FSGK.PL

Dodają płytę z muzyką Jarre'a?

Wiaderko piasku

Andy Weir - "Projekt Hail Mary"

Jeśli czytaliście "Marsjanina", to mniej wiecie, czego się spodziewać po autorze. Z tą różnicą, że "Marsjanin" to pikuś w porównaniu do "Projektu Hail Mary".

"Projekt Hail Mary" jest od "Marsjanina" lepszy chyba pod każdym względem. Większy, bardziej rozbudowany, z bardziej kompleksową historią i całkiem sporą dawką naukowego bełkotu - ale spokojnie, nie trzeba mieć doktoratu żeby to zrozumieć. O ile w "Marsjaninie" mieliśmy bardzo wyraźną sinusoidę (raz coś idzie świetnie i jest wesoło, raz wszystko się wali, a potem znów jest dobrze i tak w kółko), o tyle w "Hail Mary" całość jest bardziej stonowana. Jasne, są momenty radosnych odkryć, są też pełne napięcia sekwencje kiedy coś idzie nie tak jak powinno. Ale nie ma tu tego szybkiego przeskoku z jednych do drugich. Co nie zmienia faktu, że od książki naprawdę trudno się oderwać.

O czym to w ogóle jest? Facet budzi się ze śpiączki w nieznanym mu miejscu. Nie wie, ani kim jest, ani gdzie i dlaczego. Natomiast dla dobra szeroko pojętej ludzkości dobrze by było, żeby sobie przypomniał, i to w miarę możliwości szybko. Śledzimy jego mozolne próby poradzenia sobie z zastaną sytuacją; co jakiś czas będzie sobie przypominał jakieś wydarzenie, a my wraz z nim przeskoczymy do przeszłości, poznając po kawałku całą historię. Więcej nic nie powiem, bo nawet mała wzmianka może wam popsuć zabawę. A uwierzcie mi, że warto tą przygodę przeżyć samemu.

Przyznam szczerze, że już dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła. Zdarzyło mi się zasiedzieć przy niej do późna - to znaczy do północy, ale mi coś takiego zdarza się naprawdę bardzo, bardzo rzadko. Podsumowując - jak dla mnie to jest książka roku. Szczerze polecam, bo to kawał naprawdę świetnego kosmicznego SF. Warto, warto, warto.

Okeeej, ostatnio jestem w mocno innych klimatach więc chętnie sobie zrobię odskocznię. Zachęciłaś

I CYYYYYK PREZENT DLA OJCA ODFAJKOWANY. A potem sobie jeszcze pożyczę

też kupiłem jakiś czas temu, podobno najlepsza książka sci-fi tego roku. narazie leży i czeka, obok przygód Conana Barbarzyńscy i Ksiąg Krwi Clive'a Barkera. na zimę lektury już mam, pytanie czy zdąże coś faktycznie przeczytać.

Stephen King - Billy Summers - dla mnie najlepszy King od lat ! A dlaczego ? Bo nie ma w nim żadnych duchów, zjaw, maszkar wychodzących z dziecięcych snów i reszty tego typu historii, które często psuły mi książki Króla. Nieraz byłem zachwycony początkiem...czułem, że będzie wspaniale...aż tu nagle jebs! pojawiało się jakieś dziwne Coś, nienazwane, nienaturalne, nieprawdziwe... A Billy Summers to od początku do końca osadzony w rzeczywistości kryminał (może sensacyjny kryminał), kryminał bez niepotrzebnej fantastyki! Chciałbym więcej takiego Kinga!

8,5/10

Andrzej Nowak - Polska i trzy Rosje

Niesamowita książka o okresie walki Piłsudskiego o niepodległość i granice na wschodzie. Czyta się świetnie, mimo że naszpikowana jest datami, zdarzeniami i osobami. Jeżeli to co napisał w książce prof. Nowak jest prawdą, to czapki z głów przed Piłsudskim, który - jak na to wygląda - był prawdziwym mężem stanu próbującym na swoją korzyść wykorzystać wszelkie okoliczności i po mistrzowsku prowadzącym rozgrywkę tak z aliantami zachodnimi, jak i z Rosją białą, czerwoną, a nawet próbujący stworzyć alternatywę wobec tamtych dwóch Rosji imperialnych. Przy okazji mamy też demistyfikację koncepcji federalistycznej Piłsudskiego. Napiszę jeszcze, że w książce prawie nie ma opisu wojny polsko-rosyjskiej, nie o tym jest ta książka.
Przypomniało mi się jak Voo recenzował książkę Ziemkiewicza o Piłsudskim, którą ja też chwaliłem. Teraz na samą myśl o tym czerwienię się trochę ze wstydu - z powodu skali mojej niewiedzy .
Jak dla mnie to książka, którą każdy kto chce się wypowiadać na temat tego okresu naszej historii musi znać. A Ziemkiewicz przede wszystkim.

10/10

Pojawia się wątek sojuszu z Japonią i prób odciągnięcia uwagi Rosji wojną na wschodzie? Podobno były jakieś poselstwa do kraju kwitnącej wiśni?

Może nie sojuszu (oba państwa były na to za słabe, a w sumie, poza Rosją jako przeciwnikiem strategicznym łączyło je niewiele więcej), ale jako jedna z wielu opcji, których jednoczesne wykorzystywanie było niezbędne.

Pierwszy tom Koła Czasu

Czarny był żałosny. Zakończenie nie napala za bardzo na kolejne 14 tomów. Czaję, że idiotyczne zło pozostaje zagrożeniem, bo ludzie pozostają idiotami i dlatego koło wiecznie się kręci tak samo. Ale po budowaniu zagrożenia i potencjału ze strony Czarnego, tylko po tym by wyszedłby z niego oszołom, potrzeba bardziej emocjonalnego zakończenia niż potwierdzenia tego, co było od początku książki dość oczywiste. Np, mogłyby wpaść te chcące robić realpolityk frakcje i natychmiast zakuć bohatera w kajdany za całą fatygę. To byłoby emocjonalne i ukazałoby Czarnego jako sensowne odwrócenie uwagi od problemów świata przedstawionego.