zarządca wieży informuje wysokiego rycerza, że jego pan dopiero co wrócił z grobów swoich trzech synów. Wszyscy zginęli na Polu Czerwonej Trawy. Ser Eustace pogrąża się we wspomnieniach i opowiada rycerzom historię ser Wilberta Osgreya, który pokonany przez króla Lancela IV Lannistera zdołał zadać mu cios sztyletem, ratując w ten sposób Reach przed podbiciem. Dunk jeszcze tego nie rozumie, ale ta historia daje nam wgląd w sposób myślenia ser Eustace’a. Usłyszawszy o wydarzeniach nad Szachownicową Wodą, stary rycerz nabiera przekonania, że lady Rohanne Webber będzie się chciała mścić. Rozkazuje Dunkowi rozpoczęcie szkolenia wieśniaków. Znajduje się tylko ośmiu mężczyzn zdolnych do walki. Po dniu ćwiczeń ser Bennis zauważa, że nie będą w stanie stawić oporu rycerzom Webberów.
Jajo sugeruje skorzystanie z buta, w którym ukrył pierścień z herbem swego ojca. Dunk odrzuca propozycję. Chłopak nie może tak łatwo odsłaniać swej tożsamości. W nocy Dunk śni o grzebaniu swego konia – Kasztanki. Otaczają go duchy ser Arlana, Baelora Złamanej Włóczni i jego niedawno zmarłego syna – Valarra. Nagle zdaje sobie sprawę z tego, że piasek zasypuje Jajo. Krzyczy do chłopca by uciekał i próbuje go wydostać. Bezskutecznie.
Następnego ranka ser Eustace obserwuje mizerne próby wyszkolenia chłopów. I znów pogrąża się we wspomnieniach na temat przeszłości – tym razem mówiąc o swoich synach poległych podczas Rebelii Blackfyre’ów. Dunk próbuje namówić swego seniora, aby poszukał innego rozwiązania. Ser Eustace rozważa zapłacenie okupu za rannego wieśniaka. Ale sam przysiągł nigdy nie postawić stopy w Zimnej Fosie. Zamek Webberów należał kiedyś do Osgreyów. W takiej sytuacji posłem zostaje Dunk. Rycerz słucha przestrogi giermka na temat czarów lady Webber oraz zagrożenia ze strony kasztelana Zimnej Fosy, ser Lucasa Inchfielda. Dunk postanawia wyruszyć samemu, zostawiwszy giermka w Standfast.
Ale rano okazuje się, że Jajo przekonał ser Eustace’a do innej opcji i Dunk nie ma wyboru. Ubrany w starą odzież Addama Osgreya, giermek będzie mu towarzyszył. Ser Eustace jeszcze raz snuje opowieść o śmierci swych synów. Wypytuje też Dunka o to, w czyjej chorągwi walczył ser Arlan z Pennytree. Poznajemy pełną historię Bitwy na Polu Czerwonej Trawy. Opowieść ser Eustace’a jest dziwna. Rebeliant Daemon Blackfyre wychodzi w niej na człowieka honorowego, lojalista Bloodraven na nikczemnika.
Daemon zsiadł z konia i przekonał się, że jego przeciwnik żyje, kazał więc Redtuskowi zanieść go do medyków na tyłach.
—Zaprzysiężony miecz—
Dokładną historię bitwy poznacie z tego tekstu: Rebelie Blackfyre’ów (część 2 – Daeron II i Pierwsza Rebelia)
W drodze do Zimnej Fosy Dunk pobiera u Jaja lekcję kurtuazji. Przybywszy na miejsce anonsuje się u Lucasa Inchfielda, a Jajo zajmuje się końmi. Po krótkiej i nieprzyjemnej wymianie zdań, Inchfield prowadzi rycerza przed oblicze 40-letniej damy. Wkrótce okazuje się, że to podstęp. To nie lady Rohanne, ale opóźniona umysłowo lady Helicen Uffering. Nagle pojawia się prawdziwa lady Webber, młoda, atrakcyjna kobieta, która karci Inchfielda za ten podstęp.
Dunk przedstawia swoją sprawę, ale w szokującym zwrocie akcji zostaje poinformowany, że strumień został odebrany Osgreyom za ich wsparcie dla sprawy Daemona Blackfyre’a. Rycerz dowiaduje się też, że lady Webber musi ponownie wyjść za mąż, w przeciwnym wypadku na mocy testamentu ojca straci swe ziemie na rzecz kuzyna. Lucas Inchfield, który miał strzec jej przed niegodnymi kandydatami na męża, strzeże ją przed każdym, kto chciałby ubiegać się o jej rękę. Lady Rohanne odmawia rozebrania tamy i przyjęcia okupu. Domaga się wydania ser Bennisa.
W Standfast rycerz i giermek wysłuchują relacji rycerza, który przedstawia swoją wizję Rebelii Blackfyre’ów. Kłócą się. Ser Duncan, któremu ziemia usunęła się spod nóg, pragnie opuścić służbę u zdrajcy. Nie może jednak tego uczynić, zdaje sobie bowiem sprawę, że wieśniacy Osgreya zostaną zmasakrowani.
Lord Bloodraven chce, aby ich imiona popadły w zapomnienie, więc zabronił nam nawet o nich śpiewać, ale ja pamiętam. Robb Reyne, Gareth Szary, ser Aubrey Ambrose, lord Gormon Peake, Czarny Byren Flowers, Redtusk, Kula Ognista… I Bittersteel! Pytam was, czy była kiedy druga tak szlachetna kompania, kompania bohaterów? Dlaczego, chłopcze?… Pytasz mnie dlaczego? Ponieważ Daemon był lepszym człowiekiem. Stary król też to widział. Dał mu miecz. Blackfyre’a, miecz Aegona Zdobywcy. Klingę, którą Targaryenowie dzierżyli od Podboju… Przekazał mu go w dniu, w którym pasował go na rycerza. Dwunastoletniemu chłopcu.
—Zaprzysiężony miecz—
Następnego ranka ser Osgrey, Duncan i Jajo wyruszają nad rzekę, gdzie czekają na nich siły lady Webber – w tym siedmiu rycerzy i kusznicy. Ser Duncan prosi Rohanne o rozmowę. Pokazuje jej pierścień Jaja. Nacina własny policzek, by spłacić dług. Jego czyn zapiera rudowłosej damie dech w piersiach. Stwierdza, że gdyby ser Duncan był lepiej urodzony, to sama chciałaby za niego wyjść. Lady Webber domaga się już tylko jednego – przeprosin ser Eustace’a. Stary rycerz odmawia. Sprawę musi rozstrzygnąć walka pomiędzy Dunkiem i ser Lucasem.
Jak to zwykle bywa z pojedynkami ser Duncana, rycerskie metody walki zawodzą. Ale zapaśnikiem jest wędrowny rycerz niezwyciężonym. Dunk zabija ser Lucasa, ale sam niemal tonie w strumieniu.
Na szczęście maester Zimnej Fosy był żelaznym człowiekiem, wiedzącym jak ratować tonących. Po kilku dniach Dunk budzi się w wieży maestera w Zimnej Fosie. Dowiaduje się, że Lady Rohanne i ser Eustace wzięli ślub. Pogodziła ich pamięć o Addamie, którego Rohanne kochała.
Dunk postanawia jak najszybciej opuścić zamek. Chce ścigać ser Bennisa, który okradł Standfast i uciekł. Ale to tylko pretekst. Jest po prostu rozczarowany. Lady Rohanne łapie go w stajni i chce sprezentować mu konia. Dunk stwierdza, że koń jest dla niego zbyt dobry. Zamiast tego chwyta rudowłosą damę, całuje ją namiętnie i odcina jej pukiel włosów. Na pamiątkę.
Opuściwszy Zimną Fosę, Dunk i Jajo rozważają kierunek, w którym zamierzają się udać. Rycerz myślał o Summerhall, ale jego giermek bardzo chce zobaczyć Mur…
Postaci
- Dunk – używający imienia ser Duncan Wysoki.
- Aegon Targaryen – używający aliasu Jajo.
- Ser Bennis – wędrowny rycerz i bydlę, które znało Dunka jako giermka ser Arlana.
- Ser Eustace Osgrey – rycerz, dawny stronnik Daemona Blackfyre’a.
- Lady Rohanne Webber – czerwona wdowa, młoda i atrakcyjna pani na Zimnej Wodzie.
- Sam Stoops – zarządca Standfast.
- Addam Osgrey – nie żyje, jeden z synów ser Eustace’a, w którym kochała się Rohanne.
- Ser Lucas Inchfield – kasztelan Zimnej Wody, przymuszający Rohanne do małżeństwa.
- Septon Sefton – septon z rodu Stauntonów, uczestniczy w rozmowach pomiędzy zwaśnionymi stronami.
- Lady Helicent Uffering – opóźniona umysłowo szwagierka lady Rohanne.
- Maester Cerrick – maester Zimnej Wody, żelazny człowiek.
Umarli
- Ser Lucas Inchfield
- No i jeszcze Valarr umarł, ale to przed wydarzeniami z noweli…
- …a ser Eustace długo po skończeniu noweli nie pożył. Ech te zbiegi okoliczności.
Co warto zapamiętać?
- Niepostrzeżenie Jajo zbliża się do tronu. Książę Valarr umiera w trakcie wielkiej wiosennej zarazy, a ojciec Aegona – książę Maekar – jest bezpieczny w Summerhall.
- Wielka wiosenna zaraza ominęła Dorne.
- Dunk nie spotkał w Dorne Tanselle.
- Nie wszystko jest takim, jakie się wydaje – historia Rebelii Blackfyre’ów nie ma jednoznacznych łotrów i bohaterów.
- Bloodraven jest czarownikiem. Podobnie jak jego kochanka, Shiera Morska Gwiazda.
- Jajo jest przekonany, że jego własna siostra próbowała mu podać miksturę miłosną. A w ogóle to dziewczynki są głupie i trzeba je wrzucać do rzeki, gdy się zbliżą.
- Zbiegi okoliczności istnieją, aczkolwiek lady Webber naprawdę coś za często zostaje wdową.
- Ser Eustace to stary spryciarz, który manipuluje Dunkiem. Mówi mu tylko tyle, ile może, nie wyjawiając prawdy na temat swojego udziału w Rebelii. Snuje też opowieści o heroicznej śmierci. Pragnie, by rycerz zabił lady Webber albo sam zginął – w obu przypadkach ser Eustace mógłby wykorzystać sytuację.
- Lady Webber to młoda spryciara. Mogłaby ustąpić, ale chce się pozbyć ser Lucasa Inchfielda, który pragnie zmusić ją do małżeństwa. Dlatego jest nieustępliwa i ryzykuje życiem Dunka.
- Wielu żelaznych ludzi zna się na resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Aeron Greyjoy nie był pod tym względem nadzwyczajny.
- Ser Bennis to bydle. Mam nadzieję, że go jeszcze spotkamy.
- Dunk stanowczo nie potrafi flirtować. Ale ma już więcej pewności siebie.
- Nowela kończy się w sposób słodko-gorzki. Dunk jest ocalony, podobnie jak chłopi. Tama zostaje rozmontowana, a Inchfield ginie. Ale ma to swoją cenę. Zdradziecka kobieta, w której podkochiwał się Dunk, wybiera równie zdradzieckiego ser Eustace’a. Ser Bennis znika.
Szalone Teorie
Historia Lodu i Ognia
- Rebelie Blackfyre’ów (część 1 – Aegon IV Niegodny)
- Rebelie Blackfyre’ów (część 2 – Daeron II i Pierwsza Rebelia)
0
0
To Inchfield przeżył?
Nie. Dlaczego tak sądzisz?
Nie przeżył, Daelowi się coś pomyliło.
O kurde mistrz mnie uprzedził, w dziale umarli napisałeś, że wszyscy przeżyli.
Faktycznie 😀
Poprawię jak tylko będę w domu.
ciekawe czy w kolejnych przygodach dunka spotkamy jeszcze lady webber i czy dowiemy sie dlaczego zniknela 🙂
A beda jeszcze kolejne nowele o Dunku?
Przepraszam to silniejsze ode mnie: haha Beniz : D
beniz to bydlak? dopiero teraz skojarzylem, ze dobór słów nieprzypadkowy xD
Ja nie załapałem. O co chodzi?
srsly? chodzi o to co masz miedzy nogami. niekiedy mówi się na to bydlak, beniz/benis i tak dalej xD
„Zbiegi okoliczności istnieją, aczkolwiek lady Webber naprawdę coś za często zostaje wdową”
Osobiście podejrzewam, że przynajmniej z niektórymi zgonami miał coś wspólnego Inchfield. Tak właściwie to jedynie śmierć trzeciego męża lady Rohanne, Ser Simona Stauntona, jest podejrzana (i ewentualnie zgon drugiego). Pierwszym był młody giermek jej ojca, lorda Wymana, który poległ na Polu Czerwonej Trawy. Drugi miał 44 lata i zmarł na przeziębienie. Trochę podejrzane, biorąc pod uwagę wiek, może Ser Lucas już wtedy zaczął działać. Trzeci był Staunton, który podobno udławił się kością (raczej trucizną albo pięścią Inchfielda). Po nim był Ser Rolland Uffering, który zmarł podczas Wielkiej Wiosennej Zarazy. Możliwe, że i tutaj ser Lucas pomógł lordowi pożegnać się z tym padołem łez, ale sądzę, że nie trzeba się tu doszukiwać czegoś podejrzanego.
a w przypadku ostatniego małżenstwa to lannister sie jej pozbyl a nie odwrotnie, hm?
Teraz ryzykuje jego życiem, a później rzuci dla niego jedynego męża, któremu się nie zmarło 😉 To byłoby totalnie zakręcone, gdyby Jaime i Brienne w tajemnicy mieli wspólną prababkę herbu Czerwona Pajęczyca 😀
Bo jaka inna przyczyna mogłaby skłonić Rohanne do zapadnięcia się pod ziemię? To aż krzyczy: romans z Dunkiem.
Brienne, podobnie jak jak potencjalny przodek „Ser” Duncan, miała zatarg z członkiem rodu Inchfieldów. Gdy armia Renly’ego obozowała pod murami Wysogrodu kilku młodych rycerzy dla żartu założyło się o to, któremu jako pierwszemu uda się zdobyć pocałunek lady Tarth. Jednym z nich był Ser Owen Inchfield, którego Brienne wrzuciła za to do ogniska.
To nawet bardziej świadczy o pochodzeniu od Rohanne, niż od Dunka. W końcu to Rohanne była obiektem podobnych manipulacji potomka rodu Inchfieldów, i też sobie poradziła bez uszczerbku dla swej osoby 🙂
Wszędzie te analogie, to aż dziwne.
Uwielbiam Rohanne, mam nadzieję, że jeszcze o niej usłyszymy, np. w Ogniu i Krwi vol.2 albo może kiedyś pojawi się nowe opowiadanie o Jaju i Dunku. Pewnie Elio i Linda wiedzą, co się stało z panią Lannister 🙂 Btw. liczę na to, że kiedyś ujrzą światło dzienne notatki GRRM-a, m.in. rozszerzone wersje krain ze Ślio czy rozdziały wycięte…
Ps. Rohanne jest ruda. Szalona Danielle Lothston, Sansa Stark, Catelyn Tully, Ygritte… Sporo tych czerwonowłosych 😉
GRRM mówił kiedyś, że ma nadzieję, że pewnego dnia jego spadkobiercy wydadzą jego notatki i wycięte rozdziały, np. spotkanie Tyriona z Zaowalowanym Lordem. Część notatek trafiła do bibliotek (gdzie obecnie znajdują się po kluczem, odkąd pewien fan dobrał się do korespondecji GRRM-a i jego redaktorów, która miała być niedostepna dla osób postronnych), inne do wydawnictwa. GRRM opowiadał w którymś wywiadzie jak to było z tym „szkicem trylogii” ( https://fsgk.pl/wordpress/2018/07/trylogia-lodu-i-ognia/ )… jego agent nalegał, by GRRM wysłał mu coś takiego, więc GRRM na szybko opisał jak w tamtej chwili wyobrażał sobie kolejne rozdziały i tomy… List (z 1993, czyli z etapu, gdy GRRM właściwie dopiero zaczynał planować „Grę”) znalazł się ostatecznie w archiwum wydawnictwa. Kilka lat temu w siedzibie wydawcy robili remont i przy tej okazji postanowili ponazywać sale konferencyjne na cześć znanych autorów. GRRM dostał swoją salę, gdzie na ścianach powieszone zostały rożne dokumenty i listy z archiwum GRRM-a w wydawnictwie. Na nieszczęście (dla GRRM-a) był wśród nich ten list 1993 roku. Któryś z odwiedzających zrobił zdjęcie, wstawił na portal społecznościowy… i już nie dało się tego zatrzymać. GRRM podobno nie był szczególnie zadowolony i polecił, by od tego czasu na „wystawce” w tym mimi-muzem nie pokazywać tego typu rzeczy.
Nie ma w tym nic dziwnego.
Zarówno jego była żona, jak i obecna, to rudzielce.
Obstawiam opowiadanie o Dunku, i nie zdziwię się, jeśli właśnie ten cykl uświadomi nas w kwestii losów Rohanne, smoczego jaja Bloodravena, Mrocznej Siostry, ewentualnego potomstwa Sary Snow i Jacaerysa Velaryona, a przede wszystkim, w ostatniej z nich dowiemy się, co tak naprawdę zdarzyło się w Summerhall.
Ogień i Krew to kronika, w dodatku chronologicznie starsza od ŚLiO. Jeśli coś zostało utajnione w „Świecie…”, OiK2 pozostawiłby nas równie rozczarowanymi. Takie tajemnice może zdradzić tylko utwór fabularny, a główny cykl raczej nie będzie rozwodził się nad prababkami, które nie miały znaczącego wpływu na najnowsze wydarzenia. A notatki GRRMa mogą być wręcz nieaktualne 🙂 Załóżmy, że podczas pisania Starcia zanotował gdzieś sobie, że Rhaegar przeżył i uciekł do Valyrii, ale później stwierdził, że to idiotyczne, i zrezygnował z tego pomysłu. A notatka gdzieś pozostała i może kiedyś zostać ujawniona, choć nie ma nic wspólnego z ostateczną formą cyklu.
Czekam na opowiadania z równym utęsknieniem, co na Wichry.
Dlaczego o lady Webber mówicie pani Lanister ? Coś mi umknęło chyba, było gdzieś powiedziane że wyszła za mąż za Lannistera ? Ostatnie co czytałem o niej to że wyszła za Lwa z szachownicą więc trochę się pogubiłem.
Dlaczego o lady Webber mówicie pani Lanister ? Coś mi umknęło chyba, było gdzieś powiedziane że wyszła za mąż za Lannistera ? Ostatnie co czytałem o niej to że wyszła za Lwa z szachownicą więc trochę się pogubiłem.
Rohanne była babcią Tywina Lannistera. Czterokrotnie owdowiała pani Zimnej Fosy poślubiła ser Eustace Osgreya, ale jej szóstym mężem został Gerold Lannister. Urodziła mu czworo synów: Tywalda, Tiona, Tytosa i Jasona. Niespełna rok po urodzeniu najmłodszego z nich Czerwona Wdowa “zaginęła w tajemniczych okolicznościach w roku 230 o.P.”
Daelu
czy cos wiadomo o dalszych losach ser Eustace oraz lady Webber?
masz odpowiedzi w komentarzach powyżej 😐
Swoją drogą „wielka wiosenna zaraza” wygląda na kolejne mrugnięcie GRRMa do Aldissa i Heliconii.
Cóż, jeśli przykładowo znalazłaby się notka o ucieczce Rhaegara, zaraz wyrosłoby masę teorii na ten temat.
Choćby że np. Haldon to tak naprawdę Rhaegar. 😀
F*ck, miało być pod ostatnią wypowiedzią Val, coś mi strona przyświrowała.
Dlatego właśnie takie notatki mogą być ujawnione dopiero po wydaniu książki, w której dany wątek zostaje rozjaśniony. Bo w międzyczasie może mu się sto razy koncepcja zmienić, a tymczasem fani już sobie ułożą zakończenie, i potem pretensje. O pięcioletniej przerwie może śmiało mówić, bo ją anulował. O Dunku będącym przodkiem Brienne też, bo to jest już postanowione. Nie uwierzę za to, że nie ma gdzieś w tajnym zeszyciku pobazgranych notatek, w których zapisywał i zmieniał losy poszczególnych postaci – bo inaczej by się zwyczajnie pogubił. I nawet to nie jest ustalone raz na zawsze, więc gdyby wyciekło… oj, nie spodziewałabym się ani Wichrów, ani Snu.