1995 Robert DeNiro, Joe Pesci, Sharon Stone reż. Martin Scorsese Te nazwiska mówią same za siebie. I to mówią doskonale. Uwielbiam Joe Pesciego, to absolutny charakter. Również w tym filmie perfekcyjnie gra psychopatę, który ceni sobie przyjaźń. DeNiro wciela się w r stworzoną wręcz dla siebie postać, a Sharon Stone gra tak przekonująco zdzirę, ze po prostu jej nienawidzimy. Wspaniały film. Moim zdaniem razem z Arcydzieło, Scorsese rzadzi. Wielki film i absolutna klasyka.
Oglądałem jakiś czas temu ale zapomniałem coś napisać. Nareszcie nadrobiłem zaległości, bo wstyd tego nie znać. Jeden z najlepszych filmów o mafii. Zdecydowanie. Prawdę mówiąc, podobał mi się nawet bardziej niż druga część Ojca Chrzestnego, która przecież traktuje o bardzo podobnych tematach. Świetny pomysł z przedstawieniem historii jako opowieści, snutej przez głównych bohaterów. Duża część filmu to przecież coś jak dokument z narracją DeNiro albo Pesci'ego plus muzyka w tle. Można powiedzieć, że to odwrotność przegadanych filmów. A muzyka jest w Kasynie genialna. Tony, dziesiątki ton klasyków. Żeby zebrać to na jakiejś składance trzeba by dobrych kilku płyt. Tak więc technicznie film oryginalny i świetny. Jeśli chodzi o aktorstwo to jest chyba jeszcze lepiej. Nie wiem kto grał lepiej, Pesci czy Stone, a może DeNiro, ale to jest koncert aktorski. Pierwszy jest jednym z najbrutalniejszych bohaterów jakich widziałem w filmie, druga zagrała rolę życia, idealnie odrażającą babę, a DeNiro to po prostu DeNiro. Co tu dużo gadać, film kultowy, wybitny moim zdaniem. Każdy powinien go znać. --- Edited 2008-12-31 ---
-chyba najbardziej Scorsesowy z filmów Scorsese. Moim zdaniem lepszy od Goodfellas i chyba najbardziej udany film tego reżysera. Rewelacyjny Joe Pesci, który tutaj wysuwa się na pierwszy plan, świetna Sharon Stone i De Niro w formie. Genialna narracja. Nie dłuży się, chociaż trwa prawie trzy godziny.
Takiego Scorsese lubię najbardziej. Joe Pesci rewelacyjny. Jak i soundtrack. Muszę go mieć na CD.
Wstyd nie znać tego filmu, a Święta to idealny okres na długie historie. Długo zastanawiałem się, czy jest to film dobry, czy bardzo dobry. Mam manię oceniania, wystawienie gwiazdek na Filmwebie to rytuał, który muszę wykonać po każdej projekcji. I tu miałem problem. Dlaczego?
Kasyno to nie jest po prostu tradycyjny film. To trochę jakby próba stworzenia nowego gatunku: snutej historii, jakbyśmy siedzieli przy ognisku i słuchali dobrych znajomych, a obrazy przewijały się przed oczami, wytworzone przez naszą wyobraźnię, a to wszystko w paradokumentalnym sosie. Nie mamy tutaj typowej dramy - mało tutaj sytuacji wzbudzających konkretne emocje. Nie skupiamy się tu na analizowaniu stanów emocjonalnych, a na akcji. Przynajmniej ja to tak odebrałem. Emocjonalność ustąpiła miejsca detalom.
Trzy godziny to i tak za mało, żeby każdy wątek dobrze rozwinąć. Scorsese skacze tutaj od wątku do wątku, "przykleja" różne historie do głównego nurtu opowieści, bo widać, że bardzo chce o czymś wspomnieć, ale brakuje mu czasu, żeby zrobić to tak, jakby chciał. Historia ukazuje życie na przestrzeni paru dobrych lat, także niekiedy może denerwować przeskok czasowy, aczkolwiek ważną rolę odgrywa tu ścieżka dźwiękowa, która "informuje" o postępującym czasie.
I teraz -7 czy 8. Wczoraj optowałem za siódemką, ale ten film trzeba przetrawić. No bo z jednej strony fabuła strasznie po macoszemu traktuje niektóre wątki, ciężko wręcz nadążyć - z drugiej, rzadko kiedy trzy godziny upływają tak szybko, a Scorsese jest w tym mistrzem. Mało emocjonalności, a jednak film aż kipi od świetnych kreacji. Po prostu nie ma tutaj prostych bohaterów, takich, których byśmy polubili. Kino przyzwyczaiło nas do innego rodzaju odbierania historii i postaci - musimy zawsze komuś "kibicować", tutaj zaś wciąga nas kreowany świat. I za to będzie ósemka, bo co by nie mówić, Kasyno jest bardzo oryginalnym filmem, a jednak tak bardzo klasycznym w wydźwięku i prostocie. Film sprzeczności, które pasują do siebie jak koła zębate.
Wybitny Joe Pesci, rewelacyjni De Niro, James Woods i Sharon Stone, za kamerą Martin Scorsese. A mimo tego, wciąż za mało, żeby zmieścić się w pierwszej piątce najlepszych filmów gatunku - to tylko pokazuje, jak wielką jakością charakteryzowało się swego czasu kino gangsterskie. I nie zmienia faktu, że Kasyno to klasyk, który koniecznie trzeba znać. Osobiście stawiam półeczkę niżej niż Goodfellas, czy Scarface'a, ale cóż to za przyjemny luksus!