Przypomina mi się Brawl in Cell Block 99. Doskonała zmiana tonów, stylistyk, a do tego ciągłe napięcie, piękne zdjęcia i wybitne aktorstwo. Czytałem, że w kinie ludzie się śmieją na tym filmie i właściwie jestem w stanie to zrozumieć, bo to rodzaj mechanizmu obronnego przeciw niepokojącym i makabrycznym obrazom wylewającym się z ekranu. Można film oczywiście traktować jako dramat rodzinny, poruszający temat radzenia sobie ze stratą, ale ja wolę porównywać to do najlepszych z klasyki horroru. Zapisywanie tytułu w agregacie fsgk też będzie ciekawe z uwagi na podwójne hereditary, ale myślę, że dobrze zapisałem.