Mam sentyment do nadmorskich, bogatych kupieckich miast. Zwłaszcza takich z ciekawą militarną i kulturalną historią. Kupcy, galery i galeony, bitwy, patrycjusze, tygiel narodowości, mieszanina języków, silna niezależność, wielcy malarze i rzeźbiarze, kurtyzany, korsarze itd. Coś jak Gdańsk z "Galeonów wojny" albo Wenecja z "Assasin's Creed". Ale też Amsterdam, Lubeka, Nowogród itd. Żeby było zabawniej to w Wenecji nigdy nie byłem (chyba, że tej pod Żninem) i się niespecjalnie wybieram. Wolę taką z moich wyobrażeń i trochę boję się rozczarowania.
Po książce spodziewałem się, że będzie historią Wenecji. Po prostu. Tymczasem okazało się, że to raczej zbiór esejów poruszających różne tematy z przebogatej historii Serenissimy. Jest oczywiście o handlu ale i o sztuce, kwestiach militarnych, życiu codziennym, sprawach damsko-męskich, architekturze, religii i tysiącu innych tematach, często bardzo egzotycznych, zaskakujących czy wręcz dziwacznych. Tyle, że nie ma tu chronologii. Jest za do wysublimowany język i erudycyjne popisy autora. Mnóstwo cytatów z klasyków literatury pięknej i poezji. Zdecydowanie nie jest to praca naukowa. Mam wrażenie, że dowiedziałem się sporo, może nawet bardzo dużo o Wenecji ale lektura kosztowała mnie sporo wysiłku. Zupełnie nie w moim stylu czytałem książkę na raty, bo zwyczajnie wydawała mi się dość nużąca. Przy tym ma klimat i potrafi zafascynować tematem. ale chyba jestem za prostym człowiekiem, żeby kupić taki styl jak prezentuje Peter Ackroyd.