FSGK.PL

"Zielony rycerz. Green Knight" to film wyjątkowo... specyficzny. David Lowery zabiera nas głęboko do serca mitu i Brytanii z czasów legendarnego Króla Artura, do krainy pełnej magii i dziwów, momentami surrealistycznej. Krainy pięknej, absolutnie przepięknej (kostiumy! scenografia! lokacje!), ale również sennej - i to w rozumieniu, że fabuła toczy się ospale, jak i niekiedy ma logikę (a raczej brak logiki) snu.

To nie jest kino akcji; to zaprzeczenie kina akcji. "Zielony rycerz" to w największej mierze długie, powolne ujęcia, w czasie których z jednej strony sycimy oczy obrazami niczym na najwspanialszej kinowej uczcie, a z drugiej zastanawiamy się, dlaczego od 20 minut nie wydarzyło się nic ekscytującego. Przepiękna nuda, cudowna dziwaczność - Lowery trzymał się struktury poematu, stąd jego fabuła to seria niezwykłych spotkań Gawena/Gawaina, jakby nasz bohater na przemian wpadał w kolejne sny/koszmary.

Zachwyciłem się tym filmem, i wynudziłem na nim. Wspaniałe jest tu wszystko, od aktorstwa, przez zdjęcia, po zwłaszcza kostiumy (Małgosia Turzańska!) i scenografię, ale jednocześnie to jak David Lowery decyduje się opowiadać tę historię idzie w poprzek wszystkim zasadom współczesnego storytellingu. Trzeba "Zielonego rycerza" traktować nie jak kolejny produkt kinowy, ale mit. Wtedy będzie z wami rezonował tak silnie jak ze mną.