Superprodukcja Kennetha Branagha z 1994 roku. W rolach głównych oprócz reżysera, widzimy samą śmietankę w naprawdę interesujących kreacjach: Ian Holm, John Cleese, Helena Bonham Carter i przede wszystkim Robert De Niro w świetnej kreacji potwora.
Film jest przejmującym widowiskiem bardzo mocno czerpiącym z oryginału Mary Shelley - zamiast popkultorowego horroru dostajemy tragiczną opowieść o pragnieniu kreacji i przesadnych ambicjach prowadzących do zguby. Kilka momentów w tym filmie potrafi przyprawić o łezkę wzruszenia (duża zasługa pana De Niro), a inne przerazić skalą nieszczęścia. Romantyczny film, do którego trzeba podejść na spokojnie, nastawiając się na nieco melancholijne kino w starym stylu. Uważam, że obecnie traktowany jest bardzo niesprawiedliwie - średnia poniżej 6,5 na imdb nie oddaje jakości tej produkcji.