FSGK.PL

Tyle polecajek, a i tak przeczyta 50 twarzy Grey'a.

Thim myślałem ,że podbijesz "Światło".

Well, podbiłem swoje ulubione . Światło było okej, ale nie moje ulubione. Wolę 50 twarzy.

Łojezusmaria ile polecajek... ale 50 twarzy mnie bardziej przekonuje .
Co do Metra to czytałem te 2 książki Glukhowskiego i były dobre. Chociaż pamiętam, że zakończenie jedynki było dla mnie absurdalnie głupie.
Dobra, w wolnej chwili pozapisuję sobie to wszystko i stopniowo będę ogarniał. Dziękować .

Pquelim
Po prostu słyszałem rożne opinie na temat tej książki i dlatego pytam się was. Lubię fantasy, ale też i nie mam zbyt dużo czasu ostatnio. A że dobrze czytało mi się książki Tolkiena stwierdziłem że może i jednak za Silmarillion się wezmę.

Jak jesteś świeżo po trylogii, to warto od razu sięgnąć po Silmarillion. Jak już niewiele z wyprawy Froda pamiętasz, to może być ciężko złapać klimat.

Ja całego Silmallirionu nigdy nie przeczytałem. A trylogię bardzo lubię i nie raz czytałem. Ale to nie jest zła książka i mogę polecić. Tylko mało tam akcji, raczej kronika Śródziemia i całego świata Tolkiena.

Weź się lepiej za Wegnera. Best low polish fantasy ever. Ani słowa po polsku, tak się reklamuje polskie książki!

Przeczytałem drugi raz w życiu Mistrza i Małgorzatę i kurcze, w LO bardziej mi się podobała. Z jednej strony doceniam te wszystkie smaczki, konstrukcję fabuły mające miejsce w różnych lokacjach i w różnych czasach, ale... sama historia jest cienka jak dupa węża i znudziłem się dość mocno pod koniec.

A propos diabłów i mamun, to słabe te nowe legendy polskie od Allegro. Skończyłem słuchać audiobooka "Wywiad z Borutą" autorska Orbita i Cetnara, w rolach głównych Krystyna Janda i Tomasz Drabek. Można pobrać tutaj:
http://legendy.allegro.pl/
Planuję przeczytać zbiorek opowiadań, ale pachnie mi Fabryką Słów i jakością jak od Ćwieka. Takie wrażenie miałem też po odsłuchaniu tego audiobooka, dialogi drętwe i wymuszone w nich przekazywanie informacji, a przecież to tekst oparty na dialogu właśnie, tylko kwestie mówione, żadnych didaskaliów, i, szczerze mówiąc, trochę brak logiki w spotkaniu dwóch TAKICH osobistości. Cały ten myk z tłumaczeniem legend na współczesny język i współczesne wyobrażenia niestety tchnie Neilem Gaimanem, Sandmanem oraz Amerykańskimi Bogami, z czego bycie porównywanym do tych ostatnich, to nie jest powód do dumy. Tak czy siak - było, po co więc wracać do tych samych rozwiązań, polanych polskim sosem i januszowato-cebulastą stylistyką ("Pan nadaje się na psiapsiółka jak łyżka do golenia borsuczej dupy" "Ludzie piją, bo lubią być nachlani" "Wszystkie rybki mają tego, a karasie po kutasie" - autentyczne cytaty)? Do czego polskie legendy w ogóle mają służyć Allegro? Nie powiem, filmy na youtube, zwłaszcza Twardowskiego, można obejrzeć w ramach ciekawostki, ale jak to się ma łączyć z portalem aukcyjnym? Ano, Allegro, moim zdaniem, sili się na promocję czytelnictwa i próbuje sprzedawać książki elektroniczne. Chwalebne, choć daremne. Empik swego czasu próbował robić różnego rodzaju promocje na czytniki i książki i przepadł z kretesem. Allegro poszło w kulturę, współpracę z artystami (Bagiński robi film, Dukaj wydaje e-booka, Orbitowski pisze opowiadanie, inni pisarze s-f piszą zbiór - sama śmietanka), ale pobrań jest mało, bo ludzie nie czytają i Allegro tego nie zmieni. Moim skromnym zdaniem tylko klasa średnia, która nam się powoli klaruje i ukulturalnia, może uratować czytelnictwo i żadne tam Legendy Polskie od Allegro tego nie zmienią. Poza tym odnoszę wrażenie, że trzęsą portami przed Amazonem, który ociąga się z wejściem do Polski.

A tak w ogóle, to szkoda, że tego "Wywiadu z Borutą" nie zrealizowali G.F. Darwin w konwencji Sławka z Piekła 2.0 To też w klimatach Gaimanowskiego uniwersum, ale jakoś bardziej mnie śmieszyło, niż starania pisarza Orbitowskiego i redaktora Cetnarowskiego. Szkoda trochę Jandy, brzmiała, jakby się męczyła z tekstem, chociaż wykonanie pełna profeska.

O, właśnie o tym pisałem

Są tu jakieś czechofile? Fajna nowa seria z inicjatywy Szczygła (znowu). M.in genialny Ota Pavel.
http://instytutr.pl/pl/dowody-na-istnie ... a-stehlik/

Sapkowski znowu wychychnął ze swojej wyimaginowanej strefy komfortu i postanowił opluć rzeczywistość.. W sumie klasyka - CDP gówno zrobił, gra mu przeszkadza w robieniu kariery, a wszystkei tłumaczenia były przed premierą pierwszego wiedźmina.

Mój komentarz:

Temat jest już też w giereczkowie .
http://fsgk.pl/forum/viewtopic.php?f=4&t=169&start=1650

Szukam czegoś w klimatach SF, ale luźniejszego, choć sensownego. Żeby miało fajny świat. Po prostu jakieś wciągające czytadło na przerywnik od poważniejszych rzeczy. Myślałem o Metro 2033 bo nie czytałem ale może ktoś mi coś zaproponuje?

jak Ci nie przeszkadzają klasyczne dla rosyjskich dzieł wplecione wątki mistycyzmu i wybujałej filozofii, to czemu nie, Metro 2033 wtedy to czytadło jak znalazł.

Wojna starego człowieka - John Scalzi = kosmici, wojna i emeryci. Nie żebym coś sugerował...

Diamentowy wiek - Neal Stephenson = cyberpunk

Walter Tevis - Przedrzeźniacz =łatwe i przyjemne ale pod "fajny świat raczej nie podpada.

Człowiek bez ambicji...

Nigdziebądź?

BTW - czemu prawie nikt nie recenzuje na forum ksiazek tak jak filmów skoro wszyscy coś czytają? Po prostu bym sobie zajrzał do agregatu.

W sumie, wczoraj akuratnie skończyłem.

Kup sobie komiks! Polecam Sagę - naprawdę dobry przygodowo-obyczajowy komiks w realiach niepodobnych do niczego innego.

A Metro jak najbardziej warto przeczytać.

Voo, ja czytam sporo ale po angielsku i trochę nie wiem czasem ,czy jest sens pisać recenzję jak wszyscy będą mieli w dupie jak napiszę ,że przekładu nie ma .

Co do szybkich i fajnych SF to na pierwszą myśl wpadają mi:
Hyperion - dość duża space opera, ale pierwszy tom to powieść szkatułkowa rysująca historię róznych postaci, każda historia to nieco inny styl, wchodzi pięknie.
Koniec wieczności - Klasyk jeżeli chodzi o podróze w czasie, przeczytałem na raz w PKSie.
Ten zwariowany wszechświat - tu już jest mega pulpowo i momentami zabawnie, też przeczytałem na jedno posiedzenie.
I nieco inna beczka - Player One, to też się super czyta a nawiązania do gier i popkultury rozgrzewają serduszko

No właśnie, przecież kiedyś polecałeś ten Koniec wieczności i już wtedy obiecałem sobie to przeczytać. Dzięki za wszystkie polecajki, przyda się jak za jakiś kwartał znowu będę chciał zerknąć na jakąś fantastykę

Dogy pisze:Koniec wieczności - Klasyk jeżeli chodzi o podróze w czasie, przeczytałem na raz w PKSie.

Też to kiedyś polecałem. Bardzo fajna powieść i szybko się czyta.

Dogy pisze:I nieco inna beczka - Player One, to też się super czyta a nawiązania do gier i popkultury rozgrzewają serduszko

A o tym miałem pisać. Nie jest to wybitna literatura, nie ma lotów w kosmos (przynajmniej w realnym świecie ) ale to taki trochę Harry Potter dla zjadaczy popkultury. Nawiązania do muzyki Rush - tego jeszcze w książkach nie grali.


Zamierzam skrobnąć krótką recenzję ale tu mogę jeszcze polecić Niezwyciężonego Stanisława Lema. Może nie czytałeś, bo to chyba nie jest najbardziej znana jego książka. Świetne "filmowe" s-f o wielkim statku kosmicznym na obcej, jałowej planecie i jego załodze, próbującej rozwikłać zagadkę zaginięcia tam wcześniej bliźniaczej jednostki. Odniosłem wrażenie, że wielu hollywoodzkich scenarzystów musiało się w dzieciństwie naczytać tej powieści.

Gdybym przed Solaris przeczytał Niezwyciężonego, to by była moja ulubiona powieść Lema.

Lema akurat mam dokładnie 24 książki w domu i większość przeczytałem (chociaż kilku nie ruszyłem i trudno mi się za nie zabrać). Niezwyciężonego oczywiście znam Kiedyś czytałem dużo SF i bardzo się tym interesowałem ale to było kiedyś Miałem nawet ostatnio taki napad, żeby sobie przeczytać wszystkie powieści nagrodzone Hugo i Nebula, na przemian - raz z końca listy, raz z początku. Ale tego to już chyba nie zrealizuję

Na półtora wieczoru Spotkanie z Ramą Clarke'a.



NO I jest tylko jeden "Koniec..." jest to Koniec Dzieciństwa. Tez Clarke'a

Aaale, Ty to pewnie akurat czytałeś juz.

Przez Turtlesa musiałem dodać kolejne dwie książki na półkę "do przeczytania". Niedługo będzie dłuższa, niż moja lista wstydu na Steamie.

Seria SF Cholewy, czytadło SF w militarystycznych klimatach.

Pierwszy tom serii:
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/133219/gambit

http://lubimyczytac.pl/index.php/dyskus ... /2#p602262

Nawet jeśli większość z tych 73% Amerykanów czytała "50 twarzy Gerya", to procent ludzi czytających ambitniejsze pozycje musi być większy niż w przypadku naszych 37%, którzy czytali cokolwiek.

Skąd te dane? Patrząc na nie wydają mi się niespójne. Np. Ogólny procent "przeczytał jakąkolwiek książkę" wynosi 73%, podczas gdy dwie najliczniejsze grupy (less than high school i high school grad) mają odpowiednio 45% i 62%. Na pierwszy rzut oka nie zgadza mi się.

Gdzie ty masz liczność grupy?


Edit: fak dat słownik Swift keyboard.

W głowie, w tabelce nie ma Pamiętam mniej więcej proporcje.

Używa ktoś Goodreads? Dajcie linki do profili jeśli tak. Ja zarejestrowałem się dość dawno ale dopiero od tego roku dodaję oceny systematycznie i ustawiłem reading challenge, który znakomicie dopinguje mnie do czytania więcej i więcej. Fajna sprawa i można sobie wyszperać sporo tytułów na półkę "do przeczytania".

Tu mój Profil.

Chcesz powiedzieć, że wszystkie te komiksy masz w papierze? Daj znać, jak będziesz wyprzedawał kolekcję.
EDIT: z rzeczy do przeczytania polecam odpuścić sobie Grzędowicza, właśnie skończyłem trzeci tom Pana Lodowego Ogrodu i żałuję, że w ogóle zaczynałem. Nie wiem, dlaczego Grzędowicz nie upchnął tego w dwóch tomach. Za długie i nudne to. Czwartej części nie wymęczę.

Oczywiście, że nie wszystkie. Zbieram kolekcję Marvela - to już ponad 100 tomów, nowe Star Warsy, chyba 3 tomy Star Wars Legendy, trzy wydania zbiorcze Moore'a - Prosto z piekła, Strażników i V jak vendetta, Batmany Millera, Azyl Arkham, Lobo, Kryzys na nieskończonych ziemiach, no i teraz Kultowe polskie komiksy, czyli wydania zeszytowe Wiedźmina, Ekspedycji i Funky Kovala. Chyba wszystko. Aha, jeszcze pudełko z Tytusem, Romkiem i A'Tomkiem.
Ligę niezwykłych dżentelmenów, Sunstone albo Sagę znam tylko z cbrów. Pod choinkę chętnie bym sobie zamówił Miraclemana, bo na dniach ma wyjść w końcu polskie wydanie zbiorcze. Czytałem w oryginale i było rewelacyjne.

Uwagę dotyczącą Grzędowicza sobie odnotowałem.

Polecam Grzędowicza w formie audio. Rozenek robi to dobrze.

Grzedowicz nie byl zly.

Przynudza. Ciągnie wątki przez wiele stron, żeby pod koniec na szybko posplatać losy postaci i zakończyć cliffhangerem.

Crowley pisze:Używa ktoś Goodreads? Dajcie linki do profili jeśli tak. Ja zarejestrowałem się dość dawno ale dopiero od tego roku dodaję oceny systematycznie i ustawiłem reading challenge, który znakomicie dopinguje mnie do czytania więcej i więcej. Fajna sprawa i można sobie wyszperać sporo tytułów na półkę "do przeczytania".

Tu mój Profil.

https://www.goodreads.com/user/show/226 ... r-szcz-sny

Kurcze, znowu muszę kupić coś Crowleya

Chyba lepiej tu dać niż do ogólnego topicu:
Sprzedaje 4 tomy grzędowicza nówki nieczytane (4 tom w folii nadal) oprawa ta ładna zintegrowana .
China Mieville - Żelazna rada.

Grzędowicz jest super, nie słuchajcie ich

Księga Jesiennych Demonów - bardzo fajna, ale cykl o Panie LO wykorzystuje fakt, że pierwszy tom mógł się podobać i w kolejnych tomach redaktor, zamiast ciąć jak Halu kiszkę i zrobić nam literackiego loda, zostawia dłużyzny i robi sobie i wydawnictwu loda, bo to ekonomiczne.

KJD to najlepsza antalogia opowiadań polskiej fantastyki, jaką czytałem. Uczciwie przyznam, że od kilku lat nie jestem już na bieżąco, ale nie sądze żeby to coś zmieniło w mojej opinii.
Grzędowicza uwazam za pisarza o zdecydowanie najbardziej dopracowanym literacko warsztacie wśród polskich pisarzy fantastyki. Cykl o PLO mógł zahaczyć o firmament ojczyźnianej twórczości, okupowany obecnie przez Sapkowskiego, niestety - tak jak pisze Ptaszor - ksiażki sprawiają wrażenie ścinanych na siłę (zwłaszcza tomy 3 i 4), długo tkane wątki nie odnajdują satysfakcjonujących rozwiązań, ale nie sądzę, żeby to miało uzasadnienie ekonomiczne. Samo zakończenie jest tak bardzo skrócone, że trudno to tłumaczyć inaczej, niż faktem, że w pewnym momencie wzięła w góre pogoń za termianmi. Z drugiej strony, biorąc pod uwagę tempo pracy Grzędowicza, nie dziwiłbym się Fabryce Słów. Jak sam twierdził, niektóre fragmenty książek odkładał do szuflady na całe tygodnie, potrafił przez wiele dni zastanawiać się nad brzmieniem pojedynczego zdania. W 2009 roku na Pyrkonie robiłem z nim dwugodzinny wywiad, z wątków związanych z cyklem wymigiwał się chłodnym tonem (trudny jest to rozmówca), ale dało się wyczuć, że historia Vuko i Filara trochę mu sie wymykała spod kontroli i rozrastała do niespodziewanych, również przez wydawnictwo, rozmiarów. Z tego co pamiętam, to przy premierze pierwszej części mówiło się o dwutomowym cyklu, a we wspomnianej rozmowie autor na pytanie o prognozowany termin zakończenia opowieści odpowiadał w stylu twórców DNF - 'when it's done'. A było to jeszcze przed premierą trzeciego tomu.

Polecam natomiast wyśmienity standalone "Popiół i kurz" - tam nie ma przynudzania, jest za to świetnie wymyślony świat Pomiędzy, wartka akcja od deski do deski i całość w narracji pierwszoosobowej, którą Grzędowicz posługuje się rewelacyjnie.

PLO byłby świetny gdyby go zamknąć w 3 tomach. Tomy 3 i 4 są trochę rozlazłe a potem nagle ciach i koniec. Ale i tak uważam że warto przeczytać.

Popiół i Kurz też trzeba zaliczyć jak ktoś nie zna, jedna z lepszych książek jakie czytałam.

Pquelim pisze: Jak sam twierdził, niektóre fragmenty książek odkładał do szuflady na całe tygodnie, potrafił przez wiele dni zastanawiać się nad brzmieniem pojedynczego zdania.

Tym gorzej. To co teraz napiszę będzie tendencyjne, wyjęte z powieści bez kontekstu i czepialskie, ale ja dziękuję za takiego autora, jeśli rzeczywiście tak długo pracował nad zdaniami tego typu (i nie jest to osobisty przytyk do nikogo, komu się Grzędowicz podobał, proszę to potraktować, jako listę moich fobii i nerwic, które mną targały podczas czytania PLO):

Roziskrzona plwocina śnieżnych czap na wierchach przytulonych do siebie jak pośladki.

Dmuchaj na to, nie kaszl, durniu, bo zgasisz! Jeszcze raz! Dmuchaj! - Żeby cię zaraz nie wydmuchał... - zachrypiał Drakkainen. - Akurat rzeczywiście jestem na twój rozmiar! - zajazgotała wróżka

To działa po najmniejszej linii oporu, pamiętasz?

- ja wiem że tu akurat korekta, ale skoro tyle się zastanawia...
Ale potem jest fragment od narratora, czyli to nie stylizacja mowy, czyli rzeczywiście korektor zaspała:

Często gęsto wieczorem pozwalano nam wziąć dzban najgorszego albo odstałego piwa

I jeden z moich ulubionych fragmentów. Ja wiem, że to nie będzie startować do Nobla, że to fantasy z odwołaniami do Polaków i popkultury, ale nie umiem takich rzeczy czytać bez nerwów:

Czułem się pusty jak opróżniony dzban. Uzyskałem to, co chciałem (...) a mimo to czułem się pusty. Wąż uderzył. Nasycił się i wpuścił jad. A potem odszedł bez śladu. Pozostawiając pustą, wyschniętą powłokę. Mnie.

A tu wspomniane nawiązanie:

Robię gest rodem z fantasy, który zawsze chciałem zrobić - rzucam z brzękiem na stół dwa srebrne siekańce i cytuję: - Przynoś nowe piwo tak długo, aż powiem, że dosyć. To z jakiejś gry o łowcy potworów, nie pamiętam już z jakiej.

Znaleźć można w PLO dużo dziur i furtek, zmarnowanych pomysłów, na szybko pozszywanych teorii i braku odwagi w pociągnięciu fabuły w bardziej epicką historię, wmieszanie polityki, kolejne ekspedycje ratunkowe z ziemi, itp. Nie wiem, może to wszystko znajduje się w 4 tomie, do którego, niestety, nie dotrwałem, bo to nie mój typ książek.

Wiem, że witamy w Polsce, że Fabryka Słów, że może goniły terminy, ale ja się nie dam naciągnąć, sory panie Grzędowicz.

nie kłuje mnie w oczy żaden z przytoczonych cytatów. Poprosiłbym o wyjaśnienie, co dokładnie Ci się nie podoba, ewentualnie wzorem niektórych krytyków z innego działu nazwałbym Cię nieznającym się ignorantem - ale w tym wypadku chyba lepiej zgodzić się, że mamy zupełnie odmienne gusta i nie ma sensu dyskutować

Pretensjonalność kojarząca się z tekstami comy pewnie . No i jeżeli najmniejsza linia oporu nie jest "bo miała być" to dobrze nie świadczy o autorze. Ja też nigdy nie skończylem PLO, ale popiół i kurz podobał mi się całkiem bardzo.

pretensjonalność wynika z niewidocznego w cytatach kontekstu zdań. Grzędowicz dosyć wyraźnie zmienia sposób narracji, szczególnie w narracji jednoosobowej posługuje się mową potoczną, co mnie zupełnie nie razi. W cyklu zdarzają sie fragmenty i prenesjonalne, a obok bardziej poetyckie, nie wspominając o kwiecistych opisach, zwłaszcza w połówce Ardżuka. Znowu jednak - zgodze się, że ich mnogość wzrasta z każdym tomem, kosztem ciekawej akcji, której było zdecydowanie za mało.
Dlatego powtórzę - w tym przypadku kwestia gustu. Mnie podeszło, choć na pewno nie tak jak większości (sprzedaż i nagrody), osobiście uważam za niewykorzystany potencjał, ale rozumiem też biegun czytelników, którzy tego nie trawią. Nie ma sensu dyskutować, bo to są niuanse, które w przypadku książek mają jednak duże znaczenie.