Pomylone Analizy: Ród smoka, sezon 1, odcinek 9 – „Zielona Rada” [SPOILERY] [AKTUALIZACJA]

Cześć! Czy to już dziewiąty odcinek Rodu smoka? Ależ ten czas szybko leci. No to mamy dla Was streszczenie, a za kilka dni – również omówienie. Przy okazji, jeśli nie zapoznaliście się jeszcze z omówieniem ostatniego odcinka, to serdecznie zapraszamy. Ja (czyli DaeL) niestety nie mogłem wziąć w nim udziału, ale Bluetiger sobie znakomicie poradził.

Aktualizacja 22.10.2022: Omówienie dodane!

Ostrzegamy, że w tekście oraz w komentarzach pojawiają się spoilery z serialu oraz dzieł George’a R.R. Martina!

Streszczenie

Nie wiem jak Wy, ale ja zaczynam nabierać przekonania, że ta historia nie będzie miała happy endu. Król umiera. W środku nocy wiadomość o tym dociera do królowej. Ta, otarłszy swoje łzy, udaje się na rozmowę z ojcem i opowiada mu o ostatnich słowach Viserysa. Co za szczęśliwy zbieg okoliczności, bo Otto właśnie zamierzał namówić córkę, by zmyśliła podobną historyjkę. Alicent chce uczynić Aegona królem, ale woli nie posuwać się do morderstwa. Na pewno jej wyjdzie.

Otto Hightower informuje zebranych na posiedzeniu Małej Rady o śmierci króla. „The king’s dead.” – oznajmia. „Jak to zdechł?” – dopytuje lord Beesbury. Królowa przedstawia ostatnie słowa Viserysa. I oto mamy kolejny szczęśliwy zbieg okoliczności, bo rada antycypowała taki obrót spraw i poczyniła już nawet pewne przygotowania. Jedyny niewtajemniczony – lord Lyman Beesbury. Ser Criston Cole usadza starszego nad monetą tak energicznie, że rozbija mu głowę. Ser Harold Westerling domaga się, by Cole oddał swój płaszcz gwardzisty. Odważne słowa jak na człowieka, który powinien nie żyć od czterech odcinków. Ostatecznie atmosfera zostaje rozładowana. Otto Hightower poleca, aby nikt nie opuszczał komnaty. Następnie wydaje rozkaz lordowi dowódcy Królewskiej Gwardii, ale ten opuszcza komnatę.

Królowa i jej ojciec szukają Aegona. Księcia nie ma w jego komnatach. Helaena na wieść o śmierci Viserysa zaczyna znów opowiadać o bestii kryjącej się pod podłogą. Pewnie wyczuwa coś strasznego – na przykład kiepski pomysł scenarzystów, który objawi się w ostatnich minutach odcinka. Otto wysyła na poszukiwania Aegona dwóch gwardzistów – Jacka i Placka Arryka i Erryka Cargyllów. Królowa posyła z tą samą misją ser Cristona i Aemonda. Służba zostaje zamknięta w celach, dworzanie w swych pokojach.

W trakcie przemierzania ulic Królewskiej Przystani Aemond opowiada ser Cristonowi o tym, jak niezdatny do rządzenia i jak niewdzięczny jest Aegon. Mruga przy tym porozumiewawczo okiem, ale ser Criston nie odczytuje sygnału. Pewnie przez opaskę. W burdelu ser Criston dopytuje o nowego króla, ale prostytutka informuje go, że nie chodzi już do takich przybytków, bo teraz jest już zupełnie zboczony i ogląda MMA. Arryk i Erryk trafiają do wspomnianego przybytku z którym można obejrzeć walki i dostają wiadomość od Mysarii. Mają umówić jej spotkanie z Namiestnikiem. W międzyczasie sam Otto Hightower odbiera przysięgi od lordów przebywających na dworze. Jest wśród nich i lord Caswell, który ugina kolana, ale okazuje się zdrajcą, próbującym uciec z Czerwonej Twierdzy. Widzicie jacy paskudni ludzie stoją po stronie Czarnych? Ale spokojnie, dosięgnie go sprawiedliwość.

Alicent próbuje przekonać do swoich racji księżniczkę Rhaenys. Delikatnie sufluje pomysł, że na tym trzymaniu się Rhaenyry to na razie wychodzi raczej średnio. Jedno dziecko nie żyje, drugie „nie żyje”, wnuczki ograbione ze swojej spuścizny na rzecz silnych chłopaków… To się w prawie handlowym nazywa lwią spółką i jest zakazane. Nie można jako wspólnik być wyłączonym od udziału w zyskach, ale partycypować w stracie. I pewnie argumenty by jakoś do Rhaenys trafiły, ale akurat tak sobie pomyślała, że zażartuje z królowej pytając, czy sama chciałaby siedzieć na tronie. No i sprawa się rypła.

Mysaria pertraktuje z Namiestnikiem i w zamian za obietnicę zakończenia procederu walk dzieci, wskazuje sept, w którym ukryła Aegona. Jeśli też uważacie, że scena – a już na pewno żądanie Mysarii – są nieco idiotyczne, to jestem z wami. Braci Mroczków Cargyll zauważa ser Criston, co prowadzi do konfrontacji przed septem. Ser Arryk walczy z Cristonem, Erryk się przygląda, a Aemond przejmuje cenny ładunek w postaci uciekającego przed obowiązkiem brata. Notabene – to kolejny odcinek, w którym możemy zobaczyć krótką, acz znakomitą, walkę szermierczą.

Jako że to Alicent przejęła Aegona, to ona stawia ojcu warunki – wśród nich powierdzenie dowodzenia Królewską Gwardią ser Cristonowi, pertraktacje z Rhaenyrą oraz publiczna koronacja przy pomocy korony Aegona Zdobywcy. Alicent ma jeszcze jednego rozmówcę. To Larys Strong, który informuje królową o siatce szpiegów Mysarii i postuluje rozwiązanie problemu jednym szybkim cięciem. Królowa zgadza się, a Stronga nagradza w sposób nietypowy. O czym takim może fantazjować Szpotawa Stopa? No jakże by inaczej – o stopach. Czy ktoś w tym odcinku pozwolił na gościnne dopisanie fragmentów scenariusza Weissowi i Benioffowi?

W nocy ser Erryk wyprowadza księżniczkę Rhaenys z Czerwonej Twierdzy. Rhaenys chce odlecieć na smoku, gwardzista tłumaczy jej, że to zbyt niebezpieczne. Wpadają jednak w tłum spędzany o świcie w stronę Smoczej Jamy, w którym odbędzie się koronacja. W drodze na uroczystość Alicent namawia Aegona, aby nie dał się namówić dziadkowi na jakieś tam mordowanka.

Koronacja przebiega gładko i wydawać się może, że Aegon, zobaczywszy w oczach swych poddanych akceptację (której zapewne wcześniej nie zaznawał zbyt wiele, z racji rodzinnej polityki oraz bycia dupkiem skończonym), wczuwa się w swoją rolę. I wtedy…

Spod ziemi wynurza się bestia. To Rhaenys. Jest też z nią smok – Meleys. Rhaenys niczym westeroski Igor Girkin dokonała małej zbrodni wojennej na cywilnej populacji, następnie pogroziła Zielonym i odleciała. Coś mi się wydaje, że nasz drogi Aemond nie puści tego jej – ani jej gadowi – płazem. Szkoda tylko, że ta niezbyt logiczna, efekciarska scena, kompletnie nie pasuje do reszty odcinka.

Omówienie

D: Viserys nie żyje. Ciągnął się jego żywot pewnie dłużej niż przypuszczała większość tych spośród widzów, którzy “Ognia i krwi” nie czytali. Ale w końcu dane było królowi zasnąć w spokoju. W godzinie nietoperza królowa Alicent zwołała zatem Małą Radę. Ale tu wydarzenia przebiegły zupełnie inaczej niż w książce. Abstrahując od tego, że królowa ma wrażenie, iż wypełnia wolę męża (inna sprawa, że tu działa “efekt potwierdzania”, a Alicent usłyszała to, co chciała usłyszeć), ty przestaje być główną postacią sprawczą stojącą za spiskami. Zresztą i ser Criston Cole nie do końca zasługuje na przydomek “Twórcy Królów”.

BT: Dlatego zastanawiam się dlaczego w serialu zdecydowano, że ser Harrold Westerling wciąż będzie lordem dowódcą, chociaż w OiK zmarł jakieś siedemnaście lat przed Viserysem, a Cole zastąpił go już wtedy… bo oczywiście ser Criston jako zwykły gwardzista ma mniejsze możliwości działania niż lord dowódca Cole. A skoro mowa o Westerlingu… ciekawe co się z nim teraz stanie.

D: Niewykluczone, że pójdzie drogą Barristana. A co do Cole’a – rozumiem ten sposób przedstawienia sceny jeśli chcieliśmy, aby Alicent do końca nie wiedziała o spiskach. No bo gdyby ser Criston był we wszystko wtajemniczony, to ona również. Ostatecznie wyszło to jednak trochę niezgrabnie, a opuszczenie komnat przez Westerlinga – po tym jak Otto Hightower zarządził “lockdown”, było wręcz kuriozalne.

BT: Nie sądzę, żeby Hightowerowie odważyli się go zabić – bo jeśli będzie tak jak w OiK, to lord Roland Westerling będzie teściem lorda Jasona Lannistera. Więc nie sądzę, żeby Tyland pozwolił zabić ser Harrolda… ale rzeczywiście Otto pewnie prędzej kazałby go uwięzić – albo “zatrzymać jako gościa” – niż pozwolił mu wyjść. Zresztą nie wiadomo dokąd… czy Westerling przez cały odcinek siedzi sobie w Wieży Białego Miecza i pisze wspomnienia, czy wyjechał z miasta?

D: Cóż, przekonamy się. Może nie w tym sezonie, ale mam wrażenie, że ze względu na klasę i popularność aktora, dostanie on jeszcze jedną istotną scenę. A wracając do samej rady – podobało mi się przedstawienie sporów o to co zrobić z Rhaenyrą, które udowodniło, że w serialu nie ma kreskówkowych złoczyńców.

BT: W nieco inny sposób przedstawiono też śmierć lorda Lymana Beesbury’ego – jako kolejny napad szału Cole’a. Serialowej wersji najbliżej do tego, co o zabiciu starszego nad monetą mówi septon Eustace – że Beesbury chciał wstać i wyjść, ale Cole rzucił go na fotel i przebił mu gardło sztyletem. Wielki maester Orwyle twierdzi, że Otto Hightower wydał rozkaz, żeby pojmać Beesbury’ego i strażnicy zabrali go do lochu, gdzie później zmarł. Z kolei Grzyb jak zwykle przedstawia wypadki w najbardziej dramatyczny sposób – według niego Cole wyrzucił Beesbury’ego przez okno na pale wbite w fosę Warowni Maegora.

D: Jak lubię Grzyba, tak w tej kwestii to się raczej myli. Nikt by nikogo na pale nie wrzucał, wszystkim zależało na tym, aby nie robić rozgłosu. Ale skoro już przyjęliśmy, że Cole nie był spiskowcem… no to inne zdarzenia też podlegają zmianom.

BT: Poza tym w serialu lord Lyman częściowo ma rację (bo Viserys nie chciał zmienić swojej decyzji), ale myli się co do tego, że Alicent zmyśliła ostatnie słowa Viserysa. Jednak w takiej sytuacji jego przypuszczenia nie są całkowicie nieuzasadnione.

D: Oczywiście te podejrzewania – szczególnie wśród Czarnych – pewnie będą powszechne. Wszystko wydaje się po prostu zbyt wygodne dla Zielonych. Śmierć w optymalnym momencie.

BT: W OiK podejrzewano nawet, że Alicent dosypała królowi trucizny do hipokrasu… ale książkowy Viserys był mniej schorowany niż serialowy, no i najwyraźniej też młodszy, więc jego zgon budził jeszcze większe wątpliwości. Przy okazji – czy też rozbawiło Cię, jak Tyland od razu wygadał się, że przewrót planowano od dawna?

D: Tak, ale mam wrażenie, że w ogóle Tyland jest traktowany jako “comic relief”.

BT: Tak, te jego ciągle próby podjęcia rozmowy na temat Stopni i Triarchii, które wciąż były zbywane…

D: Jasne. Skoro jesteśmy przy zmianach, to warto wypunktować jeszcze jedną – samą obecność Rhaenys w Królewskiej Przystani. I choć rozmowa Alicent z Rhaenys jest interesująca, to niestety ta zmiana prowadzi do bardzo niefortunnego finału. No, ale może nie uprzedzajmy faktów.

BT: W misterne plany Zielonych związane z posadzeniem na Żelaznym Tronie Aegona wkrada się jeden drobny szkopuł… Aegon gdzieś przepadł.

D: Oczywiście Aegon stacza się dokumentnie. A powiedzmy sobie szczerze – sympatyczny to on był ostatni raz w wieku dwóch lat. Przyznam, że nie bardzo podoba mi się ta przemiana ważnej postaci. To znaczy doskonale zdaję sobie sprawę z tego w jakim miejscu skończy Aegon, ale wolałbym, aby odbywało się to etapami. A tymczasem dostajemy już na wstępie zapijaczonego sukinsyna, który od Joffreya lepszy jest tylko w tym, że ma przebłyski, w których rozumie, że jest zapijaczonym sukinsynem. Ciężar oczekiwań matki to chyba jednak trochę za mało, by tak człowiekowi zniszczyć charakter.

BT: A co sądzisz o decyzji, żeby wprowadzić konflikt wśród samych Zielonych, i żeby Alicent i Otto rywalizowali o to, kto pierwszy dotrze do Aegona?

D: To jest logiczne następstwo lekkiego wybielenia postaci Alicent, która – jak mówiliśmy – nagle z głównego organizatora spisku przerodziła się w uczestnika, który w dodatku temperuje co bardziej krwawe zapędy. Ja generalnie nie miałem problemu z samym pomysłem na poszukiwanie Aegona przez dwie grupy ludzi. Ale nie podobała mi się egzekucja tego pomysłu. Rola Mysarii, no i to “przypadkowe spotkanie”, kiedy Cole wypatrzył pogaduchy Otto Hightowera i Białego Robaka – to trochę zbyt wiele jak na mój gust. Cieszę się za to, że mogliśmy dostać odrobinę wglądu w charaktery ser Cristona i Aemonda.

BT: To jest też pewnie podbudowa pod to, że

BT: Ale nie jestem przekonany, czy dobrze było już teraz to wprowadzać. Jeszcze co do negocjacji pomiędzy ser Ottem i Mysarią – zdziwiło mnie, że Hightower niby ubrał płaszcz z kapturem, ale broszy namiestnika to już nie zdjął.

D: Nie zwróciłem na to uwagi, ale to faktycznie brzmi zabawnie. OK, ale zostawmy już te pogaduchy. W końcu Arryk i Erryk odnajdują Aegona. Erryk ma wątpliwości co do charakteru przyszłego króla.

BT: Trudno mu się też dziwić…

D: No tak, zobaczyliśmy wcześniej, że lubi oglądać bijące się dzieci. Zresztą chyba nawet swoje. Ej, a skoro przy tym jesteśmy. Czy Kąsacz przypadkiem nie był jednym z takich walczących dzieciaków z Zapchlonego Tyłka? To znaczy ja wiem, że nie mógł być jednym z “tych” dzieci, ze względu na odstęp czasowy. Ale wydaje mi się, że takie przybytki były popularne w Królewskiej Przystani.

BT: W OiK Grzyb utrzymywał, że właśnie w takim miejscu ser Criston odnalazł Aegona. Ale nie jest jasne, czy w tym miejscu słowo guttersnipes, którym określono walczących, oznacza dzieci, czy nie. Tak w ogóle, to czy w tej scenie mógł się pojawić

D: Ale wracając do naszych bohaterów – pomimo oporu samego Aegona, Team Alicent wygrywa tę konfrontację, a przyszły król trafia w ręce matki.

BT: Alicent próbuje go przekonać, by nie zaakceptował planu Otta, żeby zamordować Rhaenyrę… w OiK gdy Aegon domagał się, by zabito Rhaenyrę i Daemona, Alicent i Helaena rzeczywiście przekonały go, by jednak ustąpił i spróbował negocjować.

D: Tak, ta krwiożerczość Aegona jest też w książkach ukazana, gdy ginie pierwszy z jego krewnych. Król jest chyba jedynym zadowolonym z takiego przebiegu rzeczy. Ale na to sobie pewnie jeszcze poczekamy. A tymczasem dostajemy kuriozalną scenę, w której królowa zdejmuje buty, a Larys Strong… no cóż, próbuje sobie ulżyć. Kompletnie nie rozumiem powodu, dla którego prezentowane są nam fetysze Szpotawej Stopy. Ani to ciekawe, ani zajmujące, ani – jak sądzę – potrzebne do zrozumienia jego postaci. W zasadzie to trochę go spłyca, jeśli jego motywacją jest pożądanie.

BT: Już nie raz wspominałem, że moim zdaniem książkowy Larys tak naprawdę nie był po żadnej stronie, bo chciał tak naprawdę doprowadzić do upadku rodu Targaryenów (moim zdaniem dlatego, że obwiniał ich o śmierć ojca i brata, ale są oczywiście inne możliwości).

D: To całkiem możliwe. Zresztą sam mam pewne podejrzenia co do Larysa. Ale powiedzmy po prostu, że odcinek byłby lepszy bez tej sceny. Ba, i nie jest to jedyna, o której można to powiedzieć. Zbliżamy się bowiem do wielkiego finału. Erryk pomaga uciec księżniczce Rhaenys, ale wpadają w tłum spędzany do Smoczej Jamy, w której odbędzie się koronacja Aegona.

BT: Nawiasem mówiąc, Erryk Cargyll to kolejny w tym odcinku mistrz kamuflażu – no chyba, że chodziło niby o to, że gdyby straż miejska ich zatrzymała, to Erryk wytłumaczyłby, że wykonuje jakąś misję. Ale chyba jednak w międzyczasie ktoś zauważył, że jeden z gwardzistów gdzieś zniknął.

D: Ja już nawet nie wnikam w logikę tego planu. Dość powiedzieć, że nie idzie to w dobrym kierunku. Ale najpierw oglądamy koronację.

BT: Która to scena do pewnego momentu jest świetnie nakręcona… zwłaszcza przejście przez szpaler strażników. (Przy okazji: nie wiadomo, czy w serialu Aegona namaszczał wielki septon, czy ktoś inny, ale w OiK uczynił to septon Eustace, bo wielki septon nie był w stanie przybyć ze Starego Miasta – bo w tym czasie jego siedzibą wciąż był Gwiezdny Sept).

D: Tak, to naprawdę robiło wrażenie. Nie powiem, że się wzruszyłem, gdy Criston założył koronę na głowę Aegonowi… 🙂 Ale wyglądało to fajnie. I nawet udzielił mi się ten entuzjazm tłumu, gdy Aegon zaczął machać mieczem i wczuwać się w swoją rolę.

BT: Ale potem wydarzyła się, jak to ujęli twórcy, najgorsza rzecz jaka może się zdarzyć na koronacji…

D: Tak, spełniła się przepowiednia Helaeny. Spod kamiennej podłogi wyskoczyła Rhaenys na smoku.

BT: Czyli w poprzednim omówieniu źle odczytałem tę przepowiednię (“beware the beast beneath the boards”/ “strzeż się bestii spod podłogi”). Myślałem, że chodzi o szczury, a proroctwo odnosi się do

D: Też tak to interpretowałem.

BT: Po spowodowaniu śmierci i ciężkich obrażen dziesiątków jeśli nie setek osób, Rhaenys – mając szansę zakończyć panowanie Aegona II zanim na dobre się zaczęło – jednak na to się nie decyduje.

D: Wiesz co, najgorsze jest chyba nawet nie to przebijanie kamiennej podłogi. To znaczy to jest koszmarnie głupie, ale nie najgorsze. Nawet mordowanie nie jest najgorsze. Autentycznie najbardziej mnie oburzyło to, że porzucenie rozprawy z Zielonymi było takie nonszalanckie. Gdyby odcinek przedstawił to nieco inaczej. Gdyby Rhaenys nagle zdała sobie sprawę z tego, że zamordowała setki ludzi, i może już wystarczy – to jeszcze bym to jakoś przełknął. Ale ona normalnie, zamiast wylecieć głównym wyjściem Smoczej Jamy, wolała zabić niewinnych ludzi, byle tylko mieć swoją scenę konfrontacji. Straszne.

BT: A przecież Rhaenys mogłaby poczekać w tych podziemiach aż koronacja się skończy i tłumy opuszczą Smoczą Jamę. W końcu wygląda na to, że i tak nikt Meleys nie pilnował…

D: No, kuriozalne to było. I ciekawe co by zrobiła, gdyby jej jednak te drzwi zamknęli 🙂

BT: Co najwyraźniej próbowali zrobić strażnicy pod wrotami. Ale Otto uznał, że lepiej nie pozwolić na to, by Meleys została zamknięta w środku razem z rodziną królewską… Tak w ogóle, to wyjaśniło się skąd pochodzi imię Hightowera:
Open the door!
Opn the doo!
O te doo!
O t t oo!
Otto…
A na poważnie…

D: Oczywiście chodziło o to, aby smok mógł wylecieć. To znaczy o to chodziło krzyczącym, by drzwi otworzyć. A ci, co byli na zewnątrz, to wprost przeciwnie – chcieli zamknąć, żeby ich bestia nie dopadła. Logiczne. Tyle, że cała reszta tej sceny była do bani. Ośmielę się nawet powiedzieć, że popsuto całkiem niezły odcinek.

BT: To w ogóle ciekawe, że jeśli w odcinku pojawia się jakaś niezbyt sensowna scena, to na ogół właśnie jest nią ta ostatnia… Daemon vs. sił Triarchii w Drugim Tego Imienia, atak Cole’a na Lonmoutha w Oświetlamy drogę, “śmierć” Laenora w Driftmarku… dlatego mam tym większą nadzieję, że finał sezonu zakończy się jakąś dobrą sceną. To na koniec przejdźmy do krótkich przewidywań na temat kolejnego odcinka.

Ostrzegamy przed spoilerami z serialu oraz Ognia i krwi!

BT: Najwidoczniej Ser Erryk zastąpi ser Steffona Darklyna w roli tego gwardzisty, który przywiezie Rhaenyrze koronę Viserysa.

BT: Jednak to Rhaenys przybędzie na Smoczą Skałę pierwsza i przekaże wieści o wydarzeniach w stolicy.

BT: Ale na szczęście Darklyn nie został wycięty, tylko po prostu w serialowej wersji już wcześniej będzie towarzyszył Rhaenyrze na Smoczej Skale. W jednym z ujęć widać jeszcze trzeciego gwardzistę, czyli pewnie ser Lorenta Marbranda. A lord, który przemawia w tym ujęciu to być może Bartimos Celtigar.

BT: W OiK to Lorent Marbrand został pierwszym lordem dowódcą gwardii królowej, ale nie zdziwiłbym się, gdyby w serialu został nim Erryk Cargyll. Ciekawe, który z dwóch pozostałych książkowych gwardzistów Viserysa (Willis Fell czy Rickard Thorne) został wycięty przez to, że serialowy Westerling żyje znacznie dłużej niż książkowy. Przy okazji, jeśli w serialu było tak jak w OiK, to tymi możnymi przebywającymi na dworze, którzy odmówili złożenia hołdu Aegonowi II i zostali wyprowadzeni przez strażników Hightowera byli lord Buckler i lady Fell (co oznacza, że ser Willis Fell być może stał i przyglądał się na aresztowanie krewnej). Książkowy Caswell też odmówił i został aresztowany, w serialu to zmieniono, bo najpierw uklęknął, ale dla zachowania pozorów, bo chciał tak naprawdę uciec i ostrzec Rhaenyrę.

BT: Potem pojawi się koronacja Rhaenyry i narada jej zwolenników, w czasie której wyliczeni zostaną pewni i potencjalni sojusznicy.

BT: Wtedy Jacaerys i Lucerys zaproponują, że udadzą się w różne części Westeros jako wysłannicy królowej.

BT: Myślę, że może się też pojawić scena w której Rhaenyra przekaże sekret Aegona Zdobywcy Jacaerysowi, który zostanie ogłoszony księciem Smoczej Skały i następcą tronu. Może to będzie nawet jedna z ostatnich scen, taka klamra spinająca pierwszy sezon?

BT: A skoro mowa o klamrach – na grobli na Smoczej Skale będą miały miejsce negocjacje pomiędzy Rhaenyrą i Daemonem a delegacją Zielonych, w której skład wchodza m.in. ser Otto i Orwyle. W OiK głównym wysłannikiem był Orwyle, a Hightower nie wziął udziału w tej wyprawie, ale w serialu to zmieniono – może właśnie po to, by nawiązać do konfrontacji pomiędzy Daemonem i Hightowerem w drugim odcinku w tym samym miejscu (która to konfrontacja też nie była książkowa).

BT: Lucerys poleci do Końca Burzy, żeby negocjować z lordem Borrosem, ale gdy dotrze na miejsce, okaże się, że Aemond go uprzedził. Poza tym Aemond będzie mógł zaręczyć się z jedną z córek Borrosa, podczas gdy Lucerys już jest zaręczony z Rhaeną.

BT: A potem dojdzie do pościgu Vhagar za Arraxem…

BT: A Aemond zasłuży na swój drugi przydomek, a smoki po raz  w serialu pierwszy zatańczą…

0

0