Czekamy na Wichry Zimy #1: Arianne I

Wersja oryginalna: klik
Fanowskie tłumaczenie: klik

Uwaga! w tekście występują spoilery związane z dotychczas opublikowanymi bądź odczytanymi rozdziałami z “Wichrów Zimy”! Czytacie na własną odpowiedzialność.

Dzięki POV-om dornijskim z “Uczty dla Wron” oraz “Tańca ze Smokami” poznaliśmy najbliższą rodzinę Oberyna Martella: jego brata księcia Dorne, bękarcie córki oraz bratanicę księżniczkę Arianne. Quentyn, starszy z synów Dorana, wyruszył na wschód, by zdobyć rękę Daenerys Targaryen i jej smoki. Bohaterowie z Dorne stoją w obliczu kolejnej wojny w Westeros: w Krainach Burzy wylądowała Złota Kompania wraz z Młodym Gryfem – człowiekiem podającym się za cudem ocalałego Aegona Targaryena, syna Rhaegara i Elii Martell. Doran nie ma wyjścia i musi posłać swoją córkę jako emisariusza do smoczego księcia. Żmijowe Bękarcice zostają wysłane z sekretnymi misjami: Obara będzie polować na Darkstara, Nymeria zajmie miejsce w Małej Radzie w Królewskiej Przystani, a Tyene przeniknie do szeregów wróbli jako septa. Wszystkie ruchy planowane przez księcia Dorne mają zapobiec śmierci jego syna Trystane’a i księżniczki Myrcelli Baratheon, doprowadzić do zniszczenia Lannisterów i w konsekwencji zakończyć krwawe pasmo politycznych intryg między rodami zapoczątkowane śmiercią żony księcia Rhaegara i jej dzieci. Martellowie oraz ich dwie armie na przełęczach będą musieli zmierzyć się z następstwami śmierci Quentyna oraz zagrożeniem ze strony Eurona – wszak w Starym Mieście przebywa Sarella. Punkt widzenia księżniczki Arianne przybliży nam preludium Tańca Smoków 2.0 i drogę Aegona Gryfa do Żelaznego Tronu.

“Zemsta. Sprawiedliwość. Ogień i krew.”

Dzieje się wojna i tym razem Dorne nie zostanie przez nią oszczędzone.

Arianne I

Miejsce akcji: Dorne

Arianne opuszcza Wodne Ogrody w towarzystwie swojej świty. Grupa podróżuje przez piaski Dorne do siedziby rodu Tolandów. Księżniczka rozmyśla nad słowami ojca, losem Quentyna wysłanego z sekretną misją do Essos i tożsamością Aegona Targaryena. Wspomina swoich przyjaciół, z którymi została rozdzielona po próbie porwania i ukoronowania Myrcelli Baratheon. Tęskni za ser Arysem, który zginął z ręki Areo Hotaha. Arianne rozmawia z Daemonem Sandem o Darkstarze i Jonie Conningtonie. Z zasłyszanych opowieści i plotek wynika, że Gryf nigdy nie miał żony bądź kochanki – księżniczce nie będzie łatwo wpłynąć swoimi wdziękami na królewskiego namiestnika. Po upływie dwóch dni i dwóch nocy orszak zbliża się do Wzgórza Duchów. Elia Sand, najstarsza córka Oberyna z Ellarią, ściga się z Valeną Toland i Arianne do zamkowej bramy. Niesfornej Lady Kopii przypada w nagrodzie oporządzenie konii. Wieczorem księżniczka Arianne i jej rycerze spożywają posiłek z panią Wzgórza Duchów oraz jej dwiema córkami. Młodsza z nich, pulchna Teora, przerywa konwersację na temat krakenów, najemników i statków opowiadając fragment snu o smokach, które tańczyły, a wokoło ginęli ludzie. Matka gani Teorę, która ucieka od stołu. Lady Toland jest zaniepokojona obcymi żaglami, które pojawiają się w okolicy Dorne. Większość jej zbrojnych przebywa na Szlaku Kości. W nocy Arianne spaceruje po zamku i natyka się na Daemona Sanda. Rozmawiają o Quentynie, Daenerys i Aegonie. Rycerz opuszcza księżniczkę, która pogrąża się w rozmyślaniach o swoich przodkach, dzieciństwie oraz pojedynku Oberyna Martella z lordem Yornwoodem. Nazajutrz emisariusze wsiadają na pokład “Pielgrzyma”, który przewozi ich do deszczowego lasu w Krainach Burzy. Elia Sand śmieje się z choroby morskiej Jayne Ladybright, a Arianne przegrywa dwie rozgrywki cyvasse. Księżniczka pyta Daemona Sanda o swojego zmarłego narzeczonego, Viserysa Targaryena. Zastanawia się, dlaczego Daenerys pozwoliła na zamordowanie brata i czy odziedziczyła szaleństwo po swoim ojcu, Aerysie II Targaryenie.

Postaci występujące w rozdziale:

  • Arianne Martell
  • Daemon Sand
  • Elia Sand zwana Lady Kopią
  • Nate “Piórko”
  • Garibald Shells
  • Joss Hood
  • Jayne Ladybright
  • Nymella Toland, pani Wzgórza Duchów
  • Valena i Teora Toland
Arianne Martell.

Postaci wspomniane w rozdziale:

  • Doran Martell
  • Sylva Santagar
  • Jon Connington
  • Andrey Dalt
  • Garin
  • Eldon Estermont
  • Obara Sand
  • Rhaegar Targaryen
  • Franklyn Fowler
  • Quentyn Martell
  • maester Toman
  • Gregor Clegane
  • Aegon Targaryen
  • Anders Yronwood
  • Ormond Yronwood
  • Edgar Yronwood
  • Loreza Sand
  • Trystane Martell
  • Myrcella Baratheon
  • Dorea Sand
  • Daenerys Targaryen
  • Oberyn Martell
  • Manfrey Martell
  • Obella Sand
  • Arys Oakheart
  • Viserys Targaryen
  • Maelys I Blackfyre
  • Rhaegar Targaryen
  • Elia Martell
  • Aerys II Targaryen
  • Gerold Dayne
  • Lord of the Waters (prawd. Aurane Waters)
  • Daenerys Targaryen (córka Aegona IV)

Bitwy i starcia:

  • walki na Przylądku Gniewu w Krainach Burzy
  • zdobycie twierdz: Gniazda Gryfów, Deszczowego Domu, Wroniego Gniazda, Mglistego Lasu, Zielonego Kamienia
  • zdobycie wyspy Tarth

Statki:

  • “Pielgrzym” (Peregrine)
  • volanteńskie, lyseńskie, myrijskie statki
  • dromony Aurane Watersa?
Dornijska armia.

Czego się dowiedzieliśmy?

  1. Gdy Arianne opuszczała Wodne Ogrody, jej ojciec – mimo podagry i opłakanego stanu – wstał ze swojego krzesła. Doran zaufał córce, której powierzył losy Dorne.
  2. Dornijczycy nie są skorzy do marnowania wody. Przypominają pod tym względem Fremenów, mieszkańców Arrakis 😉
  3. Sześciu towarzyszy Arianne to: ser Daemon Sand (niegdyś giermek Oberyna), Joss Hood i Garibald Shells (rycerze ze Słonecznej Włóczni), Piórko (Nate), piękna Jayne Ladybright oraz Elia Sand (czternastoletnia córka Ellarii i Oberyna).
  4. Ellaria Sand wróciła do siedziby swego ojca w Hellholt wraz z najmłodszą córką, Lorezą. Dorea przebywa w Wodnych Ogrodach, a trzecia siostra Elii – Obella – została odesłana do Słonecznej Włóczni, gdzie będzie służyć jako podczaszy.
  5. Matka nakazała Elii Sand, by zachowywała się w sposób, który przystoi damie. Ku utrapieniu matek, wszystkie Żmijowe Bękarcice przypominają ojca i mają własny sposób bycia.
  6. W czasie podróży Arianne czuje się samotna. Elia jest od niej młodsza (ma 14 lat), a pozostali wydają się obcy. Księżniczka zna jedynie Daemona Sanda, z którym przeżywała gorący romans przed laty. Bękart z Bożejłaski poprosił Dorana o rękę Arianne, ale spotkał się z odmową.
  7. Księżniczka tęskni za przyjaciółmi, którzy pomagali jej w spisku mającym na celu ukoronowanie Myrcelii Baratheon. “Akt rebelii mający na celu zmuszenie jej ojca [Dorana] do działania.”
  8. Drey, Garin oraz Cętkowana Sylva od dziecka byli towarzyszami Arianne. Kąpała się z nimi w Wodnych Ogrodach, gdzie toczyli walki w basenie.
  9. Drey odesłany został do Norvos, Garin do Tyrosh, a Sylva wyszła za Eldona Estermonta, sędziwego pana Zielonego Kamienia.
  10. Romans z Arysem Oakheartem nie znaczył zbyt wiele dla dziedziczki Dorne. Wykorzystała Królewskiego Gwardzistę, by wykraść i ukoronować córkę Cersei.
  11. Arianne wierzy, że Areo Hotah wraz z Obarą dopadną ser Gerolda Dayne’a w jego górskiej twierdzy (Wysokim Azylu) i pozbawią życia zamachowca, który próbował zgładzić księżniczkę Myrcellę.
  12. Podobno żaden człowiek nie może mierzyć się z ochroniarzem lady Mellario z Norvos.
  13. Ser Daemon Sand uważa, że Ciemna Gwiazda jest żmiją, którą Oberyn Martell powinien był zgładzić dawno temu.
  14. Uroda Gerolda Dayne była dla dornijskiej księżniczki niczym trucizna – Arianne nie wierzyła w połowę opowieści o Ciemnej Gwieździe. ”Śliczni chłopcy od zawsze byli jej słabością, szczególnie ci mroczni i niebezpieczni.”
  15. Córka Dorana odrobiła lekcję i nie będzie więcej ufać przystojniakom. Ciekawe co zrobi, gdy spotka Młodego Gryfa bądź Aurane Watersa 😉 nieco starszego od króla Aegona blond pirata…
  16. Według oficjalnej wersji Jon Connington zginął na Spornych Ziemiach ponad 5 lat temu, gdy zapił się na śmierć. Był jednym z giermków księcia Rhaegara przed rebelią Roberta. Drugim był ser Richard Lonmouth.
  17. Jeszcze przed turniejem w Harrenhal Robert Baratheon znany był z hołdowania zasadzie “wino, kobiety i śpiew”. Gryf nie szanował swojego seniora, a ponadto był drażliwy wobec wszystkich poza samym księciem Rhaegarem.
  18. Brak informacji o miłostkach Jona Conningtona sprawia, że Arianne czuje się niepewnie: “Czy mogę zmierzyć się z takim człowiekiem tylko słowami?”
  19. Czytając list od Namiestnika Aegona, Arianne rozmyśla o królowej Daenerys i swoim bracie. Wspomina onyksowego smoka, który Doran wcisnął w jej dłoń ze słowami: “Odszedł, by przynieść nam potrzeby naszego serca. Zemstę. Sprawiedliwość. Ogień i krew.”
  20. Złota Kompania jest najlepszą i największą z wolnych kompanii, ale według księcia Dorne nie jest w stanie podbić Siedmiu Królestw.
  21. Na Szlaku Kości i w Książęcym Wąwozie lord Yronwood i lord Fowler czekają na sygnał do wymarszu. Siły dornijskiej armii maleją każdego dnia.
  22. Wzgórze Duchów zbudowane jest z kredowo-białych kamieni. Zamek znajduje się nad błękitnym Morzem Dornijskim. Nad sztandarem Tolandów powiewa przebite włócznią słońce Martellów.
  23. Herbem rodu Toland jest zielony smok gryzący własny ogon, na złotym tle.
  24. Na spotkanie kompanii wyjeżdża Valena Toland. Wraz z Arianne rozpoczynają wyścig do bram zamku, ale wyprzedza je Elia Sand.
  25. Teora, młodsza siostra Valeny, jest zupełnym przeciwieństwem starszej siostry. Pulchna, niska i nieśmiała zajmuje się głównie posiłkiem, nie poświęcając wiele uwagi rozmowom przy stole. Na kolacji podawano wołowinę i kaczkę w miodzie.
  26. Złota Kompania wylądowała na Przylądku Gniewu i rozpoczęła oblężenia oraz ataki na twierdze. Plony zebrano z pól bądź spalono. Początkowo uważano atakujących za piratów i awanturników. Obecnie w Dorne słyszy się plotki o zmartwychwstałym namiestniku Szalonego Króla. Pod kontrolą kompani ze wschodu znajduje się również wyspa Tarth oraz połowa Stopni. W deszczowym lesie widziano słonie.
  27. Przy Złamanym Ramieniu krakeny ciągną pod wodę galery. Maester ze Wzgórza Duchów uważa, że przyciąga je krew. W Morzu Dornijskim rybacy znajdują ciała.
  28. Lady Toland i jej starsza córka opowiadają o Lordzie Wód i jego monstrualnych statkach. Zgodnie z poleceniem Dorana Nymella znalazła dla księżniczki dobry, szybki statek.
  29. Arianne chciała zapytać o Quentyna, ale pan ojciec ostrzegał ją, by zważała na słowa. Postanawia nie wspominać o smoczej królowej i sekretnej misji.
  30. Daemon Sand stara się uspokoić lady Nymellę, by nie przyzywała swoich ludzi ze Szlaku Kości. Wówczas rozmowę przerywa Teora – opowiada o śnie, w którym smoki tańczyły, a wokół ginęli ludzie.
  31. Matka, siostra i maester nie traktują poważnie snów małej Teory. Lady Toland uważa, że wszystkiemu winne są kremowe ciastka.
  32. Nocą Arianne próbuje zdobyć przystojnego Daemona Sanda, ale rycerz odmawia dzielenia z nią łoża.
  33. Bękart z Bożejłaski jest jednym z najlepiej władających mieczem ludzi w Dorne. Krążą plotki o tym, że Daemon był nie tylko giermkiem Oberyna, ale również jego kochankiem.
  34. Konwersacja przy świetle księżyca schodzi na losy księcia Aegona, który zginął z rąk Gregora Clegane’a, podobnie jak Elia. Daemon uważa cudownie ocalałego księcia za pionka podstawionego przez Gryfa.
  35. Arianne miała siedem lat w chwili śmierci swojej ciotki, żony Rhaegara. Podobno córka Dorana niegdyś trzymała Rhaenys za rączkę, ale nie pamięta tego.
  36. Księżniczka przyznaje, że czekała na wieści o Daenerys i Quentynie. Gdy zostaje sama, wspomina swoje pretensje do brata, którego podejrzewała o kradzież dziedzictwa – tronu Dorne.
  37. Quentyn bardzo przypominał swojego ojca, zarówno z urody, jak i z powściągliwego zachowania. Arianne nie wyobraża sobie brata jako króla i smoczego jeźdźca.
  38. W czasie rejsu Elia podpada swoim zachowaniem rycerzom i Arianne odsyła dziewczynę pod pokład.
  39. Księżniczka przegrywa partię w cyvasse z ser Daemonem i Garibaldem Shellsem. Sand wyśmiewa ją, sugerując by używała innych pionów prócz smoka.
  40. Arianne prosi bękarta z Bożejłaski, by opowiedział jej coś o księciu Viserysie zwanym Żebraczym Królem, który zginął z rąk swego szwagra, dothrackiego władcy koni.
Darkstar, któremu Arianne zaufała ze względu na… urodę.

Cytat/foreshadowing

  • Doran nie zamierza działać, dopóki nie upewni się, kim jest Aegon. Czy list od córki przekona go do jakiegokolwiek ruchu? Czy może dopiero… ślub?

Zmierzali na północny wschód, przez suche ziemie, spieczone słońcem równiny i blade piaski. Ku Wzgórzu Duchów, warowni rodu Tolandów, gdzie oczekiwał na nich statek, który miał przeprawić ich przez Morze Dornijskie.
— Wyślij kruka, gdy tylko będziesz miała jakieś wieści — powiedział książę Doran. — Pisz tylko o rzeczach, których prawdziwości jesteś pewna. Jesteśmy tutaj niczym we mgle, oblężeni przez plotki, fałsze i bajania podróżnych. Nie zamierzam działać, dopóki nie będę miał pewności, co się dzieje.
Dzieje się wojna — pomyślała Arianne — i tym razem Dorne nie zostanie przez nią oszczędzone.
Zagłada i śmierć nadchodzą — ostrzegła ją Ellaria Sand, nim odeszła od księcia Dorana. — Czas, aby moje małe żmije rozpierzchły się. Dzięki temu mogą przetrwać rzeź.

  • “Areo Hotah’s longaxe” przełożono w “Uczcie dla Wron” jako halabardę – tłumacz powinien raczej użyć terminu długi topór.

Arianne tęskniła za ser Arysem bardziej, niż mogłaby kiedykolwiek przypuszczać. Kochał mnie do szaleństwa, lecz ja czułam do niego jedynie sympatię. Wykorzystałam go w moim łóżku i w moim spisku, odebrałam mu jego miłość i honor, nie dając w zamian nic poza moim ciałem. Na końcu nie mógł żyć z tym, co zrobiliśmy. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, że biały rycerz szarżował prosto na halabardę Areo Hotaha? Byłam głupią, przekorną dziewczyną bawiącą się w grę o tron, jak pijaczyna rzucający kośćmi.

  • Czy Obarze i norvoshijskiemu kapitanowi straży uda się schwytać Darkstara?

Tylko ser Gerold Dayne zdołał uciec bez szwanku. Ciemna Gwiazda. Gdyby koń Myrcelli nie spłoszył się w ostatniej chwili, jego długi miecz, zamiast jedynie odciąć jej ucho, przeciąłby dziewczynkę od klatki piersiowej do pasa. Dayne był jej najcięższym grzechem, tym, którego najbardziej żałowała. Jednym cięciem miecza zmienił nieudany spisek w coś podłego i krwawego. Jeśli bogowie byli łaskawi, Obara Sand właśnie dopadła go w jego górskiej fortecy i położyła kres jego życiu.
Powiedziała to Daemonowi Sand pierwszej nocy, gdy rozstawili obóz.
— Uważaj, o co się modlisz, księżniczko — odpowiedział. — Ciemna Gwiazda może z równą łatwością pozbawić życia lady Obarę.

  • Jak układać się z człowiekiem, który ślepo kocha swego króla, ale jednocześnie jest otoczony ludźmi Varysa i Illyria Mopatisa?

Czy Connington mógł udawać zmarłego przez te wszystkie lata? To wymagałoby cierpliwości godnej jej ojca. Ta myśl brzmiała dla Arianne nieswojo. Pertraktowanie z mężczyzną tak subtelnym mogło być niebezpieczne. — Jaki on był zanim… zanim umarł?
— Byłem chłopcem w Bożejłasce, gdy został zesłany na wygnanie. Nigdy go nie poznałem.
— W takim razie powiedz mi, co o nim słyszałeś od innych.
— Jak moja księżniczka każe. Connington był lordem Gniazda Gryfów w czasach, gdy ta pozycja jeszcze coś znaczyła. Giermkiem księcia Rhaegara albo jednym z nich. Później przyjacielem księcia Rhaegara i jego towarzyszem. Szalony Król uczynił go namiestnikiem w trakcie rebelii Roberta, ale został pokonany w Kamiennym Sepcie w czasie Bitwy Dzwonów. Robert zdołał mu się wymknąć. Król Aerys rozgniewał się i zesłał Conningtona na wygnanie. Tam umarł.

  • List Gryfa do Dorana. Czy Oberyn miał niegdyś kontakt ze Złotą Kompanią i spotkał wygnanego lorda w Essos?

Do księcia Dorana z rodu Martellów,
Mam nadzieję, iż mnie pamiętasz. Dobrze znałem twą siostrę, byłem lojalnym sługą jej męża. Opłakuję ich, tak samo jak ty. Nie zginąłem, podobnie jak twój siostrzeniec. By uratować jego życie, trzymaliśmy go w ukryciu, jednakże czas położyć temu kres. Smok powrócił do Westeros, by zażądać swego dziedzictwa i szukać zemsty za swego ojca, jak również za księżniczkę Elię, swą matkę. W jej imieniu zwracam się do Dorne. Nie zawiedź nas.
Jon Connington
Lord Gniazda Gryfów
Namiestnik Prawdziwego Króla

  • Miejmy nadzieję, że lord Yronwood nie wpadnie na pomysł buntu i przejęcia obu dornijskich armii.

Czekają, by książę Dorne wysłał ich przeciw wrogom rodu Martellów. Czekają na smoki. Na ogień i krew. Na mnie. Jedno słowo Arianne, a armie te pomaszerują… jeśli tym słowem będzie „smok”. Jeśli będzie nim „wojna”, lord Yronwood, lord Fowler i ich ludzie pozostaną na stanowiskach. Książę Dorne był człowiekiem na tyle ostrożnym, iż każdy wiedział, że słowo „wojna” znaczy „czekamy”.

  • Wszystko wskazuje na to, że Aurane Waters zrobił użytek z dromon wybudowanych dla Cersei. Czy zaprzyjaźnił się z Salladhorem Saanem? A może z jakimś kapitanem z Żelaznych Wysp, którego Victarion wysłał z niewolnikami do Lys?

Nowy piracki król ogłosił się w Torturer’s Deep. Lord Wód, jak każe się zwać. Ma prawdziwe okręty wojenne, trzypokładowe, potwornie duże. Okazaliście mądrość, nie udając się drogą morską. Ponieważ flota Redwyne’ów przepłynęła przez Stopnie, aż do Cieśnin Tarthu i Zatoki Rozbitków na północy wręcz roi się od obcych żagli. Myrijskie, volanteńskie, lyseńskie, nawet łupieżcy z Żelaznych Wysp. Niektóre z nich wpłynęły na Morze Dornijskie, by wysadzić ludzi na południowym brzegu Przylądka Gniewu.

  • Arianne, Daemon Sand i Doran Martell zdają sobie sprawę z niepokojów dornijskich lordów i z tego, że obie armie na przełęczach tracą ludzi każdego dnia.

Tylko jej ojciec i kilku z jego najbardziej zaufanych ludzi wiedziało o misji jej brata w Zatoce Niewolniczej. Lady Toland i jej córki nie znajdowały się wśród nich. Jeśli to był Quentyn, z pewnością przywiózłby Daenerys do Dorne. Dlaczego miałby ryzykować lądowanie na Przylądku Gniewu, pośród lordów burzy?
— Czy Dorne jest zagrożone? — zapytała lady Nymella. — Muszę przyznać, że za każdym razem, gdy widzę obcy żagiel, serce podchodzi mi do gardła. Co jeśli te statki zwrócą się ku południu? Największa część sił rodu Tolandów jest z lordem Yronwoodem na Szlaku Kości. Kto obroni Wzgórze Duchów, gdy ci obcy wylądują na naszych brzegach? Czy powinnam zwołać mych ludzi do domu?

  • Uroboros to staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Niestety, Arianne nie sięgnęła po księgi lady Toland, by poczytać o podbojach Aegona i jego sióstr.

— Ród Tolandów ma smoka na swych chorągwiach.
— Tak, smok pożerający własny ogon — powiedziała Valena. — Z czasów Podboju Aegona. Nie podbijał jednak tutaj. Wszędzie indziej palił swych wrogów, on i jego siostry, jednak tu rozpłynęliśmy się przed nimi, zostawiając smokom jedynie kamień i piasek. Bestie latały w koło i z braku innego pożywienia łapały się za ogony, póki nie powiązały się w węzły.
— Nasi przodkowie brali w tym udział — powiedziała z dumą lady Nymella. — Mężni ludzie ginęli, a ich odważne czyny zostały zapisane przez maestrów, którzy nam służyli. Mamy księgi, jeśli moja księżniczka zechciałaby wiedzieć więcej.

  • Historyczna Daenerys i jej odpowiedniczka, córka Aerysa II, Zrodzona w Burzy, Matka Smoków, która rozpocznie… Taniec Smoków 2.0?

W Słonecznej Włóczni wisiał portret księżniczki Daenerys, która przybyła do Dorne poślubić jednego z przodków Arianne. Gdy była dużo młodsza, spędzała godziny, wpatrując się w niego. Była wtedy zaledwie pucołowatą, płaską jak deska dziewczyną u progu panieństwa, która modliła się co noc do bogów, by stać się piękną. Sto lat temu Daenerys Targaryen przybyła do Dorne, by zawrzeć pokój. Teraz inna przybywa na wojnę, a mój brat będzie jej królem i małżonkiem. Król Quentyn. Dlaczego brzmi to tak głupio?

  • Szkoda, iż nie będzie nam dane obejrzeć serialu o młodości Oberyna Martella.

— Kocham mojego brata — powiedziała Arianne, choć tylko księżyc mógł ją usłyszeć. Chociaż prawdę mówiąc, ledwo znała brata. Quentyn był oddany pod opiekę lordowi Andersowi z rodu Yronwoodów, Królewskiej Krwi, synowi lorda Ormonda Yronwooda i wnukowi lorda Edgara. W latach młodzieńczych jej stryj Oberyn pojedynkował się z Edgarem, zadając mu śmiertelną ranę. Po tym wydarzeniu ludzie zaczęli go nazywać Czerwoną Żmiją i mówić o truciźnie na jego mieczu. Yronwoodowie byli starożytnym rodem, dumnym i potężnym. Przed przybyciem Rhoynarów byli królami ponad połowy Dorne, posiadali ziemie, przy których te należące do rodu Martellów wyglądały jak skarłowaciałe. Śmierć lorda Edgara z pewnością mogłaby doprowadzić do krwawej zemsty i rebelii, gdyby jej ojciec natychmiast nie zareagował. Czerwona Żmija wyjechał do Starego Miasta, następnie przez wąskie morze do Lys, nikt jednak nie śmiał nazywać tego wygnaniem. W odpowiednim czasie Quentyn został oddany lordowi Andersowi pod opiekę jako symbol zaufania. Pomogło to naprawić stosunki pomiędzy Słoneczną Włócznią a Yronwoodami, pogorszyło jednak relacje Quentyna i Żmijowych Bękarcic, a Arianne zawsze była bliższa kuzynkom niż bratu.

  • Czy Dany jest córeczką tatusia? W końcu ma być wierna rodowemu zawołaniu “Ogień i krew”.

Sekretny pakt, który książę Doran zawarł lata temu, polegał na wydaniu Arianne za Viserysa, nie Quentyna za Daenerys. Wszystko zmieniło się na Morzu Dothraków, gdy Viserys został zamordowany. Ukoronowany płynnym złotem.
— Został zabity przez dothrackiego khala — powiedziała Arianne. — Męża smoczej królowej.
— Tak słyszałem. Co z tego?
— Tylko… dlaczego Daenerys do tego dopuściła? Viserys był jej bratem. Jedynym, który pozostał z jej krwi.
— Dothrakowie to barbarzyński lud. Kto może wiedzieć, dlaczego zabijają? Być może Viserys podcierał się nie tą ręką, co trzeba.
Być może — pomyślała Arianne — albo Daenerys zdała sobie sprawę, że jej brat miał zostać koronowany i ożeniony ze mną, a ona zostałaby skazana na to, by przez resztę życia spać w namiocie i pachnieć jak konie.
— Jest córką Szalonego Króla — powiedziała księżniczka. — Skąd możemy wiedzieć…
— Nie możemy — odparł ser Daemon. — Pozostaje nam tylko mieć nadzieję.

Arianne, Obara, Nymeria i Tyene.

Szalone Teorie:

Obłąkane Spekulacje:

Elia Martell.
-->

Lai / Mya Stone

https://smokadom.blogspot.com/

Kilka komentarzy do "Czekamy na Wichry Zimy #1: Arianne I"

  • 3 września 2018 at 12:20
    Permalink

    Mam takie pytanie, czy jest planowane wznowienie serii pomylone analizy?

    Reply
  • 3 września 2018 at 12:51
    Permalink

    No proszę, jaka niespodzianka ? przeczytałam z największą chęcią. Planujesz może analizę wszystkich opublikowanych rozdziałów z Wichrow? Wróć do nas Lai, tęsknimy ?

    Reply
    • 3 września 2018 at 13:46
      Permalink

      mam nadzieję, że raz na jakiś czas uda nam się zrobić omówienie kolejnych rozdziałów. jestem cały czas, mam Was na oku :*

      Reply
      • 3 września 2018 at 22:59
        Permalink

        zakladalem ze dluzej wytrzymasz, ale mimo wszystko fajnie ze nie dotrzymalas swojej obietnicy 😛

        Reply
        • 4 września 2018 at 13:51
          Permalink

          To Lai postanowiła odejść z FSGK? Nie jestem na bieżąco a to mnie zmartwiło.

          Reply
  • 3 września 2018 at 13:33
    Permalink

    “Dzieje się wojna i tym razem Dorne nie zostanie przez nią oszczędzone.”
    “Toczy się” brzmi “bardziej po polsku”, ale nie wiem, czy użyta tu forma również nie jest prawidłowa.
    “Elia Sand zwana Lady Kopią”
    Przecinek?
    Nie mam pewności, co do tych błędów. Czy tytułem Watersa nie był Król Fal/Przypływów, a lord Fal/Przypływów to tytuł Velaryonów z Driftmarku?

    Reply
    • 3 września 2018 at 13:50
      Permalink

      Otóż: cytaty pochodzą z fanowskiego tłumaczenia. Przytaczam wersję polską, by czytelnicy nie musieli kminić nad angielską. Może zostawimy tak jak jest, oki?

      Nienazwany z imienia pirat z tego rozdziału z pierońsko wielkimi statkami ma tytuł “Lord of Waters”, co przełożono jako Lord Wód. Mi się zaplątał Lord Pływów, który jak słusznie zauważyłeś, należy do lordu Velaryon: https://awoiaf.westeros.org/index.php/Lord_of_the_Tides

      Reply
      • 3 września 2018 at 14:01
        Permalink

        Byłem pewien, że pirat miał tytuł króla, ale masz tutaj rację. Nie ma problemów z takimi tłumaczeniami? Wydaję mi się, że wcześniej wzbranialiście się od nich z powodu możliwości naruszenia praw autorskich.

        Reply
        • 3 września 2018 at 16:49
          Permalink

          Nawet MArtin je oficjalnie publikował także nie przesadzajmy, nie jest to naruszenie praw, zwłaszcza, że nie wiadomo jeszcze czy to ostateczna wersja tekstu. Jak Martin wyda kiedyś książkę, to je się usunie i tyle.

          Reply
    • 3 września 2018 at 23:26
      Permalink

      “Nie zamierzam działać, dopóki nie będę miał pewności, co się dzieje.
      Dzieje się wojna — pomyślała Arianne — i tym razem Dorne nie zostanie przez nią oszczędzone.”
      “dzieje się” pasuje do tego fragmentu, nic nie trzeba zmieniac

      Reply
  • 3 września 2018 at 13:50
    Permalink

    Czy redakcja fsgk (DaeL/Lai) planuje odnieść się do Dornish Master Planu na zasadzie wypunktowania jego prawdopodobnych elementów i potencjalnych luk?
    Pozdrowienia i przy okazji mojego pierwszego komentarza na stronie: robicie świetną robotę!

    Reply
    • 3 września 2018 at 15:58
      Permalink

      Dael chyba parę razy się odnosil, w skrócie DMP nie istnieje i nie zasluguje na duży tekst. Musiałbyś poszerzać po komentarzach do szalonych teorii. Ogólnie więcej w tej teorii luk niż podstaw.

      Reply
  • 3 września 2018 at 13:57
    Permalink

    Świetny pomysł na serię!

    Czy w książkach zostało wyjaśnione lub były jakieś poszlaki wskazujące na to, kto zdradził Arianne podczas jej spisku?

    Reply
    • 3 września 2018 at 15:59
      Permalink

      Jest poszlaka w książce. Przeanalizuj rozdział już po spisku i spójrz na to co się stało z jego uczestnikami.

      Reply
    • 8 września 2018 at 17:22
      Permalink

      Arys Oakheart of course.

      Reply
  • 3 września 2018 at 14:24
    Permalink

    Ale super. Nie mogę się doczekać omówienia rozdziału Sandy

    Reply
  • 3 września 2018 at 16:20
    Permalink

    Patrząc na książki to długo przyszło nam czekać aż Dorne odegra większą rolę bo w serialu wątek Dorne to żenada i lepiej przemilczeć. Fakt Quentine szybko został wyeliminowany, cóż nie był smokiem mimo iż poszukiwał się w sobie krwi smoków. Mnie zastanawia a może mi uciekło z kim Doran dobił targu o małżeństwie Arienne z Viserysem? Co do Lorda pływów też odebrałem że to rod Valeryonow wraca do łask? Jeżeli to Waters to może jakiś nieslubny potomek, w końcu oni długo z Targaryenami trzymali. Ogólnie fajna seria dopóki książki nie ma trzeba spekulować.

    Reply
    • 8 września 2018 at 16:29
      Permalink

      Ja mysle ,ze w serialu wycieli wątek Dorm dlatego ,ze własnie w ksiazce długio tez nie ma rozbudowanego watku Dorn tylko istnieje pobocznie przez wiekszosc tomów.

      Reply
  • 3 września 2018 at 16:39
    Permalink

    Chyba nie było powiedziane to wprost ale poszlaki wskazują na rozmowy z Darrym, jednym z ostatnich stronnikow Viserysa i Daenerys.
    Darry to był rycerz który ewakuowal rodzeństwo z Western.

    Reply
  • 3 września 2018 at 16:45
    Permalink

    “Młodsza z nich, pulchna Teora, przerywa konserwację “

    Reply
  • 3 września 2018 at 22:48
    Permalink

    Lai wróciła do formy XD oby tak dalej ?

    Reply
  • 3 września 2018 at 23:02
    Permalink

    czemu darkstar a nie ciemna gwiazda?

    Reply
  • 3 września 2018 at 23:07
    Permalink

    “Matka nakazała Elii Sand, by zachowywała w sposób, który przystoi damie.”

    Reply
  • 3 września 2018 at 23:31
    Permalink

    “Jak układać się człowiekiem, który ślepo kocha swego króla”

    Reply
    • 4 września 2018 at 10:12
      Permalink

      KŁANTALUPA, nawalaj te swoje poprawki chociaż w jednym komentarzu!! czy tyle chociaz mozesz zrobic dla ludzi, czy wymieniasz posty na jakieś świeżaki?

      Reply
      • 4 września 2018 at 13:47
        Permalink

        jakbym pisał wszystko w jednym to jest duza szansa ze nim przeczytam caly artykul i napisze komentarz ze wszystkimi bledami ktos inny je wylapie i po co sie 2 razy powtarzac xd
        po za tym nie zawsze czytam caly artykul na raz, czesto w trakcie jeszcze wchodze na wiki zeby przypomniec sobie o jakiejs mniej waznej postaci, przez co caly proces wylapywania bledow sie przeciaga…… 😀

        Reply
  • 4 września 2018 at 14:15
    Permalink

    Na pewno takie poprawki negatywnie wpływają na czytelnika, gdy ten widzi że w ciągu dnia przybyło np. pięć komentarzy, chciałby się z nimi zapoznać i podyskutować,a tu dostaje info o błędach w zdaniach 😉

    Co do samego artykułu – biję brawo i czekam na więcej. Taka forma omówienia leży mi dużo lepiej niż czytanie fanowskich tłumaczeń czy przekładów z odczytów Martina (dość powiedzieć, że do tej pory z Wichrów zapoznałem się z rozdziałem Alayne i pierwszym Barristana, a towarzyszyło temu dużo mniej radości niż przy powyższym artykule lub przy podcaście z Theonem).

    A co do akcji w rozdziale to ja jestem fanem Martellów więc na plus, choć nie działo się wiele a same rozmówki na temat Viserysa, Jona i Danki takie trochę krótkie i niewiele wnoszące dla czytelnika bo wszyscy to wiemy.

    No i Arianne, która się przejmuje że jej ładna buźka to za mało, żeby dogadać się z Gryfem 😀

    Reply
    • 18 lutego 2019 at 21:54
      Permalink

      Arianne obawia się, że jej wdzięki mogą nie zadziałać na Gryfa. Martin potwierdził już na konwencie przypuszczenia fanów co do orientacji Conningtona.

      Reply
  • 4 września 2018 at 15:33
    Permalink

    Rozumiem, że los, jaki spotkał uczestników spisku to jedyna poszlaka. W takim wypadku mamy:

    – Darkstar – ścigany przez Areo i Obarę
    – Arys – bliskie spotkanie z halabardą
    – Drey – zesłany na wygnanie do Essos
    – Garin – zesłany na wygnanie do Essos
    – Sylva – małżeństwo z Lordem Estermontem.

    W takim wypadku obstawiam Sylvę, która zaliczyła chyba niezły awans społeczny (dobrze kojarzę, że Santagarowie byli zubożałą rodziną?)

    Reply
    • 4 września 2018 at 15:35
      Permalink

      To miała być odpowiedź do komentarza użytkownika Gogi. Złośliwość rzeczy martwych…

      Reply
      • 4 września 2018 at 15:45
        Permalink

        Dokładnie o to chodzi, Sylva wyszła dobrze za człowieka który niezbyt długo będzie jej mężem (stary pryk). Nie wygląda to na karę za udział w poważnym spisku.

        Reply
    • 6 września 2018 at 10:46
      Permalink

      wysłanie ich na wygnanie do dorne podczas gdy na morzu roi się od obcych okrętów to prawie jak sprzedanie ich w niewolę xD

      Reply
  • 5 września 2018 at 16:21
    Permalink

    A mnie się wydawało że dla wszystkich jest już jasne że to Arys Oakheart “zdradził”.Mówił o tym chyba P.J. w jednym z swoich Deeper Dorn 🙂

    Reply
    • 5 września 2018 at 21:17
      Permalink

      najpierw porzucił swój “honor” dla laski, tylko po to by zaraz ją zakapować tatusiowi, po czym popełnił z rozpaczy samobója? seems legit

      Reply
    • 6 września 2018 at 10:11
      Permalink

      Tak jak Kłantalupie, tak i mnie się nie wydaje to za oczywiste. Ba, jest to mega naciągane.
      Arys był strasznie honorowy, a mając go za POV widzieliśmy doskonale, że romans z Arianne jest dla niego bardzo niezręczny i dziewczyna ewidentnie go tutaj złamała, a żądza zwyciężyła nad obowiązkowiem.

      Później postawił wszystko na Arianne, zostawiając za sobą przeszłość. W skrajnej sytuacji (gdyby nie był POV-em*) mógłbym uwierzyć, że po prostu udawał uczucie do dziewczyny, a tak naprawdę spiskował z Doranem.

      Ale w takim razie dlaczego po udaremnieniu porwania czyli osiągnięcia swojego celu rzucił się na dużo lepszego, silniejszego, groźnego przeciwnika, który był po jego stronie? Przecież to bez sensu.

      Do tego nie bez przyczyny czytelnik nie ma wglądu w myśli (POV) takich osób jak Baelish, Varys, Tywin czy Robb – niektóre rzeczy muszą być ukryte, by opowieść była ciekawa.

      Uczucia Arysa są nam pokazane jak na dłoni, a w ani jednym momencie nie ma poszlak, by zakładać, że gość udaje przed Arianne (a jest masa informacji, które wskazują coś zupełnie przeciwnego).

      Reply
      • 6 września 2018 at 16:33
        Permalink

        Cóż, wydaje mi się że całkowicie inaczej odczytałem POV Arysa. Jest targany poczuciem winy ze względu na złamane śluby, stawia siebie w jednym szeregu z niegodnymi białymi płaszczami z przeszłości, co budzi w nim odrazę do samego siebie i własnej popędowości. Widzimy w tym POV-ie rycerza udręczonego i rozdartego. “Zdrada” i szaleńcza szarża to rodzaj ” honorowego samobójstwa”, zmycia hańby jaką się okrył przy jednoczesnym wypełnieniu obowiązku ochrony Marcelli. Zastanawiające jest że Arys ubrał swój odświętny(galowy), jedwabny strój gwardzisty, zamiast zwykłego podróżnego. Zrobił tak bo chciał umrzeć w odświętnym “mundurze”(znamy z filmów sceny gdy żołnierze przed ostatecznym strzałem ubierają się na galowo). W ogóle zakładanie białego stroju było nielogiczne ze względu na konspiracyjny charakter ucieczki, biały płaszcz mógł jedynie zwrócić uwagę na uciekinierów i tożsamość uciekinierów. Sama szarża też była niepotrzebna (Arianne uważa ją za szaleńczą) i nie miała sensu innego niż chęć popełnienia samobójstwa. Choć był też drugi cel w tym zachowaniu. Arys chciał uwiarygodnić swoja śmiercią podmianę Marcelli na jej towarzyszkę, która przybyła z nią do Dorn. Teoria jest taka, że dziewczynka którą przetrzymują nie jest Marcellą, ale jej małą damą dworu. Wspominane było że są do siebie bardzo podobne i często się bawiły w zamiany ról .Jak się przebierały to nawet ich damy dworu i pokojowe w Królewskiej Przystani ich nie poznawały. O tym że takie zamiany miały miejsce wielokrotnie podczas podróży do Dorn, ale też w samym już pałacu Martellów, może świadczyć umiejętność gry w cyvasse. Mały dornijski książę często gra z Marcellą i dziwi się że raz gra świetnie i z nim wygrywa, a raz gra jakby widziała grę po raz pierwszy. Zastanawiające jest też zniknięcie septy, która wyruszyła z zakładnikami z Królewskiej Przystani, a nie ma o niej wzmianki w Słonecznej Włóczni. Reasumując, Marcella została podmieniona (prawdopodobnie plan Tyriona) i znajduje się w drodze powrotnej od K.P. Arys popełniając “samobójstwo” zmywa z siebie hańbę złamanych ślubów, uwiarygadnia zamianę dziewczynek i wypełnia przysięgę ochrony króla i jego rodziny (oraz otrzymanych rozkazów). Doran ma u siebie nic nie znaczącą zakładniczkę(sam w Wodnych Ogrodach ma taką myśl że dzieci tam się kompiące są nie do odróżnienia, czy są z plebejskich czy z arystokratycznych rodzin). I tak robi się ciekawie, a śmierć Arysa nabiera sensu (również przyznanie mu POV-a), którego dotychczas była pozbawiona. To tak w skrócie , teorie słyszałem dawno, a pamięć też mam nie najlepszą więc mogłem coś poplątać:)

        Reply
        • 6 września 2018 at 16:51
          Permalink

          Dodam tylko jeszcze, że jakkolwiek “zdrada” wyszła od Arysa, to nie on bezpośrednio poinformował o tym Dorana czy Areo Hotaha (to faktycznie nie miało by sensu i mogłoby budzić sprzeciw np. A H.) Był to być łańcuszek informatorów na końcu którego stała Sylva, ale na początku na pewno był Arys (wiedział co się stanie nad rzeką).

          Reply
        • 8 września 2018 at 12:55
          Permalink

          W moje komentarze wkradło się kilka błędów składniowych, ortograficznych i powtórzeń za które przepraszam.

          Reply
        • 8 września 2018 at 16:34
          Permalink

          Brzmi sensownie, ale zobaczymy heh czekamy na ksiazke, moze kiedys sie uda…

          Reply
        • 8 września 2018 at 17:31
          Permalink

          “Marcella została podmieniona (prawdopodobnie plan Tyriona) i znajduje się w drodze powrotnej od K.P. ” Jeśli tak, to ma duże szanse na spotkanie z Aegonem, lub Watersem. Pisałem niedawno, że Myrcella przypomina nieco Elżbietę York. Możliwe, że niedługo zobaczymy ciekawe mariaże.

          Reply
  • Pingback: Czekamy na Wichry Zimy #2: Arianne II – FSGK.PL

  • Pingback: Czekamy na Wichry Zimy #3: Alayne I – FSGK.PL

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

 pozostało znaków