Bez prądu: Star Realms

Wszystkich czekających na tradycyjną wtorkową recenzję filmową przepraszamy za przesunięcie terminu i uspokajamy – SithFrog już jutro da znać co sądzi o sequelu Deadpoola. A dla wszystkich fanów gier „bez prądu” mamy niespodziewaną gratkę – recenzję głośnej karcianki Star Realms. Miłego czytania!
DaeL

Czy da się kupić dobrą grę za dziesięć dolarów amerykańskich? Czy da się wymyślić coś nowego w karciankach, a do tego nie „przekombinować”? Czy gra, której partia rzadko trwa dłużej niż 15 minut, może być wciągająca? Czujecie ten dreszcz emocji na myśl, że zaraz przeczytacie o grze, która spełnia wszystkie trzy powyższe kryteria? Mam nadzieję, że tak. Przed Wami: Star Realms.

W 2013 roku dwóch zawodowych graczy Magic the Gathering: Rob Dougherty i Darwin Kastle postanowiło założyć wydawnictwo (White Wizard Games) i za pomocą funduszy zebranych w internecie wydać autorską grę karcianą. Potem było już z górki. Kampania okazała się sukcesem, gra ukazała w 2014 roku, zgarnęła wiele branżowych nagród, w tym kilka Golden Geeków i z miejsca stała się turniejowym klasykiem. Dzięki staraniom firmy Games Factory możemy od ubiegłego roku cieszyć się polską wersją Star Realms, a jako że jeszcze przed wakacjami mają ukazać się pierwsze dodatki do niej, zapraszam do przeczytania krótkiej recenzji, która – mam nadzieję – zachęci Was do sięgnięcia po ten tytuł.

Star Realms to dwuosobowa gra karciana z mechanizmem budowy własnej talii, utrzymana w stylistyce science-fiction – każdy z graczy tworzy własną flotę i próbuje zniszczyć za jej pomocą przeciwnika. Co ciekawe, autorzy przewidzieli możliwość gry wieloosobowej, po połączeniu ze sobą większej liczby talii. W pudełku znajdziemy dwie broszurowe instrukcje, jedną opisującą podstawowe zasady oraz drugą, dotyczącą reguł gry w więcej niż dwie osoby. Zasadniczo warianty wieloosobowe bardzo przypominają te z MtG ale nie da się ukryć, że najlepiej gra się po prostu w duecie, ewentualnie, od biedy, w dwóch parach (przy pomocy dwóch talii). Ale o co w tym wszystkim w ogóle chodzi?

W pudełku oprócz instrukcji znajdziemy wyłącznie karty. Dokładnie 128 sztuk, z czego 30 stanowi dwie talie początkowe dla każdego z graczy, 18 służy do oznaczania punktów autorytetu (czyli inaczej punktów życia i są to karty kompletnie bezużyteczne, o czym później), 10 to karty zwiadowców, a 80 tworzy główną talię, tzw. Talię Handlu, z której gracze będą budować swoje floty. Talię główną należy położyć na środku stołu, między graczami i wyłożyć z niej 5 odkrytych kart, dostępnych do kupna. Kiedy któryś z graczy kupi którąś z tych kart, zastępujemy ją kolejną, nowo dociągniętą ze stosu. Każdy zaczyna z identyczną talią 10 kart: 8 z nich produkuje pieniądze, zwane w grze punktami handlu, a dwie to jednostki bojowe, zadające 1 punkt obrażeń. Poza pierwszą kolejką gracza rozpoczynającego (dla zniwelowania przewagi pierwszego ruchu zagrywa on tylko trzy karty, potem gra normalnie), zawsze dobiera się na rękę 5 kart i w swojej kolejce wszystkie pięć wykłada przed sobą na stół. Po zagraniu, każda karta generuje jakąś liczbę punktów handlu, ataku lub autorytetu (czyli „leczy” gracza) oraz ewentualnie wywołuje jakiś dodatkowy efekt, np. pozwala dobrać dodatkową kartę, albo pozbyć się którejś z talii.

W grze mamy dwa rodzaje kart: bazy i statki. Różnią się tym, że te pierwsze zostają na stole po rozegranej turze, dopóki nie zostaną zniszczone, a drugie na koniec tury lądują na stosie kart odrzuconych i czekają na przetasowanie. Niezależnie od rodzaju, każda karta ma swój koszt zakupu, wyrażony w punktach handlu (wartość od 1 do 8). Płacąc koszt danej karty, za pomocą punktów z puli wygenerowanej w danej turze przez statki, bazy i ich zdolności specjalne, gracz może zabrać ją z Rzędu Handlu i umieścić na swoim stosiku odrzuconych kart. Tak samo działa pula punktów ataku, które „produkuje się” analogicznie do punktów handlu. Możemy za ich pomocą niszczyć bazy przeciwnika albo zadawać obrażenia bezpośrednio jemu. Na koniec tury wszystkie zagrane karty (oprócz baz) lądują na stosie kart odrzuconych i dobiera się kolejne pięć. Po wyczerpaniu się kart we własnej talii, trzeba przetasować wszystkie zagrane, które utworzą nową talię, wzbogaconą o jednostki, które w międzyczasie kupiliśmy.

I to w zasadzie tyle. Wykładamy karty, kupujemy nowe ze środka stołu za punkty handlu, wyprodukowane przez nasze statki i bazy, atakujemy rywala za pomocą punktów walki i ewentualnie sami odnawiamy własną pulę punktów autorytetu – startujemy z pułapu 50 punktów i dążymy do wyzerowania stanu przeciwnika. Same karty oprócz swojej podstawowej zdolności, aktywowanej automatycznie po jej wyłożeniu na stół, mają też zdolności specjalne. Część z nich można użyć bez żadnych dodatkowych obostrzeń, w dowolnym momencie własnej tury, ale są też dwa specjalne rodzaje zdolności. Pierwsza to tak zwana „zdolność sojuszu”. Wszystkie karty należą do jednej z czterech frakcji – Gwiezdnego Imperium, Federacji Handlowej, Kultu Maszyn lub… Blobów (serio, rasę kosmitów w Star Realms nazwano Blobami). Jeśli na stole gracz ma w danej chwili co najmniej dwie jednostki tej samej frakcji, może użyć ich zdolności sojuszu. Warto więc kupować karty, które będą ze sobą współpracowały i tworzyły combosy, ale nie jest to coś, co pozwala automatycznie wygrywać. Drugi typ specjalnych zdolności wiąże się ze „złomowaniem”. Karty oznaczone odpowiednim symbolem można usunąć z gry, a w zamian skorzystać ze specjalnego bonusu. Znowu – nie są to zdolności, które wywracają rozgrywkę do góry kołami i korzyści z ich użycia zależą od sytuacji na stole. Są też zresztą statki i bazy, które pozwalają pozbyć się innych kart z własnej talii albo rzędu handlu. Po co? Ano po to, żeby usunąć słabsze karty z początku gry i zwiększyć szansę na wyciągnięcie tych mocniejszych, zakupionych później, albo uniemożliwić przeciwnikowi zdobycie kart, których sami nie jesteśmy w stanie lub nie chcemy kupić.

To wszystko składa się na bardzo prostą i szybką rozgrywkę, która jednak wymaga niezłego kombinowania. Oczywiście dużo zależy od układu kart na środku stołu, ale w tym głowa gracza, żeby zminimalizować możliwość zakupu najlepszych kart przez rywala i jednocześnie budować efektywną, zbalansowaną armadę. Trzeba pilnować, co przeciwnik kupuje, wyczuć moment, kiedy inwestować w obronę z baz, decydować, których zdolności użyć i na co przeznaczać surowce, produkowane przez własne jednostki. Kart jest sporo i chociaż większość występuje w kilku kopiach, każda partia wymaga innego podejścia.

Rozgrywkę na pewno usprawnia przejrzysta szata graficzna kart. Symbole na nich są wyraźne i jednoznaczne, dzięki czemu wystarczy rzut oka i od razu wiadomo, co do czego służy, a nauczenie się zasad trwa jedną, góra dwie partie. Zwykle czas jednej rozgrywki nie przekracza 20 minut, a spokojnie można się uwinąć i w okolicach 10. To o tyle ważne, że choćby nie wiem co, nie da się w Star Realms ciągle wygrywać. Najlepsi w grach rankingowych nie przekraczają 70% win ratio i nie da się opracować jakiejś cudownej taktyki. Wiele zależy od układu kart i umiejętności adaptacji strategii do układu oraz gry przeciwnika. To wszystko sprawia, że w Star Realms ciągle chce się grać kolejny raz, a porażki nie bolą aż tak mocno. Nie można oczywiście zrzucić wszystkiego na karty. Jest kilka ważnych aspektów, które trzeba kontrolować, żeby grać dobrze. Należy nauczyć się optymalnie wykorzystywać zdolności kart, wyrobić w sobie zdolność reagowania w odpowiednim czasie na rozwój wypadków, opracować odpowiednie tempo rozbudowywania własnej talii, czyli zbalansować ekonomię z obroną i siłami ofensywnymi. Jest się czego uczyć i dzięki możliwości szybkiego rozgrywania kolejnych partii oraz prostocie zasad, każdy szybko będzie doskonalił swoją strategię gry.

Oprócz losowości rozgrywki, która może nie każdemu przypaść do gustu, mam chyba tylko dwa zastrzeżenia. Po pierwsze wspomniane już na początku karty do oznaczania punktów prestiżu. Są dwustronne, występują w nominałach 10/20 oraz 1/5 i są absolutnie zbędne. Najlepiej od razu ściągnąć sobie na telefon jakąś aplikację do liczenia punktów życia, albo po prostu zaopatrzyć się w kartkę i długopis. Nie wiem, co autorzy mieli na myśli ale to po prostu nie działa. Po drugie w miarę rozwoju sytuacji gra się coraz lepszymi kartami, często korzystając z możliwości dociągania kolejnych, a to wszystko wiąże się z dość żmudnym liczeniem punkcików ze wszystkich kart oraz ich rozdzielaniem. W pierwszych turach zadaje się po kilka obrażeń i zużywa kilka punktów handlu, pod koniec wartości powyżej 20 nie są niczym dziwnym, a do tego trzeba je jeszcze podzielić pomiędzy bazy i gracza, aktywując w międzyczasie, w odpowiedniej kolejności, zdolności specjalne. To może odrobinę spowalniać rozgrywkę, ale jest raczej nieuniknione ze względu na mechanikę.

Co do jakości wykonania samej gry nie mam uwag. Jest estetycznie i czytelnie, całość mieści się w niewielkim pudełku, a instrukcja w formie broszurowej zajmuje dwie strony, a mimo to opisuje wszystkie zasady. Sugerowana cena zestawu podstawowego to 59,90 zł ale bez problemu można go kupić poniżej 40 zł, więc stosunek jakości do ceny jest znakomity. To naprawdę porządna, całkiem oryginalna karcianka dla każdego miłośnika science-fiction i szybkiej rozgrywki.

Jak większość gier karcianych, tak i Star Realms doczekał się dodatków. Nie są niezbędne i służą jedynie wzbogaceniu gry o nowe karty. Star Realms nie jest grą kolekcjonerską i kupując zestaw podstawowy otrzymujemy pełnoprawny produkt a nie jego okrojoną wersję. W tej chwili  polska edycja pierwszej partii dodatków znajduje się w druku i powinna być dostępna jeszcze przed wakacjami. Część z nich zawiera po prostu dodatkowe statki i bazy, inne oferują zupełnie nowe mechaniki, które mogą zarówno zmniejszać, jak i jeszcze bardziej zwiększać losowość gry. Postaram się opisać, z czym to się je, jak tylko uda mi się położyć łapy na swoich egzemplarzach.

Ale to nie wszystko. Twórcy zachęceni sukcesem swojego dzieła, stworzyli jego wersję alternatywną w klimacie fantasy. Hero Realms, bo tak się owa gra nazywa, od 2016 roku święci triumfy na całym świcie, również nad Wisłą. Gry różnią się minimalnie w kwestiach mechaniki i oczywiście wyglądem kart – Hero Realms jest po prostu ładniejsza (ale nie ma w niej statków kosmicznych, więc wybór w moim przypadku był prosty). Jeśli wolicie smoki i paladynów od kosmitów, zapewne lepszym wyborem będzie dla Was młodszy członek „realmsowej” rodziny.

Na koniec jeszcze jedna ważna informacja. Jeśli udało mi się zainteresować Was Star Realms, nie musicie kupować kota w worku i wierzyć mi na słowo. Wersja elektroniczna gry jest dostępna za darmo dla każdego użytkownika Steam oraz systemów Android i iOS. Można ograć samouczek, poćwiczyć grę przeciwko AI oraz spróbować sił w pierwszym poziomie kampanii, a za niezbyt wygórowaną opłatą założyć specjalne konto i odblokować wszystkie dodatki, pełną kampanię oraz przede wszystkim możliwość gry rankingowej przeciwko żywym rywalom. Znakomity sposób zarówno na zapoznanie się z zasadami, jak i trenowanie taktyki. To naprawdę ładny gest twórców i kolejny powód, dla którego warto dać szansę tej grze.

Plusy:

• Proste zasady i szybka rozgrywka
• Wysoka regrywalność
• Wymaga stałego modyfikowania taktyki

Minusy:

• Losowość
• Bezużyteczne karty do liczenia punktów prestiżu
• Trochę żmudnego liczenia pod koniec rozgrywki

0

0