Sześć (albo i więcej) tekstów DaeLa w CD-Action (7/2019)
Od trzech tygodni w kioskach i salonikach prasowych można nabyć siódmy w tym roku numer CD-Action. Ba, za niecały tydzień numer ten zniknie ze sklepów. A ja jak zwykle dopiero teraz robię jego “zapowiedź”. I może machnąłbym na to ręką, ale tak się składa, że w tym numerze jest tekst o Grze o Tron, więc myślę, że zainteresuje on większą liczbę czytelników niż zwykle.
OK, przejdźmy do rzeczy. W tym numerze napisałem całą masę tekstów związanych z moim ulubionym gatunkiem gier – czyli strategiami. Na początek wspomnijmy o zapowiedzi gry Field of Glory: Empires. Potem przejdźmy do recenzji. Tutaj znajdziecie dwa moje teksty. Napisałem recenzję Total War: Three Kingdoms (czyli umieszczonej w Chinach strategii od Creative Assembly – gra BARDZO mi się podobała) oraz Imperator: Rome (czyli najnowszego tytułu z gatunku grand strategy od Paradox Interactive – i choć jestem fanem produkcji tych developerów, to tym razem miałem zastrzeżenia). Poza tym w ostatnim numerze coś tam gadałem w GameWalkerze – jeśli ktoś ciekawy moich opinii, na temat okołogrowe, to może przeczytać. A my przechodzimy do publicystyki. Napisałem bardzo duży artykuł o historii Creative Assembly (pt. Niepozorny Hegemon), a do spółki ze słynnym Papkinem rozgryzaliśmy problemy prawne i PR-owe, w jakie w związku z oskarżeniami o seksizm i dyskryminację, wpadło studio Riot (twórcy League of Legends). Przy okazji popełniłem też recenzję ósmego sezonu Gry o Tron w Magazynie Kulturalnym. I jak zwykle wyszukałem Notłatki do działu Na Luzie. I to by było na tyle.
Jeśli brzmi to zachęcająco, to zapraszam do sięgnięcia po CD-Action. Ten numer będzie w kioskach do 1 lipca.
Three Kingdoms niestety nie kupiłem, bo cholernie rozczarowałem się Throne of Brittania na, którego wydałem dla mnie dość astronomiczną sumę 150 złotych. Total War jak dla mnie od czasu Medieval II ciągle zalicza spadek. Shogun II było słabe, Rome II to była porażka, potem trochę lepszy Attilla. Warhammera nie mam bo ceny jesliby chciało się mieć wszystkie frakcje oscylowała by w granicach ośmiu stów za dwie części. Potem tragiczny Thrones of Britannia. A do Medka II powracam bardzo czesto bo to najlepsza strategia jaką znam choc frakcji mogłoby byc więcej, no i prowincji.
A zapomniałem o całkiem udanym Empire Total War, którego tak naprawdę jedyna wadą jest dość ograniczona liczba i różnorodność jednostek. Francją na wysokim poziomie trudności w dwa i pół roku zająłem wszystkie możliwe prowincje, tocząc kilka cheroicznych bojów z Indianami, w których uzywałem moich ulubionych karabinów Puckle’a i wyrzutni rakiet. To była gra prawie kompletna, aż dziw bierze, że potem zrobiono słabego Napelona. Szkoda że nikt nie wpadł na pomysł I i II Wojny Światowej tylko poszli w tą starożytość – odgrzewanego kotleta. Tak naprawdę to wolę starego Rome Total War i Barbarian Invasion niż Rome II i Attille. Swoją drogą sześćdziesiąt złotych za DLC dodające trzy frakcję, niczym się od siebie tak naprawde nie różniące to zdzierstwo.
A może wiesz Dael’u co dzieje się z Total War Areną? Bo na dwa miesiące przestałem grać, a kiedy wróciłem to już nie działało.
Total WAr Arena została zamknięta- w zamian można było wybrać za darmo kod na aktywację kilku z podanych gier z serii Total War na Steamie- nie wiem czy to jeszcze działa. Żałowałem przez to, że tego nie założyłem, bo mam Medievala II na płycie, która nie chce mi działać, a nie zamierzać bulić za to ponownie kasy. Ja cały czas w serii Total War nie mogę zrozumieć jednego- dlaczego nie dali jeszcze XVI i XVII wieku? Przecież to jeden z najciekawszych wieków w historii! A jeżeli chodzi o Empire, to ostatnio na Steamie za darmo zaktualizowali jednostki wszystkich państw, dodając całkiem sporo.
Tak jak mówi Maniek – Arena jest skończona. Spodziewali się popularności jak w przypadku gier Wargamingu, wyszło dużo słabiej, więc zawiesili.
W przypadku oceny poszczególnych gier z serii to trochę się różnimy. Zgadzam się, że pierwszy Rome i Medieval 2 były świetne. A Thrones of Britannia słabe. Ale ja uwielbiam też Shoguna 2. Zresztą przypuszczam, że gdybyś spróbował gry w dodatek Fall of the Samurai (nawiasem mówiąc standalone, więc nie trzeba mieć podstawki), to mógł by Ci się spodobać, bo można sobie pokosić armie feudalne przy pomocy kartaczownic Gatlinga i dział Armstronga :). Za to Empire… lubię tę grę, ale była potwornie wykrzaczona i do dziś ma chyba najsłabszą AI z wszystkich gier z serii. Napoleon miał mniejszą skalę, ale przynajmniej działał sprawnie.
Natomiast Three Kingdoms to prawdziwy powiew świeżości. Zwłaszcza w trybie opowieści, w którym dorzuca postaci generałów walczących niczym postaci z filmów kung-fu. Nie jest to zbyt realistyczne i przypomina odrobinę Warhammera, ale ubaw jest nieziemski.
“Spodziewali się popularności jak w przypadku gier Wargamingu”
Obawiam się, że jedyną udaną grą Wargamingu jest World of Tanks. Każdy ich kolejny projekt to mniejsza lub większa klapa w którą nikt nie chce grać.
Tyle tekstów. Zaraz całe CDAction będzie twoje 😀
taki jest plan.
ups, sory za spoiler
Tajemnicą poliszynela jest fakt, że wszystkie pisma, dla których DaeL pisze teksty, dość szybko upadają. To taka zemsta za ŚGK (albo może próba rehabilitacji, bo ono też upadło przez Pana Redaktora).
A może w ogóle coś o Field of Glory 2? Jak na przełożenie bitewniaka na komputer zaskakująco udana rzecz (choć niespecjalnie skomplikowana). Bardzo przyjemna gra.
No, raczej nie w CDA, bo Field of Glory to już gra leciwa, a wyjąwszy bardzo nieliczne przypadki, nie piszemy o grach, które miały premierę więcej niż 1-2 miesiące przed wydaniem numeru. Ale faktycznie, gra była spoko, a na Empires już sobie ostrzę zęby.
O,a właśnie od paru miesięcy jest już FoG2 dużo lepsza od pierwszej, z paroma interesującymi dodatkami (spora rozpiętość czasowa), polecam.