FSGK.PL

III

"Re­wo­lu­cja - pa­ro­wóz dzie­jów"...
Chwa­ła jej ma­szy­ni­stom!
Cóż, że wro­gie wia­try po­wie­ją?
Chwa­ła pło­ną­cym iskrom!

Chwa­ła tym, co wśród ognia i mro­zu
jak złom gra­ni­to­wy trwa­li,
jak wcie­lo­na wola i ro­zum,
jak Sta­lin.

Prze­le­cia­ły wa­ta­hy lot­ne
bia­ło­gwar­dyj­skiej kon­ni­cy...
Trwał, jak ska­ła sa­mot­ny,
Ca­ry­cyn.

Par­ły nie­miec­kie ko­lum­ny,
wa­li­ły sta­lo­wym gra­dem,
aż pa­dły pod pięk­nym i dum­nym
Sta­lin­gra­dem.

V

Pę­dzi po­ciąg hi­sto­rii,
bły­ska stu­le­cie-se­ma­for.
Re­wo­lu­cji nie trze­ba glo­rii,
nie trze­ba szum­nych me­ta­for.

Po­trzeb­ny jest Ma­szy­ni­sta,
któ­rym jest On:
to­wa­rzysz, wódz, ko­mu­ni­sta -
Sta­lin - sło­wo jak dzwon!

VI

Któż, jak On, przez dzie­siąt­ki lat
na dzio­bie okrę­tu wy­trwał?
Szó­stej Czę­ści przy­glą­da się świat.
Bi­twa.

Tam - bez­ro­bo­cia, straj­ki, głód.
Tu - pra­ca. Na­tchnio­ny trak­tor.
Two­rzy hi­sto­rię zwy­cię­ski lud.
Chwa­ła fak­tom!

Któż, jak On, przez dzie­siąt­ki lat
wiódł ludz­kość na krań­ce dzie­jów?
Jego imię - wal­czą­cy świat:
na­dzie­ja.

Re­wo­lu­cjo! - któż wiatr po­wstrzy­ma,
kto zie­mię za­wró­ci w bie­gu?
Re­wo­lu­cjo, ta­bli­ce praw Rzy­mu
oba­la­my od Chin po Bie­gun!

Re­wo­lu­cjo! sie­dem­dzie­siąt lat
Sta­li­no­wych po­wie­wa nad świa­tem.
I ro­dzi się nowy świat,
świat sta­ry pęka jak atom.

VIII

Mi­lio­ny lu­dzi Związ­ku Rad i kra­jów idą­cych dro­gą So­cja­li­zmu two­rzą świat nowy, nio­sąc w ser­cach i na ustach imię STA­LIN.
Lu­do­wa ar­mia chiń­ska wy­pę­dza ze swe­go kra­ju prze­moc obcą i nie­wo­lę pie­nią­dza. Kro­czy na­przód z imie­niem STA­LIN.
W Wiet­na­mie, Bur­mie, na wy­spach Ma­laj­skich bo­jow­ni­cy wol­no­ści, nie­pod­le­gło­ści i spra­wie­dli­wo­ści wal­czą prze­ciw ko­lo­ni­za­to­rom wo­ła­jąc: STA­LIN!
Gór­ni­cy fran­cu­scy trwa­ją w straj­kach i wy­cią­ga­ją dło­nie na wschód z okrzy­kiem: STA­LIN!
Chło­pi wło­scy zaj­mu­ją ob­szar­ni­cze nie­użyt­ki i od­pę­dza­ni gwał­tem, wo­ła­ją: STA­LIN!
Po­eta, wy­pę­dzo­ny ze swej oj­czy­zny za umi­ło­wa­nie wol­no­ści i spra­wie­dli­wo­ści spo­łecz­nej, pięk­ny po­eta chi­lij­ski pi­sze po­emat o STA­LI­NIE.
Zmiaż­dżo­na okrut­nie War­sza­wa dźwi­ga swe okrwa­wio­ne ce­gły tym szyb­ciej z imie­niem STA­LI­NA.
Wszę­dzie na świe­cie, gdzie się­ga prze­moc pie­nią­dza, ba­gnet żoł­da­ka i pał­ka po­li­cjan­ta, lu­dzie wal­czą i będą zwy­cię­ża­li z imie­niem STA­LI­NA.
Set­ki mi­lio­nów lu­dzi wo­ła­ją: STA­LIN! STA­LIN! STA­LIN!