Heh. Znowu mnie wciagnelo.
tl, dr: Znowu podbijam świat, tym razem z Indii
Jako że tribali już mam ogarnietych to postanowiłem zaprowadzić Buddyzm na świecie.
Ponieważ chciałem zrobić raczej od 0 do bohatera, to moje opcje poczatku gry były dość ograniczone - chciałem zaczynać jako niepodległy władca, na poziomie najlepiej hrabstwa, ewentualnie diuka.
Po trzech falstartach jako hrabstwo koło królestwa Pala, kiedy to nieodmiennie królestwo to uznawało po 10 gierczanych latach ze mnie podbije i przegrywałem niemal od razu, uznałem że taki pełny hardcore to jednak mi sie nie chce i wybrałem sobie Diuka Tosali do gry - stan posiadania to jedynie dwa hrabstwa, ale wladca w wieku ~40 lat wiec chwile bede mógł nim pograć.
Jak na sytuacje startową powiedziałbym poziom trudny - bardzo latwo podbić pierwszego sąsiada, ale w okolicy bardzo szybko pojawiają się naprawde wielcy sąsiedzi i dalsze wybicie sie jest praktycznie niemożliwe. W moim przypadku po 50 latch gry miałem 3 sąsiadów -
1: Pala, który podbił wszystko na północ i na wschód ode mnie (aż do Tybetu i połowe Ayudhy)
2: Rashtrakuta, która podbiła Pallave, Pandye, Cedi i Chawde
3: Pratihare, która podbiła drugie ból Ayudhy, Tomare, Cedi i kawałek muzułmańskiego państwa ukrytego pod screenem mojego ludka.
Do tego czasu moje państweko rozszerztyłem tylko o Banę, Carakutę i Somavamsi. Generalnie nie miałem nawet możliwości założenia królestwa, a przy życiu utrzymywałem się tylko i wyłącznie poprzez zabawy z małżeństwami, Chinami i paktami... oraz wyczekiwałem stosownego momentu oczywiście
Generalnie głównym hamulcem mojego rozwoju był Buddyzm, który nie dosc ze nie pozwala mi rajdować to jeszcze w otoczeniu same religie Indyjskie, co nie dawało mi żadnego Casus Belli na podboje
No więc ja czekałem i knułem rozwijając moją technologię i ekonomie, a u moich sąsiadów tymczasem rewolty i różne rozpady doprowadziły do poszatkowania 3 mega terenów. Wyczaiłem więc moment i zaryzykowałem wszystko gdy Pratihara walczyła z Palą i poprzez casus Subjugate zaatakowałem Pratihare i wyrwałem im kawał terenu, dzięki czemu dorobiłem się pierwszego królestwa.
Dobicie do imperium zajeło mi aż 167 lat (w porównaniu z Norweskim 50 lat) A ponieważ nie miałem możliwości podbic moich dużych sąsiadów, to nie miałem opcji żeby zrobić tradycyjne imperium - i musiałem w koncu stworzyć imperium specjalne(j troski). Nie powiem, drogo
Dało mi to natomiast możliwość szybszego podbijania królestw. Dzięki czemu mogłem już rozwinąć skrzydła
Rok 1001
Rok 1078 - zwróćcie przy okazji uwage jak dobrze sobie Polska radzi
Rok 1212 - stan obecny
To oznacza że prawdopodobnie nie uda mi się podbić całego świata (za mało czasu już), ale przyczyny tego stanu widze bardziej w religii którą gram (Buddyzm) niż w nowych mechanikach typu threat..
Jeśli chodzi o mechanike Threat Level - właściwie sie nią nie przejmuje, mój threat schodzi poniżej 90% tylko jak akurat miałem pecha i moj władca musi dorosnąć.
Fakt ze prowadzi to do zajebistej sytuacji w której jak wypowiadam wojne muzułmanom trzymającym Jerozolime (Abbasydzi) to zawiązują oni sojusz z Imperium Bizantyjskim i Papiestwem do tej wojny, ale w rzeczywistosci nie ma to już żadnego znaczenia - wojna kończy się na dłuuugo zanim te wojska faktycznie dotrą na pole bitwy, że nie wspomne o tym że na przykładzie np Tybetu czy Seljuku, co ż tego że ze mną graniczą i mają po 30k wojska, jeżeli nawet nie przekraczają swoich granic...
Warte wspomnienia jest też to że twój Threat Level skacze nie tylko gdy ty samodzielnie wygrywasz jakąś wojne, ale także za każdym razem gdy któryś z twoich wasali sobie zgarnie nawet jedno hrabstwo. To z kolei oznacza że nie masz żadnej kontroli nad tym ile czasu bedzie on spadał - i nie warto nawet na to czekać.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
![:]](./images/smilies/13.gif ":]")
) w okolicy i sie moze okazac ze bede sie bil z nimi i z 3 innymi teokracjami
