Czekamy na Wichry Zimy #1: Arianne I

Wersja oryginalna: klik
Fanowskie tłumaczenie: klik

Uwaga! w tekście występują spoilery związane z dotychczas opublikowanymi bądź odczytanymi rozdziałami z “Wichrów Zimy”! Czytacie na własną odpowiedzialność.

Dzięki POV-om dornijskim z “Uczty dla Wron” oraz “Tańca ze Smokami” poznaliśmy najbliższą rodzinę Oberyna Martella: jego brata księcia Dorne, bękarcie córki oraz bratanicę księżniczkę Arianne. Quentyn, starszy z synów Dorana, wyruszył na wschód, by zdobyć rękę Daenerys Targaryen i jej smoki. Bohaterowie z Dorne stoją w obliczu kolejnej wojny w Westeros: w Krainach Burzy wylądowała Złota Kompania wraz z Młodym Gryfem – człowiekiem podającym się za cudem ocalałego Aegona Targaryena, syna Rhaegara i Elii Martell. Doran nie ma wyjścia i musi posłać swoją córkę jako emisariusza do smoczego księcia. Żmijowe Bękarcice zostają wysłane z sekretnymi misjami: Obara będzie polować na Darkstara, Nymeria zajmie miejsce w Małej Radzie w Królewskiej Przystani, a Tyene przeniknie do szeregów wróbli jako septa. Wszystkie ruchy planowane przez księcia Dorne mają zapobiec śmierci jego syna Trystane’a i księżniczki Myrcelli Baratheon, doprowadzić do zniszczenia Lannisterów i w konsekwencji zakończyć krwawe pasmo politycznych intryg między rodami zapoczątkowane śmiercią żony księcia Rhaegara i jej dzieci. Martellowie oraz ich dwie armie na przełęczach będą musieli zmierzyć się z następstwami śmierci Quentyna oraz zagrożeniem ze strony Eurona – wszak w Starym Mieście przebywa Sarella. Punkt widzenia księżniczki Arianne przybliży nam preludium Tańca Smoków 2.0 i drogę Aegona Gryfa do Żelaznego Tronu.

Dzieje się wojna i tym razem Dorne nie zostanie przez nią oszczędzone.

Arianne I

Miejsce akcji: Dorne

Arianne opuszcza Wodne Ogrody w towarzystwie swojej świty. Grupa podróżuje przez piaski Dorne do siedziby rodu Tolandów. Księżniczka rozmyśla nad słowami ojca, losem Quentyna wysłanego z sekretną misją do Essos i tożsamością Aegona Targaryena. Wspomina swoich przyjaciół, z którymi została rozdzielona po próbie porwania i ukoronowania Myrcelli Baratheon. Tęskni za ser Arysem, który zginął z ręki Areo Hotaha. Arianne rozmawia z Daemonem Sandem o Darkstarze i Jonie Conningtonie. Z zasłyszanych opowieści i plotek wynika, że Gryf nigdy nie miał żony bądź kochanki – księżniczce nie będzie łatwo wpłynąć swoimi wdziękami na królewskiego namiestnika. Po upływie dwóch dni i dwóch nocy orszak zbliża się do Wzgórza Duchów. Elia Sand, najstarsza córka Oberyna z Ellarią, ściga się z Valeną Toland i Arianne do zamkowej bramy. Niesfornej Lady Kopii przypada w nagrodzie oporządzenie konii. Wieczorem księżniczka Arianne i jej rycerze spożywają posiłek z panią Wzgórza Duchów oraz jej dwiema córkami. Młodsza z nich, pulchna Teora, przerywa konwersację na temat krakenów, najemników i statków opowiadając fragment snu o smokach, które tańczyły, a wokoło ginęli ludzie. Matka gani Teorę, która ucieka od stołu. Lady Toland jest zaniepokojona obcymi żaglami, które pojawiają się w okolicy Dorne. Większość jej zbrojnych przebywa na Szlaku Kości. W nocy Arianne spaceruje po zamku i natyka się na Daemona Sanda. Rozmawiają o Quentynie, Daenerys i Aegonie. Rycerz opuszcza księżniczkę, która pogrąża się w rozmyślaniach o swoich przodkach, dzieciństwie oraz pojedynku Oberyna Martella z lordem Yornwoodem. Nazajutrz emisariusze wsiadają na pokład “Pielgrzyma”, który przewozi ich do deszczowego lasu w Krainach Burzy. Elia Sand śmieje się z choroby morskiej Jayne Ladybright, a Arianne przegrywa dwie rozgrywki cyvasse. Księżniczka pyta Daemona Sanda o swojego zmarłego narzeczonego, Viserysa Targaryena. Zastanawia się, dlaczego Daenerys pozwoliła na zamordowanie brata i czy odziedziczyła szaleństwo po swoim ojcu, Aerysie II Targaryenie.

Postaci występujące w rozdziale:

• Arianne Martell
• Daemon Sand
• Elia Sand zwana Lady Kopią
• Nate „Piórko”
• Garibald Shells
• Joss Hood
• Jayne Ladybright
• Nymella Toland, pani Wzgórza Duchów
• Valena i Teora Toland

Postaci wspomniane w rozdziale:

• Doran Martell
• Sylva Santagar
• Jon Connington
• Andrey Dalt
• Garin
• Eldon Estermont
• Obara Sand
• Rhaegar Targaryen
• Franklyn Fowler
• Quentyn Martell
• maester Toman
• Gregor Clegane
• Aegon Targaryen
• Anders Yronwood
• Ormond Yronwood
• Edgar Yronwood
• Loreza Sand
• Trystane Martell
• Myrcella Baratheon
• Dorea Sand
• Daenerys Targaryen
• Oberyn Martell
• Manfrey Martell
• Obella Sand
• Arys Oakheart
• Viserys Targaryen
• Maelys I Blackfyre
• Rhaegar Targaryen
• Elia Martell
• Aerys II Targaryen
• Gerold Dayne
• Lord of the Waters (prawd. Aurane Waters)
• Daenerys Targaryen (córka Aegona IV)

Bitwy i starcia:

• walki na Przylądku Gniewu w Krainach Burzy
• zdobycie twierdz: Gniazda Gryfów, Deszczowego Domu, Wroniego Gniazda, Mglistego Lasu, Zielonego Kamienia
• zdobycie wyspy Tarth

Statki:

• „Pielgrzym” (Peregrine)
• volanteńskie, lyseńskie, myrijskie statki
• dromony Aurane Watersa?

Czego się dowiedzieliśmy?

1. Gdy Arianne opuszczała Wodne Ogrody, jej ojciec – mimo podagry i opłakanego stanu – wstał ze swojego krzesła. Doran zaufał córce, której powierzył losy Dorne.
2. Dornijczycy nie są skorzy do marnowania wody. Przypominają pod tym względem Fremenów, mieszkańców Arrakis 😉
3. Sześciu towarzyszy Arianne to: ser Daemon Sand (niegdyś giermek Oberyna), Joss Hood i Garibald Shells (rycerze ze Słonecznej Włóczni), Piórko (Nate), piękna Jayne Ladybright oraz Elia Sand (czternastoletnia córka Ellarii i Oberyna).
4. Ellaria Sand wróciła do siedziby swego ojca w Hellholt wraz z najmłodszą córką, Lorezą. Dorea przebywa w Wodnych Ogrodach, a trzecia siostra Elii – Obella – została odesłana do Słonecznej Włóczni, gdzie będzie służyć jako podczaszy.
5. Matka nakazała Elii Sand, by zachowywała się w sposób, który przystoi damie. Ku utrapieniu matek, wszystkie Żmijowe Bękarcice przypominają ojca i mają własny sposób bycia.
6. W czasie podróży Arianne czuje się samotna. Elia jest od niej młodsza (ma 14 lat), a pozostali wydają się obcy. Księżniczka zna jedynie Daemona Sanda, z którym przeżywała gorący romans przed laty. Bękart z Bożejłaski poprosił Dorana o rękę Arianne, ale spotkał się z odmową.
7. Księżniczka tęskni za przyjaciółmi, którzy pomagali jej w spisku mającym na celu ukoronowanie Myrcelii Baratheon. “Akt rebelii mający na celu zmuszenie jej ojca [Dorana] do działania.”
8. Drey, Garin oraz Cętkowana Sylva od dziecka byli towarzyszami Arianne. Kąpała się z nimi w Wodnych Ogrodach, gdzie toczyli walki w basenie.
9. Drey odesłany został do Norvos, Garin do Tyrosh, a Sylva wyszła za Eldona Estermonta, sędziwego pana Zielonego Kamienia.
10. Romans z Arysem Oakheartem nie znaczył zbyt wiele dla dziedziczki Dorne. Wykorzystała Królewskiego Gwardzistę, by wykraść i ukoronować córkę Cersei.
11. Arianne wierzy, że Areo Hotah wraz z Obarą dopadną ser Gerolda Dayne’a w jego górskiej twierdzy (Wysokim Azylu) i pozbawią życia zamachowca, który próbował zgładzić księżniczkę Myrcellę.
12. Podobno żaden człowiek nie może mierzyć się z ochroniarzem lady Mellario z Norvos.
13. Ser Daemon Sand uważa, że Ciemna Gwiazda jest żmiją, którą Oberyn Martell powinien był zgładzić dawno temu.
14. Uroda Gerolda Dayne była dla dornijskiej księżniczki niczym trucizna – Arianne nie wierzyła w połowę opowieści o Ciemnej Gwieździe. ”Śliczni chłopcy od zawsze byli jej słabością, szczególnie ci mroczni i niebezpieczni.”
15. Córka Dorana odrobiła lekcję i nie będzie więcej ufać przystojniakom. Ciekawe co zrobi, gdy spotka Młodego Gryfa bądź Aurane Watersa 😉 nieco starszego od króla Aegona blond pirata…
16. Według oficjalnej wersji Jon Connington zginął na Spornych Ziemiach ponad 5 lat temu, gdy zapił się na śmierć. Był jednym z giermków księcia Rhaegara przed rebelią Roberta. Drugim był ser Richard Lonmouth.
17. Jeszcze przed turniejem w Harrenhal Robert Baratheon znany był z hołdowania zasadzie “wino, kobiety i śpiew”. Gryf nie szanował swojego seniora, a ponadto był drażliwy wobec wszystkich poza samym księciem Rhaegarem.
18. Brak informacji o miłostkach Jona Conningtona sprawia, że Arianne czuje się niepewnie: “Czy mogę zmierzyć się z takim człowiekiem tylko słowami?”
19. Czytając list od Namiestnika Aegona, Arianne rozmyśla o królowej Daenerys i swoim bracie. Wspomina onyksowego smoka, który Doran wcisnął w jej dłoń ze słowami: “Odszedł, by przynieść nam potrzeby naszego serca. Zemstę. Sprawiedliwość. Ogień i krew.”
20. Złota Kompania jest najlepszą i największą z wolnych kompanii, ale według księcia Dorne nie jest w stanie podbić Siedmiu Królestw.
21. Na Szlaku Kości i w Książęcym Wąwozie lord Yronwood i lord Fowler czekają na sygnał do wymarszu. Siły dornijskiej armii maleją każdego dnia.
22. Wzgórze Duchów zbudowane jest z kredowo-białych kamieni. Zamek znajduje się nad błękitnym Morzem Dornijskim. Nad sztandarem Tolandów powiewa przebite włócznią słońce Martellów.
23. Herbem rodu Toland jest zielony smok gryzący własny ogon, na złotym tle.
24. Na spotkanie kompanii wyjeżdża Valena Toland. Wraz z Arianne rozpoczynają wyścig do bram zamku, ale wyprzedza je Elia Sand.
25. Teora, młodsza siostra Valeny, jest zupełnym przeciwieństwem starszej siostry. Pulchna, niska i nieśmiała zajmuje się głównie posiłkiem, nie poświęcając wiele uwagi rozmowom przy stole. Na kolacji podawano wołowinę i kaczkę w miodzie.
26. Złota Kompania wylądowała na Przylądku Gniewu i rozpoczęła oblężenia oraz ataki na twierdze. Plony zebrano z pól bądź spalono. Początkowo uważano atakujących za piratów i awanturników. Obecnie w Dorne słyszy się plotki o zmartwychwstałym namiestniku Szalonego Króla. Pod kontrolą kompani ze wschodu znajduje się również wyspa Tarth oraz połowa Stopni. W deszczowym lesie widziano słonie.
27. Przy Złamanym Ramieniu krakeny ciągną pod wodę galery. Maester ze Wzgórza Duchów uważa, że przyciąga je krew. W Morzu Dornijskim rybacy znajdują ciała.
28. Lady Toland i jej starsza córka opowiadają o Lordzie Wód i jego monstrualnych statkach. Zgodnie z poleceniem Dorana Nymella znalazła dla księżniczki dobry, szybki statek.
29. Arianne chciała zapytać o Quentyna, ale pan ojciec ostrzegał ją, by zważała na słowa. Postanawia nie wspominać o smoczej królowej i sekretnej misji.
30. Daemon Sand stara się uspokoić lady Nymellę, by nie przyzywała swoich ludzi ze Szlaku Kości. Wówczas rozmowę przerywa Teora – opowiada o śnie, w którym smoki tańczyły, a wokół ginęli ludzie.
31. Matka, siostra i maester nie traktują poważnie snów małej Teory. Lady Toland uważa, że wszystkiemu winne są kremowe ciastka.
32. Nocą Arianne próbuje zdobyć przystojnego Daemona Sanda, ale rycerz odmawia dzielenia z nią łoża.
33. Bękart z Bożejłaski jest jednym z najlepiej władających mieczem ludzi w Dorne. Krążą plotki o tym, że Daemon był nie tylko giermkiem Oberyna, ale również jego kochankiem.
34. Konwersacja przy świetle księżyca schodzi na losy księcia Aegona, który zginął z rąk Gregora Clegane’a, podobnie jak Elia. Daemon uważa cudownie ocalałego księcia za pionka podstawionego przez Gryfa.
35. Arianne miała siedem lat w chwili śmierci swojej ciotki, żony Rhaegara. Podobno córka Dorana niegdyś trzymała Rhaenys za rączkę, ale nie pamięta tego.
36. Księżniczka przyznaje, że czekała na wieści o Daenerys i Quentynie. Gdy zostaje sama, wspomina swoje pretensje do brata, którego podejrzewała o kradzież dziedzictwa – tronu Dorne.
37. Quentyn bardzo przypominał swojego ojca, zarówno z urody, jak i z powściągliwego zachowania. Arianne nie wyobraża sobie brata jako króla i smoczego jeźdźca.
38. W czasie rejsu Elia podpada swoim zachowaniem rycerzom i Arianne odsyła dziewczynę pod pokład.
39. Księżniczka przegrywa partię w cyvasse z ser Daemonem i Garibaldem Shellsem. Sand wyśmiewa ją, sugerując by używała innych pionów prócz smoka.
40. Arianne prosi bękarta z Bożejłaski, by opowiedział jej coś o księciu Viserysie zwanym Żebraczym Królem, który zginął z rąk swego szwagra, dothrackiego władcy koni.

Cytat/foreshadowing

• Doran nie zamierza działać, dopóki nie upewni się, kim jest Aegon. Czy list od córki przekona go do jakiegokolwiek ruchu? Czy może dopiero… ślub?

Zmierzali na północny wschód, przez suche ziemie, spieczone słońcem równiny i blade piaski. Ku Wzgórzu Duchów, warowni rodu Tolandów, gdzie oczekiwał na nich statek, który miał przeprawić ich przez Morze Dornijskie.
— Wyślij kruka, gdy tylko będziesz miała jakieś wieści — powiedział książę Doran. — Pisz tylko o rzeczach, których prawdziwości jesteś pewna. Jesteśmy tutaj niczym we mgle, oblężeni przez plotki, fałsze i bajania podróżnych. Nie zamierzam działać, dopóki nie będę miał pewności, co się dzieje.
Dzieje się wojna — pomyślała Arianne — i tym razem Dorne nie zostanie przez nią oszczędzone.
— Zagłada i śmierć nadchodzą — ostrzegła ją Ellaria Sand, nim odeszła od księcia Dorana. — Czas, aby moje małe żmije rozpierzchły się. Dzięki temu mogą przetrwać rzeź.

• „Areo Hotah’s longaxe” przełożono w „Uczcie dla Wron” jako halabardę – tłumacz powinien raczej użyć terminu długi topór.

Arianne tęskniła za ser Arysem bardziej, niż mogłaby kiedykolwiek przypuszczać. Kochał mnie do szaleństwa, lecz ja czułam do niego jedynie sympatię. Wykorzystałam go w moim łóżku i w moim spisku, odebrałam mu jego miłość i honor, nie dając w zamian nic poza moim ciałem. Na końcu nie mógł żyć z tym, co zrobiliśmy. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, że biały rycerz szarżował prosto na halabardę Areo Hotaha? Byłam głupią, przekorną dziewczyną bawiącą się w grę o tron, jak pijaczyna rzucający kośćmi.

• Czy Obarze i norvoshijskiemu kapitanowi straży uda się schwytać Darkstara?

Tylko ser Gerold Dayne zdołał uciec bez szwanku. Ciemna Gwiazda. Gdyby koń Myrcelli nie spłoszył się w ostatniej chwili, jego długi miecz, zamiast jedynie odciąć jej ucho, przeciąłby dziewczynkę od klatki piersiowej do pasa. Dayne był jej najcięższym grzechem, tym, którego najbardziej żałowała. Jednym cięciem miecza zmienił nieudany spisek w coś podłego i krwawego. Jeśli bogowie byli łaskawi, Obara Sand właśnie dopadła go w jego górskiej fortecy i położyła kres jego życiu.
Powiedziała to Daemonowi Sand pierwszej nocy, gdy rozstawili obóz.
— Uważaj, o co się modlisz, księżniczko — odpowiedział. — Ciemna Gwiazda może z równą łatwością pozbawić życia lady Obarę.

• Jak układać się z człowiekiem, który ślepo kocha swego króla, ale jednocześnie jest otoczony ludźmi Varysa i Illyria Mopatisa?

Czy Connington mógł udawać zmarłego przez te wszystkie lata? To wymagałoby cierpliwości godnej jej ojca. Ta myśl brzmiała dla Arianne nieswojo. Pertraktowanie z mężczyzną tak subtelnym mogło być niebezpieczne. — Jaki on był zanim… zanim umarł?
— Byłem chłopcem w Bożejłasce, gdy został zesłany na wygnanie. Nigdy go nie poznałem.
— W takim razie powiedz mi, co o nim słyszałeś od innych.
— Jak moja księżniczka każe. Connington był lordem Gniazda Gryfów w czasach, gdy ta pozycja jeszcze coś znaczyła. Giermkiem księcia Rhaegara albo jednym z nich. Później przyjacielem księcia Rhaegara i jego towarzyszem. Szalony Król uczynił go namiestnikiem w trakcie rebelii Roberta, ale został pokonany w Kamiennym Sepcie w czasie Bitwy Dzwonów. Robert zdołał mu się wymknąć. Król Aerys rozgniewał się i zesłał Conningtona na wygnanie. Tam umarł.

• List Gryfa do Dorana. Czy Oberyn miał niegdyś kontakt ze Złotą Kompanią i spotkał wygnanego lorda w Essos?

Do księcia Dorana z rodu Martellów,
Mam nadzieję, iż mnie pamiętasz. Dobrze znałem twą siostrę, byłem lojalnym sługą jej męża. Opłakuję ich, tak samo jak ty. Nie zginąłem, podobnie jak twój siostrzeniec. By uratować jego życie, trzymaliśmy go w ukryciu, jednakże czas położyć temu kres. Smok powrócił do Westeros, by zażądać swego dziedzictwa i szukać zemsty za swego ojca, jak również za księżniczkę Elię, swą matkę. W jej imieniu zwracam się do Dorne. Nie zawiedź nas.
Jon Connington
Lord Gniazda Gryfów
Namiestnik Prawdziwego Króla

• Miejmy nadzieję, że lord Yronwood nie wpadnie na pomysł buntu i przejęcia obu dornijskich armii.

Czekają, by książę Dorne wysłał ich przeciw wrogom rodu Martellów. Czekają na smoki. Na ogień i krew. Na mnie. Jedno słowo Arianne, a armie te pomaszerują… jeśli tym słowem będzie „smok”. Jeśli będzie nim „wojna”, lord Yronwood, lord Fowler i ich ludzie pozostaną na stanowiskach. Książę Dorne był człowiekiem na tyle ostrożnym, iż każdy wiedział, że słowo „wojna” znaczy „czekamy”.

• Wszystko wskazuje na to, że Aurane Waters zrobił użytek z dromon wybudowanych dla Cersei. Czy zaprzyjaźnił się z Salladhorem Saanem? A może z jakimś kapitanem z Żelaznych Wysp, którego Victarion wysłał z niewolnikami do Lys?

Nowy piracki król ogłosił się w Torturer’s Deep. Lord Wód, jak każe się zwać. Ma prawdziwe okręty wojenne, trzypokładowe, potwornie duże. Okazaliście mądrość, nie udając się drogą morską. Ponieważ flota Redwyne’ów przepłynęła przez Stopnie, aż do Cieśnin Tarthu i Zatoki Rozbitków na północy wręcz roi się od obcych żagli. Myrijskie, volanteńskie, lyseńskie, nawet łupieżcy z Żelaznych Wysp. Niektóre z nich wpłynęły na Morze Dornijskie, by wysadzić ludzi na południowym brzegu Przylądka Gniewu.

• Arianne, Daemon Sand i Doran Martell zdają sobie sprawę z niepokojów dornijskich lordów i z tego, że obie armie na przełęczach tracą ludzi każdego dnia.

Tylko jej ojciec i kilku z jego najbardziej zaufanych ludzi wiedziało o misji jej brata w Zatoce Niewolniczej. Lady Toland i jej córki nie znajdowały się wśród nich. Jeśli to był Quentyn, z pewnością przywiózłby Daenerys do Dorne. Dlaczego miałby ryzykować lądowanie na Przylądku Gniewu, pośród lordów burzy?
— Czy Dorne jest zagrożone? — zapytała lady Nymella. — Muszę przyznać, że za każdym razem, gdy widzę obcy żagiel, serce podchodzi mi do gardła. Co jeśli te statki zwrócą się ku południu? Największa część sił rodu Tolandów jest z lordem Yronwoodem na Szlaku Kości. Kto obroni Wzgórze Duchów, gdy ci obcy wylądują na naszych brzegach? Czy powinnam zwołać mych ludzi do domu?

• Uroboros to staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Niestety, Arianne nie sięgnęła po księgi lady Toland, by poczytać o podbojach Aegona i jego sióstr.

— Ród Tolandów ma smoka na swych chorągwiach.
— Tak, smok pożerający własny ogon — powiedziała Valena. — Z czasów Podboju Aegona. Nie podbijał jednak tutaj. Wszędzie indziej palił swych wrogów, on i jego siostry, jednak tu rozpłynęliśmy się przed nimi, zostawiając smokom jedynie kamień i piasek. Bestie latały w koło i z braku innego pożywienia łapały się za ogony, póki nie powiązały się w węzły.
— Nasi przodkowie brali w tym udział — powiedziała z dumą lady Nymella. — Mężni ludzie ginęli, a ich odważne czyny zostały zapisane przez maestrów, którzy nam służyli. Mamy księgi, jeśli moja księżniczka zechciałaby wiedzieć więcej.

• Historyczna Daenerys i jej odpowiedniczka, córka Aerysa II, Zrodzona w Burzy, Matka Smoków, która rozpocznie… Taniec Smoków 2.0?

W Słonecznej Włóczni wisiał portret księżniczki Daenerys, która przybyła do Dorne poślubić jednego z przodków Arianne. Gdy była dużo młodsza, spędzała godziny, wpatrując się w niego. Była wtedy zaledwie pucołowatą, płaską jak deska dziewczyną u progu panieństwa, która modliła się co noc do bogów, by stać się piękną. Sto lat temu Daenerys Targaryen przybyła do Dorne, by zawrzeć pokój. Teraz inna przybywa na wojnę, a mój brat będzie jej królem i małżonkiem. Król Quentyn. Dlaczego brzmi to tak głupio?

• Szkoda, iż nie będzie nam dane obejrzeć serialu o młodości Oberyna Martella.

— Kocham mojego brata — powiedziała Arianne, choć tylko księżyc mógł ją usłyszeć. Chociaż prawdę mówiąc, ledwo znała brata. Quentyn był oddany pod opiekę lordowi Andersowi z rodu Yronwoodów, Królewskiej Krwi, synowi lorda Ormonda Yronwooda i wnukowi lorda Edgara. W latach młodzieńczych jej stryj Oberyn pojedynkował się z Edgarem, zadając mu śmiertelną ranę. Po tym wydarzeniu ludzie zaczęli go nazywać Czerwoną Żmiją i mówić o truciźnie na jego mieczu. Yronwoodowie byli starożytnym rodem, dumnym i potężnym. Przed przybyciem Rhoynarów byli królami ponad połowy Dorne, posiadali ziemie, przy których te należące do rodu Martellów wyglądały jak skarłowaciałe. Śmierć lorda Edgara z pewnością mogłaby doprowadzić do krwawej zemsty i rebelii, gdyby jej ojciec natychmiast nie zareagował. Czerwona Żmija wyjechał do Starego Miasta, następnie przez wąskie morze do Lys, nikt jednak nie śmiał nazywać tego wygnaniem. W odpowiednim czasie Quentyn został oddany lordowi Andersowi pod opiekę jako symbol zaufania. Pomogło to naprawić stosunki pomiędzy Słoneczną Włócznią a Yronwoodami, pogorszyło jednak relacje Quentyna i Żmijowych Bękarcic, a Arianne zawsze była bliższa kuzynkom niż bratu.

• Czy Dany jest córeczką tatusia? W końcu ma być wierna rodowemu zawołaniu „Ogień i krew”.

Sekretny pakt, który książę Doran zawarł lata temu, polegał na wydaniu Arianne za Viserysa, nie Quentyna za Daenerys. Wszystko zmieniło się na Morzu Dothraków, gdy Viserys został zamordowany. Ukoronowany płynnym złotem.
— Został zabity przez dothrackiego khala — powiedziała Arianne. — Męża smoczej królowej.
— Tak słyszałem. Co z tego?
— Tylko… dlaczego Daenerys do tego dopuściła? Viserys był jej bratem. Jedynym, który pozostał z jej krwi.
— Dothrakowie to barbarzyński lud. Kto może wiedzieć, dlaczego zabijają? Być może Viserys podcierał się nie tą ręką, co trzeba.
Być może — pomyślała Arianne — albo Daenerys zdała sobie sprawę, że jej brat miał zostać koronowany i ożeniony ze mną, a ona zostałaby skazana na to, by przez resztę życia spać w namiocie i pachnieć jak konie.
— Jest córką Szalonego Króla — powiedziała księżniczka. — Skąd możemy wiedzieć…
— Nie możemy — odparł ser Daemon. — Pozostaje nam tylko mieć nadzieję.

Szalone Teorie:

• Wichry Zimy Theon I
• Oberyn otruł Tywina
• Prawdziwa tożsamość Młodego Gryfa
• Zdobycie Końca Burzy
• Jak Dornijczycy zabijali smoki
• Przyjaciel Aegona z Reach
• Wspomniane krakeny a bitwa o Arbor
• Bitwa w królewskim lesie
• Trzy wcielenia Aegona
• Onyksowy smok a los Martellów
• Prognoza na Wichry Zimy

Obłąkane Spekulacje:

• Dornish Master Plan cz1 i cz2
• Tyene zdradziła Arianne
• Myrcella nie żyje, zastąpiła ją Rosamund
• Martellowie dadzą Aegonowi koronę Zdobywcy

0

0