Pomylone Analizy: Ród smoka, sezon 1, odcinek 4 – „Król Wąskiego Morza” [SPOILERY] [AKTUALIZACJA]

Jak zwykle – zapraszamy do dyskusji na temat najnowszego odcinka Rodu smoka. A moje i Bluetigera rozważania pojawią się w tym miejscu niebawem.

Aktualizacja 13.09.2022: Omówienie dodane!

Ostrzegamy, że w poniższym tekście oraz w komentarzach pojawiają się spoilery z Rodu smoka oraz dzieł George’a R.R. Martina, na których jest on oparty.

Streszczenie

Kontynuując tradycję prezentowania w pierwszej scenie krabów, również ten odcinek zaczyna się od uszczypliwości. Są to wszakże uszczypliwości Rhaenyry pod adresem absztyfikantów ubiegających się o jej względy w najnowszym odcinku programu „Rolnik szuka żony” „Rhaenyra szuka męża”. Lord Dondarrion odpada  w przedbiegach, a Rhaenyra prezentuje oblicze, które nie do końca przypada do gustu Boremundowi Baratheonowi. Ale spokojnie, to się na pewno nie zemści w przyszłości. Kolejny adorator Rhaenyry jest Blackwoodem, a jako że w tym samym pomieszczeniu znajduje się jeden z Brackenów, po chwili leje się krew. Rhaenyra opuszcza Koniec Burzy. To tyle jeśli idzie o objazd i konkury.

Wracając statkiem do domu Rhaenyra łapie wiatr w żagle. Wiatr wywołało łopotanie skrzydeł Caraxes. Smok o mało nie przyprawia księżniczki o wstrząs mózgu. Daemon to nadal kawał dupka… Chociaż całkiem nieźle to maskuje. Książę Łotrzyk z klasyczną nonszalancją, ale również jakimś delikatnym śladem pokory, składa młot Craghasa u stóp Żelaznego Tronu i wręcza bratu kawałki drewna i wodorostów, które mu się wplątały we włosy. Viserys ponownie przyjmuje swojego brata w łaski. Ale spokojnie, to się na pewno nie zemści w przyszłości.

W ogrodach Viserys upija się i opowiada o tym, jak Daemon zawsze był lepszym wojownikiem. Ewidentnie powrót brata bardzo ucieszył króla. Alicent próbuje ponownie nawiązać przyjaźń z Rhaenyrą. Stosunki królowej i księżniczki wydają się być o wiele bardziej poprawne niż w ostatnim odcinku. Daemon i Rhaenyra również ucinają sobie pogawędkę. „Coco jambo i do przodu, to moje hasło” – stwierdza Daemon, i przypomina księżniczce, że wcale nie jest taką bezwolną istotą, jak jej się wydaje. Owszem, musi wyjść za mąż, ale może robić to, na co ma ochotę. Aż boję się zapytać… czyżby to był foreshadowing? Odpowiedź poznamy już po chwili, ale najpierw, podczas Małej Rady, musimy jeszcze usłyszeć o tym, jak Corlys Velaryon przejął rolę Craghasa i teraz sam zamierza clić co popadnie. Zresztą zajęcie Stopni to najmniejszy z problemów – wydanie Laeny za Morskiego Lorda mogłoby oznaczać, że Targaryenowie utracą monopol na smoki.

Przy pomocy liścika i podrzuconych ubrań, Daemon wyciąga bratanicę „na balety”. Rhaenyra wymykając się z Czerwonej Twierdzy przy pomocy sekretnych tunelów Maegora, pewnie nie może wyjść z podziwu na widok nowoczesnych, metalowych poręczy przy schodach. Niby ten król taki okrutnik, ale dbał o BHP. Nocne życie w Królewskiej Przystani ma swoje uroki. Daemon prezentuje je w dość sprytnie przemyślanej kolejności. Najpierw pokazuje księżniczce sztukę, z której wynika, że prostaczkowie nie chcą Rhaenyry na tronie. Potem bratanicę upija. Odbydwoje zostają zauważeni przez jednego ze strażników miejskich. A na koniec Daemon  zaciąga księżniczkę do burdelu, gdzie serial może wreszcie wyrobić zaniedbaną w ostatnich tygodniach normę pośladkogodzin na ekranie. Wkrótce stryj i bratanica nawiązują relację targaryeńskie, ale Daemon w ostatniej chwili daje sobie spokój i czmycha. W przebitkach widzimy wyraz twarzy Alicent, która ze spełniania małżeńskich obowiązków nie czerpie przyjemności. Z kolei poirytowana, zniecierpliwiona i nagrzana Rhaenyra wraca do swojej komnaty, po czym – wykorzystując podległość służbową – zaciąga mającego pewne opory Cristona Cole’a do łóżka. „Mów mi wuju” – cytuje pana Zagłobę ser Criston, gdy rzecz się dokonuje. Ale spokojnie, to na pewno się nie zemści w przyszłości. A przy okazji – Rhaenyra to jednak szczęściara, za mniejsze winy ludzi cancelowano.

Oczywiście w Królewskiej Przystani trudno utrzymać sekret. Do Otto Hightowera dociera wiadomość o nocnej seksapadzie Rhaenyry. Kto ją wysłał? Mysaria. I tak oto stajemy przed poważnym pytaniem – zrobiła to, bo naprawdę pracuje w charakterze prywatnej organizacji wywiadowczej Hightowerów (na co mogłoby wskazywać szybkie zbycie temat towarzyszki Daemona przez Namiestnika podczas jednego z posiedzeń Małej Rady), a może Daemon wszystko ukartował, aby Viserys nie miał wyboru i musiał wydać za niego Rhaenyrę?

Król Viserys nie daje wiary oskarżeniom – przynajmniej oficjalnie. I wytyka Otto Hightowerowi jego osobistą motywację. Ale podejrzewa, że coś jest na rzeczy. Alicent odpytuje Rhaenyrę w Bożym Gaju, uzyskując zapewnienia i przysięgi, które odrobinę się z prawdą mijają. A potem Viserys odpytuje kopniakami Daemona. Książę Łotrzyk potwierdza, że przespał się z bratanicą i proponuje ożenek. Zostaje poturbowany i wygnany. Jakiś czas później, w królewskich komnatach, Alicent wstawia się za swoją pasierbicą. Król odbywa szczerą pogawędkę z Rhaenyrą na temat jej głupoty. Przymusza córkę do małżeństwa z Laenorem. Jednocześnie przyjmuje jej uwagi na temat stronniczości Otto Hightowera. Wkrótce potem dymisjonuje swojego namiestnika i zabiera mu ulubioną broszkę. Ale że król jest nie w ciemię bity, wysyła maestera z miesięczną herbatką – środkiem poronnym – do swojej córki.

Omówienie

D: Za nami kolejny odcinek Rodu smoka. Tak jak w poprzednich epizodach, scenarzyści mocno pogmatwali kolejność wydarzeń i ścisnęli serialowy kalendarz tak bardzo, że nam Daemon w Królewskiej Przystani miejsca nie zagrzał. Ale ku mojemu zaskoczeniu wszystko to trzyma się kupy całkiem nieźle. I tylko z jednego powodu mi smutno. Okazuje się, że Grzyb nie miał jednak racji – a przynajmniej nie w stu procentach. Ale do tego jeszcze przejdziemy. Zacznijmy od objazdu.

BT: W komentarzach pojawiła się dyskusja na temat starcia Blackwooda z Brackenem w Końcu Burzy…

D: Tak, w książce wszystko przebiegało trochę inaczej. Wygrał Bracken. No i nie było trupów.

BT: No właśnie… czy Twoim zdaniem ten młody Blackwood to był Samwell, tak jak w Ogniu i krwi, czy jego syn Benjicot (brat słynnej Alysanne)?

D: Wydaje mi się, że to ma być Samwell, ale nie wiem, czy w serialu nie zmieniono jego imienia. W każdym razie cel przedstawienia tej sceny właśnie w ten sposób jest oczywisty. Zobaczymy tę postać jeszcze po przeskoku czasowym, więc scenarzyści chcieli, żebyśmy go zapamiętali i zrozumieli powód (no… jeden z powodów, których jest bardzo wiele) animozji pomiędzy Brackenami i Blackwoodami.

BT: Ale zastanawiam się, czy to jednak nie serialowa wersja Benjicota… to pasowałoby do ogólnej tendencji podwyższania wieku postaci. W każdym razie, wśród kandydatów do ręki Rhaenyry przewinął się też chyba jakiś Frey…

D: O, nie zwróciłem uwagi.

BT: To byłby serialowy odpowiednik lorda Forresta…

D: Oczywiście zakładając, że scenarzyści niczego tu nie pozmieniają. Ale wiesz co zauważyłem? I mam nadzieję, że przeciętny widz też na to zwrócił uwagę… Otóż to już drugi odcinek, w którym bardzo zgrabnie zaznaczają, iż Rhaenyra obraża lordów Westeros.

BT: Nie myślałem o tym pod tym kątem, ale rzeczywiście… czyli to przygotowywanie gruntu pod podział na dwa stronnictwa.

D: Tak, w tym odcinku Boremund Baratheon miał wkurzoną minę, gdy Rhaenyra wyszła. A w poprzednim odcinku dogadała lady Redwyne (Joselyn jeśli mnie pamięć nie zwodzi). Nic dziwnego, że Redwyne’owie opowiedzą się po stronie zielonych.

BT: W komentarzach dyskutowano między innymi o tym jaka powinna być reakcja lorda Boremunda na zajście z Blackwoodem i Brackenem… i ogólnie nad tym, czy w serialu postaci nie powinny jakoś reagować na to, że giną członkowie ważnych rodów.

D: Jak na mój gust to był pojedynek. No, a wiesz, w sytuacji w której dwójka dzieciaków coś sobie ubzdurała, to już ich trudno powstrzymać. Poza tym – tak jak mówię – to jest świetny sposób na wprowadzenie do świadomości widza antagonizmu pomiędzy Blackwoodami a Brackenami.

BT: Ja tłumaczyłem sobie brak reakcji właśnie tym, że wszyscy uznali, że skoro biją się Blackwood i Bracken, to nie ma sensu się wtrącać… bo skoro nawet Jaehaerys Pojednawca nie pogodził na stałe tych rodów, to nikt tego nie zrobi. Ale akurat lord Boremund mógłby krzyknąć coś w stylu “Cóż to, czy halla tronowa Końca Burzy to karczma, gdzie można prać się po pyskach i dźgać nożami, gdy tylko przyjdzie ochota?”

D: Poza tym chciałbym zwrócić uwagę, że książki też mówiły o pojedynku Blackwooda z Brackenem podczas tego objazdu. Chyba nie w Końcu Burzy, no i nie było trupa, ale pojedynkowali się.

BT: Ogień i krew nie precyzuje, gdzie doszło do tego pojedynku, ale podejrzewam, że raczej w Dorzeczu.

D: To by było logiczne, skoro objazd jest wielomiesięczny, to Rhaenyra na pewno była w Riverrun.

BT: Tak, akurat dość mnie zdziwiło to, że w kolejce stali lordowie z różnych regionów, a nie tylko z Krain Burzy. Jednak skoro objazdowi nie poświęcano w serialu wiele uwagi, to trudno, żeby co chwilę przeskakiwać do innego zamku. Ale nie miałbym nic przeciwko temu, żeby już zobaczyć w serialu jakieś inne miejsca…

D: I te muppety z rodu Tullych 🙂

BT: Grover, Elmo, Kermit, Oscar…

D: Wciąż na nich czekam. A przechodząc dalej. Powrót Daemona do Królewskiej Przystani też był przedstawiony inaczej niż w Ogniu i Krwi, ale powiedziałbym, że duch tego powrotu został zachowany. Daemon niby ugina kolano, ale tak naprawdę, to dalej ma w sobie tę uroczą, zawadiacką butę.

BT: A skoro mowa o zmianach, to można też dodać, że wygnanie Daemona do Doliny w OiK miało miejsce już wcześniej, a teraz byłby wygnany z królestwa. I wróciłby na Stopnie…

D: Tak, scenarzyści przestawiają klocki, ale ogólnie rzecz biorąc budowla pozostaje z grubsza bardzo podobna. Jak na mój gust wychodzi to nie najgorzej.

BT: Też mam wrażenie jakichś większych zgrzytów spowodowanych przestawianiem chronologii chyba jak dotąd nie było.

D: A niektóre ze zmian, wprawdzie nie te chronologiczne, ale dotyczące roli jaką odegrały poszczególne postacie, mogą zostać zgrabnie wyjaśnione poprzez niewiedzę relacjonujących nam tę historię osób. Weźmy na przykład rolę Mysarii. Wydaje mi się, że w martinowskiej wersji historii, nikt tak naprawdę nie wiedział co ona kombinuje. No i serial przedstawił nam pewną ciekawą hipotezę. Zresztą też dwuznaczną, bo ja nie wiem do końca, czy pracuje dla Otto Hightowera, czy cała intryga była zaplanowana z Daemonem od początku.

BT: Nie jestem pewien, ale też uważam, że na razie żadnej opcji nie można wykluczyć… bo czy tak naprawdę donos Mysarii do ser Otta przyniósł Daemonowi jakąś szkodę (w wymiarze politycznym, bo jednak został obity przez gwardzistów i Viserysa)? Daemon miał szansę, żeby zaproponować małżeństwo z Rhaenyrą, a Hightower wyszedł przed królem na intryganta (zresztą słusznie).

D: Dokładnie tak. Wydaje mi się, że Daemon planował uwieść Rhaenyrę właśnie ze względu na to, iż postawiłby Viserysa niejako przed faktem dokonanym. A fakt, że nie skonsumował tego związku, pewnie wziął się z wyrzutów sumienia, jakie poczuł wobec brata w ostatniej chwili. Ale wydarzenia całej tej nocy po prostu wyglądają na solidnie przemyślaną intrygę, nie zbieg okoliczności.

BT: Jeszcze ta “przypadkowa” sztuka o sukcesji…

D: Tak jest. I chyba przypadkowe spotkanie ze Strongiem. A swoją drogą to ja go nie poznałem.

BT: Ja w czasie oglądania też nie zorientowałem się, że to był ser Harwin Strong… myślałem, że to po prostu jeden z tych kompanów Daemona z pierwszego odcinka.

D: Tak, ja dopiero jak przeczytałem w komentarzach, że to Strong, to wróciłem do tej sceny. Więc podziękowania za komentujących. Ale zgadzam się, że było za ciemno. Swoją drogą to pod względem jakości zdjęć ten odcinek był trochę słabszy od poprzednich. Nie powiedziałbym, że cała reżyseria zawiodła, bo dalej czerpałem ogromną przyjemność z dobrze poprowadzonej gry aktorskiej. Nawet do Milly Alcock, czyli młodej Rhaenyry, zacząłem się przekonywać. Ale po prostu wizualnie to nie był taki majstersztyk jak w poprzednich odcinkach.

BT: Jak dla mnie ten odcinek był najmniej interesujący z dotychczasowych czterech… miałem wrażenie, jakby było wiadomo, że jedna historia musi się zamknąć w odcinku trzecim (wprowadzenie komplikacji w sukcesji po narodzinach Aegona), a na inną potrzeba całego piątego (ślub Rhaenyry z Laenorem), ale na czwarty trochę brakuje materiału.

D: Pełna zgoda. Tempo było zdecydowanie najwolniejsze i chyba zabrakło tej jednej szokującej sceny o której wszyscy by rozmawiali. No, bo próba uwiedzenia Rhaenyry przez Daemona to już chyba nie robi takiego wrażenia, gdy się tę historię zna. Z kolei pójście do łóżka księżniczki z ser Cristonem wydaje się istotne tylko z perspektywy czytelnika.

BT: Odebranie Hightowerowi urzędu chyba też nie było aż tak dramatyczną sceną…

D: Nie, podobnie jak nie była nią propozycja wypicia miesięcznej herbaty. To znaczy to ładny fortel – jak Rhaenyra wypije, to trochę to jej zaklinanie się, że nie spała z Daemonem przestanie być wiarygodne. Jak dla mnie najbardziej dramatyczna była oczywiście scena braterskiej rozmowy połączonej z paroma kopniakami.

BT: Tak, ale chyba nikt naprawdę nie sądził, że Viserys go zasztyletuje… już większe napięcie było chyba w pierwszym odcinku, w tej konfrontacji Viserysa z Daemonem po słowach o “jednodniowym dziedzicu”.

D: Dokładnie. To było intensywne, ale nie miało tego samego napięcia co ostatnie odcinki.

BT: A co do ostatniej sceny… czy sądzisz, że dla kogoś, kto nie czytał PLiO, było jasne, czym jest ta herbata?

D: Wydaje mi się, że tak. To znaczy można było dość jasno wydedukować, że to taka “antykoncepcja po”. Więc połączenie kropek nie jest tu szczególnie trudne. Chociaż powiem Ci, że zaskakują mnie inne aspekty odbioru serialu przez widzów, o których dowiaduję się z Twittera czy komentarzy w serwisach internetowych (oczywiście nie mowa o FSGK, gdzie ludzie są oczytani).

BT: Co takiego?

D: No, na przykład odbiór postaci Daemona jest raczej pozytywny. A romans Rhaenyry z Cristonem traktowany jako coś godnego pochwały.

BT: Mnie niewiele tutaj zdziwi odkąd bo premierze OiK pojawili się fani Maegora…

D: Hah! No tak. Chociaż przypuszczam, że to mogą być fani “ironiczni”.

BT: Ale wracając do “drugiego Maegora” (według ser Otta), Daemona – wygląda na to, że w kolejnym odcinku w końcu uda się do Doliny i pojawi się lady Rhea Royce… W zwiastunie jest chyba nawet ujęcie z jej upadkiem z konia na polowaniu. W OiK Daemon w czasie tego wypadku był daleko od Runestone, na Stopniach. W serialu będzie na miejscu… czy spodziewasz się, że serial zasugeruje albo nawet pokaże, że Daemon był odpowiedzialny za śmierć swojej pierwszej żony?

D: Czekaj chwilę, właśnie sprawdziłem kto wciela się w Rheę.

BT: Rachel Redfort…

D: Tak. Bardzo atrakcyjna aktorka. Trochę mnie to zaskoczyło. Wprawdzie nie przypominam sobie, żeby OiK nazywał ją nieładną. Ale sposób, w jakiej mówi o niej Daemon stworzył w mojej głowie pewien obraz, do którego Rachel Redford w ogóle nie pasuje.

BT: Tak naprawdę wiemy o lady Royce tylko tyle, ile chciał powiedzieć sam Daemon… zresztą nie wiemy też tak naprawdę skąd wzięła się ta jego niechęć do żony. Może po prostu z tego, że ojciec kazał mu się z nią ożenić? A znając charakter Daemona, to już wystarczyło. Zresztą Rhaenyra jest do niego podobna pod tym względem.

D: Bardzo możliwe. A co do jej wypadku. Sądzę, że albo Daemon będzie w to uwikłany, albo przynajmniej rzecz zostanie przedstawiona w sposób niejednoznaczny, pozwalając nam snuć domysły.

BT: W tym odcinku zostały też wspomniane plany lorda Corlysa, by wydać Laenę za syna Morskiego Lorda… czyli nasze przewidywania, że to jego Daemon dusi w scenie na Driftmarku mogą się sprawdzić.

D: Tak, i bardzo mi się to spodobało! Wiesz dlaczego? Bo to było wiarygodne zagrożenie dla Targaryenów. Nie chodzi o siłę militarną Braavos czy nawet wszystkich Wolnych Miast. Ale wyobraź sobie, że w Essos za jakiś czas rodzą się smoczy jeźdźcy i nowe smoki. Monopol na broń masowej zagłady przełamany.

BT: A wobec takiej perspektywy nawet król Jaehaerys był gotów na ostrą reakcję… (po tym jak lady Elissa Farman ukradła trzy smocze jaja i sprzedała je Braavosom).

D: Otóż to. Wiarygodne zagrożenie, na które król musiał zareagować. Dobrze pomyślane.

BT: Poza tym dobrze, że nawiązano do szerszej sytuacji w Znanym Świecie… bo niestety w przypadku wojny na Stopniach ograniczono skalę i znaczenie polityczne (w OiK Dornijczycy wspierali Drahara przeciwko Targaryenom, Viserys potajemnie przekazywał pieniądze dla sprawy brata, a poza tym poza Draharem brali w tym wszystkim udział jeszcze dwaj admirałowie, z Lys i Tyrosh). A skoro mowa o Karmicielu Krabów… potwierdziło się, że serialowy Drahar cierpiał na szarą łuszczycę. Czyli miałeś rację, bo ja myślałem, że to miały być poparzenia.

D: Nie wiem czy to dobrze, że potwierdziły się moje przypuszczenia, bo przez to jednak wiarygodność Craghasa jako charyzmatycznego wodza nieco spadła. No, ale to tak naprawdę detal.

BT: To wyjaśniałoby, czemu z arystokraty i admirała stał się piratem…

D: No tak, patrząc na to z tej perspektywy, to istotnie, miał powód, by szukać szczęścia na Stopniach.

BT: Ale rzeczywiście, wystarczy wspomnieć o słowach Jona Conningtona o tym, jaki lęk wywołuje szara łuszczyca, żeby uznać to, że Drahar dowodzi w takiej sytuacji setkami ludzi za niezbyt prawdopodobne. Cóż, serialowy Drahar to ogólnie trochę karykaturalna postać. I nadal żałuję, że nie doszło do pojedynku pomiędzy księciem-admirałem i Daemonem (w każdym razie nie na ekranie). Wtedy cała sekwencja na Stopniach byłaby choć trochę sensowniejsza.

D: Mnie to nie przeszkadzało. Bestialstwo Daemona mogłem sobie wyobrazić. A wracając do ostatniego odcinka – myślę, że jest jeszcze jedna rzecz, którą warto odnotować. Dosyć niejednoznaczny obraz relacji Alicent i Viserysa. Z jednej strony jest w nim trochę czułości, z drugiej Alicent ewidentnie traktuje spełnianie małżeńskich obowiązków… cóż, jak obowiązek. Czemu trudno się dziwić, bo Viserys jest coraz mniej atrakcyjny, a coraz bardziej schorowany. Ale wydaje mi się, że to może nam obraz rysującej się jeszcze jednej osi konfliktu pomiędzy królową a księżniczką. Alicent będzie miała powód, by gardzić/zazdrościć temu, jak ułożyła sobie życie niewierna, rozwiązła Rhaenyra, która nie interesuje się losem królestwa, ale wybiera partnerów według własnego kaprysu.

BT: A w zapowiedzi kolejnego odcinka pojawia się scena, w której Alicent rozmawia z ser Cristonem… czy już teraz może się zacząć przechodzenie Cole’a do stronnictwa królowej?

D: Sam się nad tym zastanawiałem. Mam wrażenie, że jeśli coś sprawi, że Criston porzuci wierność Rhaenyrze, to będzie to raczej jej romans z Harwinem Strongiem. Myślę, że gwardzista zrozumie, że księżniczka musi zawrzeć małżeństwo z Laenorem. Ale jej romanse… to może być dla niego coś trudnego do przełknięcia. I ta wyrwa, którą wywołała noc podczas której złamał przysięgę, będzie się poszerzać. Innymi słowy – jeszcze nie przejdzie na drugą stronę w tym odcinku.

BT: No i jeśli pojawi się turniej z okazji ślubu, to Cole doprowadzi na nim do śmierci ser Joffreya Lonmoutha…  Wygląda też na to, że w serialu do jakiegoś zajścia dojdzie już na samej uczcie…

D: Tak, chyba zamiast turnieju będzie bijatyka jak na wiejskim weselu.

BT: Ale wygląda na to, że sprowokuje ją któryś z Lannisterów, pewnie Jason.

D: Jeśli jednak w trakcie tej bijatyki ser Criston zabiłby Lonmoutha, to ze względu na… powiedzmy specyficzną relację pomiędzy Laenorem a Joffreyem, moglibyśmy mieć powód, dla którego Cole nie mógłby dłużej przebywać w otoczeniu Rhaenyry i jej męża…

BT: Więc w roli obrońcy księżniczki zastąpiłby go ser Harwin Strong… ciekawe, czy skoro Otto został już zdymisjonowany, a jego następcą będzie Lyonel Strong, to młodsi Strongowie też zaczną odgrywać już większą rolę. Może też zostać wprowadzony lord Jasper Wylde, który będzie sprawował urząd starszego nad prawami… więc do pełnego składu Zielonej Rady brakowałoby już tylko Otta znów na stanowisku namiestnika i Orwyle’a…

D: W sumie z wprowadzeniem Jaspera Wylde’a nie muszą się jeszcze śpieszyć, ale to, że Strongowie zaczną odgrywać ważną rolę jest prawie pewne. Serial już nam ich pokazał kilka razy,

BT: W niektórych przypadkach “pokazał” to dużo powiedziane…

D: No, czasu ekranowego to mieli mniej niż ten dzik z poprzedniego odcinka. Ale pojawili się. A przy okazji, ponieważ w zasadzie obgadaliśmy już i cały odcinek, i to co zobaczymy w następnym epizodzie, to mam do Ciebie jedno pytanie, na miarę Szalonych Teorii. Czy Baelon Targaryen, ojciec Viserysa, został otruty?

BT: Okoliczności jego śmierci rzeczywiście mogą budzić podejrzenia… ale nawet gdyby, to czy sądzisz, że w książce i w serialu mogli za to odpowiadać Hightowerowie? Czy nie jesteśmy tu już za blisko doszukiwania się we wszystkim cienia Cytadeli i Wysokiej Wieży?

D: No nie wiem… ja zaczynam “channelingować” lady Dustin. Ale myślę, że nim Ród smoka dobiegnie końca, będziemy mieć więcej poszlak do rozważenia. Tym bardziej więc nie mogę się doczekać następnego odcinka.

0

0