Kupiłem tę książkę zachęcony głośnymi cytatami z amerykańskich gazet w stylu "wielkie dzieło naszych czasów"
"Moja Walka" to powieść autobiograficzna napisana przez 39 letniego autora dwóch fabuł. W momencie pisania nie była to postać ani wybitna ani znana. Karl Ove napisał książkę bardzo prostym językiem, bez blichtru czy ozdobników. W pierwszym tomie skupił się głównie na swoim apodyktycznym ojcu do czego potrzebne było umieszczenie narracji w czasach dzieciństwa, dorastania i dojrzałego życia. Prosty język Knausgarda, uczciwy, nienastawiony na sensację ekshibicjonim oraz to, że z wieloma jego intymnymi refleksjami mogłem się wiele razy utożsamiać sprawia, że Ja ten "fenomen poczułem". Tak, niby nic- fajna biografia zwyczajnego życia z odpalonym ojcem, ale czyta się to wyśmienicie i daje wiele do myślenia na temat tego, jaki może być dysonans pomiędzy bogatym życiem wewnętrznym a tym co na zewnątrz. I jak sami siebie cenzurujemy (co nie jest złe). Gość walczy o rodzinę, pisanie, miłość- tak jak każdy z nas ale fantastycznie umie opisać to, czego sam nie potrafię nawet opowiedzieć, opisać a czuję. Czyta się to trochę jak własne wspomnienia (to już cytat z Vargi z Wyborczej,który fajnie to uchwycił). Surowo nadmienie, że w zasadzie Knausgaard piszę o rzeczach banalnych, średnio głębokich i niczego nowego nie odkrywa. Czyta się to jednak fenomenalnie
Ok 550 stron połknąłem w krótkim czasie i z przyjemnością. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy. Znów nie zawiodłem się na norweskiej literaturze, a przekładu dokonała ta sama babka (Iwona Zimnicka), która tłumaczyła Jo Nesbo.