Film mógłby być trochę krótszy, mógłby być mniej głupi, no i dialogi mogłyby być na wyższym poziomie. Film, który ma wiele wad.
A mimo to, Przetrwanie robi wrazenie i dostarcza emocji oraz zmusza widza do refleksji.
O dzikusach i skazańcach z platformy wiertniczej oraz ostatnim sprawiedliwym myśliwym tudzież tańczącym z wilkami Liamie Neesonie, który po rozbiciu samolotu gdzieś na pustkowiach Alaski prowadzi garstkę ocalałych przez śnieg i mróz, bo czyha na nich wkurzona wataha (zdanie jak z dyktanda ).
Od początku czułam, że film o ucieczce przed stadem wilków nie będzie dobry. Kaman, dwie godziny patrzeć jak paru facetów gonią zwierzęta? Początkowo można się jeszcze skupić, ale im dalej, tym gorzej, więcej sentymentalnych rozmów przy ognisku i wcale niespodziewanych ataków wściekłej zwierzyny. Wszystko okraszone banalnymi wstawkami wspomnień szczęśliwego życia i utraconej miłości.
Na plus: mimo wszystko Neeson, który jako szef bandy jako jedyny zwraca uwagę i wyraża jakieś tam wewnętrzne rozdarcie swojego bohatera. Ponadto niezłe zdjęcia. I całkiem dobre zakończenie.
Na minus: cała reszta, z rażącymi kukłami wilków na czele.
Byłby fajny film przygodowy o wilkach i twardym facecie tylko po co cała ta otoczka, te wszystkie retrospekcje, filozofie i poezje? Fabuła zbudowana bardzo mechanicznie na zasadzie "ida i gina po kolei" oraz łopatologicznie - np. samiec alfa niszczy bunt w stadzie wśród wilków i wśród ludzi. Mimo wszystko jakoś pozytywnie odnoszę sie do tego filmu bo lubię nietypowe klimaty i tematy. Lepsze to od kolejnej strzelaniny. A Liam Neeson po prostu urodził się do pewnych ról.