(I wydanie 10.10.2010)
Wybitny muzyk, genialny gitarzysta i filar zespołu „The Rolling Stones”.
Przez 10 kolejnych lat w dekadzie ’70 utrzymywał się na pierwszym miejscu listy gwiazd, które najpewniej umrą w krótkim czasie. Przez długi czas ćpun, od zawsze geniusz gitary i aktualnie całkiem rozsądny i zabawny gość.
Biografię czyta się wyśmienicie, gdyż obfituje w trasy koncertowe, opis relacji z wybitnymi muzykami oraz przygody jakie stały się udziałem Keitha Richardsa. Bardzo wyraźnie wyłania się spory żal, pretensje i surowa ocena Micka Jaggera. Ilość złośliwych uwag, przykrych przytyków czy sądów wartościujących pokazuje jaki dystans dzieli tych dwóch panów. Muszę jednak dla uczciwości przyznać, że prawie za każdym razem Keith kontruje, że kocha Micka i podkresla, jak ważny jest on dla niego i Rolling Stones. Ważnymi bohaterami tej książki są narkotyki wysokiej jakości, gitary oraz inni, wybitni muzycy. Mamy okazję wyrobić sobie opinię na temat samego Keitha jako sympatycznego gościa, który kocha muzykę i nie odleciał w celebryckie klimaty.
Trudno dostępna, do kupienia na rynku wtórnym. Wyśmienita autobiografia