FSGK.PL

Pytanie było do mnie? To była piosenka z najlepszej animacji ostatnich lat, która miała jedną wadę: kijową piosenkę. Problem poprawiono w OST do wersji europejskiej. Rybak rulez

Słucham różnej muzyki. NAPRAWDĘ różnej. Od oldies, poprzez new romantic, power metal po progressive. W ramach dowodu coś z zupełnie innej beczki

Czy wszyscy już slyszeli? Ja tam przepadam.

Adele jest trochę jak Iron Maiden - wszystko śpiewa na jedno kopyto.

Who cares?

Właśnie, apropos Ajronów. Odkopałem sobie parę bootlegów i słucham w samochodzie. Dobre to! Maiden Japan jeszcze z DiAnno i Burrem, gdzie wszyscy napieprzają w takim tempie, że czasami ciężko zauważyć kiedy jeden utwór się kończy a zaczyna drugi. Beast Over Hammersmith też czego sobie - koncert zagrany dwa dni przed wydaniem The Number of the Beast, gdzie Dickinson śpiewa głównie kawałki z dwóch pierwszych albumów. No i BBC Archives, czyli składanka z kilku występów z całą masą kapitalnych nagrań.
Nowa płyta jest całkiem niezła ale jak tak słucham tych staroci, to przepaść w dynamice grania jest niesamowita. No po prostu słychać, że to już emeryci. A swojego czasu to był sceniczny huragan. Nie dziwię się, że osiągnęli tak wielki sukces.

Crowley pisze:Adele jest trochę jak Iron Maiden - wszystko śpiewa na jedno kopyto.

Pchaj meble, to się nazywa własny styl

Ptaszor: uwielbiam, a ten kawałek na refrenie trzepie mną jak kolejka górska. Coś pięknego.

P.S. Idę po płytę w dniu premiery.

SithFrog pisze:Ptaszor: uwielbiam, a ten kawałek na refrenie trzepie mną jak kolejka górska. Coś pięknego.

Ten teledysk Adelka nagrywala chyba w Kieleckiem?

Sith, wlasny styl OKej, ale jednak fajnie by bylo, by sluchacz mogl odrozniac od siebie utwory albo przynajmniej plyty. By utwory z kazdej nowej plyty tworzyly calosc, ale by cala tworczosc nie zlewala sie w jeden ten sam sprawdzony bit.

colgatte pisze:Sith, wlasny styl OKej, ale jednak fajnie by bylo, by sluchacz mogl odrozniac od siebie utwory albo przynajmniej plyty. By utwory z kazdej nowej plyty tworzyly calosc, ale by cala tworczosc nie zlewala sie w jeden ten sam sprawdzony bit.

Kwestia tego na ile się wsłuchujesz, żeby odróżnić. To samo w kółko słyszałem zawsze o Offspringu, a 90% utworów poznam po pierwszych 10 sekundach i podam nazwę plus album

Wydaje mi się, że po prostu trzeba najpierw ten określony styl lubić - wtedy dopiero chce się wsłuchiwać w niuanse. Mnie np. twórczość Adele nie rusza. Mogę posłuchać raz czy dwa ale to nie to co lubię.

Z dobrych kobiecych głosów, to najbardziej chyba lubię Florence Welch.

Mnie poprzednia płyta Adele generalnie nie rusza, tylko ten nowy kawałek jakoś tak dotknął. Z Florence jestem wybredny, np. za Szip Turek nie szaleję, ale What the Water Gave Me kiedyś słuchałem namiętnie! Let the only sound be the ooooooooveeeeeeerfloooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooow!

Mi Florence sie mega podobalo, jak wydali pierwsza plyte.
Ale druga po kilkukrotnym przesluchaniu brzmiala dokladnie jak ta pierwsza.
Styl jest ich tak wyrazisty, ze niczego nie zmieniajac, od razu funduja przesyt i zniechecenie.

colgatte pisze:Styl jest ich tak wyrazisty, ze niczego nie zmieniajac, od razu funduja przesyt i zniechecenie.

Mi się ich 2 płyty bardzo podobały, a ta trzecia już niestety nie zrobiła takiego wrażenia. Pamiętam, że byłam rozczarowana po jej przesłuchaniu.

Mi Florence sie mega podobalo, jak wydali pierwsza plyte.
Ale druga po kilkukrotnym przesluchaniu brzmiala dokladnie jak ta pierwsza.
Styl jest ich tak wyrazisty, ze niczego nie zmieniajac, od razu funduja przesyt i zniechecenie.

O to to. Kupiłem drugą płytę w ciemno, przesłuchałem raz i zapomniałem. A debiut wspominam bardzo miło.

Dwie poprzednie płyty Adele są super. A o tym nowym utworze zapomniałem po 5 sek.

A co powiecie na to?

A ja odkryłem płytę o nazwie "Darkside, Tom Stoppard incorporating The Dark Side of the Moon".
Jak samo TDSotM jest dla mnie momentami męczące, to tutaj w świetny sposób współgra ze słuchowiskiem, gdzie na pierwszym planie są różne filozoficzne podejścia do definicji 'dobra'.

Polecam.

Ptaszor pisze:Czy wszyscy już slyszeli? Ja tam przepadam.

phpBB [video]

po 1:05 dałem sobie spokój. Po jakiego ch*%^^&@ ludzie w ogóle robią teledyski...

Pquelim pisze:po 1:05 dałem sobie spokój. Po jakiego ch*%^^&@ ludzie w ogóle robią teledyski...

Że wstęp za długi? Boję się pytać co powiesz o tym:

no, ale Michael to właściwie zaczął wszystko. I szacun za nowatorstwo, za Thriller wieczne propsy. Tylko, ze to powinno byc imho jednorazowe dzielo sztuki, a nie jakis chory obowiazek powielany na okragło. nie rozumiem teledyskow, praktycznie w ogole ich nie ogladam i to sie raczej nie zmieni.

Żartujesz, że teledyski są niepotrzebne? Co prawda zeszmaciło się, ale słyszał kiedyś o MTV?

słyszał, nawet miał na kablówce jak jeszcze było Music. I nie oglądął. Teraz takie kanały puszczajace teledyski kojarzą mi się z budami z Kebabem, albo kiepską knajpą z której wychodzę zaraz po zobaczeniu jakiegos 4fun na ekranie. Seriously.

Fajne

Kontrust w ogóle jest spoko .
Chociaż jak próbowali robić bardziej profesjonalny teledysk przy "Zero"... niech się trzymają lepiej bekowych.
Ja za to ostatnio słucham i uczę się grać to,

nie moge sie od tego uwolnic od paru dni
srać na LoLa ale ten kawalek niesie

Pentakill fajne kawałki ma. Chociaż ja wolę Thornmail i Deathfire Grasp.

Najs

WOW! Nowy Bowie i to już 8 stycznia.

Pamiętacie Smokie? Voo?

uwielbiam ich kompozycje. Kwintesencja przyjemnego rocka.

No i nie wolno zapominać o największym hicie:


Co ciekawe, kapela przetrwała do dziś i wciąż regularnie koncertuje. Z orginalnego składu został jeden człowiek, ale przez cały okres aktywności (od 1965!) wydawali płyty w miarę regularnie. Co prawda nie wiem jak ich sie teraz słucha, ale za tą formę sprzed lat mają mój wieczysty szacunek.

Nie jest to może "ostatnio słuchane", ale pamiętam jak po pewnym zlocie obudziłem się do tych rytmów. Ciekawe przeżycie.

Czego to w tym teledysku nie ma. Coś jakby taniec, coś jakby twerk, jest nawet tańczący mop. No i czarny z białym ten tego. Pełna psychodelia w wykonaniu Davida Bowiego.

Intrygująca symbolika. Ten mop na końcu to chyba jakiś Cthulhu.

Ciekawy jest ten fragment:

"Something happened on the day he died
Spirit rose a metre and stepped aside
Somebody else took his place, and bravely cried
(I’m a blackstar)"

Moim zdaniem wyraźnie odnosi się do przekonań niektórych sekt gnostyckich oraz wyznawców Islamu, że Jezus tak naprawdę nie umarł na krzyżu, a zastąpił go tam ktoś inny. Opiera się to na argumencie, że Bóg nie mógł pozwolić aby to co boskie uległo skażeniu.

I jeszcze to:

"How many times does an angel fall?
How many people lie instead of talking tall?
He trod on sacred ground, he cried loud into the crowd
(I’m a blackstar, I’m a blackstar, I’m not a gangstar)"
​
Czyli wynika z tego, że "blackstar" to twórca jakiegoś nowego kultu, który daje ludziom coś w co mogą wierzyć. No i jeszcze znamienna jest cześć, którą ludzie oddają czaszce zmarłego astronauty. Może oznacz to, że czczą to czego po prostu nie rozumieją.











​

Absolutne mistrzostwo świata, cała płyta i wszystkie teksty... :D:D

Mój prezent na Gwiazdkę - DVD zawiera nagranie z koncertu w Madison Square Garden + film dokumentalny na temat koncertów zespołu w USA + krótki dokument ukazujący pracę nad albumem "Liebe ist fur alle da". Co tu dużo mówić, koncert to pełen profesjonalizm, świetnie się go ogląda. Na uwagę zasługuje aktorstwo Tilla Lindemanna. Miałam wrażenie, że w pełni kontroluje mimikę twarzy i zachowanie od początku koncertu aż to momentu zejścia ze sceny.

Film dokumentalny "Rammstein in Amerika" też wart obejrzenia. Z racji tematu, nacisk położony jest na specyfikę koncertowania w USA. W filmie wypowiadają się też m.in. Marilyn Manson, Iggy Pop i inne sławy.

W "Making of Liebe ist fur alle da" możemy poznać jak wygląda proces twórczy podczas nagrywania albumu. Film skupia się jednak bardziej na relacjach między muzykami a nie na warstwie lirycznej czy muzycznej, co zwykle najbardziej mnie interesuje.

Pozostaje tylko dodać "zobaczenie Rammstein na żywo" do listy rzeczy pożądanych i czekać na okazję

zainpsirowana Kubrickiem i najlepsza piosenka zmarłego dzisiaj Dawida Bowiego.

[']

Uwielbiam ten prosty, choć dwuznaczny tekst. Pewnie w momencie pisania nie miał tego na myśli ale późniejsza interpretacja, jakoby major Tom był po prostu ćpunem, który oddala się od ludzi przez prochy (utwór Ashes to Ashes), nadaje mu dodatkowego uroku i głębi.

Ja dziś katuję dwie ostatnie płyty. I Blackstar nabrała zupełnie innego kontekstu w świetle dzisiejszych wydarzeń. Data premiery stała się nieprzypadkowa (chociaż na okładce jest napisane 2015), teksty utworów, teledysk do Lazarusa... Można powiedzieć, że jak mało któremu artyście, Bowiemu udało się odejść dokładnie tak, jak to zaplanował.




A znacie włoską wersję Space Oddity? "Ragazzo Solo, Ragazza Sola" ("Lonely Boy, Lonely Girl"):

piękny utwór, ten włoski. W ogóle David Bowie był człowiekiem zaiste wielkim, prawdziwym (ostatnim?) humanistą. Artysta.

Chyba sobie żartujcie z tym planowaniem jakoby powstało na Blackstar. Posłuchajcie sobie tekstów z albumu Hours np. "Seven" albo z takiego klasyka jak Ziggy Stardust i utwór "Five years". Albumy Bowiego chyba zawsze były bardzo osobiste, a śmierć to była codzienność.

Jeden z kawałków z nowego Street Fightera V. O. JA. PIERDOLĘ. Posłuchajcie sobie wszystkich numerów.

Chociażby to:


Albo klasykę:

polecam całą płytę, bo jest soczysta jak pierwsze płyty metallici
wstrząsające jest to, że koleś z takimi umiejętnościami i wyczuciem klimatycznego heavy metalu w Polsce przez większość życia zarabiał śpiewając, że "każde pokolenie ma swój czas..."

Nie do końca. Kombi to było jednak coś więcej niż tylko proste popowe pioseneczki:


Zespół grał w latach 76-92. W międzyczasie była solowa płyta, a potem rockowy zespół Skawalker. Całkiem przyzwoity, który potem przekształcił się w O.N.A. Dopiero w 2003 roku reaktywowali Kombi, jako Kombii.
No ale ciężko zaprzeczyć, że facet robi chałturę, chociaż jest jednym z najlepszych gitarzystów w kraju. W weekendy prowadzi całkiem fajną audycję w Radiu Gdańsk.

pierwszemu Kombii niczego nie odmawiam, o ich wkładzie w polską muzykę rozrywkową wiem, ale a) to nie jest zupełnie mój gatunek; b) nie mogę wybaczyć im tego jarmarcznego:



***

a dzisiaj natrafiłem na to i prawie się popłakałem:


Piękne.

Jak usłyszałem powitanie Joki po 16 latach w tym kawałku to obudził się we mnie ten stary dzieciak z walkmanem i Księgą w słuchawkach, w drodze do szkoły podstawowej...

A powrót świetny. Klimat ten sam, okienko przez dekady. Jest w nich coś specjalnego.

Oh Sweet Jesus. Słyszałem coś o grze, chociaż średnio mnie interesuje to ten cover soundtracku (chociaż to oficjalny cover, znaczy oryginalny twórca daje approve) jest mega .

Słucham ostatniego Killing Joke i jestem pod wrażeniem. Mało kto po tylu latach działalności nagrywa tak spójny, odważny i ciekawy album. Dobry łomot!

ten oto kwiatuszek podrzucil mi dzisiaj spotify

http://quantizer.media.mit.edu/

Ktoś chce posłuchać Wielkiego Zderzacza Hadronów?

już zapomniałem jak dobra muzycznie potrafi być Rucka

Crowley pisze:http://quantizer.media.mit.edu/

Ktoś chce posłuchać Wielkiego Zderzacza Hadronów?

wtf . Ktoś upuścił młotek! Świetny zespół, szkoda, że nie ma na bandcampie pod tagiem dungeon synth.

Wojciech Mann tym mnie dzisiaj obudził z letargu w porannym koreczku: