Mam wrazenie, ze cos przegapilem. To mial byc genialny, wybitny dramat. Kino przez wielkie "K". Tom Cruise, Moore, Hoffman i masa inych znanych i dobrych aktorow. Kapitalne zdjecia, miejscami troche pompatyczna i niepasujaca muzyka. Piosenki nastrowowe i na wysokim poziomie.
Ale co z tego, skoro calosc jest nudna i niestrawna. Film opowiada o jednym dniu z zycia dziecka geniusza, doroslego juz kolesia, ktory byl uwazany za dzieciecego geniusza, starca na lozu smierci, mlodej (mlodszej) kochanki tego starca, popularnego showmena, podstarzalego showmena, policjanta i narkomanki. Kazda jest smutna i ciezka.
Czesc przedstawionych historii byla ciekawa, czesc nie.
Zabraklo jakiegos rozwiazania fabularnego, kropki nad "i". Przez to, odbieram ten film jako przeintelektualizowany gniot. Mialo wyjsc ambitnie i ciekawie... a wyszlo tak sobie. Troche na sile, jakby to mial celowy zabieg, ale nie dlatego, ze mial wywolac zamierzone wrazenia estetyczne... a po prostu scenarzyscie zabraklo wyobrazni. Mimo wszystko warto pochylic sie na Magnolia, moze mozna wyniesc z tego filmu wiecej, niz mi sie udalo.
Acha, Tom Cruise wymiata w tym filmie xD Zagral samego siebie z przyszlosci Jezeli tak wygladaja jego kazania u scjentologow, to nie dziwie sie, ze ludzie sie tam zapisuja xD
Film w "starym stylu", taki jakby autorski - 3 godziny, ukazanie wszystkiego co reżyser chciał pokazać, a nie to co najbardziej się opłaci. Jest nawet czas na wydawałoby się głupie śpiewanie piosenki. Dwa niebezpieczne otarcia się o groteskę.
Dobre udźwiękowienie i ścieżka dźwiękowa.
Świetnie aktorstwo, genialny Cruize, świetny dzieciak, najsłabszy" o dziwo Hoffman - ciepłe kluchy, ale to taka rola była.
Trzy godziny oglądania w zainteresowaniu i napięciu, a to przecież nie jest film rodzaju Braveheart'a, z patetycznymi przemowami i widowiskowymi scenami, ale dramat o zwykłych ludziach. Efekt ten udało się zachowaniem dzięki świetnym zdjęciom i genialnemu montażowi. Z wielką przyjemnością się na to patrzy. Reżyserski majstersztyk.
Nie zrozumiałem. Cały film jest jak przyjemna opowieść o życiu, zakretach losu i przypadkowych zbiegach okoliczności, które pozornie nadają jej sens. Jednak nie zrozumiałem, bo scena z żabami jest dosyć wyraźną antytezą dla wszystkiego, co pokazano wcześniej. Brakuje zamknięcia, wyraźnego klucza do wielkiej prawdy objawionej, którą ten film miał demaskować. Nawet jezeli tą prawdą jest, że nie ma czegoś takiego. Ładny film, rozumiem dlaczego podoba się kobietom - momentami romantyczny, wzruszający i delikatny w odbiorze. Na mnie jednak zrobił wrażenie nadmuchanego niczego.